“Old Boy”, μια ταινία δυναμίτης (vid, pics)
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ»
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ»
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΪΝ»
To 2004, στις Κάννες, οι κριτικοί κινηματογράφου βίωσαν μία αξέχαστη εμπειρία: Είδαν την ταινία του νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Παρκ Τσαν-γουκ. Τι το ιδιαίτερο είχε; Τη γοητεία και την αρχέγονη βία της εκδίκησης. Το θέαμα είχε τα αδρά χαρακτηριστικά του θέματος το οποίο πραγματευόταν. Δεν το έβλεπες μόνο, το ζούσες, το ένιωθες και δεν μπορούσες παρά να μείνεις στη θέση σου και να περιμένεις την εντολή του φινάλε για να σηκωθείς.
Οι κριτικοί κατάλαβαν ότι επρόκειτο για ταινία-δυναμίτη και η επιτροπή του Φεστιβάλ των Καννών της έδωσε το “Μεγάλο Βραβείο”. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι το φιλμ του Παρκ Τσαν-γουκ επιβλήθηκε και έχει μείνει ως η σύνθεση κομψότητας και βαρβαρότητας. Η απεικόνιση των αντίθετων δυνάμεων που ορίζουν το είναι του ανθρώπου και όταν συναντιούνται οδηγούν σε τραγωδίες με απρόσμενη κατάληξη. Τότε, ο πόνος είναι το μόνο έλεος του Θεού. Το “Old Boy” είναι 4η ταινία που σας παρουσιάζει το G-Weekend Journal.
Ο Κάφκα συναντά τον Σοφοκλή
Η ταινία ανήκει στην “τριλογία της εκδίκησης” και είναι το δεύτερο μέρος αυτής. Προηγείται το “Sympathy for Mr. Vengeance” και ακολουθεί το “Sympathy for Lady Vengeance”. Βέβαια, κανένα απ' αυτά δεν έχει την ορμή του “Old Boy”, ενώ η δημοτικότητα του τα “εξαφάνισε”. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, μια και στο εν λόγω φιλμ ο Κάφκα συναντά την αρχαία ελληνική τραγωδία! Ο “Οιδίπους Τύραννος” του Σοφοκλή θα μπορούσε να είναι βάση του σεναρίου. Ο Γουκ όμως δεν αφήνει τον έλεγχο στη μοίρα. Βάζει τον άνθρωπο να παρέμβει, γνωρίζοντας ότι αυτή η προσβολή μόνο με μια μεγάλη απώλεια μπορεί να τιμωρηθεί: αυτή της ζωής και της ψυχής!
Ο Νοτιοκορεάτης θέλει να δείξει τη μικροπρέπεια και τη βαρβαρότητα του ανθρώπου που όρια δεν γνωρίζει. Μία από τις φράσεις-κλειδιά είναι αυτή στην οποία ο ήρωας αναρωτιέται “αν και είμαι χειρότερος από κτήνος, δεν αξίζει να ζω;”. Τα ταπεινά ένστικτα είναι που μας οδηγούν και μας κάνουν το πιο επικίνδυνο ζώο στον πλανήτη. Η εκδίκηση είναι το ανώτατο στάδιο της αγριότητας μας, που όταν συναντά την οικογένεια μόνο σε ανείπωτες στιγμές μπορεί να οδηγήσει. Εδώ δεν υπάρχει “από μηχανής θεός” για να δώσει λύση, να λυτρώσει, να αποκαθάρει το υποκείμενο και να το παραδώσει αναγεννημένο. Εδώ, η λύση είναι η σιωπή, η εξαφάνιση του λόγου και το “σβήσιμο” της μνήμης που θα κάνει το ανθρώπινο κτήνος ακίνδυνο και δίχως στάλα ζωής μέσα του.
Το κτήνος ελέγχει τον άνθρωπο
Ο χρόνος ξεκινά μανιασμένος στο “Old Boy” και αυτός ο ρυθμός διατηρείται μέχρι το τέλος. Ο κεντρικός ήρωας με το όνομα “Oh Dae-su” (Ο Ντε-Σου), ενώ περιμένει τον φίλο του να τελειώσει την από τηλεφώνου συνομιλία με την κόρη του, απάγεται. Στην επόμενη σκηνή, η κάμερα θα εστιάσει στη βάση μιας ατσάλινης πόρτας και στη μικρή θύρα όπου ξεπροβάλλει το κεφάλι του φυλακισμένου. Η ένταση στο βλέμμα εμφανής. Ο σκηνοθέτης σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον θα μας αναγκάσει να επικεντρώσουμε πάνω στον αναίτια (;) φυλακισμένο και να ακούσουμε την ιστορία του. Το 1988 θα γίνει 2003 και η εκδίκηση μόλις ξεκινά...
