Δημήτρης Ανάκογλου στο Gazzetta: «Σ’ εκείνη την ΑΕΚ υπήρχαν παίκτες που έτρωγαν δυο τοστ δέκα λεπτά πριν από το ματς»

- Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πότε ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;

«Από πολύ μικρή ηλικία είχα τρελή αγάπη για το ποδόσφαιρο. Από τα 4 με 5 μου πήγα σε ακαδημία στις Σέρρες. Ο πατέρας μου είχε τρέλα και αγάπη για το ποδόσφαιρο επίσης. Κάναμε προπονήσεις μαζί, να κάνω ατομικές, να βελτιώνομαι, να με πηγαίνει σε όλα τα γήπεδα εκείνος. Κάπως έτσι ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε πάρκα, σχολεία, αλάνες και παίζαμε παντού ποδόσφαιρο. Έγινε από νωρίς η καθημερινότητά μου. Η αλήθεια είναι πως, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στα δικά μου μάτια, το ποδόσφαιρο έχει γίνει πολύ βρόμικο. Για αυτό και προσπαθώ να το βλέπω όπως όταν ήμουν παιδί και να κρατάω το αγνό κομμάτι για να συνεχίσω να αγαπάω το άθλημα».

- Είχες κάποιο είδωλο από Ελλάδα και Ευρώπη;

«Όταν ήμουν μικρός είχα πολλές βιντεοκασέτες με τον Μαραντόνα και ήταν εκείνος σαν παιδικό είδωλο. Είχα και άλλους βέβαια, ανάλογα με το ποιους έβλεπα στις κασέτες. Από το ελληνικό πρωτάθλημα, ήταν ο Βαζέχα. Ο πατέρας μου ήταν άρρωστος Παναθηναϊκός και έτσι είχα δει πολλά ματς με τον Βαζέχα που ήταν στα πάνω του και μου έχει μείνει το πώς έπαιζε. Δύσκολο κομμάτι στην Ελλάδα να σε αγαπήσουν οι οπαδοί όλων των ομάδων».

- Τι ρόλο έπαιξε ο πατέρας σου στην εξέλιξη σου ως ποδοσφαιριστής;

«Ο πατέρας μου είναι ήταν άνθρωπος που έχω συνδέσει πολύ με το ποδόσφαιρο γιατί ήταν πάντα δίπλα μου με θετικό τρόπο. Όταν έπρεπε να απομακρύνεται γιατί από την ακαδημία έλεγαν ότι δεν είναι καλό να είναι κοντά, με έβλεπε από μακριά με κυάλια. Πάντα με συμβούλευε με ωραίο τρόπο, με ηρεμούσε, μου έδινε τη λύση σε προβλήματα και όσο μεγάλωνα, το έκανε σε κάποιο ματς, ή αν δεν ένιωθα καλά στην ομάδα. Δυστυχώς, επειδή τον έχασα, έχασα και εγώ ένα μεγάλο κομμάτι σε αυτά τα πράγματα. Μου έχει λείψει περισσότερο από όλα στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Μου λείπει».

- Τον σκέφτεσαι όποτε παίζεις;

«Είναι ο άνθρωπος που ήθελα να τον κάνω υπερήφανο. Υπάρχουν μπαμπάδες που επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά τους γιατί τους βάζουν πίεση και δεν διαχειρίζονται σωστά το ζήτημα. Και υπάρχουν και οι μπαμπάδες που είναι δίπλα στα παιδιά τους, όπως ο δικός μου. Μου έβγαζε το άγχος, με στήριζε, δεν ανακατευόταν σε τίποτα... είναι ο άνθρωπος που ήθελα να κάνω υπερήφανο πιο πολύ από όλους. Υπάρχουν και άλλοι στη ζωή μου αλλά ο πατέρας μου είναι ο πρώτος. Και υπάρχει και κάτι ακόμα που θέλω να πω, δεν το έχω αναφέρει ποτέ και μπορεί κάποιος να διαφωνήσει. Αλλά εγώ το έχω αποδεχθεί μέσα μου. Θεωρώ πως δεν κατάφερα να τον κάνω τόσο υπερήφανο όσο θα ήθελα ή όσο θα περίμενε και ο ίδιος. Είναι ένα κομμάτι που έχω αποδεχθεί».

- Γιατί το λες; Δεν είσαι ευχαριστημένος με όσα έχεις κάνεις;

«Μετά από κάποιο σημείο στη ζωή μου, όσο ωρίμαζα, αντιλήφθηκα πόσο ωραίο και δύσκολο συναίσθημα είναι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Έχω όλη την ευθύνη για την πορεία της καριέρας μου, θεωρώ ότι δεν πέτυχα αυτά που ήθελα ή που μπορούσα. Το αποδέχομαι, παίρνω εγώ την ευθύνη 100%. Είμαστε οι επιλογές μας. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες αλλά στο τέλος της μέρας, τον ποιον θα εμπιστευθώ, το ποια ομάδα θα πάω, τη διαχείριση σε κάποιες καταστάσεις, είναι δική μου ευθύνη».

- Μετανιώνεις για κάτι;

«Δεν μου αρέσει να μετανιώνω γιατί ακυρώνουμε και τις επιλογές μας. Θα μπορούσε να διαχειριστώ κάποιες καταστάσεις διαφορετικά. Με περισσότερη υπομονή, περισσότερο θράσος επειδή είμαι ήπιων τόνων άνθρωπος. Πάτησαν στο ότι είμαι ανεκτικός, δεν δημιουργώ προβλήματα. Ήμουν το εύκολο θύμα να στο πω και έτσι».

- Πώς κατάλαβες ότι μπορείς να ακολουθήσεις επαγγελματικά το ποδόσφαιρο;

«Έπαιζα Γ' τοπικό στις Σέρρες και επειδή είναι μικρή κοινωνία, όταν ένα παιδί ξεχωρίσει, είναι εύκολο να το δεις. Ο Πανσερραϊκός με πήρε στη δεύτερη ομάδα έκατσα έναν χρόνο και μετά με πήρε προετοιμασία στην πρώτη ομάδα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, δεν μπορούσα να το ελέγξω και να το καταλάβω. Ξαφνικά από τη δεύτερη ομάδα, πήγα στην πρώτη, έγινα επαγγελματίας και όλα αυτά στα 17 μου. Σκέψου πήγαμε στην προετοιμασία 5-6 παιδιά και από αυτά μείναμε 2. Μέχρι να αποδείξεις στην προετοιμασία ότι αξίζεις, γιατί η ομάδα είχε να προετοιμαστεί για την πρώτη κατηγορία, δεν είναι απλό… Επειδή δεν πρόκειται να δώσει χώρο στους μικρούς αλλά θα προετοιμάσει το ρόστερ για τη νέα σεζόν. Οπότε έπρεπε να δείξουμε κατευθείαν το κάτι διαφορετικό. Παίζαμε διπλό, μόνο 5-10 λεπτά εμείς. Παίξαμε και με την Ουντινέζε φιλικό. Τεράστιο για εμένα και επειδή εκμεταλλεύτηκα τις ευκαιρίες, άρχισα να παίζω πιο συχνά. Ομως κατά τη διάρκεια της σεζόν έπαιζα περισσότερο με τη δεύτερη ομάδα μέχρι προς τα τέλη, όταν η ομάδα πήγαινε για να πέσει κατηγορία με αλλαγές προπονητών. Και καλά παιχνίδια, όπως με τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον Εργοτέλη»…

- Στο πρώτο σου παιχνίδι ως επαγγελματίας τι θυμάσαι; Πώς ένιωσες; Είχες άγχος;

«Ήταν τρελό συναίσθημα. Και εκείνα τα χρόνια ήταν ακόμα πιο ποδοσφαιρικά επειδή ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο. Έμπαινα να παίξω και ήξερα ότι υπάρχουν φίλοι μου από το σχολείο απέξω. Ένας τεράστιος ενθουσιασμός. Δεν είχα πίεση ή άγχος, μόνο παραγωγικό που έχω και σήμερα πριν τα παιχνίδια. Είχα μεγάλη δίψα και όρεξη να παίξω. Έχω τόσες ωραίες αναμνήσεις από αυτό που ένιωθα στο γήπεδο. Ανθρώπους που έβλεπα στη τηλεόραση, να τους βλέπω μέσα στο γήπεδο. Πρώτο μου παιχνίδι ήταν με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο και ήρθαμε και ισοπαλία 0-0 στις Σέρρες. Μέχρι να το καταλάβω, είχε έρθει το επόμενο παιχνίδι, ήταν πολύ γρήγορα όλα. Παίζαμε ματς και μετά πήγαινα σχολείο το πρωί».

