Κοροβέσης στο Gazzetta: «Εκανα το λάθος να μείνω στον ΠΑΟΚ για το όνειρό μου, μπορεί να ήταν διαφορετικά αν είχα επιλέξει την ΑΕΚ»

Ξεκινώντας, πως ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο και πως βρέθηκες στον Πανιώνιο;

Ναι και ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από μία ομάδα που λέγεται «ΠΑΟΚ», από τον ΠΑΟ Κανήθου. Έπαιξα πρώτα στις ακαδημίες της και στα 15 μου άρχισα να παίζω στο τοπικό. Ξεχώριζα από τότε. Παίξε – παίξε, ήρθαν και οι μικτές που βοήθησαν πολλά παιδιά. Παίζαμε σε άλλους νομούς και μας έβλεπε αρκετός κόσμος. Ο Πανιώνιος επί Τσακίρη έκανε καλή δουλειά στο τμήμα σκάουτινγκ, ήταν τότε ο Έβανς Παυλόπουλος που ερχόταν και μας έβλεπε. Μάζεψε παιδιά, λοιπόν, να πάνε να κάνουν ένα δοκιμαστικό στον Ταύρο. Προπονητής στην Κ19 του Πανιωνίου ήταν, τότε, ο Άκης Μάντζιος. Πήγαμε στον Ταύρο και με επέλεξαν να παίξω στον Πανιώνιο. Ο Πανιώνιος τότε έπαιζε ευρωπαϊκά ματς, ήταν πολύ δυνατός. Έκανε πολλές μεταγραφές και είχε πολλούς καλούς Έλληνες παίκτες. Ήταν τότε η μεταβατική χρονιά που άλλαζε σελίδα ο Πανιώνιος και πήγαινε στο «Απήλιον» στο Κορωπί, ένα σύγχρονο προπονητικό κέντρο. Είχε πισίνες, αποδυτήρια, καφετέριες. Πήγα στην Κ19 του Πανιωνίου, ήταν πολύ δύσκολο το πρωτάθλημα. Έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Την δεύτερη χρονιά ανέβηκα στην πρώτη ομάδα, με προπονητή τον Γιώργο Παράσχο.

Τι θυμάσαι από εκείνες τις προπονήσεις;

Υπήρχε καλό κλίμα και πολλές σπουδαίες προσωπικότητες. Τα μεγάλα παιδιά εκτιμούσαν τον μικρό, αν έβλεπαν ότι προσπαθεί. Αν έβλεπαν ότι το μυαλό σου είναι αλλού, σε έκαναν στην άκρη. Εγώ είχα κερδίσει την εκτίμησή τους και με προστάτευαν, με βοήθησαν πολύ.

Και πώς αποχώρησες από τον Πανιώνιο;

Ο Παράσχος εισηγήθηκε να με κρατήσουν στην ομάδα, μου το είχε πει και ο ίδιος. Ήρθε, όμως, ένα ματς με τη Λάρισα που ο Πανιώνιος έχασε 3-0, προς το τέλος της χρονιάς και μετά από αυτό, έφυγε ο Παράσχος. Τα έσπασαν με τον Τσακίρη. Έτσι, δεν έμεινα στον Πανιώνιο και αναγκάστηκα να ψάξω για ομάδα.

Θυμάσαι κάποια ιστορία από εκείνες τις προπονήσεις που να σου έχει μείνει στο μυαλό;

Θυμάμαι μία ιστορία με τον Γιώργο Τζαβέλλα. Κάναμε μία άσκηση κατοχής που έπρεπε να κάνουμε δύο επαφές. Ο Γιώργος ήταν από τότε οξύθυμος και τσαμπουκάς. Σε μία φάση με τον Σιόβα, έκανε δύο επαφές και δεν μπορούσε να κάνει άλλη, οπότε πήγε να καλύψει την μπάλα με το κορμί του. Ο Σιόβας όντας πιο ψηλός, ήρθε κατά λάθος και τον χτύπησε στην πλάτη και τον έριξε κάτω. Ο Γιώργος έπεσε κάτω και ζητούσε φάουλ. Τότε γύρισε ο Παράσχος και του λέει «σήκω». Νευρίασε ο Γιώργος και του λέει ο Παράσχος «δρόμο, φύγε». Τελειώνουμε την προπόνηση, μπαίνουμε στα αποδυτήρια και βλέπουμε πρώτη πόρτα σπασμένη, δεύτερη πόρτα σπασμένη, μία ντουζιέρα κατεβασμένη. Κάνουμε μπάνιο και φεύγουμε. Την επόμενη μέρα μπαίνουμε στα αποδυτήρια και βλέπουμε πάνω στην πρώτη σπασμένη πόρτα σημείωμα που έγραφε «Ιερό Προσκύνημα Οσίου Τζαβέλλα». Το είχε κολλήσει ο Σκούφαλης. Μάλιστα, έρχεται την επόμενη μέρα ο Παράσχος και λέει «τι θα γίνει ρε Γιώργο; Θα μας πηδήξεις κιόλας;».

Ποιες ήταν οι επόμενες εμπειρίες σου, μέχρι που έφτασες στον ΠΑΣ Γιάννινα;

Μετά από εκείνο το 0-3, φεύγει ο κυρ Γιώργος και την επόμενη μέρα κιόλας με ενημερώνουν ότι πρέπει να γυρίσω στην Κ19 και στο τέλος της χρονιάς να φύγω. Άρχισα, λοιπόν, να ψάχνω για ομάδα για να πάω να παίξω. Θυμάμαι ότι πήγα στην Ηλιούπολη, με προπονητή τότε τον Γιώργο Βαζάκα, που μου έκανε κάτι που με πείσμωσε. Πήρε την ομάδα να κάνει προπόνηση κι εμάς, μας άφησε σε ένα άλλο γήπεδο, πιο μακριά να κάνουμε «5-2». Στο τέλος της προπόνησης ήρθε μας κοίταξε έναν – έναν και μας είπε «δεν μου κάνεις, δεν μου κάνεις, δεν μου κάνεις». Αυτό ήταν ένα καμπανάκι για μένα, για το τι πρόκειται να συναντήσω στο ποδόσφαιρο. Με πείσμωσε αυτή η εμπειρία, ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να παίξω. Άρχισα να δίνω ακόμα περισσότερα και ήθελα απλά κάποιον να με εμπιστευθεί. Στην Γ’ Εθνική, που τότε ήταν επαγγελματική, χρειάζονταν μικρούς και αυτό με βοήθησε. Πήγα να δοκιμαστώ στον Παναιγιάλειο, που είχε προπονητή τον Σπανό. Πήγα για μία προπόνηση στο Αίγιο και περίμενα μετά να με ενημερώσει για το αν θα με κρατήσουν. Είχα μείνει τελευταίος και θυμάμαι ότι ενώ έβαζε τις μπάλες στο πορτ-μπαγκάζ, πήγα και του είπα «κόουτς να έρθω και αύριο;». Γυρίζει και μου λέει «καλός είσαι μωρέ, μαχητής». Έπαιζε, λοιπόν, μετά από τρεις μέρες ο Παναιγιάλειος φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης. «Πάρε το αμάξι και έλα στην Τρίπολη να σε δω», μου λέει. Πάω στην Τρίπολη, μπαίνω στο 45’ και παίζω το μισό ημίχρονο αριστερό μπακ και το άλλο μισό αμυντικό χαφ. Στην μέση του παιχνιδιού γίνεται μια φάση με τον Καούνο του Αστέρα, που ήταν 3 μέτρα. Τσακώνομαι εγώ και λέει ο Σπανός «αυτός εδώ είναι τσαμπουκάς». Πάω στο τέλος να φύγω από τα αποδυτήρια και γυρίζοντας πίσω, βλέπω γενικό αρχηγό και γραμματέα της ομάδας να τρέχουν για να με προλάβουν. Με έβαλαν να υπογράψω συμβόλαιο για τρία χρόνια στα Goody's, στα Μέγαρα. Με πήρε μετά ο μάνατζέρ μου, ο Παθιακάκης και με έβριζε. Μου φώναζε «τι έκανες; Τι τρία χρόνια; Ένα είπαμε! Θα καταστραφούμε, δεν θα μπορείς να φύγεις». Είχαμε, πάντως, καλή ομάδα. Η χρονιά δεν πήγε καλά, αλλά εγώ είχα παίξει καλά. Λόγω της υπόθεσης με τις πλαστές ενημερότητες το Αίγιο έπεσε κατηγορία κι εγώ έμεινα ελεύθερος. Πήρα το δελτίο μου και πήγα στον Απόλλωνα που ήταν τότε στην Δ’ Εθνική και με ήθελε. Σταθόπουλος προπονητής και Βελλής πρόεδρος. Έπαιζα εξτρέμ και έβαλα 8-9 γκολ μέσα στη σεζόν.

