Χαραγμένος δρόμος…

Ροζάριο, Αργεντινή… Μια πόλη που έχει γεννήσει μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Μια πόλη που έχει γεννήσει τον Λιονέλ Μέσι. Μια πόλη που έχει δύο σπουδαίες ομάδες του πρωταθλήματος, μια πόλη που έχει κατακτήσει δέκα πρωταθλήματα, μια πόλη που τα περισσότερα παιδιά ξεκινάνε τη ζωή τους με το ίδιο όνειρο. Κάποια εξ αυτών, μάλιστα, ίσως να μην πρόλαβαν καν να σκεφτούν τις επιλογές του. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την οικογένεια Σολάρι. Ο Εντουάρντο Σολάρι έπαιζε ποδόσφαιρο και φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής. Ο θείος του Χόρχε έπαιζε ποδόσφαιρο και, μάλιστα, εκπροσώπησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο παγκόσμιο κύπελλο του 1966.

Ξάδελφός του είναι ο Φερνάντο Ρεδόντο. Αδελφός του ο Σαντιάγκο Σολάρι. Κι εκείνος; «Είχα τρομερή πίεση. Αρχικά λόγω της μεγάλης καριέρας του πατέρα μου. Όλοι περίμεναν από μένα κάτι ανάλογο. Μετά με σύγκριναν με τον αδελφό μου», θυμάται ο Εστεμπάν Αντρές, όπως είναι το πλήρες του όνομα, ο οποίος γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1980. Τέσσερα χρόνια μετά τον διάσημο αδελφό του και έξι πριν τον μικρότερο της οικογένειας, που επίσης έπαιξε ποδόσφαιρο, αλλά με τη λιγότερη επιτυχία. Από τον κλοιό ξέφυγε μόνο ο δεύτερος της οικογένειας Μαρτίν Μιγκέλ και η αδελφή τους. Η Λιζ Μαρία Σολάρι είναι μοντέλο και ένας ακόμα λόγος που το όνομα είναι διάσημο στην Αργεντινή.

Ο μικρός Εστεμπάν πήρε τα πρώτα μαθήματα από τον πατέρα του. Εκείνος ήταν το είδωλό του μέχρι, φυσικά, να προστεθεί ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, τον οποίο ως πιτσιρικάς έβλεπε στα καλύτερά του. Ήταν εκείνος που του ξύπνησε και τα πρώτα… ταπεινά όνειρα. «Ήθελα να γίνω επαγγελματίας, να κερδίσω τίτλους στην Αργεντινή, να έρθω στην Ευρώπη, να βγάλω λεφτά, να παίξω στην Εθνική ομάδα, να κερδίσω το Μουντιάλ». Ας τα πάρουμε, όμως, ένα-ένα…

Ουδείς προφήτης…

Απ’ όλα τα όνειρα που έκανε δε μπορεί να ήταν το πρώτο το πιο δύσκολο! Η Αργεντινή αποδείχθηκε σκληρή για τον Εστεμπάν, που ούτε καν πλησίασε τη φιλοδοξία του να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Οπαδός της Νιούελς Ολντ Μπόις από παιδί ήθελε πριν φύγει για την Ευρώπη να έχει κατορθώσει να παίξει στο «Μαρσέλο Μπιέλσα», όπως ονομάζεται πλέον το στάδιο της ομάδας. Ήθελε, όμως, να το καταφέρει με τον τρόπο του.

«Έχω την δική μου καριέρα, τραβάω τον δικό μου δρόμο. Ξεκίνησα από χαμηλά και έπρεπε να παλέψω για να ανέβω. Ποτέ δεν προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το όνομα του αδελφού μου. Δεν ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο. Στηρίζομαι απόλυτα στις δικές μου δυνάμεις». Οι δυνάμεις του έφταναν για να περάσει από τις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ, να δοκιμάσει την τύχη του στη Βελέζ Σάρφιλντ και να κατορθώσει επιτέλους να κάνει επαγγελματικό ντεμπούτο με την Εστουντιάντες το 2001. Δεν κατόρθωσε, όμως, να καθιερωθεί. Αντιθέτως, μέσα σε δύο χρόνια πέρασε από τρεις ακόμα ομάδες στην προσπάθειά του να επαναπροσδιορίσει το όνομα Σολάρι στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο και στην περίοδο που ο Σαντιάγκο βρισκόταν στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Κάπως έτσι βρέθηκε με το παρατσούκλι «tano». «Είναι αυτός που δεν σταματάει ποτέ να προσπαθεί για να πετύχει τους στόχους του. Μπορεί να είναι μαχητής, έξυπνος, πεισματάρης, κάποιος που δουλεύει πολύ σκληρά. Θέλω να είναι ο Τάνο και να έχω την δική μου καριέρα. Να είμαι ανεξάρτητος». Ο Εστεμπάν δεν παράτησε το όνειρό του, ούτε καν κατέβασε τον πήχη. Απλά, βρήκε έναν διαφορετικό τρόπο να τον κατακτήσει.