- Την επόμενη μέρα στο σχολείο τι ακολούθησε; Ερχονταν και σε ρωτούσαν για το παιχνίδι;

«Ε, λογικό είναι. Όταν ξεκίνησα να παίζω, έρχονταν παιδιά στο σχολείο και με ρωτούσαν διάφορα. Υπήρχε αναγνωρισιμότητα επειδή τη μία μέρα σε βλέπουν να παίζεις με τον Παναθηναϊκό και την επόμενη σε έχουν δίπλα τους στο σχολείο. Είναι φυσιολογικό αλλά επειδή ήμουν και είμαι χαμηλών τόνων, δεν με επηρέαζε. Είμαι κάπως τυχερός χάρη σε αυτό επειδή θα μπορούσε να με επηρεάσει και να μην μπορώ να το διαχειριστώ. Χαλάς τις σχέσεις σου. Προτιμώ να έχω αληθινούς φίλους που με αγαπούν είτε έπαιζα στην ΑΕΚ είτε τώρα στη Μαρκό. Θέλω να με βλέπουν ως Δημήτρη και όχι ως Ανάκογλου. Για αυτό και έκανα λίγους ποδοσφαιριστές φίλους. Για αυτό και ο ένας κουμπάρος μου είναι στρατιωτικός, δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο».

- Έκανες ντεμπούτο με τον Παναθηναϊκό και ο μπαμπάς υποστήριζε Παναθηναϊκό;

«Ήταν Παναθηναϊκός αλλά όταν έμπαινα εγώ στη μέση δεν υπήρχε συζήτηση (γέλια). Κάναμε πλάκα μεταξύ μας για εκείνο το παιχνίδι γιατί μετά το 0-0, είχαμε νικήσει 3-2 στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ και τον αποκλείσαμε. Μετά αποκλειστήκαμε από την ΑΕΚ βέβαια αλλά ήταν μεγάλο επίτευγμα».

- Όσο ήσουν με τον Πανσερραϊκό στη Β' Εθνική, είχατε αποκλείσει τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Ελλάδας με 3-1. Πες μου για εκείνο το ματς...

«Εκείνη τη χρονιά στον Πανσερραϊκό είχαμε έναν εκπληκτικό προπονητή, τον Γκιγιέρμο Όγιος, ο οποίος δεν πήρε τα αποτελέσματα που έπρεπε και δεν έβγαλε τη σεζόν. Αλλά μας είχε περάσει μία νοοτροπία νικητή, είχε φέρει το αργεντίνικο στυλ της έντασης και της ψυχολογίας. Μου είχε μεγάλη αδυναμία, ήμουν μόνιμα βασικός και με βελτίωσε πάρα πολύ. Ήταν ιδιαίτερο παιχνίδι γιατί ο Όγιος έχασε τη μητέρα του πριν από εκείνο το παιχνίδι. Επειδή είχαμε τόσο καλή ψυχολογία και παίζαμε ο ένας για τον άλλον, παίξαμε κάτι παραπάνω για τον προπονητή. Μας βγήκε το παιχνίδι πολύ καλά. Ο Ολυμπιακός ήρθε στις Σέρρες χωρίς να έχει το ίδιο κίνητρο όπως εμείς και λογικό γιατί ήμασταν Β' Εθνική. Εμείς μπήκαμε με το "μαχαίρι" στα δόντια. Παίζαμε στα κόκκινα, μας βγήκαν οι φάσεις, ήμασταν πολύ καλοί. Ο Ολυμπιακός δεν γινόταν να το διαχειριστεί. Επηρεάστηκαν και δεν το περίμεναν».

- Σας είχαν πει τίποτα οι άνθρωποι του Ολυμπιακού μετά από αυτό το ματς;

«Θυμάμαι ότι ο προπονητής είχε βάλει στο ματς και έκτο ξένο για πολύ λίγα λεπτά. Τότε, οι ομάδες Β' Εθνικής έπρεπε να παίζουν με μέχρι 5 ξένους και είχε γίνει μία αλλαγή αλλά για λίγα λεπτά. Ο Ολυμπιακός μπορούσε να κάνει ένσταση αλλά δεν έκανε γιατί δεν ήθελαν να πάρουν την πρόκριση με αυτόν τον τρόπο ενώ είχαν χάσει δίκαια. Ήταν προς τιμήν τους αλλά θα ήταν και άδικο για εμάς. Υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός για την ομάδα γιατί αποκλείσαμε τον Ολυμπιακό. Δεν κύλησε η σεζόν βέβαια με τον ίδιο τρόπο αλλά στο τέλος πήραμε την άνοδο».

- Υπάρχουν ουκ ολίγες αναφορές ότι ο Όγιος είχε επαφές με τον Μέσι όσο ήταν στην Ελλάδα και ότι έβλεπε και παιχνίδια σε ομάδες ήταν προπονητής. Είχε γίνει κάτι παρόμοιο και με εσάς;

«Ήξερα ότι είχαν κάποια σχέση με τον Μέσι αλλά δεν ξέρω αν μας είχε δει ποτέ. Το μόνο που μου είχε τύχει ήταν ο γιος του Όγιος, που ήταν στο ρόστερ, να μιλήσει με τον Μέσι στον τηλέφωνο και να ακούσω τη φωνή του. Δεν ξέρω τι έλεγαν βέβαια (γέλια)»

- Πάμε στην επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία. Πώς το έζησες;

«Έζησα από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα την άνοδο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη σεζόν. Μπήκαμε δυναμικά για να ανέβουμε. Φτάσαμε σε σημείο να παλεύουμε να μείνουμε σε επαφή με τις πρώτες θέσεις για να μπούμε έστω στα play off ανόδου. Κάναμε μεγάλη πορεία στο φινάλε και παίξαμε την επιστροφή μας κόντρα στον ΟΦΗ την τελευταία αγωνιστική. Θέλαμε νίκη ή ισοπαλία, προηγηθήκαμε, μας ισοφάρισαν και μετά κρατούσαμε με νύχια και με δόντια το υπέρ μας σκορ. Τελικά τα καταφέραμε, ανεβήκαμε και πραγματικά πιστεύω ότι είναι από τα πιο ωραία συναισθήματα να ανεβαίνεις με αυτόν τον τρόπο».

- Στη συνέχεια ανέλαβε ο Μιχάλης Γρηγορίου με τον οποίο έκανες εξαιρετικούς αριθμούς. Πόσο ρόλο έπαιξε στην εξέλιξη σου και πώς;

«Εκείνα τα χρόνια και στην ηλικία μας, δεν είχαμε ξεκάθαρη εικόνα στο τι πρέπει να κάνουμε με τη διατροφή μας, την προπόνηση μας, ο συγκεκριμένος προπονητής ήταν πολύ αυστηρός με τέτοια θέματα. Δεν ήθελε ξενύχτια, ήθελε προσοχή στην καθημερινότητα μας. Τότε δεν είχαμε το ίντερνετ και το ίνσταγκραμ να ενημερώνεσαι για το τι πρέπει να φας πριν τον αγώνα, τι μετά, πόσο ύπνο κλπ. Ο κ. Γρηγορίου μας τα έμαθε όλα αυτά. Μας έβαλε σε τριπάκι επαγγελματία. Δεν ήθελε ξενύχτια, ήθελε να προσέχουμε. Εμένα με επηρέασε πολύ σαν οργανισμό. Στην κατάσταση μου, στον τρόπο σκέψης και έκανα πολύ καλή χρονιά μαζί του. Με έκανε επαγγελματία. Είχα άλλα τρεξίματα, ένταση, φυσική κατάσταση και τα συνδύασα με την ποιότητα και την τεχνική κατάρτιση που είχα. Έχω ακόμα επικοινωνία μαζί του. Με βοήθησε πολύ».

- Σαν χαρακτήρας πώς ήταν;

«Έχει ένα παρουσιαστικό που μπορούσε να επιβληθεί στην ομάδα. Κάναμε καλή προπόνηση, είχε καλή επικοινωνία με τους παίκτες παρά τα οικονομικά προβλήματα. Προσπαθούσε να μας ενώσει και όχι να φύγει όταν ήταν δύσκολα τα πράγματα. Προσωπικά έχω να θυμάμαι καλά πράγματα μαζί του».

- Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου με τον Πανσερραϊκό;

«Σίγουρα το ντεμπούτο μου κόντρα στον Παναθηναϊκό που είχαμε έρθει 0-0. Η άνοδος στην μεγάλη κατηγορία που κρίθηκε στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ και θα πω και τη στιγμή που έφυγα από την ομάδα. Ήταν Γενάρης, κόντρα στον Ηρακλή μέσα στην έδρα μας όπου ήρθαμε ισόπαλοι 2-2 και έβαλα τα δύο γκολ της ομάδας. Μετά από εκείνο το παιχνίδι έφυγα και ήταν πραγματικά ιδιαίτερο για εμένα. Ήμουν αρχηγός, είχαμε δέσει με τα παιδιά και είχαμε εξαιρετική σχέση όπως και με τον Γρηγορίου. Από τη μία ήμουν χαρούμενος που θα πάω σε μία μεγάλη ομάδα αλλά από την άλλη άφησα πίσω μου μία παρέα και για πρώτη φορά την πόλη μου».