Πώς βρέθηκες στον ΠΑΣ Γιάννινα;

Προς το τέλος της ερχόταν ο Γιάννης Χριστόπουλος που ήταν βοηθός του Ντεμόλ στα Γιάννενα, για να κάνει σκάουτινγκ σε παίκτες. Τα Γιάννενα τότε ήξεραν πως θα έχουν απαγόρευση μεταγραφών. Ο Γιάννης Χριστόπουλος που θα γινόταν προπονητής, έκανε καλή δουλειά. Με είδε, κάναμε 2-3 ραντεβού και με πήρε. Το έψαχνε πολύ, ήθελε να είναι σίγουρος για τον χαρακτήρα των παιδιών που θα έπαιρνε. Πάμε, λοιπόν, στον Χριστοβασίλη, στα γραφεία του στη Γλυφάδα και υπογράφω συμβόλαιο για δύο χρόνια.

Τι θυμάσαι από το πρώτο σου διάστημα στον ΠΑΣ Γιάννινα;

Φαινόταν καλή η ομάδα, αλλά δεν ήμασταν βέβαιοι για το αν θα σωθούμε. Ήταν πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή να παίζουν τόσα νέα παιδιά σε μία ομάδα Α’ Εθνικής. Ξεκινάει η σεζόν κι εγώ δεν έπαιζα βασικός ποτέ. Ξεκινάμε με τον Πλατανιά στα Γιάννενα, που ήταν νεοφώτιστος, 0-0. Μετά με την γκολάρα του Ντε Βινσέντι στο ΟΑΚΑ, πήραμε το 1-1. Σηκώθηκα για ζέσταμα σε εκείνο το ματς, αλλά δεν μπήκα ποτέ. Τρίτη αγωνιστική χάνουμε από τον Ολυμπιακό στα Γιάννενα, τέταρτη αγωνιστική στην Βέροια. Σε κανένα από αυτά τα ματς δεν μπήκα. Μετά το τέλος, όμως, ερχόταν ο Χριστόπουλος και μου ζητούσε συγγνώμη. Εγώ ήθελα να παίξω, αλλά δεν τον βοηθούσε το ματς για να με βάλει. Μου έκανε εντύπωση που το αντιλαμβανόταν. Πέμπτη αγωνιστική παίζαμε με τον Λεβαδειακό. Την Πέμπτη ενώ κάναμε τακτική στην προπόνηση, είχαμε έναν μικρό που έκανε ένα δολοφονικό τάκλιν στον Ντε Βινσέντι. Βγαίνει από την προπόνηση αυτός, βγάζει το φανελάκι του και πάει στον γιατρό. Μένει ένα φανελάκι στον πάγκο. Το πιάνει ο Χριστόπουλος, κοιτάζει αριστερά, κοιτάζει δεξιά και μου το πετάει. Ξεκινάει το ματς με τον Λεβαδειακό και παίζω αριστερός εξτρέμ. Στο 45’ κερδίζω πέναλτι, το χτύπησε ο Ίλιτς, έξω. Δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει, σέντρα του Γεωργίου, μου έρχεται συστημένη στο δεξί, 1-0! Κερδίσαμε 1-0, με γκολ δικό μου. Εκείνο το βράδυ, κατάλαβα πως άλλαξε η ζωή μου. Κοιμήθηκα και την άλλη μέρα ξύπνησα και είχα πάνω από 200 μηνύματα. Μου είχαν στείλει όλη η Χαλκίδα και όλα τα Γιάννενα. Έπαθα σοκ, είπα «τι γίνεται τώρα;». Από εκεί που ήμουν ένα τίποτα, μιλούσε για μένα όλος ο κόσμος. Δεν έχασα παιχνίδι από τότε, τελείωσε η σεζόν με 7-8 γκολ. Μπήκαμε στα play offs με Ατρόμητο, Τρίπολη και ΠΑΟΚ, τερματίσαμε πάνω από τον Παναθηναϊκό. Φτάσαμε μέχρι και να κερδίσουμε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα με 1-0. Μία τρελή κατάσταση, από εκεί που παίζαμε για να σωθούμε, βγαίναμε Ευρώπη. Ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί.

Υπήρξε ενδιαφέρον για σένα από άλλες ομάδες στο τέλος εκείνης της περιόδου;

Φτάνουμε τελευταία αγωνιστική που ο ΠΑΟΚ ήθελε να κερδίσει εμάς και την ίδια ώρα να μην κερδίσει ο Ατρόμητος την Τρίπολη, για να βγει ο ΠΑΟΚ Champions League. Εγώ ήμουν τιμωρημένος και με φωνάζει ο συγχωρεμένος ο Χριστοβασίλης πάνω στην κερκίδα, μου βγάζει το κινητό του, μπαίνει στις κλήσεις και μου δείχνει 7-8 αναπάντητες από τον Μελισσανίδη. Μου λέει «πες μου τι θέλεις να κάνεις». Του απαντάω «τι εννοείς πρόεδρε;». Μου λέει «θέλεις να πας στην ΑΕΚ; Θέλεις να πας στον ΠΑΟΚ; Θέλεις να πας στον Ολυμπιακό;». Εγώ βλέποντας τις κλήσεις, είχα σαστίσει. Του απαντάω «εγώ θέλω να παίξω κι άλλο στα Γιάννενα», ήμουν φοβισμένος. Με κοιτάει, μου λέει «εντάξει» και μου κάνει πρόταση ανανέωσης για τέσσερα χρόνια με αυξημένες απολαβές, με σκοπό να με πουλήσει τα επόμενα χρόνια. Με έπιασε τελείως απροετοίμαστο.

Ήξερες εσύ για το ενδιαφέρον από άλλες ομάδες;

Ναι, το ήξερα. Απλά ειδικά για την ΑΕΚ ήταν η εποχή που είχε πέσει στην Γ’ Εθνική και ξεκινούσε να κάνει συζητήσεις με Έλληνες όπως ο Μάνταλος ή ο Κολοβέτσιος. Εγώ θα έμενα στα Γιάννενα για έναν χρόνο και θα πήγαινα στην ΑΕΚ όταν θα ανέβαινε στην Β’. Πίστευα, όμως, στον εαυτό μου και σκεφτόμουν ότι η μεταγραφή θα έρθει τα επόμενα χρόνια.

Πώς θυμάσαι τον Χριστοβασίλη;

Ο Χριστοβασίλης ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, για μένα ήταν μεγάλος γνώστης του ποδοσφαίρου. Ήξερε πώς να διοικεί μία ομάδα. Υπήρχαν δυσκολίες, λόγω και της κρίσης, αλλά από ένα σημείο και μετά κατάφερε να γίνει ο ΠΑΣ ανεξάρτητος, στηριζόμενος στα έσοδά του. Ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, που ήξερε πως να διαχειριστεί καταστάσεις. Του χρωστάω πολλά και τον είχα πάντα σε μεγάλη εκτίμηση.

