* Θα υπάρξει άλλη λίστα με τους playmaker, με όσους δηλαδή υπήρξαν καθαρόαιμα 10άρια με την παλαιότερη έννοια του όρου!!!

Το θέμα σηκώνει πολλή κουβέντα. Το 10 είναι μικρό νούμερο για να τους χωρέσεις όλους όσους έχεις στην κούτρα σου. Αυτό όμως είναι που το καθιστά ξεχωριστό. Στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι το 10 το καλό, μα οι 10... οι καλύτεροι. Η αρχή έγινε με τους τερματοφύλακες, ακολούθησαν οι αριστεροί και δεξιοί αμυντικοί, οι στόπερ, οι λίμπερο (σέντερ μπακ), οι αμυντικοί μέσοι (κόφτες), οι πολυσύνθετοι μέσοι (box to box) και τώρα σειρά παίρνουν οι επιθετικοί μέσοι. Εμείς επιχειρούμε μια –υποκειμενική– αξιολόγηση για τους κορυφαίους σε όλες τις θέσεις του ποδοσφαίρου...

Στο λεξικό του ποδοσφαίρου ως επιθετικός μέσος ορίζεται εκείνος που κατά βάση κινείται στον άξονα και σκοπός του παιχνιδιού του είναι να σιγοντάρει τον επιθετικό. Μπορεί κατά συνθήκη να γίνει box to box ή ακόμα και σέντερ φορ. Κανονικά όμως κινείται μεταξύ αυτών των δύο και περισσότερο ενδιαφέρεται για να σκοράρει και να δημιουργήσει παρά για να βοηθήσει ανασταλτικά.

Αυτοί οι παίκτες έχουν φυσική ροπή προς το γκολ. Συνδυάζουν οξυδέρκεια, ασίστ, σουτ από μέση ή μακρινή απόσταση, ακόμα και εκτέλεση φάουλ. Ολοι αυτοί όμως δεν είναι γνήσια παλαιάς κοπής 10άρια με τον γνήσιο όρο. Η μεγάλη διαφορά τους είναι πως δεν διαθέτουν τόσο ανεπτυγμένη την επιτελική ιδιότητα, υστερούν σε μακρινή μπαλιά και μάλλον σκοράρουν περισσότερο απ' όσο δημιουργούν.

Αλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο (ανάλογα και με τις επιταγές της εκάστοτε ποδοσφαιρικής εποχής), οι 10 της δικής μας λίστας τίμησαν με αυτό τον τρόπο το παντεσπάνι τους. Η επιλογή έγινε με τα παραπάνω κριτήρια υπό την προϋπόθεση βέβαια της συμβολής τους στην κατάκτηση τίτλων.


10. ΜΠΕΡΝΤ ΣΟΥΣΤΕΡ
Είχε εξαιρετικό στιλ και όραμα στο παιχνίδι του και θεωρείται ένας από τους καλύτερους Γερμανούς όλων των εποχών. Το μόνο πρόβλημα του ήταν πως βρέθηκε από νωρίς σε κόντρα με την ομοσπονδία και δεν έπαιξε όσο του άξιζε στην Εθνική, στην οποία όμως ήταν ο κορυφαίος της όταν κατέκτησε το EURO toy 1980. Τα καλύτερα χρόνια του τα έζησε στην Ισπανία, όπου πρωταγωνίστησε και με τους τρεις μεγάλους της. Με τη Μπαρτσελόνα έχασε απρόσμενα έναν τελικό Πρωταθλητριών (1986 από τη Στεάουα), αλλά χάρηκε το Κυπελλούχων του 1982. Συνολικά με Μπάρτσα, Ρεάλ και Ατλέτικο σήκωσε τρία πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα, και δύο Σούπερ Καπ Ισπανίας. Σε ατομικό επίπεδο έφτασε τρεις φορές μία ανάσα από την κορυφή, αλλά ψηφίστηκε μία φορά δεύτερος (1980) και δύο φορές τρίτος (1981, 1985) καλύτερος Ειρωπαίος ποδοσφαιριστής.

9. ΝΑΝΤΟΡ ΧΙΝΤΕΓΚΟΥΤΙ
Σε συλλογικό επίπεδο δεν πέτυχε πολλά πράγματα με την ΜΤΚ (τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο). Το σημαντικότερο επίτευγμα του ήταν πως αποτέλεσε τον έναν εκ των έξι μεγάλων (Μπόζικ, Πούσκας, Κόκσιτς, Τσίμπορ, Γκρόζιτς) της εκπληκτικής «Aranycsapat» (σ.σ.: Χρυσή ομάδα). Εκείνη η Εθνική Ουγγαρίας ήταν μία από τις μεγαλύτερες ομάδες που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης (από το 1950 έως το 1956 γνώρισε μόνο μία ήττα, αυτή από τη Δυτική Γερμανία στον τελικό του Μουντιάλ του 1954). Ο Χιντεγκούτι ήταν ο σημαντικότερος πασέρ και ήρωας στο απίστευτο για την εποχή 6-3 επί της Αγγλίας στο «Γουέμπλεϊ», όπου έκανε χατ τρικ, ενώ έβαλε ακόμα ένα γκολ στο εκκωφαντικό 7-1 της ρεβάνς (η βαρύτερη ήττα στην ιστορία της Αγγλίας) που μέχρι τότε θεωρούταν η πιο δυνατή ομάδα του κόσμου.