- Και έρχεται ο Γενάρης του 2013. Εκεί όπου έγινες ένα μεταγραφικό θρίλερ ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ πριν καταλήξεις στην Ένωση. Πες μου ακριβώς τι συνέβη...

«Θα σου πω τι έγινε. Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει πρόταση 1-2 φορές στον Πανσερραϊκό και ο πρόεδρος για δικούς του, οικονομικούς λόγους δεν με έδωσε. Γενικά με είχε από κοντά και υπήρχε επαφή. Εκείνον τον Γενάρη με είχε προσεγγίσει ξανά ο Παναθηναϊκός μέσω του μάνατζερ μου. Ήμασταν σε μία διαδικασία ότι θα πήγαινα εκεί. Είχαμε συμφωνήσει στα πάντα έτσι; Στα χρόνια του συμβολαίου, σε χρήματα, στα πάντα. Το συμβόλαιο μου με τον Πανσερραϊκό έληγε εκείνο το καλοκαίρι, οπότε θα έκανα προσύμφωνο και ο Παναθηναϊκός θα προσπαθούσε με κάποια χρήματα να με πάρει από τον Γενάρη. Ήταν μία περίοδος όπου ο Πανσερραϊκός είχε αρκετά οικονομικά προβλήματα και εγώ από τον μισθό μου βοηθούσα την οικογένεια μου. Οπότε το οικονομικό ήταν θέμα. Έρχεται η στιγμή να πάω να υπογράψω λοιπόν. Την ίδια στιγμή, ο Πανσερραϊκός μιλούσε με την ΑΕΚ για να πάω εκεί. Εγώ έφυγα από τις Σέρρες, μου πλήρωσαν εισιτήριο να πάω στην Αθήνα και την ώρα που ήμουν στον δρόμο, έστειλα ένα μήνυμα στον Γρηγορίου.

Δεν έπρεπε να μάθει κανείς ότι δεν θα πάω στην προπόνηση. Στον Πανσερραϊκό το κατάλαβαν, πήραν τηλέφωνο την αδερφή μου, πήγαν στο σπίτι μου, ο συγχωρεμένος ο πρόεδρος, ο Θεοδωρίδης έβγαινε και έλεγε ότι θα τους πουλήσω και θα πάω σε άλλη ομάδα και τέτοια. Ουσιαστικά η ομάδα ήθελε να με πουλήσει στην ΑΕΚ για να πάρει και λεφτά. Με έπαιρναν τηλέφωνο, εγώ τα είχα όλα κλειστά. Έφτασα Αθήνα, κάνω εργομετρικά κανονικά, πάω στα γραφεία της ομάδας για να υπογράψω και έρχεται ένας κύριος από τη διοίκηση και μου λέει: "Την προκαταβολή που θα έπαιρνες ως πριμ υπογραφής δεν θα στη δώσουμε και από το συμβόλαιο θα αφαιρέσουμε κάποια χρήματα". Πάγωσα εγώ. Του είπα δεν γίνεται και έφυγα. Το είπα στον ατζέντη μου και μου είπε να μιλήσω κατευθείαν με την ΑΕΚ για να δούμε αν ισχύει η πρόταση τους. Παίρνω ταξί και πάω κατευθείαν στην ΕΠΟ γιατί τελείωνε η διορία και υπέγραψα στην ΑΕΚ».

- Για ποιο λόγο έκοψαν λεφτά στον Παναθηναϊκό;

«Δεν μου είπαν ποτέ. Ο ίδιος ο Αλαφούζος πήρε τον μάνατζερ μου όσο ήμουν στο ταξί προς την ΕΠΟ και του είπε να γυρίσουμε πίσω, είναι όλα καλά όπως τα είχαμε συμφωνήσει και τέτοια. Εγώ δεν έκανα πίσω. Όχι από εγωισμό αλλά ήμουν σε ένα ταξί και πηγαίναμε εκεί, οπότε τέλος, πάρθηκε η απόφαση. Έτσι υπέγραψα στην ΑΕΚ».

- Η πρόταση της ΑΕΚ ήταν κοντά στο οικονομικό κομμάτι;

«Ήταν περίπου τα ίδια νομίζω. Δεν θυμάμαι ακριβώς. Ο Πανσερραϊκός θα έπαιρνε λεφτά, θα ξεκινούσα στην ΑΕΚ από εκείνη τη στιγμή, οπότε ήταν θετικά».

- Γενικότερα, είχες κοιτάξει τα προβλήματα που είχε η ομάδα;

«Δεν είχα μπει τόσο πολύ στη διαδικασία να ψάξω. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Η ΑΕΚ είναι μία μεγάλη ομάδα, οπότε δεν το σκέφτηκα πολύ. Δεν είχα και την ωριμότητα να σκεφτώ ότι η ΑΕΚ έχει προβλήματα. Υπέγραψα, γύρισα Σέρρες να πάρω πράγματα και μετά πήγα Αθήνα να αρχίσω».

- Σε ενόχλησαν ξανά από τον Παναθηναϊκό;

«Εμένα προσωπικά δεν με ξαναενόχλησαν. Τώρα δεν ξέρω αν το έκαναν με κάποιον μάνατζερ μου».

- Στην ηλικία που είσαι τώρα, θα έμπαινες σε εκείνο το ταξί να φύγεις από τα γραφεία του Παναθηναϊκού ή θα είχες άλλη αντίδραση;

«Θα ζύγιζα παραπάνω το πρόβλημα που είχε η ΑΕΚ. Θα το έψαχνα λίγο παραπάνω. Δεν θα είχα τόσο μεγάλο ενθουσιασμό που θα πήγαινα σε μία μεγάλη ομάδα. Θα το κοιτούσα πιο καθαρά. Είχα και την πίεση του χρόνου, να έπαιρνα μία απόφαση σε πέντε λεπτά. Να μπορούσα να προβλέψω τι θα γίνει μετά, δεν το σκεφτόμουν».

- Είχες αναφερθεί σε μία συνέντευξη ότι ένα παιδί με αναπηρία είχε διαθέσει κάποια λεφτά στην ΑΕΚ για τη μεταγραφή σου. Είναι αλήθεια;

«Ισχύει. Μου είχαν πει ότι ένα παιδί με αναπηρία, μέρος από την ασφάλεια του θα τα έδινε για να κάνει η ΑΕΚ μία μεταγραφή και έτυχα να είμαι εγώ. Πήγα στο σπίτι του παιδιού, μίλησα με τους γονείς του. Φαντάσου πόση αγάπη είχαν για την ΑΕΚ για να δώσουν ένα σημαντικό ποσό για να γίνει μία μεταγραφή. Θα ήθελα για ακόμη μία φορά να τον ευχαριστήσω δημοσίως, δεν θα τον ξεχάσω ποτέ».

- Όταν πήγες στην ΑΕΚ, τι συνάντησες μπροστά σου;

«Βρήκα μία δύσκολη κατάσταση, καμία σχέση με την ΑΕΚ που έζησα μετά. Ήταν μία ομάδα που και σαν ρόστερ και σαν οργάνωση και σαν νοοτροπία και με τόσα προβλήματα, είχε χαθεί το μέγεθός της και στο οργανωτικό και σε όλα. Υπήρχαν πολλά θέματα. Ήταν και ο Λίνεν που δεν ήταν ο προπονητής που θα έστελνε μήνυμα ενότητας για να σωθεί το καράβι. Ήταν μία περίεργη κατάσταση. Έβλεπα παίκτες που δεν ήταν του μεγέθους της ΑΕΚ χωρίς να θέλω να πω κάτι για το επίπεδο τους. Είχε γίνει πρόχειρη δουλειά για τα δεδομένα της ομάδας σε θέμα ρόστερ και έβλεπα πράγματα που δεν είχαν σχέση με αυτό που είχα αντιμετωπίσει πριν με τον Πανσερραϊκό. Έβλεπα παίκτη να τρώει δύο τοστ δέκα λεπτά πριν την προπόνηση. Υπήρχε τοστιέρα στα αποδυτήρια και έτρωγαν τοστ. Στον Πανσερραϊκό δεν τα κάναμε αυτά. Ηταν σαν μία ερασιτεχνική ομάδα. Έπρεπε να υπάρχει μία σοβαρότητα αλλά εγώ έβλεπα χαλαρότητα. Μετά είχαμε και θέματα με τον Λίνεν, σαν να μην είμαι επιλογή μου. Με έβαζε σιγά-σιγά ενώ είχα ρυθμό και συνεχόμενα παιχνίδια. Ήταν δύσκολη χρονιά πολύ»

- Τα προβλήματα εκτός των τεσσάρων γραμμών σας επηρέαζαν;

«Περνούσε σε συγκεκριμένα παιδιά. Σε παίκτες πιο έμπειρους όπως ο Γκερέρο, ο Ρίκα, ο Αραμπατζής. Είχαν ένα όνομα, ένιωθαν την πίεση, είχαν συμβόλαια μεγάλα που ίσως έχαναν. Τα παιδιά αυτά καταλαβαίναν τι είναι ΑΕΚ και τι σημαίνει το ενδεχόμενο υποβιβασμού. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό. Εγώ είχα φύγει από το σπίτι μου, έψαχνα τα πατήματα μου και έπρεπε να "τρέξω" για να μπορέσω να βοηθήσω. Δεν γινόταν η ΑΕΚ να προχωρήσει με αυτά τα προβλήματα».