Έμεινες, λοιπόν, στον ΠΑΣ. Πώς πήγε η επόμενη σεζόν;

Υπήρχαν τεράστιες προσδοκίες από μένα, από την πλευρά του κόσμου. Ήμουν ένας Έλληνας εξτρέμ, που είχε βάλει 7-8 γκολ. Έπεσε τεράστιο βάρος στις πλάτες όλης της ομάδας. Και από εκεί που ήμασταν κάποιοι άγνωστοι που κάναμε αυτό που γουστάραμε, δημιουργήθηκαν μεγάλες απαιτήσεις. Ήρθαν άτυχα αποτελέσματα, ήρθαν αλλαγές προπονητών. Ήταν ένα πολύ κακό διάστημα για την ομάδα. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την πίεση που έπεσε πάνω μας. Από τη στιγμή, όμως, που ήρθε ο Πετράκης, άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Σωθήκαμε με σχετική άνεση.

Και φτάνουμε στην τρίτη χρονιά.

Είχα αρχίσει πια να έχω μεγάλη πίεση για να φύγω. Δεν έφυγα την πρώτη χρονιά, ούτε την δεύτερη. Άρχισα να έχω αμφιβολίες για το αν πήρα τη σωστή απόφαση την πρώτη χρονιά. Από την προετοιμασία κιόλας, είχα πάρει απόφαση να δουλέψω σκληρά και στο τέλος να πάρω μεταγραφή. Ξεκινάει η σεζόν πολύ καλά. Δυστυχώς, όμως, ήρθε ένας τραυματισμός τον Νοέμβριο και αναγκάστηκα να μπω χειρουργείο. Έλειψα 1,5 μήνα και ενώ είχαν ξεκινήσει συζητήσεις με τον ΠΑΟΚ πριν τον τραυματισμό, σταμάτησαν. Μόλις γύρισα, υπήρχε ματς ΠΑΣ Γιάννινα – ΠΑΟΚ. Θυμάμαι τότε τον μάνατζέρ μου να μου λέει «αν θες να κάνεις μεταγραφή, αυτό είναι το ματς. Αν θες να πας στον ΠΑΟΚ, πρέπει να κάνεις το ματς της ζωής σου. Αλλιώς, ξέχασέ το». Παίζαμε Δευτέρα με Ατρόμητο και Πέμπτη με ΠΑΟΚ. Έρχεται ο ΠΑΟΚ στα Γιάννενα, ενώ ήταν πρώτος, με Αναστασιάδη προπονητή. Ξεκινάει το ματς, 1-0 ο Λίλα. Ήμασταν πάρα πολύ δυνατοί στην κόντρα. Στο δεύτερο ημίχρονο, βγαίνω τετ α τετ, πλασάρω τον Ιτάνζ 2-0. Μετά 3-0 ο Μανιάς. Έκανα εκπληκτικό παιχνίδι. Μόλις τελείωσε το ματς, μου λέει ο μάνατζέρ μου «τώρα μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος. Την δουλειά σου την έκανες, τώρα είναι η ώρα για την δική μου δουλειά». Μετά από τρεις μήνες, τον Μάρτιο, με παίρνει τηλέφωνο μια μέρα ο μάνατζέρ μου και μου λέει «αύριο το πρωί στις 11 να είσαι στο «Makedonia Palace» για να υπογράψεις συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ». Τον ρώτησα αν είναι όλα τακτοποιημένα με τον ΠΑΣ και μου λέει «όλα είναι εντάξει, ξεκίνα πιο νωρίς». Ξυπνάω εγώ και με παίρνει ο Νιαρχάκος, που ήταν τεχνικός διευθυντής στα Γιάννενα και μου λέει «δεν θα πας, δεν είναι όλα έτοιμα. Με πήρε ο Χριστοβασίλης και είπε να μην πας». Ήταν το 8 το πρωί, οπότε εγώ έπεσα και ξανακοιμήθηκα. Κατά τις 11 και κάτι, χτυπάει το κινητό, ήταν ο μάνατζέρ μου. Μου λέει «που είσαι;». Του λέω «στα Γιάννενα». Μου λέει «δεν ξέρω τι θα κάνεις, πάρε το αμάξι και έλα Θεσσαλονίκη. Είμαστε όλοι εδώ και σε περιμένουμε». Ήταν μαζί του ο Γεωργιάδης και ο Βρύζας. Ξεκίνησα και αφού τους έστησα 2-3 ώρες όλους, πήγα και υπέγραψα.

Είχες μιλήσει με τον Ιβάν Σαββίδη;

Τότε, όχι. Η πρώτη φορά που μιλήσαμε ήταν στα ευρωπαϊκά ματς και συγκεκριμένα πριν το ματς με την Μπρόντμπι. Δεν έμπαινε σε συζητήσεις προσωπικά με παίκτες. Ο γιος του το έκανε αυτό.

Με τον γιο του πρέπει να είχες και πολύ καλή σχέση. Θυμάμαι μία ανάρτησή, του όταν έφυγες από την ομάδα.

Με είχε ευχαριστήσει για την προσφορά μου στην ομάδα. Ήταν η χρονιά που ήταν πολύ ενεργός στα social. Εμένα και τον Χαρίση μας είχε ανακοινώσει σχολιάζοντας σε μία φωτογραφία στο Instagram. Μέσω ενός comment έγινε γνωστή η μεταγραφή, ως τότε δεν είχαμε πει τίποτα σε κανέναν.

Πώς αισθάνθηκες όταν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή;

Δεν το φανταζόμουν ποτέ, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ ταπεινός και ήθελα να πάω μέχρι Β’ Εθνική. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα πάρω μεταγραφή στον ΠΑΟΚ.

Μετά τον Άγγελο Αναστασιάδη, ήρθε στον ΠΑΟΚ ο Τούντορ. Τι θυμάσαι από αυτόν;

Η μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ έγινε επί Αναστασιάδη. Έρχεται, λοιπόν, το καλοκαίρι που φεύγει ο Άγγελος και έρχεται στην ομάδα ο Τούντορ. Καταλαβαίνεις ότι όταν είσαι Έλληνας παίκτης που σε έχει φέρει ένας Έλληνας προπονητής και ξαφνικά έρχεται ένας ξένος προπονητής, ξεκινάνε όλα από το μηδέν. Μπαίνουμε σε διαδικασία, στην προετοιμασία, να αποδείξουμε ποιοι είμαστε, γιατί ήρθαμε στην ομάδα. Ο Τούντορ ήταν τότε ένας πολύ αυστηρός προπονητής. Πολλές φωνές, πολλή ένταση στην προπόνηση. Ήταν μία περίοδος με πολλά προκριματικά. Στα πρώτα τρία ματς, δεν είχα παίξει λεπτό. Φτάνουμε στον επαναληπτικό με την Σπαρτάκ Τρνάβα. Στην τακτική, πριν το ματς, μου δίνει φανελάκι βασικού. Μπαίνω το παίρνω και μου λέει ο Σαλπιγγίδης «ρε Νικόλα πως το κάνεις αυτό; Να μην έχεις παίξει λεπτό και να μπαίνεις κατευθείαν βασικός». Δεν τον είχε ξαναβάλει μετά το ματς στην Κροατία απέναντι στην Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, γιατί υπήρχαν αποδοκιμασίες από τον κόσμο. Με τον τρόπο του, ο Τούντορ ωθούσε τον Δημήτρη προς την έξοδο. Έρχεται, λοιπόν, το ματς στη Σλοβακία, με εμένα βασικό. Έβαλα γκολ που ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Στο δεύτερο ημίχρονο έβγαλα μία σέντρα και πετάχτηκε ο Κωνσταντινίδης και έκανε το 1-1. Πήραμε την πρόκριση και βγήκα MVP. Μετά από εκείνο το ματς, έπαιξα ξανά έπειτα από έξι μήνες.