Η… μικρή Ευρώπη!

Όταν περιέγραφε τα όνειρά του δεν τους έβαλε όνομα, επώνυμο και… location. Όσο Ευρώπη ήταν η Μαδρίτη που έπαιζε ο μεγάλος του αδελφός, τόσο ήταν και η Τσιότζια. Μια μικρή πόλη στη Βενετία και μια ιταλική ομάδα που έπαιζε στην τρίτη κατηγορία ήταν η διαδρομή που επέλεξε ο Εστεμπάν Σολάρι για να μπορέσει να συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα και να μην στραφεί στο WRC, που του προκαλούσε δέος από παιδί. Εκεί θα βάλει δώδεκα γκολ και θα πάρει την πρώτη του σημαντική μεταγραφή. Η Λιρς από το Βέλγιο θα τον αποκτήσει και ο Αργεντινός επιθετικός θα πετύχει πέντε γκολ σε 18 παιχνίδια, όμως τα… dvd θα αρχίσουν να κινούνται στην αγορά.

Ένα εξ αυτών έπεσε στα χέρια του Μάριου Κωνσταντίνου. Ο Κύπριος προπονητής, που είχε αναλάβει τον ΑΠΟΕΛ μερικές εβδομάδες νωρίτερα εισηγήθηκε την απόκτησή του και ο Εστεμπάν Σολάρι βρέθηκε στο νησί της Αφροδίτης με ετήσιο συμβόλαιο και αμοιβή κοντά στις 100.000 ευρώ. Κι αν αρχικά έμοιαζαν πολλά για έναν άγνωστο Αργεντινό επιθετικό, ο οποίος στην αρχή δεν είχε κερδίσει καν τον προπονητή που τον επέλεξε κι έμενε συνήθως στον πάγκο και καμιά φορά στην κερκίδα, στο φινάλε έμοιαζαν ως μια εξαιρετική επένδυση.

Με την αλλαγή προπονητή, ο Αργεντινός βρήκε χρόνο συμμετοχής, σκόραρε στο ντεμπούτο ως βασικός και στα επόμενα ματς που θα ακολουθούσαν, οδήγησε και με δικό του γκολ τον ΑΠΟΕΛ στην κατάκτηση του κυπέλλου και ανανέωσε το συμβόλαιό του ως το 2008 με ρήτρα 200 χιλ. ευρώ. Παρά τον τραυματισμό του στο γόνατο και την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, θα ακολουθούσε μια ακόμα καλύτερη σεζόν. 20 γκολ, πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερ, κατάκτηση του πρωταθλήματος και μερικές δεκάδες ομάδες, που θέλησαν να τον αποκτήσουν. Η προσπάθεια της Μαρίτιμο στη διάρκεια της διετίας έπεσε στο κενό, αφού ο Σολάρι είχε βρει στην Κύπρο ένα δεύτερο σπίτι και ήθελε να παραμείνει. Την ίδια τύχη είχαν και μια ομάδα από το Ισραήλ, όπως και μία απ’ το Κατάρ. Όμως έμοιαζε θέμα χρόνου να έρθει εκείνη η πρόκληση που δεν μπορείς να απορρίψεις.

Ο μεγάλος κόσμος!