- Φτάνουμε στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο όπου η ΑΕΚ έπεσε. Τι θυμάσαι από εκείνο το ματς;

«Εγώ ήμουν τραυματίας σε εκείνο το ματς. Μόλις τελείωσε το ματς και πέσαμε, δεν έγινε τίποτα. Παίξαμε, τελειώσαμε και φύγαμε. Δεν είχαμε κουβέντες, συνομιλίες, εξελίξεις. Τίποτα. Απλώς φύγαμε. Επηρεαστήκαμε πολύ και ειδικά τα παιδιά που σου είπα γιατί είχαν ζήσει την ΑΕΚ στα καλά της. Σταματήσαμε απότομα».

- Είχες τη δυνατότητα να αποχωρήσεις όταν η ομάδα έπεσε στη Γ' Εθνική. Γιατί δεν το έκανες;

«Είχα το ελεύθερο να φύγω επειδή το συμβόλαιο λυνόταν λόγω Γ' Εθνική. Εκείνο το καλοκαίρι είχα δύο προτάσεις. Από τον ΠΑΟΚ και από τον Αστέρα Τρίπολης. Με τον ΠΑΟΚ είχαμε φτάσει σχεδόν σε σημείο συμφωνίας. Είχαμε μιλήσει με τον Βρύζα για τα πάντα και επειδή είχαν χάσει ένα παιχνίδι play off, καθυστέρησαν λίγο. Ήμασταν σε διαδικασία να πάω Δευτέρα να υπογράψω αλλά λόγω αυτής της ήττας δεν είχαμε επαφή ούτε τη Δευτέρα, ούτε την Τρίτη. Από την άλλη για την ΑΕΚ, ήταν πιο συναισθηματικό το θέμα με λιγότερα χρήματα από τον ΠΑΟΚ. Με την ΑΕΚ παρότι ήταν δύσκολη περίοδος, την αγάπησα σαν ομάδα. Δεν ήμουν από μικρός αλλά ήταν, είναι και θα είναι μέσα στην καρδιά μου. Οπότε ήμουν ανάμεσα σε αυτές τις δύο. Μετά την καθυστέρηση του ΠΑΟΚ, μιλούσα και με τον Δέλλα και τον κ. Μελισσανίδη, υπήρχε ένα καλό πλάνο για να επανέλθει γρήγορα η ομάδα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη απόφαση. Από τη μία ένα πρότζεκτ Γ' Εθνικής μεγάλης ομάδας και από την άλλη έχεις τον ΠΑΟΚ στην Α' Εθνική. Εν τέλει αποφάσισα να πάω στην ΑΕΚ. Ο μπαμπάς μου δεν ήταν θετικός λόγω Γ' Εθνικής αλλά πήρα την απόφαση, τη σεβάστηκε όπως και κάθε απόφαση που πήρα και έμεινα εκεί».

- Θα σε ρωτήσω το ίδιο. Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω τι θα διάλεγες;

«Θα πήγαινα πάλι στην ΑΕΚ. Το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν κάποια πράγματα που έγιναν πιο μετά. Δεν μετανιώνω για την απόφαση και αυτό μου το θυμίζει ένας οπαδός της ΑΕΚ, όταν με συναντά εδώ σε αυτά τα μέρη, όταν μου λέει: "στα δύσκολα χρόνια ήσουν εκεί". Αυτό μου θυμίζει τον λόγο που έμεινα. Έχουν περάσει πολλά μεγάλα ονόματα από την ΑΕΚ που έγραψαν ιστορία αλλά εγώ και τα παιδιά που ήμασταν εκεί έχουμε το μοναδικό προνόμιο ότι ζήσαμε αυτή την ομάδα στη Γ' Εθνική και την ανεβάσαμε πίσω στην Α' Εθνική. Μπορεί να ήταν άλλος στη θέση μου και να ανέβαινε επίσης, δεν έχει να κάνει με αυτό. Όμως ήμασταν εμείς και παλέψαμε. Ήμασταν στα δύσκολα χρόνια της ΑΕΚ και την βγάλαμε από εκείνη την περίοδο. Και ο κόσμος το εκτιμάει. Οπότε αν είχα να επιλέξω, θα διάλεγα ξανά την ΑΕΚ. Παρότι ήταν πισωγύρισμα γιατί πήγαινα στη Γ' Εθνική και είχα δύο χρόνια τουλάχιστον για να ανέβουμε ξανά. Δεν το μετάνιωσα όμως».

- Ο Τραϊανός Δέλλας ήταν ο προπονητής που έφερε την ομάδα πίσω στα μεγάλα σαλόνια. Θέλω να μου μιλήσεις για την προσωπικότητά του.

«Για εμένα προσωπικά είναι τρομερός άνθρωπος και προσωπικότητα. Έχει κάνει απίστευτη καριέρα και τον έχω πάρα πολύ ψηλά στα μάτια μου. Είχα πάρα πολύ καλή σχέση και ποδοσφαιρική αλλά και εξωαγωνιστική. Με βοήθησε πάρα πολύ όταν αρρώστησε ο πατέρας μου. Τη σεζόν που ήμασταν Β' Εθνική με στήριξε πάρα πολύ ψυχολογικά κυρίως και τον έχω συνδέσει ως τον ποδοσφαιρικό μου πατέρα. Είχε αυτή τη φιγούρα. Με στήριξε και σε κάποια φάση που είχα πει ότι ψυχολογικά δεν μπορώ να αγωνιστώ γιατί είχα τον πατέρα μου με καρκίνο και τον έβλεπα να φεύγει, οπότε δεν μπορούσα να αγωνιστώ. Ήταν εκείνος που στάθηκε δίπλα μου με τα λόγια και τις πράξεις του. Τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Τον θεωρώ πολύ καλό προπονητή, καλό άνθρωπο και μεγάλη προσωπικότητα. Μόνο καλά πράγματα θυμάμαι για εκείνον. Ένωσε την ομάδα παρότι ήταν στην αρχή της προπονητικής του καριέρας και ανέβασε την ομάδα. Δεν είμαι ο αρμόδιος για να πω αν δίκαια έφυγε αλλά θεωρώ ότι έκανε πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα».

- Πώς αντιμετώπισες την περίοδο που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας σου;

«Ήταν δύσκολη περίοδος γιατί έγινε πολύ γρήγορα. Σε διάστημα 3-4 μηνών. Ο μπαμπάς μου αρρώστησε, τον έφερα στην Αθήνα, ήταν άνεργος όπως και η μάνα μου. Δεν είχε ασφάλεια οπότε τα πλήρωνα όλα εγώ. Δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστώ. Με επηρέασε ψυχολογικά αλλά είχα ανθρώπους δίπλα μου εντός και εκτός ποδοσφαίρου και με στήριξαν. Ένα γεγονός που στέκομαι και είναι στενάχωρο είναι ότι σε εκείνη τη στιγμή, είχα ζητήσει βοήθεια για τον πατέρα μου από κάποιους ανθρώπους στην ΑΕΚ και δεν την πήρα. Μιλάμε για συγκεκριμένους ανθρώπους που δεν θέλω να πω. Δεν το περίμενα και εκεί είπα: "για ποιο λόγο;". Η αλήθεια είναι ότι όταν ο μπαμπάς μου έφυγε από τη ζωή, πήρα τα πάνω μου. Ηρέμησα γιατί ήξερα ότι ηρέμησε και εκείνος. Όταν τον βλέπεις να ταλαιπωρείται, σε πληγώνει περισσότερο. Ήταν δύσκολη περίοδος μέχρι να το ξεπεράσω αλλά είχα τεράστια στήριξη από τη γυναίκα μου, την οικογένεια της, τη δική μου, τον Δέλλα».

- Πόσο δύσκολη ήταν η άνοδος στα μεγάλα σαλόνια;

«Εμείς καταλάβαμε πόσο παλέψαμε. Δεν ήταν τόσο δεδομένο όπως φαινόταν. Έπρεπε σε κάθε παιχνίδι να δείξουμε ότι είμαστε η ΑΕΚ, ότι δεν πρέπει να χάσουμε. Αυτά όλα είναι πίεση και είναι δύσκολο στο ποδόσφαιρο, δεν παίζει μόνη της η φανέλα. Ένα παιχνίδι να χάσεις, ξεκινάνε τα προβλήματα. Όμως είχαμε καλή ομάδα, ο κόσμος μας στήριζε, ο Δέλλας και τα παιδιά ήταν πολύ κοντά όποτε δεν γινόταν κάτι να μας σταματήσει. Υπήρξε ενθουσιασμός μεν αλλά ήταν κάτι που θεωρούνταν δεδομένο για τους απέξω. Ουσιαστικά περίμεναν να περάσει ο χρόνος και όχι να δουν τι θα γίνει όσον αφορά την άνοδο. Ήταν δεδομένο».

