Δεν είναι λίγα τα αθλήματα που έχουν συνδέσει τους πρωταγωνιστές τους με συγκεκριμένα γενετικά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το μπάσκετ θεωρείται σπορ «για τους ψηλούς/ές», ενώ η ενόργανη κατά κανόνα «για τους κοντούς/ές». Στον στίβο, οι μεγαλύτεροι σταρ των σπριντ είναι γεμάτοι μύες, ενώ αυτοί του άλματος σε ύψος ψιλόλιγνοι και ξερακιανοί.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, θα λέγαμε ότι ολόκληρη η κατηγορία των Χειμερινών Αθλημάτων φέρνει στον κοινό νου εικόνες σχεδόν αποκλειστικά λευκών αθλητών και αθλητριών. Η Νορβηγία, η Γερμανία και η Αυστρία φιγουράρουν στην κορυφή του πίνακα των μεταλλίων για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, και ακολουθούν χώρες όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Ρωσία και η Ελβετία.
Η Ελάνα Μέγιερς Τέιλορ δεν προέρχεται από μια χώρα δίχως αθλητική παράδοση στα χειμερινά σπορ. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μία από τις υπερδυνάμεις (και) σε αυτό τον αθλητικό τομέα, έχοντας κερδίσει πάνω από 300 μετάλλια σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό που την ξεχωρίζει από τις συναθλήτριές της δεν είναι η χώρα καταγωγής της, αλλά το χρώμα στο δέρμα της.
Η αποτυχία που της άλλαξε τη ζωή
Γεννημένη στις 10 Οκτωβρίου 1984 στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, μετακόμισε σε μικρή ηλικία στο Ντάγκλασβιλ, ένα προάστιο της Ατλάντα. Ούτε η γενέτειρά της, αλλά ούτε και η πόλη στην οποία μεγάλωσε προμήνυαν την θρυλική της καριέρα στα χειμερινά σπορ. Μια καριέρα που δεν είχε περάσει καν από το μυαλό της ίδιας της Τέιλορ, η οποία φοίτησε στο κολλέγιο της Ουάσινγκτον με υποτροφία για το σόφτμπολ! Ήταν μάλιστα τόσο καλή στο σόφτμπολ (ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του μπέιζμπολ), που στην τελευταία της χρονιά ως φοιτήτρια βρέθηκε ένα βήμα πριν την είσοδό της στην ολυμπιακή ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν τα κατάφερε, και έτσι στα 23 της έμεινε με πολλά όνειρα, αλλά χωρίς άθλημα που να τα χωράει. Ήταν η παραίνεση του πατέρα της (πρώην παίκτη του αμερικάνικου ποδοσφαίρου), που την έκανε να δώσει ευκαιρία στο αγωνιστικό έλκηθρο. Δεν θα το μετάνιωνε ποτέ.
Το αποτύπωμά της στο άθλημα δεν άργησε να φανεί: μόλις δύο χρόνια αργότερα κατέκτησε το πρώτο της μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (αργυρό) στο διθέσιο έλκηθρο, ενώ θα ακολουθούσαν ακόμα 7 σε έξι διαφορετικές αντίστοιχες διοργανώσεις. Συνολικά το παλμαρέ της κοσμούν τέσσερα χρυσά, δύο αργυρά και δύο χάλκινα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, τόσο στο διθέσιο όσο και το μεικτό.
Στη «Χρυσή Βίβλο» των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων
Φυσικά, το «άγιο δισκοπότηρο» του ερασιτεχνικού (και όχι μόνο) αθλητισμού δεν είναι άλλο από το ολυμπιακό μετάλλιο. Ο απόλυτος στόχος, το πιο τρελό όνειρο, η Γη της Επαγγελίας για τόσους και τόσους αθλητές (και αθλήτριες) που μετά από χρόνια προετοιμασίας έχουν την ευκαιρία, μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια, να περάσουν στην ιστορία.
