• Ο χαρακτήρας του ημιτελικού
• Η αντίδραση της Πάφου τους «μούδιασε»
• Ο Σαγκάλ του έδωσε «πνοή», ο Τάνκοβιτς του την πήρε
• Οι εντεκάδες των δύο ομάδων

Ο χαρακτήρας του ημιτελικού

Μπορεί ο πρώτος ημιτελικός ανάμεσα σε Απόλλων Λεμεσού να είχε λήξει με σκορ 2-1 υπέρ της Παφιακής ομάδας, ωστόσο όλα τα χαρτιά και όλα τα ενδεχόμενα παρέμεναν ανοιχτά για την αποψινή ρεβάνς. Ο γηπεδούχος Απόλλων Λεμεσού, μέσω της κατάκτησης του Κυπέλλου αναζητάει τον παράδρομο ο οποίος θα σώσει την φετινή παρτίδα έπειτα από την σχετικά κακή σεζόν που διένυσε, ενώ η Πάφος η οποία στα Playoff κυνηγάει ακόμα το εισιτήριο της Ευρώπης, ψάχνει μια ιστορική κατάκτηση του τίτλου. Ο τελικός λοιπόν φαντάζει ο υπέρτατος σκοπός και για τις δυο ομάδες. Πάραυτα, σε αυτό το ζευγάρι αναλογούσε μονάχα μια θέση, συμβάλλοντας στο εκρηκτικό μείγμα του αγώνα. Το προβάδισμα με 2-1 της Πάφου, της δίνει ένα απειροελάχιστο αβαντάζ, το οποίο στο καυτό απόψε «ΆλφαΜέγα» κυνηγούσε να καταρρίψει ο Απόλλων.

Η αντίδραση της Πάφου τους «μούδιασε»

Η μαγική ατμόσφαιρα στο γήπεδο έδωσε στον Απόλλωνα τη «ντόπα» που αναζητούσε και φάνηκε από το πρώτο λεπτό να επηρεάζει θετικά τους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Η Πάφος προφανώς και δεν είχε στα πλάνα της να κλειστεί στα καρέ της και να περιμένει να τελειώσει το 90λεπτο, οπότε και αυτή βγήκε στο γήπεδο με το «μαχαίρι στα δόντια» . Τα πρώτα λεπτά του επαναληπτικού ημιτελικού χαρακτηρίζονταν από το υψηλό τέμπο που αρμόζει σε ένα τέτοιο ντέρμπι, από τις τακτικές που συνέθεσε ο κάθε προπονητής και οι παίχτες του προσπάθησαν να αποτυπώσουν ρεαλιστικά στον αγωνιστικό χώρο και από τις σκληρές μονομαχίες στον συχνά υπερφορτωμένο χώρο του άξονα. Η πνοή και των δυο αντιπάλων έδρευε εκεί οπότε το να βρίσκονται εκεί πολλοί ποδοσφαιριστές δεν αποτελεί κάτι το περίεργο. Τα άκρα ίσως αποτέλεσαν το κλειδί για να ξεδιπλωθεί το παιχνίδι. Οπότε ουσιαστικά οι πτέρυγες τον δύο ομάδων είχαν «τρομακτικό» φόρτο απόψε.

Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία ήρθε για τον Απόλλωνα, στο 13ο λεπτό όταν ο Σαγκάλ έπειτα από προσωπική ενέργεια έκανε το παράλληλο γύρισμα στη περιοχή με τον Μάρκεζ να μην προλαβαίνει να βάλει το πόδι του και να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Γενικότερα ο Απόλλων είχε αυτό το ρόλο στο πρώτο ημίχρονο, πίεζε, ανέβαζε τις γραμμές, έπαιρνε τα ρίσκα καθώς ήθελε απεγνωσμένα το γκολ. Η Πάφος από την άλλη αρκέστηκε στο ενδεχόμενο κάποιας μεγάλης μπαλιάς στη πλάτη της άμυνας του Απόλλωνα, τακτική που έντονα υιοθέτησε. Και έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία της. Στο 22ο λεπτό, ο Βαλακάρι έβγαλε μια τρομερή μπαλιά στη πλάτη της άμυνας, ο Ζάιρο πήρε μέτρα, κουβάλησε τη μπάλα, βρέθηκε μπροστά στον Λεούβενμπεργκ με τον κίπερ του Απόλλωνα να μαζεύει μέσα απο τα πόδια του Βραζιλιάνου επιθετικού, σώζοντας την ομάδα του. Μετά το 20ο λεπτό η Πάφος ανέβασε τις γραμμές της, αφού απορρόφησε την αρχική πίεση των γηπεδούχων και κέρδισε μέτρα στο γήπεδο. Στο 28' ο Μάρκεζ σουτάρει με τον Ίβουσιτς να μαζεύει τη μπάλα με δύο προσπάθειες, καταγράφοντας μια ακόμα τελική για τον Απόλλωνα. Στο 31΄το μόνιμο πρόβλημα γαι την άμυνα του Απόλλωνα, Ζάιρο, πήρε μια κεφαλιά στη καρδιά της αντίπαλης περιοχής, ωστόσο σημάδεψε πολύ άστοχα από πλεονεκτική θέση. Μέχρι το ημίχρονο οι «Κυανόλευκοι» έδειχναν κάπως σοκαρισμένοι από τον τρόπο παιχνιδιού της Πάφου, ίσως περίμεναν ότι για όλο το αγώνα θα παρέμεναν πίσω, με τις γραμμές της να ανεβαίνουν ωστόσο κάτι τέτοιο δεν υφίσταντο. Και έτσι ήρθε η ανάπαυλα, με τους μεν προβληματισμένους και τους δε ικανοποιημένους.