Κατάλαβες ποτέ γιατί συνέβη αυτό;

Αυτό που μου είχε κάνει ο Τούντορ ήταν από τα πολύ περίεργα. Είχα κάνει το ματς που είχα κάνει και τότε σκέφτηκα «εδώ είμαστε, Νίκο πάτα σε αυτό το ματς». Μου έριξε, όμως, μεγάλο χαστούκι. Ξεκινάει το ματς με την Μπρόντμπι και με είχε αναπληρωματικό. Έβαλε τον Κίτσιου αριστερό μπακ, που ήταν δεξί μπακ. Ήταν το ματς που μπήκε ο Σαββίδης στα αποδυτήρια και μας έταξε ένα τεράστιο πριμ. Μπήκαμε όλοι αγριεμένοι στο ματς. Μπήκα αλλαγή στο τέλος, σε μία κατάμεστη Τούμπα. Όταν έγινε αυτό, κατάλαβα ότι ο προπονητής δεν με είχε στα πλάνα του και ήθελε να φέρει ένα δικό του αριστερό μπακ. Όπως κι έγινε, φέρνοντας τον Λέοβατς. Άρχισα να αισθάνομαι ότι παλεύω άδικα. Στενοχωριόμουν πολύ. Τέλη Σεπτέμβρη, λοιπόν, με φωνάζει στο γραφείο του, ενώ έχουν λήξει οι μεταγραφές και μου λέει «δεν σε υπολογίζω, να πας δανεικός». Του λέω «κόουτς δεν μπορώ να πάω δανεικός, έχουν κλείσει οι μεταγραφές». Μου απαντάει «δεν πειράζει, θα πας τα Χριστούγεννα». Σαν να μου λέει ότι θα μείνω στον πάγκο ως τα Χριστούγεννα και θα κάνω μόνο προπονήσεις. Πέρασε ένα εξάμηνο με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής. Μια μέρα εκεί που έκανα μπάνιο, είδα να πέφτουν τα μαλλιά μου από τη στενοχώρια. Σκέφτηκα... «δεν θα πεθάνω». Άρχισα να το βλέπω διαφορετικά, γιατί ως τότε ήμουν πολύ χάλια και πολύ θυμωμένος. Ήθελα τόσο πολύ να παίξω και να αποδείξω ότι μπορώ. Φτάνει Ιανουάριος και με ξαναφωνάζει στο γραφείο του και μου λέει «κάνεις προπόνηση φουλ, αλλά έχω καλύτερους παίκτες από σένα. Δεν σε θέλω στην ομάδα, δεν θα παίξεις μαζί μου». Εγώ ήμουν τόσο νευριασμένος που γυρίζω και του λέω «σέβομαι αυτά που λες, αλλά εγώ θα μείνω εδώ και θα παίξω είτε το θες, είτε όχι». Είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό και με κοιτούσε.

Αρχές δευτέρου γύρου, λοιπόν, θα παίζαμε με την Βέροια στην Τούμπα. Στην προπόνηση κάθομαι πίσω – πίσω και περιμένω να με διώξει για να πάω να κάνω γύρω – γύρω. Παίρνει ένα φανελάκι και μου το πετάει με δύναμη, λέγοντάς μου «άντε να σε δούμε». Μπαίνω με την Βέροια, κερδίζουμε 2-1 και πάει στη Συνέντευξη Τύπου και σε μία ερώτηση για άλλον παίκτη, απαντάει ο Τούντορ «αν θες να μιλήσουμε για παίκτες θα μιλήσουμε για τον Κοροβέση. Για μένα αυτός ήταν ο καλύτερος σήμερα». Πέρασε ένα διάστημα ενός μήνα, που έπαιξα όλα τα ματς. Όσα ματς δεν είχα παίξει σε μία σεζόν, τα έπαιξα σε πέντε μέρες. Στην προπόνηση πριν το Καραϊσκάκη, παθαίνω θλάση. Με το που γύρισα, όμως, πάλι με έβαζε να παίξω. Εκτίμησε το ότι ήθελα να παίξω και μου το έδωσε. Είναι κάτι που του αναγνωρίζω. Μετά ήρθε ο Ίβιτς και συνέχισα να παίζω. Έκλεισε καλά η χρονιά.

Πώς εξελίχθηκε το καλοκαίρι που ακολούθησε για σένα;

Εκείνο το καλοκαίρι έκανα το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα μου. Είχα κάνει πολλά ματς και με παίρνει την περίοδο των διακοπών τηλέφωνο ο Μίχελ και μου λέει «Νίκο σε ενδιαφέρει να πας στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία δανεικός;». Εγώ δεν είχα κάποιον να με καθοδηγήσει και σκέφτηκα υποτιμητικά για εκείνο το πρωτάθλημα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ πως θα φύγω από τον ΠΑΟΚ να πάω σε μία μικρομεσαία ομάδα της Ολλανδίας; Είχα πρόταση από την Σεντ Τρούιντεν, από τον βοηθό του Τούντορ, τον Λέκο. Έκανα τεράστιο λάθος που δεν πήγα. Το είχα πιο αγνά στο μυαλό μου, ότι αν διεκδικήσω πράγματα στον ΠΑΟΚ, πάλι θα κερδίσω. Δεν ήταν, όμως, έτσι και μετά από μήνες απραξίας, γύρισα δανεικός στα Γιάννενα τον Ιανουάριο. Κάπου εκεί, έκλεισε ο κύκλος μου στον ΠΑΟΚ.

Ήταν μία περίοδος που άλλαξαν πολλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με τον Ιβάν Σαββίδη να πρωταγωνιστεί σε αυτήν την αλλαγή. Την κατάλαβες εσύ αυτήν την αλλαγή;

Ήταν, πράγματι, πολύ ενεργός ο Ιβάν Σαββίδης τότε. Έδωσε πολλά λεφτά για μεταγραφές, έφερε μέχρι και τον Μπερμπάτοφ.

Τι θυμάσαι από αυτόν τον σούπερ σταρ;