Και αν μη τι άλλο, η Τέιλορ δεν άφησε καμία από αυτές τις ευκαιρίες να περάσει ανεκμετάλλευτη. Η αρχή έγινε το 2010 στο Βανκούβερ, με το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό. Ήταν αργυρή το 2014 στο Σότσι, όπως και στην επόμενη διοργάνωση το 2018 στην Πιόνγκτσανγκ. Λίγους μήνες μετά το τρίτο της μετάλλιο η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι ενόψει των Ολυμπιακών του Πεκίνου το 2022, θα συμπεριληφθεί στο ολυμπιακό πρόγραμμα και το μονό έλκηθρο, και η Τέιλορ δεν άφησε ούτε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Στις 13 του περασμένου Φλεβάρη έμεινε 1.54 δευτερόλεπτα πίσω από την συμπατριώτισσά της, Κάιλι Χάμφρις και κατέκτησε ακόμα ένα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο. Λίγες μέρες αργότερα είχε έρθει η ώρα του διπλού, όπου μαζί με την -επίσης Αφροαμερικανή- Σίλβια Χόφμαν έφεραν το αμερικάνικο έλκηθρο στην τρίτη θέση του βάθρου. Η πολύπειρη Τέιλορ στην μπροστινή θέση του σκάφους, αυτή που χρησιμοποιείται για την οδήγηση, και η ρούκι Χόφμαν στο πίσω μέρος του επιφορτισμένη με το φρενάρισμα.
«Ήμασταν ένα αχτύπητο δίδυμο. Η Τέιλορ είναι η πιο γρήγορη οδηγός στον κόσμο!», δήλωσε η Χόφμαν στιγμές μετά την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Αυτό ήταν το πέμπτο (και πιθανότατα τελευταίο) ολυμπιακό μετάλλιο για την 37χρονη Τέιλορ, αριθμός ρεκόρ για παραπάνω από έναν λόγους.
Όχι μόνο είναι τα περισσότερα μετάλλια από κάθε άλλο έγχρωμο αθλητή/αθλήτρια στην ιστορία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά είναι τα περισσότερα μετάλλια από κάθε άλλη γυναίκα στην ιστορία του αγωνιστικού ελκήθρου. Σαν να μην έφταναν αυτά, τα πέντε της μετάλλια είναι δύο περισσότερα από κάθε άλλου Αμερικανού αθλητή ελκήθρου (ανδρών ή γυναικών) στην ιστορία!
«Είναι απλά ασύλληπτο. Είναι απίστευτα τρελό, δεν μπορώ να συλλάβω ότι έχω πετύχει κάτι τέτοιο, ότι έχω πετύχει αυτές τις επιδόσεις και ότι αποτελώ ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων».
Η παρουσία της στο Πεκίνο δεν ήταν βέβαιη∙ μόλις μία εβδομάδα πριν την έναρξη των αγώνων βρέθηκε θετική στον κορονοϊό. Έτσι αναγκάστηκε να απουσιάσει από την τελετή έναρξης, όπου και ήταν προγραμματισμένο να είναι η σημαιοφόρος της αμερικάνικης αποστολής. Ευτυχώς πάντως ανάρρωσε εγκαίρως προλαβαίνοντας τα αγωνίσματά της, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να μην της γίνει η τιμή να είναι η σημαιοφόρος στην τελετή λήξης της 20ής Φεβρουαρίου.
Όσο για το ποια είναι τα σχέδιά της για το μέλλον, η ίδια απαντά: «Χρειάζομαι οπωσδήποτε χρόνο για να το σκεφτώ. Μετά από δύο μετάλλια και το να κυματίζω την σημαία της χώρας μου στην τελετή λήξης, θα είναι φοβερά δύσκολο να προσαρμοστώ στη νέα καθημερινότητα»!