8. ΜΑΡΙΟ ΚΟΛΟΥΝΑ
Γεννημένος στη Μοζαμβίκη, μεγαλούργησε με τη Μπενφίκα, αλλά και με την Πορτογαλία. Τον αποκάλεσαν «O Monstro Sagrado» (σ.σ.: το κρυφό τέρας) για να δείξουν το ότι εκείνος ήταν που έκανε συνεχώς μάγκα τον άλλον μεγάλο της παρέας του, τον Εουσέμπιο. Μαζί έπαιξαν σε πέντε τελικούς Πρωταθλητριών σε οκτώ χρόνια (1961-'68), κατακτώντας δύο τρόπαια (1961, 1962). Ηταν τρομερά δυνατός με φοβερό σουτ και έτρεχε ασταμάτητα. Μπορούσε να παίξει από αμυντικός μέσος μέχρι και σέντερ φορ, συμβάλλοντας στην κατάκτηση 10 πρωταθλημάτων και έξι Κυπέλλων. Με την καλύτερη Εθνική Πορτογαλίας όλων των εποχών έφτασε στην τρίτη θέση του Μουντιάλ του 1966.

Ο Μάριο Κολούνα (δεξιά) με τον Μπόμπι Τσάρλτον πριν από τον τελικό του Πρωταθλητριών του 1968.


7. ΡΑΪΜΟΝ ΚΟΠΑ
Πλέιμεϊκερ, σκόρερ και τρομερός ντριμπλέρ, υπήρξε μαζί με τους Χιντεγκούτι, Μπόζικ, Φριτς Βάλτερ, ο κορυφαίος στην θέση του πίσω από τον επιθετικό. Εγινε γνωστός όταν έφτασε με τη Ρεμς (τέσσερα πρωταθλήματα Γαλλίας) στον τελικό του Πρωταθλητριών του 1956. Η νικήτρια Ρεάλ τον ενέταξε αμέσως στο δυναμικό της και μαζί της πήρε τρεις σερί φορές (1957-'59) το μεγάλο τρόπαιο. Το 1958 έκανε την πιο σούπερ χρονιά του. Οι ασίστ του στο Μουντιάλ της Σουηδίας, έχρισαν πρώτο σκόρερ των Ζιστ Φοντέν (13 γκολ σε έξι ματς), οδηγώντας τη Γαλλία στην τρίτη θέση. Για εκείνη τη σεζόν τιμήθηκε με την Χρυσή Μπάλα.

6. ΕΝΤΣΟ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟΛΙ
Το μοναδικό αρνητικό του ήταν πως δεν έκανε σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη (ένα πρωτάθλημα με την Παρί Σεν Ζερμέν). Στη Λατινική Αμερική όμως θεωρείται θρύλος. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχει ονομάσει τον γιο του Εντσο, επειδή τον θεωρούσε τον κορυφαίο παίκτη που είδε ποτέ, ενώ οι οπαδοί της Ρίβερ Πλέιτ τον αποκαλούσαν «Πρίγκιπα», λόγω του εκλεπτυσμένου στιλ και του τρόπου που χειριζόταν τη μπάλα. Με τη Ρίβερ πήρε πέντε πρωταθλήματα, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες (1996) και ένα Σούπερκοπα Σουδαμερικάνα (1997). Υπήρξε δύο φορές (1983, 1995) κορυφαίος παίκτης της Λστινικής Αμερικής, ενώ με την Εθνική Ουρουγουάης πανηγύρισε τρία Κόπα Αμέρικα (1983, 1987, 1995) και έγινε ο μοναδικός που έχει κατακτήσει το εν λόγω τρόπαιο τόσες φορές.

