Παιδικό ατύχημα…

Πόσες φορές μοιάζει μια τραγωδία να περνάει ξυστά από δίπλα μας; Μια καταστροφή να απέχει λίγα δευτερόλεπτα; Πώς θα ήταν άραγε αν τα δεκάδες παραλίγο που προλαβαίνουμε με ανακούφιση να ξεστομίσουμε έλειπαν από μια πρόταση; Ερωτήματα που ο Γιώργος Δεληζήσης δεν πρόλαβε ποτέ να κάνει… Σε μια ηλικία που το γέλιο πλημμυρίζει ένα σπίτι, το κλάμα του ήταν εκκωφαντικό. Και η μικρή Γαλατινή, μια ορεινή κωμόπολη του νομού Κοζάνης, που αριθμούσε τότε περίπου 2.000 κατοίκους, μάθαινε γρήγορα τα νέα. Ο Γιώργος σε ηλικία δύο ετών είχε ένα ατύχημα. «Τα πάντα συνέβησαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Χτύπησα σε μια βίδα που εξείχε από ένα ντουλάπι και αυτό ήταν. Έτσι, τώρα φοράω φακό στο ένα μάτι μου».

Ο μικρός θα έχανε το ένα του μάτι και μια στιγμή θα μπορούσε να καθορίσει τη ζωή του. Η λυτρωτική άγνοια που έχουν τα παιδιά, όμως, για τον κόσμο που τους περιμένει ήταν εκείνη που έσωσε το μέλλον του. Ο Γιώργος ουδέποτε πτοήθηκε, ουδέποτε άφησε το πρόβλημά του να ορίσει τις αποφάσεις του. «Η ιδιαιτερότητα αυτή δεν επηρεάζει καθόλου τη ζωή μου. Δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Επισκέφτηκα αρκετούς γιατρούς κατά διαστήματα και μπορώ να πως ότι η όρασή μου είναι καλύτερη και απ’ όλων των υπολοίπων».

Το σχολείο δεν ήταν το μόνο βήμα για να παραμείνει η ζωή του φυσιολογική. Γιατί ο μικρός ανέπτυξε τρέλα για το ποδόσφαιρο, φήμες τον θέλουν να λατρεύει ως παιδί τον Παναθηναϊκό και οι γονείς του δεν του χάλασαν το χατίρι. Ήταν κι εκείνοι, άλλωστε, αρωγοί στο να μην πορευτεί στη ζωή του το παιδί τους ως δακτυλοδεικτούμενο. «Ούτε στο σχολείο δυσκολεύτηκα, αλλά ούτε και κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής μου καριέρας», εξομολογείται ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του, όταν ακόμα έψαχνε την ευκαιρία για να φτάσει εκεί όπου φαινόταν ότι είχε θέση.

Μισή καριέρα…

Το χωριό του ήταν φυσιολογικά το πρώτο που υποδέχτηκε το ταλέντο του υψηλόσωμου αμυντικού, ο οποίος ξεκίνησε ως μέσος, ενώ κάποια στιγμή στην καριέρα του και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης χρησιμοποιήθηκε και ως επιθετικός. Οι αρετές του σιγά-σιγά ξεχωρίζουν, σε ηλικία 13 ετών παίζει στη μεικτή Κοζάνης και λίγα χρόνια μετά έρχεται η αναγνώριση από έναν συντοπίτη του. Ο Νίκος Νιόπλιας θα τον καλέσει στην Εθνική Νέων το 2005 για ένα φιλικό ματς με τον Αθηναϊκό και φαίνεται πως η καριέρα του αρχίζει να αλλάζει επίπεδο.

Ο Γιώργος Δεληζήσης θα κάνει την πρώτη του μεταγραφή σε ηλικία 19 ετών, όταν για πρώτη φορά θα αφήσει το σπίτι του για να πάει στη διπλανή Πτολεμαΐδα. Ένα χρόνο πριν, είχε υπάρξει ενδιαφέρον και από την Κοζάνη, αλλά την προσφορά της τοπικής ομάδας απέρριψε η μητέρα του μόλις είδε το σπίτι που του είχαν νοικιάσει για να μείνει. Στον Εορδαϊκό θα παίξει για τέσσερα χρόνια, όλα στη Γ’ Εθνική, με μερικές ελιτιστικές συναντήσεις στο κύπελλο Ελλάδας. Στις 28 Οκτωβρίου του 2009 ήταν ο Παναθηναϊκός, ενώ το 2010 ο ΠΑΟΚ, σε έναν αγώνα, μάλιστα, που χρειάστηκαν 120 λεπτά για να πάρει ο δικέφαλος του βορρά την πρόκριση.