- Με τον κ. Μελισσανίδη ποια ήταν η σχέση σου;

«Όταν πήγα να υπογράψω είδα έναν άνθρωπο που με ήθελε στην ομάδα του, είχε ένα όραμα και εν τελεί το έπραξε. Δεν είχα πολλές κουβέντες μαζί του για να εκφέρω άποψη. Είναι ένας μεγάλος επιχειρηματίας, έχει μία ισχυρή προσωπικότητα. Δεν είχα ούτε θετικές, ούτε αρνητικές στιγμές μαζί του. Τον ευχαριστώ που με πίστεψε και μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ σε μία τόσο μεγάλη ομάδα αλλά από την θητεία μου στην ΑΕΚ και μέχρι την αποχώρησή του ίδιου από το τιμόνι της ομάδας θεωρώ ότι κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών και υπαλλήλων που έχουν δείξει την αγάπη τους για την ΑΕΚ έπρεπε να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερο σεβασμό».

- Τι συνέβη αφότου η ομάδα επέστρεψε;

«Θυμάμαι μία ατάκα του Δέλλα στην προετοιμασία το καλοκαίρι. Ήμασταν με τον Πλατέλλα και μας είπε: "παιδιά, για ό,τι δείτε, κάν’τε υπομονή". Το καταλάβαμε μετά τελικά τι εννοούσε».

- Τι εννοούσε;

«Προφανώς εννοούσε το αγωνιστικό σκέλος, τις αλλαγές ρόστερ, ποιοι θα "πρέπει" να παίξουν επειδή ήρθαν και ποιοι θα... φαγωθούν. Ξεκινήσαμε την προετοιμασία, ήμασταν καλά στην αρχή αλλά από ένα σημείο και έπειτα αρχίσαν οι μεταγραφές και άρχισαν τα προβλήματα. Όταν πας να συνδέσεις μία ομάδα που είχε πολύ καλή παρουσία αλλά λες "είναι Έλληνες, ήταν Β' Εθνική, να φέρουμε ονόματα"... Ήταν ένα μεταβατικό στάδιο. Είχες μία φουρνιά παικτών και έναν κορμό που πρέπει να δουλέψεις γιατί αξίζαμε να είμαστε στην ομάδα αλλά σκέφτονται όλοι και το φαίνεσθαι είναι ότι ήσουν στη Β' Εθνική. Χάνεις την αξία σου επειδή ήσουν χαμηλή κατηγορία. Ο τότε τεχνικός διευθυντής Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς έφερε παίκτες που έπρεπε να παίξουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και επειδή ο ξένος θα πάρει δέκα ευκαιρίες και ο Έλληνας μία, κάποιοι θα την πληρώσουν και ένας από αυτούς ήμουν εγώ. Άρχισε από κάποιους ανθρώπους της διοίκησης μία τελείως διαφορετική συμπεριφορά χωρίς να υπάρχει κάποιο δικαίωμα αγωνιστικό ή εξωαγωνιστικό».

- Τι αλλαγές έγιναν;

«Για παράδειγμα ο Δημητριάδης μου ζήτησε να αλλάξω το νούμερο μου αρχικά επειδή θα έρθει άλλος παίκτης. Εγώ είχα τρία χρόνια αυτό το νούμερο και έπρεπε να το σεβαστούν. Ξεκίνησαν τέτοιες διαδικασίες και αν είχα διαφορετικό χαρακτήρα θα μπορούσα να επιβληθώ και να διαχειριστώ αλλιώς τα πράγματα. Εγώ έκανα υπομονή, δούλευα, τα έβλεπα. Εν τελεί την πλήρωσα. Τη μία στιγμή ήμουν βασικός και την άλλη εκτός αποστολής. Το τελικό πρόβλημα ήταν όταν άλλαξε ο προπονητής και ήρθε ο κ. Πογιέτ. Τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση σαν άνθρωπο και ως προπονητή γιατί έχει μεγάλη παρουσία και αντιμετώπιζε τους πάντες με τον ίδιο τρόπο, δεν έχω κανένα παράπονο από τον ίδιο. Αλλά δημιουργήθηκαν θέματα. Ξαφνικά μας πήραν στα αποδυτήρια και μας είπαν ότι αλλάζουν οι αρχηγοί της ομάδας χωρίς κάποιον λόγο ή νόημα και μέσα στη σεζόν κιόλας. Ήμουν εγώ, ο Κορδέρο, ο Πλατέλλας. Ήμασταν παιδιά που τραβήξαμε κουπί και για κάποιο λόγο ήμασταν εκεί. Βγάζω το αρχηγιλίκι γιατί δεν με ενδιαφέρει αλλά πρέπει να σεβαστείς για ποιο λόγο είμαι αρχηγός όμως. Γίνεται αυτό το πράγμα και μετά μένω τελείως εκτός. Δεν με έπαιρναν στις αποστολές και μιλάω με τον προπονητή για το τι συμβαίνει και γιατί συνέβη αυτό με τους αρχηγούς. Και η απάντηση του ήταν ότι του το είπε η διοίκηση, ότι δεν γνώριζε ποιοι ήταν οι αρχηγοί. Όταν μίλησα με τη διοίκηση, μου λένε ο προπονητής (γέλια). Έλεγα τι γίνεται... Αρεσα αγωνιστικά στον προπονητή, αλλά μου είχε πει ότι η διοίκηση του είπε ότι θέλω να φύγω να πάω δανεικός κάπου. Εγώ ξεκαθάρισα ότι δεν είχα πει κάτι τέτοιο στη διοίκηση όμως επειδή βλέπω ότι δεν παίζω, ρώτησα τι σχεδιάζουν να κάνουν με εμένα ώστε να πάω κάπου και να παίζω».

- Και τελικά τι έγινε;

«Από όταν έφυγε ο Δέλλας, με την έλευση του Μιλοβάνοβιτς και την εμπλοκή διοικούντων στα αποδυτήρια, κάτι που δεν συνέβαινε τις προηγούμενες χρονιές, χάθηκε η ισορροπία. Ο κ. Μελισσανίδης θεωρώ πως δεν γνώριζε όλα αυτά. Με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να ανανεώσουμε το συμβόλαιο και του εξήγησα την κατάσταση. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Ο πρόεδρος δεν ήθελε να φύγω αλλά τελευταία μέρα της χειμερινής περιόδου μου είπαν να πάω δανεικός στη Βέροια και λέω ας πάω αν είναι να μην παίξω. Να σου ξεκαθαρίσω εδώ ότι ο Πογιέτ με αντιμετώπιζε όπως και ένα παιδί που ήταν βασικός και είχα ψυχολογία. Με είχε πιάσει και μου είχε πει ότι θα έχω ρόλο στην ομάδα αν θέλω και να μείνω στην ομάδα. Εκείνος μου έλεγε ότι του είχαν πει ότι θέλω να φύγω. Γινόταν ένα τέτοιο πράγμα. Εγώ ήθελα απλώς να μου βρουν μία ομάδα να πάω να παίξω αν δεν με υπολόγιζαν».

- Στη Βέροια είχες πετυχημένο εξάμηνο;

«Έκανα ένα δυνατό εξάμηνο, πήρα παιχνίδια, έπαιξα και τα είχαμε βρει και με τον Ελευθερόπουλο που ήταν προπονητής. Μετά γύρισα στην ΑΕΚ και με πιάνει ο Μπάγεβιτς και μου λέει αν θέλω να πάω στον Ατρόμητο που είναι ο Δέλλας. Το είπε όμως με ύφος, δεν το είπε σαν πρόταση για να πάω. Εγώ του είπα ότι είχα έναν χρόνο ακόμα συμβόλαιο με την ΑΕΚ, ο πρόεδρος ζητούσε να ανανεώσω και τους εξήγησα ότι μπορούν να μου βρουν μία ομάδα ή να πάω στο εξωτερικό. Πήγαμε προετοιμασία με τον Κετσπάγια, είχε πάρει τους δανεικούς, τους μικρούς, σχεδόν 30 άτομα, παίζαμε 14-14 στο μισό γήπεδο, τίποτα... Μόλις γυρίσαμε προετοιμασία έκανα μόνος μου προπόνηση και εν τελεί έφυγα, έμεινα ελεύθερος».