Το Μεξικό είναι αγαπητός ποδοσφαιρικός προορισμός για τους Αργεντινούς. Ο Εστεμπάν δεν κατόρθωσε να κάνει το κοντινό ταξίδι από το Ροζάριο για την πόλη του Μεξικό, αλλά το έκανε από την Κύπρο. Οι Πούμας πλήρωσαν τη ρήτρα που υπήρχε στο συμβόλαιό του και αποδείχθηκε πως πολύ καλά έκαναν… Ο 27χρονος τότε επιθετικός θα πάει στο Μεξικό για να καταπλήξει.
«Ικανοποίησα τους ανθρώπους που πίστεψαν σ' εμένα. Αν θυμάστε οι άνθρωποι της Pumas ήρθαν και με παρακολούθησαν στον αγώνα Εθνικός - ΑΠΟΕΛ στο Δασάκι. Ήταν η τελευταία αγωνιστική και ενώ είχαμε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα. Θυμάμαι, τους είχε κάνει εντύπωση το γήπεδο που ήταν πολύ μικρό σε σχέση με αυτά που αγωνίζονταν στο μεξικανικό πρωτάθλημα. Στον ένα χρόνο της παρουσίας μου στο Μεξικό απέδειξα ότι μπορώ να παίξω στο πιο ψηλό επίπεδο. Δυστυχώς για την ομάδα μου χάσαμε τον τίτλο του πρωταθλήματος στον τελικό. Αυτό που εγώ θεωρώ το πιο σημαντικό για εμένα, είναι ότι η παρουσία μου στο Μεξικό με βελτίωσε πάρα πολύ σαν ποδοσφαιριστή».

Εκείνο που η ομάδα του θεωρούσε πιο σημαντικό για εκείνον ήταν η αξία του, πλέον, στο διεθνές χρηματιστήριο. Μια αξία που η Αλμερία ήταν διατεθειμένη να πληρώσει. Η ισπανική ομάδα πλήρωσε 3,5 εκ. δολάρια για να αγοράσει τον πρώτο σκόρερ του Μεξικού, αφού ο Εστεμπάν Σολάρι είχε τελειώσει τη χρονιά με 25 γκολ σε 40 ματς! «Γνώριζα ότι κάτι γινόταν, ότι με παρακολουθούσε η ισπανική ομάδα. Με ενημέρωναν γι' αυτό συνεχώς οι εκπρόσωποί μου. Όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν εκπλάγηκα. Το χάρηκα πάρα πολύ και το μοιράστηκα αμέσως με την οικογένειά μου», είπε ο ίδιος για τη μεταγραφή του και ένιωθε έτοιμος να παίξει σ’ ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου.

«Είναι μεγάλη ικανοποίηση. Αγωνίζομαι απέναντι σε ορισμένους από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές απ' όλο τον κόσμο. Αντιμετωπίζουμε στο πρωτάθλημα τεράστιες ομάδες. Είμαι επαγγελματίας και για να πετύχω ό,τι πέτυχα το κατάφερα με σκληρή δουλειά. Όταν παίζεις σε τέτοιο επίπεδο, πολλές ευκολίες σού προσφέρονται από την ομάδα. Οτιδήποτε θέμα προκύψει, λύνεται αμέσως. Εγώ συνεχίζω να δουλεύω σκληρά και, πιστεύω, μπορώ να αποδείξω ξανά ότι, εδώ που είμαι, έφτασα με την αξία μου».

Στην Ισπανία, φυσικά, και ήταν δυσκολότερα τα πράγματα. Στην πρώτη του σεζόν έπαιξε μόλις σε οκτώ ματς πρωταθλήματος και μάλιστα στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο ο ΠΑΟΚ είχε ενδιαφερθεί για να τον φέρει στην Ελλάδα ως δανεικό. Η υπόθεση δεν προχώρησε και ο Εστεμπάν έμεινε για 1,5 ακόμα χρόνο στην Ισπανία. Στη δεύτερη σεζόν ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα, αφού πάτησε χορτάρι μόλις για 28 λεπτά σε δύο ματς και έμοιαζε αναπόφευκτο να επιστρέψει κάπου που γνώριζε ότι τον αγαπούν.

Επιστροφές, καταστροφές…

Όταν γύρισε και κατά τις επιταγές του στιχουργού, το πανηγύρισε. «Είναι η αγαπημένη μου ομάδα όχι μόνο από την Κύπρο, αλλά από ολόκληρο τον κόσμο. Εγώ εκεί κατάφερα να χτίσω μια καριέρα και μπόρεσα να δημιουργηθώ σαν παίχτης. Επίσης, γνώρισα κόσμο που εκτιμάω πολύ. Ο κυπριακός λαός είναι πολύ καλός, έχω πολλούς φίλους. Έχω έναν γιο που είναι Κύπριος και ειλικρινά ο ΑΠΟΕΛ είναι η ομάδα που με δημιούργησε και έτσι έχει μεγάλη αξία για μένα».