Όταν ήρθε ο Μπερμπάτοφ, ήταν κάτι εξωπραγματικό. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Έγινε παρουσίαση στην Τούμπα με χιλιάδες κόσμου. Ήρθε ένας τύπος, λοιπόν, πολύ περίεργος. Με το ζόρι του έπαιρνες το «γεια». Στην προπόνηση ήταν εξωπραγματικός, δεν έχανε την μπάλα ποτέ. Δεν τον πλησίαζε κανείς μας για να τον μαρκάρει. Υπήρχε μία κόντρα του Τούντορ με τον Μπερμπάτοφ, σαν να μην τον ήθελε ο προπονητής στην ομάδα. Ίσως, να μην ήταν επιλογή του. Υπήρχαν, πάντως, πολλές αψιμαχίες. Μία μέρα είχαν τσακωθεί άγρια στο προπονητικό. Πέταγαν, συνεχώς, μπηχτές ο ένας στον άλλον. Ο Μπερμπάτοφ του έλεγε «είσαι ο χειρότερος προπονητής που είχα ποτέ». Για εμάς, η συμπεριφορά του Μπερμπάτοφ ήταν ένα μάθημα για το πως κινούνται οι σταρ. Εμένα με έβλεπε που ήμουν πιο ήσυχος, καθόμουν και δίπλα του στα αποδυτήρια και με είχε συμπαθήσει. Κάποιες φορές, λοιπόν, ανοιγόταν. Τον πειράζαμε κιόλας με τον Χαρίση, πιτσιρίκια ήμασταν. Του στέλναμε, για παράδειγμα, καμιά σέλφι στο Facebook. Αυτός την έβλεπε μετά από καμιά βδομάδα και ερχόταν και μας έπιανε από το αυτί. Τον χαλαρώναμε, όμως. Τον βάζαμε σε ένα άλλο μουντ. Μετά το ματς με την ΑΕΚ που πήρε την κόκκινη, είχε γίνει πανικός στη Θεσσαλονίκη. Του είχαν κάνει όλοι επίθεση, στα αποδυτήρια υπήρχε ένταση, του έλεγαν ότι μας άφησε με δέκα παίκτες. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, στο ξενοδοχείο, βγαίνει και κάνει συνέντευξη στον εαυτό του στο Facebook. Μου φάνηκε πολύ προχωρημένο. Επειδή μείναμε στην Αθήνα, ο Τούντορ μας είχε πάει σινεμά στη Συγγρού και τον πιάνω στη διαδρομή και του λέω «αυτό δεν το έχω ξαναδεί από ποδοσφαιριστή». Εκείνος μου απάντησε ότι «έπρεπε να δώσω εξηγήσεις στον κόσμο που δεν γνωρίζει». Άρχισε, κάπως έτσι, να μου ανοίγεται. Μου έλεγε πως δεν έχει προσωπική ζωή, πως στη Βουλγαρία δεν μπορεί να πάει μια βόλτα και πως δεν είναι όλα τόσο εύκολα όσο μπορεί να φαίνονται. Μου είπε κιόλας ότι «μπορεί να σας φαίνεται περίεργο που δεν σας μιλάω, αλλά, έτσι έχω μάθει. Όταν ήμουν στην Μάντσεστερ, ο Γκιγκς και ο Σκόουλς δεν μας έλεγαν ούτε «καλημέρα». Έτσι λειτουργούσαμε, δεν είχαμε πολλά - πολλά. Καταλαβαίνω ότι σας φαίνεται περίεργο, αλλά έτσι έμαθα». Μου είχε πει, ακόμα, ότι ο παίκτης που θαύμαζε ήταν ο Ρούνεϊ και πως αν αυτός ο παίκτης δούλευε, δεν θα… έβλεπε τον Ρονάλντο. Θεωρώ ότι ο Μπερμπάτοφ δεν έπαιξε όσο θα μπορούσε, γιατί δεν τον βοήθησε ο Τούντορ.

Θεωρούσες εκείνην την περίοδο πως είχες αδικηθεί από τον ΠΑΟΚ ή πως θα έπρεπε να έχεις κάνει κάτι διαφορετικά;

Θεωρούσα ότι είχα καλή εικόνα στα ματς που έπαιξα και πως δεν στηρίχθηκα όσο θα έπρεπε. Αλλά και ότι δεν έφυγα από τον ΠΑΟΚ για το εξωτερικό, όταν έπρεπε να το κάνω. Θα είχε αλλάξει τελείως η καριέρα μου. Είχα επίσημη πρόταση από την Ντιναμό Μινσκ, πάλι δεν πήγα. Έκανα το λάθος να μείνω στον ΠΑΟΚ και να διεκδικήσω το όνειρό μου.

Αν είχες επιλέξει να πας στην ΑΕΚ, πιστεύεις ότι μπορεί να ήταν διαφορετικά τα πράγματα;

Ναι, μπορεί να ήταν διαφορετικά.

Από τον Παναθηναϊκό σε είχαν προσεγγίσει;

Τότε δεν γινόταν να πάω στον Παναθηναϊκό, δεν μπορούσαν να με αγοράσουν. Ήταν δύσκολη περίοδος για τον Παναθηναϊκό, μεταβατική. Πιο μετά, όμως, υπήρξε προσέγγιση.

Τι θυμάσαι από τον Βλάνταν Ίβιτς;

Με τον Ίβιτς ήταν πολύ δύσκολη η δεύτερη χρονιά. Είχαν έρθει πολύ καλοί παίκτες. Ήταν ένα ματς με τον Ατρόμητο, μετά το οποίο είχε κατηγορήσει ευθέως τον Τζαβέλλα, έναν παίκτη που μόλις είχε ανανεώσει και δεν ήταν να παίξει γιατί ήταν τραυματίας. Θυμάμαι παίζαμε με την Φιορεντίνα και πίναμε καφέ και συμφωνήσαμε όλοι ότι ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Αυτό μεταφράστηκε ότι δεν είχαμε πίστη στην ομάδα, ότι δεν εκτιμούσαμε τις δυνατότητες της ομάδας. Αυτό από άνθρωπο του προπονητή, που μετά το ματς με τον Ατρόμητο, το μετέφερε στον Ίβιτς. Του είπε ότι δεν πιστεύει ο Γιώργος την ομάδα. Βγήκε, λοιπόν, ο Ίβιτς στη συνέντευξη Τύπου και κατηγόρησε τον Γιώργο χωρίς να τον κατονομάσει και την επόμενη μέρα, στα αποδυτήρια, του ζήτησε να φύγει. Ήταν κάτι που έκανε ο Ίβιτς για να γλιτώσει ο ίδιος, έπρεπε να δώσει κάποιον άλλον. Οπότε και ο Σαββίδης τότε σκέφτηκε «γιατί να διώχνω συνέχεια προπονητές; Ας διώξω και κάποιον παίκτη». Αυτό ήταν τεράστιο λάθος του ΠΑΟΚ.

Θυμάσαι κάποια άλλη ιστορία από τις μέρες του Ίβιτς στον ΠΑΟΚ;

Ένα άλλο σκηνικό. Παίζαμε με τον ΠΑΣ στην Τούμπα. Ήταν ένα ματς που ο Πασχαλάκης είχε πιάσει τα άπιαστα και ο Κουλούρης είχε χάσει 15 ευκαιρίες. Έρχεται, λοιπόν, το ματς 0-1. Είχε -10 βαθμούς εκείνο το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, παγοδρόμιο ήταν το γήπεδο. Ήταν ο συγχωρεμένος ο Χριστοβασίλης με τον Σαββίδη στην Τούμπα. Εγώ, ο Χαρίσης και ο Βελλίδης, ήμασταν εκτός αποστολής. Του λέει, λοιπόν, ο Χριστοβασίλης του Σαββίδη «πρόεδρε με όλο τον σεβασμό, έχεις πάρει από μένα τρία παιδιά και δεν παίζουν. Μπορεί από τους ξένους που έχεις φέρει, να είναι καλύτεροι». Το παίρνει ο Σαββίδης τοις μετρητοίς, φωνάζει τον Ίβιτς και τους αρχηγούς πάνω και τους λέει «γιατί δεν παίζει ο Κοροβέσης; Γιατί δεν παίζει ο Χαρίσης; Γιατί δεν παίζει ο Βελλίδης;». Αυτά εμένα μου τα μετέφερε μετά ο Γλύκος ή ο Μαλεζάς. Και τότε ο Ίβιτς το πήρε πολύ στραβά, ψυλλιάστηκε τι είχε γίνει. Την επόμενη μέρα στα αποδυτήρια μπροστά σε όλους, λέει «Νίκο, Χάρη και Μάρκο, να πείτε στον πρόεδρό σας ότι κουμάντο στην ομάδα κάνω εγώ». Χωρίς να έχουμε φταίξει σε τίποτα, βρεθήκαμε τελειωμένοι από τον προπονητή. Άρχισαν στις συνεντεύξεις Τύπου να μιλάνε ο ένας για τον άλλον, ο Χριστοβασίλης με τον Ίβιτς.