- Γενικά ένα χάος δηλαδή;

«Υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν κακό γενικά στην ομάδα αλλά και εγώ αν είχα τον τρόπο, θα μπορούσα να μιλήσω απευθείας στον πρόεδρο ή να περίμενα να φύγει ο Κετσπάγια και να δω τον άλλον προπονητή. Αλλά μου έκαναν όλη αυτή τη διαδικασία χωρίς να σεβαστούν την παρουσία μου στην ομάδα. Αλλαγή αριθμού, βγήκα από αρχηγός, εκτός αποστολής και ομάδας. Εγώ δεν έκανα κάτι κακό. Ζήτησα ή να κάτσω και να έχω έναν ρόλο ή να φύγω δανεικός. Έμαθα από κάπου ότι η μεταγραφή μου στον Ατρόμητο χάλασε για άλλους λόγους, εξωαγωνιστικούς. Ακόμα και όταν πήγα στον Άρη άκουσα στη Θεσσαλονίκη ότι άνθρωπος της διοίκησης της ΑΕΚ, που είχε αγωνιστεί παλιότερα στον Άρη, διέδιδε οτι έφυγα από την ΑΕΚ γιατί ήμουν αλκοολικός!».

- Παρά τα όσα έγιναν, ο κόσμος της ΑΕΚ δεν έχει ξεχάσει όσα πρόσφερες. Φάνηκε από το παιχνίδι στην OPAP Arena με τον Πανσερραϊκό που σε χειροκρότησαν...

«Όταν παίξαμε με τον Πανσερραϊκό στην OPAP Arena με χειροκρότησαν και ήταν υπέροχο συναίσθημα. Έπαιξα και σε αυτό το γήπεδο ήθελα τόσο πολύ αλλά ήταν ανατριχιαστικό που θυμήθηκαν και εκτίμησαν την προσπάθεια που κάναμε και με χειροκρότησαν».

- Τι έχεις να πεις για τους οπαδούς;

«Έχω μόνο τα καλύτερα να πω. Ο κόσμος ήταν δίπλα στην ομάδα ακόμα και στη Γ' Εθνική. Είχαν συνηθίσει μία ομάδα στην Ευρώπη και να διεκδικεί πρωτάθλημα και τώρα έβλεπαν την ομάδα να παλεύει σε γήπεδα Γ' Εθνικής. Μία πίκρα σίγουρα αλλά εμείς θέλαμε με την απόδοση και την πορεία μας να τους κάνουμε να το ξεχάσουν και να χαρούν. Η στήριξη ήταν τεράστια στην ομάδα και ακόμα και τώρα με βλέπουν στον δρόμο εκτιμούν αυτό που κάναμε τότε. Ο κόσμος με σεβάστηκε περισσότερο από κάποιους ανθρώπους της ΑΕΚ που συνεργάστηκα. Θα έρθει εδώ ο αντίλογος που θα πει ότι η ΑΕΚ δεν είναι κανένα ίδρυμα επειδή ήμουν στη Γ' και στη Β' να πρέπει να είμαι βασικότατος και στην Α' αλλά εκείνοι με ζήτησαν να πάω μαζί τους στη Γ' ενώ θα μπορούσα να μείνω στην Α'. Δεν βγήκα από το πουθενά. Έκαναν μία επιλογή όταν ήταν ακόμα Α' Εθνική και προοριζόμουν για εκεί. Και προτάσεις από Α' είχα αλλά προτίμησα να μείνω στην ΑΕΚ. Όταν πέφτεις κατηγορία, μπορεί κάποιος να σε απαξιώσει. Ευχαριστώ τον κόσμο πάρα πολύ. Η ΑΕΚ θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μου. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου το πέρασα εκεί»

- Τελευταία ερώτηση, δεν γινόταν να μην σε ρωτήσω για τη φάση κόντρα στον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας στο ΟΑΚΑ. Ήταν χέρι του Χάρα;

«Είμαι σχεδόν βέβαιος πως ναι. Τα παιδιά που ήταν μπροστά στη φάση το είπαν, κάποιες φωτογραφίες το έδειξαν. Μου έχει μείνει σαν παιχνίδι γιατί με 65.000 κόσμο στις εξέδρες και εγώ αρχηγός να παίζουμε με τον Ολυμπιακό και ήμασταν και Β' Εθνική... Μετά το 1-1 στο Καραϊσκάκης να διεκδικούμε πρόκριση με τον Ολυμπιακό, ήταν κάτι τρομερό».

- Κλείνουμε το κεφάλαιο ΑΕΚ και ανοίγουμε αυτό του Άρη. Πώς πήγες εκεί;

«Όταν έφυγα από την ΑΕΚ, περίμενα για τον Ατρόμητο και είχα μία πρόταση από την ΑΕΛ που ήταν Α' Εθνική και από τον Άρη που ήταν Β' Εθνική επειδή ήταν ο Καρυπίδης και τον ήξερα από τη Βέροια. Ήμουν ανάμεσα σε δύο μεγάλες ομάδες. Στην αρχή είχα αποφασίσει να πάω στην ΑΕΛ, είχαμε συμφωνήσει τα πάντα, μαζεύω πράγματα και είμαι στο αμάξι για να πάω να υπογράψω. Με παίρνει ο μάνατζερ και μου λέει άκυρο. Είχε μιλήσει με την ομάδα και ήταν μαζί με τον Αναστασιάδη, ο προπονητής ήταν έξαλλος. Έλεγε ότι άμα πάω δεν θα με βάλει, δεν με θέλει και τέτοια. Δεν τον ήξερα και δεν με ήξερε. Ξαφνιάστηκα. Δεν με ήθελε και φώναζε να πάω στον Άρη. Όλα αυτά τα άκουγε μέσα από το τηλέφωνο ο μάνατζερ μου. Οπότε επέλεξα να πάω στον Άρη για να μην έχουμε πρόβλημα με τον προπονητή. Στην αρχή δεν ήθελα να μπω σε διαδικασία Β' Εθνικής όμως πήγα εν τέλει για να στηρίξω το πλάνο της ανόδου. Είχα και πρόταση από τη Λαμία που ήταν επίσης Β' Εθνική και ανέβηκε εκείνη τη σεζόν. Μου έδινε περισσότερα λεφτά αλλά είχα δώσει τον λόγο μου στον Άρη και τους το εξήγησα».

- Είχες τον σοβαρό τραυματισμό στον χιαστό που εξελίχθηκε σε έναν γολγοθά για εσένα. Τι συνέβη ακριβώς;

«Όταν το έπαθα, κατέβηκα Αθήνα για να ξεπεράσω τον τραυματισμό και την επόμενη σεζόν ανέβηκα Θεσσαλονίκη και είχε αναλάβει ο Σπανός, ο οποίος με περίμενε να γυρίσω. Εδώ να σου πω ότι ο Άρης δεν είχε τις εγκαταστάσεις και τα άτομα που έχει τώρα. Δεν υπήρχε έμπειρο ιατρικό επιτελείο, φυσικοθεραπείες και τέτοια. Πλήρωνα εγώ τις θεραπείες μου στην Αθήνα και όταν πήγα εκεί, βρήκα δύο παιδιά που ήταν τελείως άπειρα και δεν είχαν και τα απαραίτητα εργαλεία. Εγώ συνέχισα την αποκατάσταση μου για να επιστρέψω. Μετά από κάποιους μήνες που έχω ξεπεράσει τον τραυματισμό, ξεκίνησα να μπω με την υπόλοιπη ομάδα αλλά συντηρητικά στην αρχή. Μπήκα και μετά από 10 μέρες παθαίνω ξανά χιαστό. Μου κόπηκε 70% στο ίδιο πόδι, είμαι σε μία φάση που φεύγω με το αυτοκίνητο και στον δρόμο έχω χλωμιάσει, ζαλιζόμουν απίστευτα, είχα βγάλει το κεφάλι στο παράθυρο να με χτυπάει ο αέρας. Μέχρι να πάω στον γιατρό να δω τι θα μου πει, επειδή άκουσα ένα κρακ σε ένα χειρουργημένο πόδι οπότε καταλαβαίνεις μου φάνηκε αιώνας. Όταν έφτασε, με είδε ο γιατρός και μου ζήτησε να κάνουμε παραπάνω εξετάσεις.