Ο Σαγκάλ του έδωσε «πνοή», ο Τάνκοβιτς του την πήρε

Στο δεύτερο ημίχρονο, από τα πρώτα λεπτά φάνηκε ότι η πίεση είχε για τα καλά μπει στο μυαλό του Απόλλωνα. Χρειαζόταν το γκολ, και το χρειαζόταν το συντομότερο δυνατόν. Ένα γκολ που θα τους κρατούσε ζωντανούς, που ίσως να ήταν η πανάκεια των παντών. Η Πάφος από την άλλη δεν είχε λόγο να ρισκάρει και αρκέστηκε στο να κάνει τη συντήρησή της. Συνέφερε και βόλευε αυτή η αντιμετώπιση. Εκείνη την ώρα πρέπει οι δυο ομάδες να πληροφορήθηκαν ότι τους περιμένει η Ομόνοια στον τελικό έπειτα από το ισόπαλο 0-0 με τον Άρη Λεμεσού και το 3-0 του πρώτου αγώνα. Ο Απόλλων αναζητούσε διαρκώς να βρει μια χαραμάδα για να προκαλέσει ζημιά στους φιλοξενούμενους. Μια χαραμάδα που η Πάφος δεν είχε την διάθεση να φανερώσει και να διευκολύνει τον αντίπαλό της. Και όσο το παιχνίδι προχωρούσε, τόσο αυτός που κυνηγούσε δεν έβρισκε κάτι απτό, για να κρατηθεί. Η συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα δεν έφερε κάποια τρομερή αλλαγή στον χαρακτήρα του δευτέρου ημιχρόνου. Τώρα όμως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, η πίεση ήταν παρούσα. Όσο ο Απόλλων έβγαινε μπροστά, τόσο η Πάφος κλεινόταν πίσω, πάντα όμως με το σκορ στο 0-0. Ένα 0-0 που επρόκειτο να αλλάξει στο 68ο λεπτό, όταν έπειτα από κερδισμένο πέναλτι του Μάρκεζ, ο Σαγκάλ με κρύο αίμα, εκτέλεσε πολύ εύστοχα, έκανε το 1-0, έφερε το ζευγάρι σε ισορροπία και πότισε το ζευγάρι με νέο ενδιαφέρον. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ο Απόλλων ήταν ο κάτοχος του momentum και κυνήγησε με αξιώσεις το δεύτερο γκολ που θα έφερνε την ολική ανατροπή και θα τον έστελνε στον τελικό. Η Πάφος έψαχνε αντίδραση και αν και έδειχνε σοκαρισμένη, έπρεπε να την βρει. Το σενάριο παρατάσεως ήταν πιο ανοιχτό από ποτέ, όσο πλησίαζε η λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 83' ο Ζάιρο είχε την χρυσή ευκαιρία να στείλει την ομάδα του στον τελικό, αλλά η κεφαλιά του από την καρδιά της περιοχής, ήταν άστοχη. Το ματς πλησίαζε στη λήξη και των καθυστερήσεων όταν στο 94ο λεπτό, ο Τάνκοβιτς, από τα 35 μέτρα, σούταρε, εκτέλεσε τον Λεούβενμπεργκ, πέτυχε ίσως το γκολ της χρονιάς και έκανε το 1-1 στέλνοντας την ομάδα της Πάφου στο τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η γκολάρα αυτή διέλυσε τα όνειρα των φιλάθλων του Απόλλωνα, στέλνοντας τους οπαδούς της Παφιακής ομάδας στα ουράνια και τον τελικό με την Ομόνοια.

Οι εντεκάδες των δύο ομάδων

Απόλλων Λεμεσού(Πάμπλο Ματσίν): Λέουβενμπεργκ, Σάντος, Γιούρτσεβιτς, Εκπολό, Νταρίκουα, Μαλεκκίδης, Χάμπος, Σπόλιαριτς, Σέλβικ, Σαγκάλ, Μάρκες

Πάφος( Χουάν Κάρλος Καρσέδο): Ίβουσιτς, Κβίντα, Γκολντάρ, Ζάιρο, Μποτσκάϊ, Ρους, Τάνκοβιτς, Βαλακάρι, Ναμ, Ντράγκομιρ, Πέπε