Και πως αποχώρησες από τον ΠΑΟΚ;

Στην προετοιμασία με τον Στογιάνοβιτς, παίζαμε με μία ομάδα στην Ολλανδία. Έψαχναν αυτοί για αριστερό μπακ και ρώτησαν για μένα. Δεν έδιναν πολλά λεφτά, όμως και δεν μπορούσαν να καλύψουν το συμβόλαιό μου. Εν τέλει, τα βρήκανε, να δώσουν κάποια λεφτά αυτοί και κάποια ο ΠΑΟΚ. Εκεί, λοιπόν, που είναι όλα συμφωνημένα, ξαφνικά έρχεται ένας από την ομάδα του ΠΑΟΚ και μου λέει «Νίκο, δεν γίνεται να πας. Πρέπει να πας στον Πλατανιά. Πρέπει να βοηθήσεις τον Πλατανιά που θέλει παίκτες στη θέση σου». Προπλήρωσαν το συμβόλαιό μου και πήγα στον Πλατανιά. Έκανα ένα μεγάλο πισωγύρισμα τότε, από εκεί που ήμουν στον ΠΑΟΚ, βρέθηκα στην τελευταία ομάδα της Ελλάδας που ήταν καταδικασμένη σε υποβιβασμό. Δεν μου έδωσαν επιλογή, αυτό το παράπονο είχα από τον ΠΑΟΚ. Μου είπαν να κάνω κάτι που δεν ήθελα.

Πώς ξεκίνησε η περίοδος στον Πλατανιά;

Στον Πλατανιά ξεκίνησε η σεζόν με γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Όμως, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και έφυγα από τον Πλατανιά τον Μάρτιο, όταν πια η ομάδα είχε υποβιβαστεί. Είχα και δεύτερο χρόνο συμβόλαιο, αλλά δεν ήθελα να επιβαρύνω τον συγχωρεμένο τον Μαθιουδάκη που ήταν πολύ εντάξει απέναντί μου.

Και πώς βρέθηκες στον ΟΦΗ;

Το κασέ μου τότε πεσμένο, έπρεπε να ψάξω για ομάδα. Ένα πρωί, λοιπόν, ενώ έκανα μπάνιο στη Χαλκίδα με παίρνει τηλέφωνο ο Καζανάκης από την παλιά διοίκηση του ΟΦΗ. Τα λεφτά ήταν πολύ λίγα, αλλά ήθελα να κάνω μία νέα αρχή. Θεώρησα πως ο ΟΦΗ ήταν η κατάλληλη επιλογή. Με Νίκο Παπαδόπουλο τότε προπονητή. Έφερε δύο Αργεντινούς, τον Νέιρα και τον Μεγιάδο. Και είχε και πολλά παιδιά η ομάδα, τα οποία είχε κρατήσει από την Β’ Εθνική. Ξεκίνησε μια χρονιά με μία πολύ ωραία ομάδα και πολύ καλό κλίμα. Σου περνούσαν το DNA της ομάδας. Ήταν η σεζόν που άλλαξε σελίδα ο ΟΦΗ.

Η έλευση του Μπούση άλλαξε τα πράγματα στην ομάδα;

Μέχρι τον Οκτώβρη, δεν είχαμε πάρει λεφτά. Ξαφνικά σκάει μύτη ένας από την Αμερική, να σώσει την κατάσταση. Ήταν η παρουσίαση του Μπούση κι εμείς είχαμε ματς με τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς στο Γεντί Κουλέ. Εξαιρετικός προπονητής ο Παπαδόπουλος, δούλευε πολύ στις στημένες φάσεις. Κάναμε μία κομπίνα στην προπόνηση 50 φορές. Το κόρνερ να παίξει με πάσα σε μένα κι εγώ να κάνω σέντρα. Είχαμε έναν παίκτη τον Βουό, να πάει αντίθετα στην κίνηση και να βγει μόνος του. Δούλεψε τέλεια, βάλαμε γκολ και τελείωσε το ματς έτσι. Ήρθε ο Μπούσης μετά και ήταν όλα μαγικά. Ο ΟΦΗ άλλαξε σελίδα, ήρθαν και Σαμαράς, Πουρσανίδης. Στο τέλος θέλαμε νίκη στον Ατρόμητο για να κλειδώσουμε το μπαράζ.

Τι θυμάσαι από εκείνα τα δύο ματς με τον Πλατανιά;

Πως τα έφερε η τύχη να παίζουμε με τον Πλατανιά που ήμουν εγώ την προηγούμενη σεζόν. Είχαμε απίστευτο άγχος να σώσουμε την χρονιά. Παίρνουμε το 0-0 στο πρώτο ματς και σκεφτόμαστε ότι στο Γεντί Κουλέ θα τελειώσουμε την δουλειά. Το ματς αυτό, έμελλε να είναι το πιο τρελό που έχω παίξει στη ζωή μου και αυτό στο οποίο έχω πανηγυρίσει περισσότερο από κάθε άλλο. Από ένα πέναλτι που δεν ήταν, γίνεται το 1-0. Ο Πλατανιάς έκανε το 1-1 και μετά όσα έγιναν, ήταν τρελά. Όταν σκόραρε ο Γιακουμάκης, έβγαλε την φανέλα, ενώ είχε κάρτα. Πάω τον πιάνω και του λέω «τι έκανες ρε;». Μου απαντάει «τι έκανα;». Για καλή μας τύχη πήρε και ο Πλατανιάς κόκκινη, αλλά εμείς οπισθοχωρήσαμε. Κάνει το 2-2 ο Πλατανιάς και πέφτουμε όλοι κάτω. Θυμάμαι τον Πουρσανίδη να μπαίνει στο γήπεδο και να μας σηκώνει έναν – έναν για να παίξουμε τα άλλα δύο λεπτά. Πάει ο Ναμπί να εκτελέσει το φάουλ, πιστεύοντας ότι με αυτό το σκορ πάμε παράταση. Σούταρε απευθείας γιατί ήθελε να κοντράρει η μπάλα και να φύγει κόρνερ για να λήξει το ματς. Με πιάνει στα αποδυτήρια και μου λέει «ρε Νίκο γιατί κάνετε έτσι; Θα τους κερδίζαμε την παράταση, είχαν κουραστεί». Μόλις μου το είπε αυτό, δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί.

Άλλαξε την ιστορία του ΟΦΗ αυτό το ματς;

Ήταν κομβικό εκείνο το σημείο. Αν είχε πέσει η ομάδα, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Που θα έβρισκαν το κουράγιο οι άνθρωποι για να συνεχίσουν. Ανανέωσα το καλοκαίρι στον ΟΦΗ και ξεκίνησε η νέα σεζόν με Σίμο προπονητή. Είχαμε άλλον αέρα, σκεφτόμασταν ότι δεν έπρεπε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Ξεκινάμε με ολλανδικό στιλ παιχνιδιού, τελείως διαφορετική προπόνηση από αυτήν που είχαν συνηθίσει. Νιώθαμε πως παίζαμε σε ακαδημία. Πολλή δουλειά στην προπόνηση. Είχε έρθει ο Κουτρουμπής μόνο και ο Μαρινάκης, οι υπόλοιποι ήμασταν ίδιοι. Παίζαμε απίστευτο ποδόσφαιρο, την μπάλα της ζωής μας. Για μένα εκείνη η ομάδα του ΟΦΗ, ήταν η καλύτερη τα τελευταία 25 χρόνια. Ήταν και οι παίκτες που τα δέχονταν όλα πιο εύκολα. Θυμάμαι στο ματς με τον Παναθηναϊκό, είχαν θολώσει τόσο πολύ με το ποδόσφαιρό μας, που μου έριξε κλωτσιά για απευθείας κόκκινη ο Κουρμπέλης στο 90’. Ήρθε ο Covid και δεν ευχαριστηθήκαμε τα play offs που τα περιμέναμε τόσο πολύ.