Ο αγώνας για ισότητα, έμφυλη και φυλετική
Ως γυναίκα, και μάλιστα ως μαύρη γυναίκα που εκπροσωπεί της ΗΠΑ, η Τέιλορ έχει μιλήσει αρκετές φορές ανοιχτά για τις δυσκολίες και τις προκαταλήψεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν η ίδια και οι συναθλήτριές της σε όλο τον κόσμο. Σε μία επιστολή της προς την Αμερικάνικη Ολυμπιακή Επιτροπή λίγους μήνες μετά τους Ολυμπιακούς της Πιόνγκτσανγκ, σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Παρόλο που εμείς ως χώρα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε στο κομμάτι της πλήρους ισότητας των φύλων, οι ΗΠΑ είναι αρκετά πιο προοδευτικές σε σχέση με άλλες χώρες. Ταξιδεύω πολύ και μιλάω με πολλές αθλήτριες από το εξωτερικό και υπάρχουν μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ των ευκαιριών που τους δίνονται και αυτών που είχα εγώ στην Αμερική.
Στην χώρα μας μπορώ να συμμετέχω σε όποιο άθλημα θέλω και να εργαστώ σκληρά ώστε να αγωνιστό στο υψηλότερο επίπεδο. Ακόμα και αν αγωνίζομαι σε ένα άθλημα που άντρες και γυναίκες αντιμετωπίζονται διαφορετικά, μπορώ να υψώσω την φωνή μου και να παλέψω για ισότητα. Και επειδή δεν έχουν όλες οι συναθλήτριές μου ανά τον κόσμο αυτή την δυνατότητα, νιώθω την υποχρέωση να παλέψω και για αυτές που δεν μπορούν».
Το 2020, η Τέιλορ έγραψε ένα συγκλονιστικό άρθρο που φιλοξενήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της αμερικάνικης ολυμπιακής ομάδας, με τίτλο «Τα πράγματα από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε ως Ολυμπιονίκης».
Σε αυτό το άρθρο παρομοιάζει τον γιο της που γεννήθηκε πρόωρα και έδωσε σκληρή μάχη με την ζωή με τον Τζορτ Φλόιντ, τον Αφροαμερικάνο που δολοφονήθηκε στη Μινεάπολη και ενέπνευσε το κίνημα «Βlack Lives Matter», πριν εξιστορίσει δύο-τρεις από τις αμέτρητες κατά την ίδια περιστάσεις που βρέθηκε αντιμέτωπη με τον ρατσισμό στην αθλητική της καριέρα, ήδη από την ηλικία των 8 ετών όταν και πρωτοέπιανε στα χέρια της την μπάλα του σόφτμπολ. Πολιτικές διακρίσεων από προπονητές, ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις από αντίπαλους προπονητές και μια σοκαριστική καταγγελία για έναν συγκεκριμένο κατασκευαστή ελκήθρων που δεν διαθέτει τα προϊόντα του για μαύρους αθλητές.
«Ως μαύρη πιλότος μπορώ να αγοράσω έλκηθρο όποιας εταιρείας θέλω∙ εκτός από μία, η οποία μάλιστα τυχαίνει να κατασκευάζει κάποια από τα γρηγορότερα έλκηθρα της αγοράς. Όταν προσπάθησα να επικοινωνήσω με την εταιρεία, μου απάντησαν ότι αν ήθελαν να δουν μια μαϊμού να οδηγάει έλκηθρο θα πήγαιναν στον ζωολογικό κήπο.
Φυσικά θα προτιμούσα να κάψω ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο από το να αγοράσω ένα προϊόν της συγκεκριμένης εταιρείας, όμως το γεγονός ότι παραμένει στην αγορά και καλύπτει ένα σημαντικό μέρος των αναγκών ακόμα και της αμερικάνικης ομάδας, είναι ενδεικτικό του πόσο δρόμο έχουμε μπροστά μας πριν τέτοια φαινόμενα αποτελέσουν οριστικά παρελθόν».