«Ο Δεληζήσης για μένα είναι ένας στόπερ που μπορεί να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα. Απορώ πως δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Είναι ηγέτης και πολύ μεγάλος παίκτης. Σε εμάς βρίσκεται ως δανεικός από την Καβάλα. Είναι ήρωας. Έχει μεγάλες ψυχικές δυνάμεις και είναι κρίμα στο ποδόσφαιρο να υπάρχουν ρατσιστές και κομπλεξικοί». Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Το 2010 είχε έρθει η μεγάλη του στιγμή. Στις 28 Μαΐου του 2010 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την Καβάλα, στην οποία δεν κατάφερε ποτέ να παίξει. Τα δημοσιεύματα της εποχής τον ήθελαν να έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στην προετοιμασία και τον Ντράγκαν Οκούκα να έχει πεισθεί από τα προσόντα και το ταλέντο του. Τουλάχιστον στην αρχή…

«Όσοι προσπάθησαν να τον βοηθήσουν επικαλούνται το πρόβλημα που έχει. Μόλις το έμαθε ο κύριος Οκούκα, ούτε που τον έβαζε στις προπονήσεις της Καβάλας. Η αξία του είναι πολύ μεγάλη. Αδικείται που παίζει στη Γ’ Εθνική», θα προσθέσει ο προπονητής του στον Εορδαϊκό, Σωτήρης Αντωνίου, με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή να κρατάει χαμηλότερους τόνους. «Θεωρώ πως θα μπορούσα να είχα παίξει νωρίτερα στη Super League, ειδικά όταν ήμουν στην Καβάλα, ωστόσο λόγω κάποιων συγκυριών, η ευκαιρία αυτή δεν ήρθε. Ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό είναι πρόβλημα, αλλά, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό, για μένα αποτελεί πλεονέκτημα. Η προκατάληψη είναι αυτή που με… σκοτώνει. Θεωρώ πως γι’ αυτόν το λόγο δεν έχω κάνει το άλμα στη μεγάλη κατηγορία».

Ευκαιρία ολοκλήρωσης!

Τα λημέρια του παρέμειναν για χρόνια τα ίδια. Με περιπετειώδεις χειμώνες, άλλοτε στους Πόντιους Κατερίνης πριν συγχωνευτούν με τον Ηρακλή και αποχωρήσει με μάλλον άσχημο τρόπο. Άσχημη ήταν και η συνέχεια, αφού μετακόμισε στο Βόλο για να παίξει με τη Νίκη και αντιμετώπισε σχεδόν άμεσα την πρώην του ομάδα, γεγονός που έκανε και τον ίδιο και τον κόσμο να ξεφύγει από τα όρια. Στο φινάλε της σεζόν έφυγε και από τη Μαγνησία με έναν μάλλον περίεργο τρόπο, κατηγορώντας τον Γιώργο Δαλούκα – που τότε είχε αναλάβει την προεδρία – για οφειλόμενα προς το πρόσωπό του.

«Δεν είμαι… λογιστής για να γνωρίζω τι χρωστάει στους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές ο κ. Δαλούκας. Αυτό που ξέρω είναι πως από τις 5.000 ευρώ που είχα λαμβάνειν πήρα μόνο τα μισά, ενώ δεν μου καταβλήθηκε ούτε ο μισθός μου. Αυτό με τρέλανε. Τον έψαχνα και δεν τον έβρισκα», έλεγε τότε κι ενώ μπροστά του θα άνοιγε για πρώτη φορά ο δρόμος για ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό μέλλον. Ο Απόλλων θα του κάνει πρόταση το καλοκαίρι του 2012 και ο Δεληζήσης δε θα έχει πια λόγο να ασχολείται με το παρελθόν. Θα γίνει βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας που θα πάρει την άνοδο και το καλοκαίρι χωρίς δεύτερη σκέψη θα ανανεώσει το συμβόλαιό του.

«Θεωρώ ότι είμαι στην πιο ώριμη φάση της ζωής μου και είμαι πολύ ικανοποιημένος που η πρώτη μου συμμετοχή στη Σούπερ Λίγκα, ήρθε με τον Απόλλωνα», θα πει και τα καλά νέα θα γίνουν καλύτερα, όταν θα οριστεί και εκ των αρχηγών της ομάδας. «Σίγουρα δεν περίμενα πως ύστερα από την επιτυχημένη περσινή χρονιά, που ανέβηκε η ομάδα στη Super League, θα ήμουν αρχηγός του Απόλλωνα. Αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα, καθώς είναι πολύ σπουδαίο πράγμα για έναν ποδοσφαιριστή να είναι αρχηγός σε μια ιστορική ομάδα όπως είναι η δική μας. Το γεγονός αυτό μου δίνει μεγαλύτερο κίνητρο για να πετύχω. Προσωπικά θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκπληρώσει η ομάδα τους στόχους της, με βασικότερο την παραμονή στην κατηγορία, και επιθυμία μου είναι να διακριθώ και εγώ μέσα από την επιτυχία της ομάδας».

Το ξεκίνημά του δεν ήταν το ιδανικό. Παρότι η φανέλα βασικού ήταν κρεμασμένη στη ντουλάπα του, είχε κάποια μικρά προβλήματα, όπως η τιμωρία του με πρόστιμο για παραβίαση του ωραρίου, σε έναν Απόλλωνα που στις αρχές έψαχνε να βρει πλαίσιο λειτουργίας. Μόλις το βρήκε, βρήκε κι έναν καλύτερο Γιώργο Δεληζήση. Σκόραρε εις βάρος του ΠΑΟΚ, πέτυχε το πιο σπουδαίο γκολ της αγωνιστικής, κόντρα στον Εργοτέλη. Είχε φτάσει η ώρα της εκδίκησης. Και για εκείνον, αλλά και για το ποδόσφαιρο!