Την επόμενη χρονιά, όμως, δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια.

Η δεύτερη χρονιά, η τρίτη δική μου, δεν κύλησε όπως θα θέλαμε. Αποκλειστήκαμε στην Ευρώπη από τον Απόλλωνα Λεμεσού. Κάποια στιγμή έφυγε ο Σίμος, ήρθε ο Νιόπλιας και φτάσαμε να παλεύουμε για να σώσουμε την κατηγορία. Μείναμε, τελικά, με ένα «διπλό» στη Λάρισα. Δεν έπαιξε η ομάδα όπως είχε δείξει ότι μπορεί να παίξει την πρώτη χρονιά του Σίμου. Θεωρώ ότι ήταν λάθος το ότι πήραμε έναν παίκτη με 50 χιλιάδες από την Λιθουανία, τον Φιγκεϊρέδο και τον πουλήσαμε 1 εκατομμύριο. Θεωρήσαμε ότι αυτό θα γίνει με όλους. Ήρθαν νέα παιδιά, μπήκαν απευθείας μέσα και χάθηκε η ταυτότητα της ομάδας. Θεώρησε ο Σαμαράς ότι εφόσον πούλησα έναν παίκτη έτσι, θα το κάνω με όλους.

Πώς είναι να παίζεις στον ΟΦΗ και να ζεις στο Ηράκλειο;

Είναι φοβερά, γιατί είναι μία πόλη με ποδοσφαιρική κουλτούρα. Αγαπούν τους παίκτες και αν δουν ότι τα δίνεις όλα, σε έχουν πολύ ψηλά. Αν δεν πας καλά, υπάρχει πίεση και γκρίνια. Στις πιο μικρές κοινωνίες, αν είσαι Έλληνας, τρως όλα τα βέλη. Υπάρχουν και πράγματα που γράφονται στα sites, τα οποία μπαίνεις και τα διαβάζεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζεσαι.

Εσύ διάβασες ποτέ κάτι που να σε επηρέασε;

Δεν απαντούσα στα μηνύματα που μου έστελνε ο κόσμος του ΟΦΗ, γιατί δεν ήθελα να μπω σε αυτό το τριπάκι. Δεν είχα ανοίξει παρτίδες με τον κόσμο, δεν πούλησα οπαδιλίκι. Έβλεπα, λοιπόν, ότι ο ίδιος που την μία βδομάδα μου έστελνε και μου έγραφε «παιχταρά μου», την επόμενη με έβριζε γιατί δεν του είχα απαντήσει. Μου έκανε κακό όλο αυτό. Έτσι, όμως, λειτουργούσα πάντα. Δεν είχα επαφή με τον κόσμο και πολύ περισσότερο με τους οργανωμένους.

Πώς έζησες την πίεση για να σωθεί η ομάδα την τρίτη σου χρονιά στον ΟΦΗ;

Είχαμε φάει όλη την πίεση 2-3 άτομα. Ήμασταν λίγα άτομα γιατί είχαμε πολλούς τραυματισμούς και είχαμε κάνει 10 σερί ήττες. Έκανα 110 συμμετοχές σε 3,5 χρόνια κι έφυγα από την ομάδα με μεγάλο παράπονο. Είχε πέσει ο Γκαρσία της ΑΕΚ πάνω μου και μου είχε κάνει ζημιά, για να παίξω έκανα ενέσεις με ξυλοκαΐνη στο γόνατο. Έβλεπα την ομάδα να χάνει, αλλά εγώ δεν γύρισα ποτέ την πλάτη μου. Άλλοι με ένα μικρό πρόβλημα, έβλεπαν όλα τα ματς από την κερκίδα. Θυμάμαι ένα ματς απέναντι στη Λαμία, στο οποίο κερδίσαμε 2-0 και μπαίνοντας να παίξω, είδα ότι δεν υπήρχε συμπαίκτης μου που να είχε κάνει από 10 συμμετοχές στην Α' Εθνική. Ήταν παιδιά που δεν είχαν παίξει. Όταν γύρισα και τους είδα, ένιωθα ότι παλεύω μόνος μου για να περάσει η μπόρα. Κλασικά μετά από κάθε ήττα, έβγαινα εγώ να μιλήσω. Σε όλα τα sites είχε 200 σχόλια κάθε φορά να με βρίζουν. Πλήρωσα το ότι πάντα μιλούσε ο Κοροβέσης. Δεν βγήκε, όμως, ποτέ κάποιος άλλος για να μιλήσει. Όλοι έλεγαν «όχι» στις ήττες. Στις νίκες δεν έβγαινα ποτέ. Έτρωγα τα βέλη, ενώ πάλευα. Θυμάμαι στο ματς με την Λάρισα, με ήττα πέφταμε. Βγαίνουμε με τον Γιαννούλη στη φυσούνα, κοιταζόμαστε και λέμε «πάμε να κερδίσουμε». Η Λάρισα είχε κάνει ένα φοβερό σερί, αλλά κερδίσαμε και σώσαμε την κατηγορία. Στα κρίσιμα ήμασταν, πάντα, εκεί.

Πώς εξελίχθηκε η τελευταία σου σεζόν με τον ΟΦΗ;

Μετά από ένα ματς με την ΑΕΚ, που έληξε 3-3 και στο οποίο είχα κάνει και ασίστ στο δεύτερο γκολ, βρήκαν πάτημα ότι είχα θέμα στην μέση μου και δεν με έβαλαν ξανά να παίξω. Φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς και είχα παίξει 7-8 ματς. Ρωτούσα τον λόγο που συνέβαινε αυτό, ενώ ήμουν αρχηγός στον ΟΦΗ και δεν έπαιρνα καμιά απάντηση. Φτάνουμε στα play offs, αδιάφορα ματς για την ομάδα αφού είχε σωθεί και πάλι δεν έπαιζα. Όταν ζήτησα να παίξω μερικά ματς για να βρω ομάδα πιο εύκολα, η απάντηση ήταν «δεν θέλει ο Σαμαράς». Όταν ρώτησα τον Σαμαρά, μου απάντησε «δεν θέλει ο προπονητής». Δεν με σεβάστηκαν. Με τα χίλια ζόρια έπαιξα αλλαγή στο τελευταίο ματς με την Τρίπολη, μετά από παρέμβαση του Πουρσανίδη, για να με χειροκροτήσει ο κόσμος. Ο Πουρσανίδης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, τον οποίο εκτιμώ πολύ. Πήρα το χειροκρότημα από τον κόσμο κι έφυγα από τον ΟΦΗ με ένα μεγάλο παράπονο.

Ρώτησες μετά τον Σαμαρά τι συνέβη;

Δεν έκατσα να το ψάξω παραπάνω.

Είχες κάποια προσωπική κόντρα μαζί του;

Όχι. Απλώς πληρώνονταν για να παίρνουν κάποιες αποφάσεις. Είχα μιλήσει και με τον Μπούση και μου είχε πει «για μένα είσαι οικογένεια, σε θέλω στην ομάδα, αλλά πληρώνω κάποιους ανθρώπους και πρέπει να σέβομαι τις εισηγήσεις τους». Δεν έχω κανένα παράπονο από τον πρόεδρο. Είχα πρόβλημα με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί δεν ήταν ξεκάθαρος απέναντί μου. Δεν κρατάω, όμως, κακίες, ούτε με τον Γιάννη Σαμαρά, ούτε με τον Γιώργο.