Πήγα σε 5-6 γιατρούς στην Αθήνα. Όλοι έλεγαν το ίδιο, ότι τον έχω κόψει αλλά από την μαγνητική φαινόταν σαν να κρατιέται από κάποιες ίνες. Ψυχολογικά κρατιόμουν μήπως κάποιος μου πει ότι δεν χρειάζεται χειρουργείο. Τελικά βρήκα έναν γιατρό που είχε ένα μηχάνημα μέτρησης χιαστού που τότε μόνο αυτός και άλλος ένας το είχαν. Μου είπε ότι είχε δύναμη ο χιαστός και δεν έχει κοπεί τελείως. Μου εξήγησε ότι με συντηρητική αποκατάσταση μπορεί να γίνει καλά. Γνώρισα τον Μπουτοβίνο που τον έχω σαν μεγάλο μου αδερφό πλέον και αρχίσαμε μαζί την αποκατάσταση. Με τον Άρη είχα ακόμα έναν χρόνο συμβόλαιο και μου είχαν προτείνει να μειώσω τα χρήματα για να ανανεώσουμε ένα ακόμα χρόνο. Γενικά υπήρξε καθυστέρηση και ήταν δύσκολη περίοδος. Ήμουν απλήρωτος για κάποιους μήνες παρότι στα λόγια είχα στήριξη. Ήθελα να βρω έναν άνθρωπο να με έχει από κοντά και ας τον πληρώνω από την τσέπη μου. Προσπάθησα να μπω με την υπόλοιπη ομάδα, δεν μπορούσα, δεν με άκουγε το πόδι μου. Είχα αστάθεια, ήταν μαγκωμένο και όσο ήμουν με την ομάδα δεν μπορούσα. Έκανα μείωση των αποδοχών και ανανέωσα. Κάποια στιγμή δεν γινόταν άλλο, το πόδι μου ήταν χειρότερα είχα και θέμα με τον μηνίσκο και χόνδρο. Μπήκα ξανά στο χειρουργείο, έκανα την επέμβαση και χρειάστηκε να κάτσω άλλους 10-11 μήνες. Η ομάδα έφερε ένα καλό γκρουπ φυσιοθεραπευτών και επανήλθα. Ο Καρυπίδης με στήριξε γιατί μου ανανέωσε το συμβόλαιο αλλά είχαμε μείνει μήνες απλήρωτοι, μου έστειλαν ειδοποιητήριο για να φύγω από το σπίτι γιατί δεν το πλήρωνε η ομάδα, πλήρωνα μόνος μου τους γιατρούς. Ήταν μία δύσκολη διαδικασία γενικά γιατί και ψυχολογικά ήμουν άσχημα και δεν μπορούσα και να αγωνιστώ για να δείξω τι μπορώ. Η γυναίκα μου είχε φτάσει σε σημείο να μου ζητήσει να σταματήσω το ποδόσφαιρο καθώς είχε επηρεαστεί και η ίδια ψυχολογικά».

- Είχε ευθύνη ο κ. Καρυπίδης θεωρείς;

«Δεν θέλω να στέκομαι για τον κ. Καρυπίδη γιατί είχε βάλει πολλά λεφτά για να ανέβει η ομάδα κατηγορία, δεν τα κατάφερε την πρώτη, τα κατάφερε τη δεύτερη και είχε και έναν παίκτη με χιαστό που δεν πρόσφερε, ήμουν πιο πίσω στον προγραμματισμό. Με στήριξε με το συμβόλαιο αλλά όπως και να έχει, η περίοδος που δεν ήμουν καλά, ήταν θέμα».

- Πώς ένιωσες όταν επέστρεψες στη δράση και ποιοι σε βοήθησαν;

«Είχε έρθει ο Ερέρα που ήταν ένας απίστευτος προπονητής αρχικά. Χωρίς να με ξέρει και χωρίς να έχω παίξει την προηγούμενη χρονιά. Μου μιλούσε, με έκανε να νιώθω ωραία, μου έδινε δύναμη, ερχόταν όταν έκανα γύρους και έτρεχε μαζί μου για να μου ανεβάσει τη ψυχολογία. Έφυγε όμως και ήρθε ο Παντελίδης. Είχα επανέλθει αλλά έπαιξα σε ένα φιλικό και μέχρι εκεί. Προσπαθούσα να βρω τα πατήματα μου. Ήμουν στις προπονήσεις αλλά δεν έπαιρνα χρόνο συμμετοχής γιατί ήταν κομβικά τα παιχνίδια. Στο τέλος βγήκαμε Ευρώπη και παίζαμε με την Ξάνθη την τελευταία αγωνιστική που νικήσαμε με 7-2. Ήμουν αποστολή μετά από πολύ καιρό και ήξερα ότι δεν θα μείνω την επόμενη σεζόν. Η ομάδα ήταν αδιάφορη βαθμολογικά και ήθελα να παίξω έστω 5 λεπτά. Μίλησα μαζί του, του εξήγησα ότι δεν θα μείνω και του ζήτησα μία χάρη. Να παίξω λίγο για να φανεί ότι επέστρεψα, να το δει ο κόσμος και να βρω και εγώ ομάδα. Ε, δεν έπαιξα ούτε λεπτό. Καθόλου. Και μετά το τέλος της σεζόν δεν είχα καμία πρόταση, δυσκολεύτηκα να βρω ομάδα».

- Σου είχε πει ότι θα σε βάλει;

«Δεν απάντησε αν θα το έκανε. Εγώ το ζήτησα σαν χάρη, ανθρώπινο. Δεν ήταν ποδοσφαιρικό, απλώς βλέπει ότι παλεύω και θα ήταν μία μικρή βοήθεια για εμένα».

- Μέσα από τόσους τραυματισμούς και ατυχίες, είχες σκεφτεί να σταματήσεις το ποδόσφαιρο; Και αν είχες τη βοήθεια κάποιοι ειδικού;

«Δεν χρειάστηκα ψυχολόγο. Μπορεί τώρα στην ηλικία που είμαι να πήγαινα. Γενικά όμως είμαι ένας άνθρωπος που προσαρμόζομαι πολύ εύκολα. Δεν με επηρέαζε κάτι τόσο πολύ. Έπαθα τον τραυματισμό, την επόμενη μέρα είχα προσαρμόσει το μυαλό μου ότι έχω αυτό τώρα. Μιλούσα με πολλούς ανθρώπους για να μάθω πώς θα επιστρέψω. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σταματήσω την μπάλα και δεν μου περνούσε καν από το μυαλό. Είχα την στήριξη που έπρεπε από τους γύρω μου, έψαξα πολύ τι χρειάζεται για να γυρίσω και γι’ αυτό το ξεπέρασα».

- Ακολούθησε η Λαμία, η Παναχαϊκή και η επιστροφή στον Πανσερραϊκό, με τον οποίο βρέθηκες στα δικαστήρια. Γιατί συνέβη αυτό με μία ομάδα στην οποία ξεκίνησες την καριέρα σου;

«Γύρισα στον Πανσερραϊκό όταν η ομάδα ανέβηκε στη Β' Εθνική και υπήρχε πλάνο σε δύο- τρία χρόνια να επανέλθει στην Α' Εθνική. Η αρχή ήταν δύσκολη, ειδικά την πρώτη σεζόν που παλεύαμε για να μείνουμε στη Β' κατηγορία. Μετά αποφάσισε η διοίκηση να χτίσει ένα ρόστερ για να ανέβει στη Superleague 1. Όταν όμως επεμβαίνεις σαν αρχηγός για να καταβληθούν στους συμπαίκτες σου τα δεδουλευμένα της προηγούμενης χρονιάς, ενώ γνώριζαν οτι οι νέες μεταγραφές έχουν λάβει προκαταβολές, γίνεσαι αυτόματα μαύρο πρόβατο. Από την άλλη, το νέο αρχηγό της ομάδας τον κάνουν γενικό αρχηγό όταν η ομάδα ανεβαίνει στην Superleague 1.

Το καλοκαίρι του 2022 ήρθε ένας κύριος, ονόματι Μπιτζίδης, ως αυτός που θα έφτιαχνε την ομάδα. Με πλησίασε και μου είπε ότι, είτε θα αποδεχθώ μείωση των αποδοχών μου ή θα μείνω εκτός ομάδας και δεν θα είμαι αρχηγός. Εννοείται ότι δεν μου άρεσαν αυτά που μου είπε, γιατί έχω μεγαλώσει σε αυτή την ομάδα, έχω ιδρώσει τη φανέλα της και ένιωσα ότι ήταν πισώπλατο, εκβιαστικό χτύπημα. Επισημαίνω ότι δεν ήταν οικονομικός ο λόγος που γύρισα στον Πανσερραϊκό αλλά αγωνιστικός και συναισθηματικός. Αντιλήφθηκα όμως ότι υπήρχε έλλειψη σεβασμού προς ένα ποδοσφαιριστή – γέννημα θρέμμα της ομάδας. Παρά ταύτα, το άφησα στην άκρη, ξεκίνησα την προετοιμασία, έβλεπα όμως διαφορές με το πρόσφατο παρελθόν, αρχής γενομένης από το ότι με έβγαλαν από τους αρχηγούς. Εκτιμώ ότι ο πρόεδρος της ομάδας, Τάσος Kαζίας, που με γνωρίζει από μικρό παιδί, είχε ξεκινήσει έναν «έμμεσο πόλεμο» προς εμένα. Στο πρώτο γύρο είχα συμμετοχές επειδή με χρειάζονταν, μόλις πήραν παίκτες δεν με υπολόγιζαν. Έτσι τελείωσε η σεζόν και πήραμε την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια.