Ο Εστεμπάν πήρε την αγαπημένη του Σιερλαντίνα, με την οποία γνωρίζονται από τα 17 τους χρόνια, ένα γιο και δύο κορίτσια δίδυμα και επέστρεψαν στην Κύπρο. Πλέον, το συμβόλαιό του ήταν σε δυσθεώρητα ύψη και για τρία χρόνια θα εισέπραττε κοντά στο 1,6 εκ. ευρώ! Θα είναι, όμως, και πάλι επιτυχημένος. Θα κατακτήσει το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν, θα πάρει το σούπερ καπ αργότερα και κυρίως, θα είναι κομμάτι της τρελής πορείας του ΑΠΟΕΛ στο Champions League. Ο Εστεμπάν Σολάρι θα σκοράρει στη Μαδρίτη ένα από τα δύο γκολ της τιμής στο αντίο της κυπριακής ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωσης, όμως μετά την τεράστια ακμή θα έμενε και για την παρακμή.

Ο ΑΠΟΕΛ θα έμενε χωρίς τίτλο για την επόμενη σεζόν, θα υπήρχε γκρίνια στο εσωτερικό της ομάδας, θα γινόταν λόγος για τεταμένες σχέσεις του Σολάρι με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς κι ένας τραυματισμός θα έληγε, εντέλει, άδοξα τη συνεργασία. Στις 5 Ιανουαρίου του 2013 θα έρθει η κοινή συναινέσει λύση του συμβολαίου και ο Αργεντινός θα πήγαινε μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, μέχρι τη Λεμεσό.

«Είμαι και θα είμαι πάντα ευγνώμων στον ΑΠΟΕΛ. Είναι το σπίτι μου. Και μερικές φορές πρέπει να φεύγεις από το σπίτι σου. Έφυγα από τον ΑΠΟΕΛ, γιατί ήταν απαραίτητο να φύγω. Είχα ένα σοβαρός τραυματισμός, και ο στόχος μου ήταν να παίξω όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούσα. Δεν ήταν εύκολο να παίξω. Όταν γύρισα από το Ισραήλ, από την αποθεραπεία μου, ο Απόλλωνας με βοήθησε πολύ, μου έδωσε χρόνο μέχρι να μπορέσω να αγωνιστώ, μου έδωσε παιχνίδια για να αποκτήσω ρυθμό».

Ο Απόλλων τον βοήθησε σε δύο σκέλη. Αφενός βρήκε τον εαυτό του και πέτυχε εφτά γκολ μέχρι το τέλος της χρονιάς κατακτώντας, μάλιστα, το κύπελλο Κύπρου και αφετέρου ήρθε μια νέα πρόταση και μια νέα πρόκληση για την καριέρα του. «Δεν το πολυσκέφτηκα όταν μου έγινε η πρόταση. Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι καλό. Η ομάδα στοχεύει στην πρώτη πεντάδα. Παρέχει όλα όσα χρειάζεται ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ο πρόεδρος είναι πολύ σοβαρός. Όλα αυτά ήταν πολύ σημαντικά στην απόφασή μου», έλεγε το καλοκαίρι, όταν είχε αποδεχτεί την πρόταση της Ξάνθης και στην πορεία εξυμνούσε τις συνθήκες που είχε βρει.

«Η πόλη είναι όμορφη, ήρεμη. Ο κόσμος επίσης. Η Ξάνθη είναι οικογενειακή πόλη. Μου αρέσει πολύ εδώ. Υπάρχει αγγλικό σχολείο, όπου πάνε οι δύο κόρες μου και ο γιος μου». Η οικογένειά του προσαρμόστηκε, ο ίδιος προσαρμόστηκε αρκετά, ώστε για μια ακόμα φορά στην καριέρα του να βγει πρώτος σκόρερ. Και μπορεί να μην ήταν η πεντάδα ο στόχος που πέτυχε η ομάδα του χάρη στα δικά του γκολ, αλλά ήταν κάτι εξίσου πολύτιμο. Γιατί, σε αντίθεση με τον αγαπημένο του Μικ Τζάγκερ και τους «Rolling Stones», ο Εστεμπάν Σολάρι βρίσκει την ικανοποίηση που ψάχνει… Στα δίχτυα!