Είχε υπάρξει κάποιο άλλο περιστατικό που να θυμάσαι;

Είχε γίνει και άλλο ένα σκηνικό. Ήμουν τρία χρόνια αρχηγός και παίζαμε πρώτη αγωνιστική στο Βικελίδης με τον Άρη. Πέντε λεπτά πριν βγούμε να παίξουμε, ζήτησα από τον φροντιστή να μου φέρει το περιβραχιόνιο για να ετοιμαστώ. Έφυγε, γύρισε και μου είπε «δεν είσαι εσύ αρχηγός» και ότι είναι κάποιος άλλος. Δεν υπήρχε κάποια εξήγηση από πριν, το έμαθα πέντε λεπτά πριν βγω στον αγωνιστικό χώρο. Μετά από κάποιες μέρες, η εξήγηση που μου δόθηκε ήταν ότι «επειδή είσαι καλό παιδί και δεν δημιουργείς πρόβλημα, σε βγάλαμε από αρχηγό για να μπουν και κάποια άλλα παιδιά». Μου αφαίρεσαν το περιβραχιόνιο με την δικαιολογία ότι δεν θα έλεγα κάτι.

Χαλάνε όλα αυτά στο μυαλό σου, την αίσθηση που έχεις από τα χρόνια που έζησες στον ΟΦΗ;

Όχι, δεν είχα πρόβλημα με την ομάδα ή την διοίκηση. Είχα θέμα με τον τρόπο που πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις. Οι αποφάσεις ήταν σεβαστές, όμως, δεν εκτελέστηκαν με τον σωστό τρόπο. Αν με έπιαναν και μου έλεγαν «θα γίνει αυτό», θα ήμουν εντάξει. Τα μάθαινα όλα εκ των υστέρων, γίνονταν όλα πίσω από την πλάτη μου.

Το χειροκρότημα, όμως;

Ήταν αυτό που με μαλάκωσε. Κατάλαβα ότι ο κόσμος με αγάπησε και εκτίμησε όσα έκανα. Ήταν μία στιγμή κόντρα στα όσα συνέβαιναν εκείνη την περίοδο. Ήταν η μέρα που είπα ότι φεύγω γεμάτος.

Ποιον αντίπαλο δεν θα ξεχάσεις από όσους βρήκες απέναντί σου;

Ένας από τους καλύτερους αντιπάλους που έπαιξα ήταν ο Ποντένσε. Όταν παίζαμε με τον Ολυμπιακό, επί μία βδομάδα ήμουν συγκεντρωμένος μόνο σε αυτόν. Το έβλεπα σαν πρόκληση. Ήταν απίστευτα γρήγορος, γυρνούσε πριν καν το καταλάβεις. Η πρώτη μου συνάντηση μαζί του, ήταν στο 1-0 με τον Ολυμπιακό. Θυμάμαι έναν μασέρ της ομάδας να μου λέει από το πρώτο λεπτό «αν κάνει επίθεση ο Ολυμπιακός από την πλευρά του πάγκου, να μου στείλεις τον Ποντένσε να τον πάρω αγκαλιά». Και θυμάμαι του έρχεται μία πάσα και του κάνω ένα πολύ δυνατό μαρκάρισμα και τον στέλνω πάνω στους αστυνομικούς. Τότε βγήκε ο μασέρ και άρχισε να πανηγυρίζει στον πάγκο. Είναι, όμως, ένας τρομερός παίκτης. Είχε υπάρξει μία φάση που παίρνει την μπάλα και συγκλίνει, εγώ κάνω τάκλιν και με το πόδι παρατεταμένο και τον βρίσκω στο καλάμι. Ήταν πολύ σκληρό μαρκάρισμα. Επειδή είχα βρει με το άλλο πόδι την μπάλα, από κοντά φάνηκε πιο νορμάλ. Δεν δέχθηκα κάρτα και μετά το παιχνίδι, στο οποίο χάσαμε, έγινε ένας πανικός. Από εκπομπές του Ολυμπιακού και από ιστοσελίδες, είχε βγει προς τα έξω ότι εγώ πήρα λεφτά από τον Σαββίδη για να τραυματίσω τον Ποντένσε. Ήταν αστείο, όμως, στην Ελλάδα αν πει κάποιος κάτι, ο κόσμος το πιστεύει. Είχα δεχθεί πάρα μηνύματα. Εκπομπή του Ολυμπιακού είχε πει για μένα «θα σε βρούμε σε εμπορικό κέντρο και θα σου κάνουμε τάκλιν». Είχα τρομοκρατηθεί. Σκεφτόμουν ότι υπάρχει κόσμος που δεν έχει λογική. Ένας να βρεθεί να θέλει να κάνει ζημιά, θα την κάνει.

Από τους συμπαίκτες που είχες αυτά τα χρόνια, με ποιον είχες την καλύτερη σχέση;

Με τον Χαρίση, με τον Κολοβέτσιο, με τον Μπέριο. Στα Γιάννενα είχαμε το καλύτερο κλίμα που υπάρχει σε ομάδα. Και φυσικά, από τον ΟΦΗ, τον Γιαννούλη.

Ποιον προπονητή ξεχωρίζεις;

Ένας που ξεχωρίζω, για καθαρά αγωνιστικούς λόγους, είναι ο Παπαδόπουλος. Πάρα πολύ καλός προπονητής, με μέλλον. Κάποια στιγμή θα πάει σε μεγάλη ελληνική ομάδα.

Είπες προηγουμένως ότι υπήρξε και χρονική στιγμή στην οποία είχες προσέγγιση από τον Παναθηναϊκό.

Είχα φτάσει κοντά στον Παναθηναϊκό. Μετά από την τρομερή χρονιά που είχα κάνει στον ΟΦΗ, μιλούσα με τον Τσάβι Ρόκα για να πάω στον Παναθηναϊκό. Ενώ μιλούσα μαζί τους, με το πρώτο τηλέφωνο για ανανέωση στον ΟΦΗ, άφησα στην άκρη τον Παναθηναϊκό και πήγα να ανανεώσω.

Φεύγοντας από τον ΟΦΗ, τι σκέφτηκες;

Έφυγα από τον ΟΦΗ και ασχολήθηκα με ένα πρόβλημα υγείας που είχε η γυναίκα μου. Αποφάσισα να πάω στον Απόλλωνα, είχαμε άλλα τρεχάματα. Το παράτησα το ποδόσφαιρο σε επίπεδο Α’ Εθνικής. Ήταν επιλογή μου να μην συνεχίσω σε ψηλό επίπεδο. Όταν τα παρατάς, έρχονται τραυματισμοί και όλα τα υπόλοιπα.

Κλείνοντας, τι θέλεις να κάνεις από εδώ και πέρα;

Μου αρέσει το ποδόσφαιρο και θέλω να δώσω έμφαση στα νέα παιδιά. Αλλά βλέπω ότι τα μυαλά είναι τελείως διαφορετικά. Ενώ είναι καλοί παίκτες, υπάρχει πρόβλημα στη νοοτροπία. Είμαστε στην Κάρυστο, Γ’ Εθνική, που έχει ανάγκη παιδιά που τελείωσαν το σχολείο. Μένουν μέχρι τις 2-3 το βράδυ έξω. Τους μιλάς και τους εξηγείς ότι είναι η ευκαιρία τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να εκμεταλλευτούν τον Κοροβέση. Τους λέω «κάντε το για εσάς, όχι για μένα». Με βλέπουν, όμως, σαν μπαμπούλα. Τους λέω ότι «αύριο – μεθαύριο θα μπορώ να μιλήσω σε μία ομάδα» και δεν μπορούν να το διανοηθούν. Πολλές φορές στην Γ’ Εθνική μπορεί να υπάρχουν παίκτες με περισσότερη ποιότητα, συγκριτικά με την Α’ Εθνική, αλλά υπάρχει χαώδης διαφορά στη νοοτροπία.