Ο κος Δερμιτζάκης μου έδωσε κάποια λεπτά συμμετοχής αλλά ήταν θέμα του προέδρου ότι δεν έπαιζα. Χωρίς να έχω προκαλέσει πρόβλημα. Την επόμενη σεζόν βίωσα οδυνηρές καταστάσεις. Έγιναν πράγματα και θαύματα. Για να μην λέω πολλά, έτρεχα απομονωμένος όλη τη χρονιά, απαγόρευσαν στον γυμναστή που ήταν μαζί μου να μου δίνει μπάλα, είχα φέρει πρόταση για να φύγω με την προϋπόθεση να μου δώσουν τα οφειλόμενα. Εν τέλει και τα δεδουλευμένα δεν μου έδωσαν εκείνη την περίοδο και μου έκοψαν την μεταγραφή. Έτρεχα όλη τη χρονιά γύρο από ένα γήπεδο και τίποτα άλλο. Προσέφυγα στα δικαιοδοτικά όργανα της ΕΠΟ, όπου ήρθε ως μάρτυρας της ομάδας, ο Τάσος Παπάζογλου, πρώην συμπαίκτης μου και τότε γενικός αρχηγός στην ομάδα, με τον οποίο γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά, και κατέθεσε ότι κάνω κανονικά προπόνηση με την πρώτη ομάδα και ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Είχα πάθει σοκ, όταν τα άκουγα. Έχω φωτογραφίες, συνομιλίες, βίντεο, μαρτυρίες και στο τέλος έκριναν ότι, όντως, έκανα προπόνηση με την ομάδα. Περί τον Ιούνιο 2024 εκδόθηκε απόφαση από την ΕΠΟ ότι, παρά το γεγονός ότι έκανα προπόνηση μόνος μου, χάνω όλα τα λεφτά που διεκδικούσα και ότι το συμβόλαιο μου είχε λυθεί από τον Σεπτέμβριο 2023.

Μία απόφαση ντροπή για την ΕΠΌ, το ελληνικό ποδόσφαιρο και την δικαιοσύνη. Οι συμπαίκτες μου φοβόντουσαν να πάρουν θέση καθώς θα τους έθεταν εκτός ομάδας. Μόνο ένας πρώην Ολλανδός συμπαίκτης μου που είχε αποχωρήσει τον Ιανουάριο 2024 έκανε ένορκη κατάθεση για τα πραγματικά γεγονότα που βίωνα. Αλλά ανακάλεσε το Δικαστήριο την απόφαση που, αφενός καλούσε να προσκομίσουμε αποδείξεις, μεταξύ των οποίων και η ως άνω κατάθεση του Ολλανδού, αφετέρου να καταθέσουν τρια προσωπα από το προπονητικό team του Πανσερραϊκού, τα οποία αρνήθηκαν να έρθουν να καταθέσουν εναντίον μου, δηλαδή να έλεγαν πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τρεις φορές αναβλήθηκε η υπόθεση για να έρθουν, αλλά δεν ήρθαν. Οπότε εύκολα γίνεται αντιληπτό, τί έγινε στα «παρασκήνια» και εκδόθηκε απόφαση κατά εμού. Είναι μία υπόθεση που αντικατοπτρίζει όλη τη βρομιά που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι αν πας να τα βάλεις με το σύστημα δεν έχεις την στήριξη κανενός, είσαι μόνος σου. Οι άνθρωποι που προβαίνουν σε αυτές τις πράξεις και όσοι τις “επιβραβεύουν” με τις αποφάσεις τους στα δικαστήρια πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής δεν είναι μόνος του, από πίσω του υπάρχει μία οικογένεια που επηρεάζεται και αυτή ψυχολογικά. Ήθελα να ήξερα αν θα έκριναν με τον ίδιο τρόπο, δικά τους πρόσωπα.

Και είχαμε φτάσει Ιούνιο 2024, όταν εκδόθηκε η απόφαση. Τη στιγμή που έτρεχα μόνος από τον Ιούλιο 2023 και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε ο προπονητής να με συμπεριλάβει στην προπόνηση και να αγωνιστώ. Ο κ. Γκαρσία τα έβλεπε, τον κάλεσαν στο δικαστήριο και δεν εμφανίστηκε. Εκεί κατάλαβα τι γίνεται με το ελληνικό ποδόσφαιρο και την ΕΠΟ. Όταν εγώ τρέχω μόνος μου, πληρώνω δικαστήρια και δεν παίρνω ούτε ένα ευρώ και έρχεται Ιούνιος και μου λες ότι το συμβόλαιο λύθηκε έναν χρόνο πριν περίπου με αβάσιμες αιτιολογίες, μόνο για να «εξυπηρετήσει» καταστάσεις, κατάλαβα τι γίνεται».

- Σε πλήγωσε όλο αυτό;

«Ήταν ψυχοφθόρα διαδικασία, έμεινα πίσω αγωνιστικά, οικονομικά ένα χάος. Με πλήγωσε περισσότερο γιατί είχα να κάνω με ανθρώπους που μεγάλωσα μαζί τους και μου έκαναν αδιανόητο πόλεμο άνευ λόγου και αιτίας. Μακάρι να αλλάξει κάτι για να μην τα περάσει κανένας άλλος αυτά τις απαράδεκτες καταστάσεις».

- Πλέον ανήκεις στη Μαρκό, ομάδα με την οποία ανέβηκες στη Β' Εθνική. Πες μου λίγα λόγια για αυτό το κλαμπ.

«Είχα μία εικόνα στην αρχή για το πλάνο. Δεν την ήξερα σαν ομάδα σε πρώτη φάση. Έκανα κάποιες προπονήσεις μαζί τους στην αρχή και κατάλαβα τι παίζει. Ο κ. Πίκουλας που είναι πρόεδρος της ομάδας είναι αξιόλογος άνθρωπος σε θέματα ανθρωπιάς και επικοινωνίας. Έχει ένα όραμα και ένα πλάνο για την ομάδα και έχει πετύχει σε πρώτη φάση. Ήθελα να μείνω στην Αθήνα για να μείνω με τη γυναίκα μου και ήθελα να μπω και στη διαδικασία να ξεκινήσω την προπονητική και μία ακαδημία. Ήταν δύσκολο να βρω κάτι αρχικά μετά από όλα αυτά που έγιναν με τον Πανσερραϊκό. Εξελίχθηκαν όλα εξαιρετικά τελικά. Είναι σε άριστα επίπεδα η σχέση με τον πρόεδρο και την ομάδα για αυτό και συνεχίζουμε μαζί. Το πλάνο είναι η ομάδα να παραμείνει σε επαγγελματικό επίπεδο, έχει το δικό της γήπεδο, καλές εγκαταστάσεις, κάνει καλή δουλειά και εύχομαι να το πετύχει. Είναι δύσκολο το οικονομικό σε αυτές τις ομάδες με περιορισμένα έσοδα, οπότε οι διοικήσεις είναι δύσκολο να στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες».

- Πες μου τον πιο δύσκολο αντίπαλο που αντιμετώπισες στην καριέρα σου;

«Θα σου πω δύο. Ο ένας είναι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα του Παναθηναϊκού και ο άλλος είναι ο Βιτόλο του ΠΑΟΚ, από τον οποίο είχα φάει πολύ ξύλο (γέλια)».

- Έναν παίκτη που είδες αυτά που κάνει στο γήπεδο και είπες «ουάου»;

«Είχα ξεχωρίσει σε μεγάλο βαθμό όταν παίξαμε κόντρα στην Ίντερ σε φιλικό με την ΑΕΚ, τον Ικάρντι. Φαινόταν το επίπεδο του, ο τρόπος που έβαζε πλάτη, πώς έσπαγε την μπάλα, πώς κινούνταν. Είχα εντυπωσιαστεί»

- Καλύτερος συμπαίκτης αγωνιστικά που είχες;

«Ο Μάνταλος. Παίξαμε μικροί στην Εθνική και μετά στην ΑΕΚ, είχαμε εξαιρετική χημεία στο γήπεδο επειδή ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά μας. Θέλαμε στα χαφ έναν αμυντικογενή πίσω μας και μετά συνεργαζόμασταν μεταξύ μας. Ξέραμε πώς να ανοίξουμε τους χώρους, πώς να συνδυαστούμε, τι κινήσεις να κάνουμε».

- Καλύτερος συγκάτοικος και γιατί;

«Πλατέλλας (γέλια). Είμαστε και κουμπάροι. Να τον βλέπεις να έχει το οδοντικό νήμα και τις κρέμες στο πρόσωπο, να τρώει τα γιαουρτάκια του... Άστο, πολύ γέλιο τότε που ήμασταν στην ΑΕΚ (γέλια)».

- Ο μικρός Δημήτρης για ποια στιγμή της καριέρας του Ανάκογλου είναι υπερήφανος;

«Θα έλεγα το παιχνίδι με την Ίντερ όπου ήμουν αρχηγός. Έπαιξα με μία ομάδα που ονειρευόμουν. Όπως και τη Ρόμα έτσι. Άλλοι έχουν παίξει ευρωπαϊκά παιχνίδια με αυτές και εγώ το έκανα σε φιλικό. Αλλά έπαιξα σε ένα τέτοιο παιχνίδι και έζησα αυτή τη στιγμή. Ένα όνειρο που είχα μικρός».