5. ΛΟΥΙΣ ΣΟΥΑΡΕΣ ΜΙΡΑΜΟΝΤΕΣ
Θεωρείται ο κορυφαίος Ισπανός όλων των εποχών και ένας από τους πλέον ολοκληρωμένους πασέρ που είδε ποτέ το ποδόσφαιρο. Τον αποκάλεσαν «Αρχιτέκτονα», λόγω του ότι εκείνος έχτιζε το παιχνίδι σε δύο σπουδαίες ομάδες, όπου είχε προπονητή τον τεράστιο Ελένιο Ερέρα. Αρχικά στη Μπαρτσελόνα, με την οποία πήρε δύο πρωταθλήματα. Με το που ηττήθηκε από τη Μπενφίκα του Κολούνα (8ος στη λίστα) στον τελικό του Πρωταθλητριών του 1960, του συνέβησαν δύο υπέροχα πράγματα. Αρχικά του δόθηκε η Χρυσή Μπάλα (ο μόνος Ισπανός που την έχει) και εν συνεχεία μεταγράφηκε στην Ιντερ (η ακριβότερη μετακίνηση μέχρι τότε με 250 εκατ. ιταλικές λίρες ή 150.00 σημερινά ευρώ). Ως μέλος της Μεγάλης Ιντερ έζησα τα πάντα. Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και έπαιξε σε τρεις τελικούς Πρωταθλητριών, για να νικήσει στους δύο (1964, 1965), ενώ ισάριθμες ήταν οι νίκες στο Διηπειρωτικό. Σε προσωπικό επίπεδο ήταν έφτασε κοντά σε ακόμα τρεις Χρυσές Μπάλες (ασημένια 1961, 1964, μπρούτζινη 1965). Και με την Εθνική Ισπανίας όμως έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης με το EURO του 1964.

4. ΡΙΒΑΛΝΤΟ
Το τι μπορούσε να κάνει το θαυμάσαμε από πρώτο χέρι (έστω και στα μεγάλα του) και στη γειτονιά μας με Ολυμπιακό (4 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα) και ΑΕΚ. Τα καλύτερα χρόνια του όμως τα είχε περάσει νωρίτερα σε Λα Κορούνια και Μπαρτσελόνα κυρίως (130 γκολ σε πέντε σεζόν). Με την τελευταία πήρε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1997). Κορυφαία χρονιά ήταν το 1999, όταν και αναδείχτηκε κορυφαίος παίκτης του κόσμου, πήρε και την Χρυσή Μπάλα, ενώ οδήγησε την Εθνική Βραζιλίας στην κορυφή του Κόπα Αμέρικα (πρώτος σκόρερ και MVP της διοργάνωσης). Με την Εθνική Βραζιλίας μπορεί να ηττήθηκε στον τελικό του Μουντιάλ του 1998, αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα απόλαυσε τον τίτλο στην Ασία. Πιο αξιομνημόνευτη στιγμή της καριέρας του ήταν το τελευταίο ματς της σεζόν 2000-'01 κόντρα στη Βαλένθια. Η Μπάρτσα έχανε 2-0 και ήθελε μόνο νίκη για να βρεθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ αντί των Νυχτερίδων. Με δικό του χατ τρικ και χάι λάιτ το κοντρόλ και το ψαλιδάκι στο 90' που έδωσε τη νίκη (3-2) και το εισιτήριο.

3. ΡΟΥΟΥΝΤ ΓΚΟΥΛΙΤ
Η Μαύρη Τουλίπα υπήρξε ένας από τους πιο ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, καθώς μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής έως και δεύτερος επιθετικός, συνδυάζοντας αστείρευτο ταλέντο και ένα τρομερά δυνατό κορμί. Αφού πήρε τρία πρωταθλήματα Ολλανδίας με Φέγιενορντ (1) και Αϊντχόφεν (2). συνέθεσε (μαζί με Φαν Μπάστεν, Ράικαρντ) την θρυλική ολλανδική τριάδα της Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, μίας εκ των πιο μεγάλων ομάδων που γνώρισε ποτέ το άθλημα. Με τους Ροσονέρι κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, ισάριθμα Σούπερ Καπ Ιταλίας και δύο Ευρώπης, δύο Πρωταθλητριών (1989, 1990), ενώ στα τελειώματα σύλλεξε και δύο Κύπελλα με Σαμπντόρια και Τσέλσι. Η μεγάλη στιγμή του όμως ήταν εκείνη στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας (EURO 1988), όταν γιόρτασε τον μοναδικό τίτλο της Εθνικής Ολλανδίας.

2. ΜΠΟΜΠΙ ΤΣΑΡΛΤΟΝ
Βάση τίτλων θα έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή. Ισως και για έναν ακόμα λόγο, μιας και πρόκειται για την πιο τρανή περίπτωση που θέλει τους πεισματάρηδες και δουλευταράδες να ξεπερνούν σε απόδοση ακόμα και τους πλέον ταλαντούχους. Εξαιρετικός ντριμπλέρ σε ανοικτό γήπεδο, έπαιζε τέλεια και με τα δύο πόδια, τα οποία δοκίμαζε ανελλιπώς από μακρινή απόσταση, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που βρέθηκε ακόμα και ως σέντερ φορ.