Ο ήρωας σταδιακά μεταμορφώνεται σε “τέρας”. Όχι τόσο εξωτερικά, αλλά εσωτερικά και δεν είναι αυτός που ορίζει τις κινήσεις του. Ακόμη και ο έρωτας δεν είναι κάτι που έρχεται αναπάντεχα. Είναι σίγουρο ότι θα τον βρει και όταν η σωματική επαφή γίνει ψυχική σύνδεση, η πορεία προς το τέλος της τραγωδίας έχει χαραχτεί. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ανθρώπινο χέρι είναι αυτό που έχει σημαδέψει τη μοίρα του Oh Dae-su, της συντρόφου και του ανθρώπου που τον φυλάκισε!
“Η εκδίκηση είναι μέρος του εαυτού μου”
Η αλήθεια δεν μπορεί να σώσει κανένα και όταν ο πρωταγωνιστής απαντά στη σύντροφο του γιατί θέλει να εκδικηθεί, φτάνουμε στην κορύφωση του έργου. “Η εκδίκηση είναι μέρος του εαυτού μου” απαντά, αλλά η εκδίκηση θα στραφεί εναντίον όλων και θα είναι αμείλικτη. Ο Oh Dae-su μαθαίνει ποιος είναι αυτό που τον φυλάκισε. Πρώην συμμαθητής του, ο οποίος θέλει να τον εκδικηθεί γιατί αποκάλυψε την αιμομικτική σχέση με την αδερφή του η οποία οδηγήθηκε στην αυτοκτονία! Η αντεκδίκηση όμως δεν θα στραφεί μόνο στον Lee Woo-jin (Yoo Ji-tae), αλλά και στην ίδια του την κόρη! Ο πρώτος ξέρει τα πάντα και είναι ο ενορχηστρωτής της ερωτικής σχέσης πατέρα-κόρης. Ο Dae-su δεν αντέχει αυτό το βάρος και σε μία απίστευτης έντασης σκηνή, κόβει τη γλώσσα του! Αυτοτιμωρείται για να πείσει τον τιμωρό του ότι δεν θα ανοίξει ξανά το στόμα του. Ο απαγωγέας του θα αυτοκτονήσει και ο Dae-su μετά από ύπνωση θα ξεχάσει για πάντα ό,τι συνέβη και θα χει την κόρη-σύντροφο στο πλάι του. Μόνο το “τέρας” θα θυμάται όσα έγιναν και θα τα πάρει μαζί του. Τότε, ο πόνος θα γίνει φιλευσπλαχνία.
Ανελέητο σφυροκόπημα
Το “Old Boy” πέρα από την πλοκή που καθηλώνει και την αφήγηση που κινείται σε υψηλές ταχύτητες, διαθέτει πολύ καλή φωτογραφία που αναδεικνύει την ομορφιά των κάδρων του Παρκ Τσαν-γουκ. Η κάμερα συλλαμβάνει τις αντιδράσεις των ηρώων και εξωτερικεύει τα συναισθήματα που περιμένουν να ξεσπάσουν.
Η σκηνή που ο Dae-su πάει στο κτίριο όπου τον είχαν φυλακισμένο και αντιμετωπίζει μόνος του, με ένα σφυρί, τη συμμορία που το διαχειρίζεται, είναι καταπληκτική. Ο σκηνοθέτης στήνει την κάμερα με τέτοιο τρόπο και ο θεατής νιώθει ότι βλέπει στιγμιότυπο από graphic novel. Η εικόνα ανοίγει και δείχνει δύο κόσμους να συγκρούονται.
Εντύπωση κάνει η χρήση, με φειδώ φυσικά, αποφθεγματικών φράσεων που αποκωδικοποιούν το νόημα της ταινίας και τη σκέψη του δημιουργού, ενώ το μοντάζ κρατά τη φρεσκάδα του έργου μέχρι το τέλος. Το “Old Boy” είναι ένα ανελέητο σφυροκόπημα συναισθημάτων, ηλεκτρισμένων εικόνων που όλα κινούνται στα άκρα. Στιλιζαρισμένο υπαρξιακό δράμα που αγγίζει τα όρια του θρίλερ και δρα μέσα σε ένα πειραγμένο νουάρ σύμπαν. Απόλαυση.