Οι τιμές που έλαβε ήταν αναρίθμητες. Η Βασίλισσα Ελισάβετ τον ανακήρυξε Σερ, η FIFA τον τοποθέτησε στην κορυφαία 11άδα όλων των Μουντιάλ, κάτι που συνέβη και σε εκείνα του 1966 και του 1970. Το πρώτο το κατέκτησε ως αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας και ήταν ο MVP του τουρνουά. Για αυτό του το επίτευγμα κυρίως του δόθηκε την ίδια χρονιά και η Χρυσή Μπάλα. Πρώτος σε γκολ (49) και συμμετοχές (106) με την Αγγλία και με τη Γιουνάιτεντ στο πρωτάθλημα (199 σε 606 ματς), μιας και γενικά σε παρουσίες τον προσπέρασε ο Ράιαν Γκιγκς.

Με τους Κόκκινους Διάβολους αγωνίστηκε από το 1956 έως το 1973 και ήταν από τους τυχερούς στο δυστύχημα του Μονάχου. Η τραγική ειρωνεία είναι πως έκτοτε η καριέρα του πήρε τα πάνω της, καθώς ο Ματ Μπάσμπι αποφάσισε να του χρεώσει σε τρυφερή ποδοσφαιρικά ηλικία τα ηνία της νέας ομάδας που δημιούργησε. Μαζί με τους Τζορτζ Μπεστ και Ντένις Λόου την οδήγησαν στην κατάκτηση του Πρωταθλητριών του 1968, σε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και τέσσερα Λιγκ Καπ.

1. ΕΡΙΚ ΚΑΝΤΟΝΑ
Θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται και στη λίστα με τους δεύτερους (περιφερειακούς) επιθετικούς. Ωστόσο, επειδή εκεί δεν θα βρισκόταν στην πρώτη θέση και επειδή μόνο αυτή θεωρούμε πως του αξίζει, τον τοποθετήσαμε εδώ. Αλλωστε πρόκειται για έναν ρόλο που έπαιξε πολλές φορές στην καριέρα του. Επαναστάτης χωρίς αιτία, μισότρελος-μισολογικός, άρχοντας ή καλύτερα βασιλιάς, ο «king Eric», όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί τη Γιουνάιτεντ, οι οποίοι στο επίσημο περιοδικό του συλλόγου, τον ψήφισαν ως τον κορυφαίο όσων φόρεσαν τη φανέλα των Κόκκινων Διαβόλων.

Τεχνική, ευστροφία, πείσμα, σουτ και νεύρα, όλα στο έπακρο. Με σηκωμένο τον γιακά έβγαζε όλο αυτόν τον γαλλικό σνομπισμό που θα μπορούσε να έχει ένας βασιλιάς (του ποδοσφαίρου). Ηταν τέλειο να τον παρακολουθείς να σκοράρει ή να μοιράζει μία σούπερ ασίστ και μετά να σηκώνει το κεφάλι, να βάζει τα χέρια στη μέση και να κοιτάζει τριγύρω με υπεροψία, με την αίσθηση του... ναι, εγώ είμαι ο καλύτερος. Γιατί αυτός ήταν και παραμένει στο μυαλό όσων λάτρεψαν να τον χαζεύουν.

Αφού κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τη Μαρσέιγ, ένα με τη Λιντς, τέσσερα (τα δύο νταμπλ) σε πέντε χρόνια με τη Γιουνάιτεντ και μία τρίτη θέση στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα (1993), αποχαιρέτησε το άθλημα σε ηλικία μόλις 31 ετών. Γιατί πολύ απλά τότε θεώρησε πως πλέον δεν το διασκέδαζε. Μοναδικό μελανό σημείο η πορεία του στην Εθνική Γαλλίας που περιλάμβανε μόνο αποτυχίες, φασαρίες και τιμωρίες και γι αυτό και υπήρξε και βραχύβια.

* Θα υπάρξει άλλη λίστα με τους playmaker, με όσους δηλαδή υπήρξαν καθαρόαιμα 10άρια με την παλαιότερη έννοια του όρου!!!


ΟΙ ΟΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ 10ΑΔΕΣ

Το TOP-10 με τους τερματοφύλακες μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/234683-top-10-hruson-gadion-vids

Το TOP-10 με τους αριστερούς μπακ μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/236317-top-10-ep-aristera

Το TOP-10 με τους δεξιούς μπακ μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/238515-top-10-epi-dexia

Το TOP-10 με τους στόπερ μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/240601-top-10-stoper-vids

Το TOP-10 με τους λίμπερο (σέντερ μπακ) μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/242787-top-10-limpero-seder-bak

Το TOP-10 με τους αμυντικούς μέσους (κόφτες) μπορείτε να το δείτε εδώ:http://www.gazzetta.gr/article/item/244629-top-10-skulon

Το TOP-10 με τους box to box μέσους μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.gazzetta.gr/article/item/246513-top-10-box-box