Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι ένα κατ'εξοχήν ανδρικό σπορ. Είναι χαρακτηριστικό ότι παγκοσμίως μόλις το 1,5% όσων διαθέτουν άδεια αγωνιστικής οδήγησης είναι γυναίκες! Και σε αυτόν τον χώρο η Γερμανίδα Σαμπίνε Σμιτς όχι μόνο επιβίωσε αλλά και κυριάρχησε. Σήμερα, ακριβώς δύο χρόνια από το θάνατό της, θυμόμαστε όσα πέτυχε η «βασίλισσα του Νίρμπουργκρινγκ».
Η Σαμπίνε Σμιτς γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1969 στο Αντενάου, μία μικρή γερμανική πόλη. Οι γονείς της είχαν ένα ξενοδοχείο δίπλα στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ, η οποία έλαβε από τον πρώην πρωταθλητή της Formula 1 Τζάκι Στιούαρτ το προσωνύμιο «Πράσινη Κόλαση», λόγω των δυσκολιών που κρύβουν τα 20,8 χιλιόμετρα της διαδρομής. Η Σαμπίνε έμαθε να οδηγεί με το οικογενειακό αυτοκίνητο στην πίστα και μαζί με τις δύο αδελφές της άρχισε να συμμετέχει σε αγώνες. Ως η πιο ταλαντούχα από τις τρεις, συνέχισε στο μηχανοκίνητο αθλητισμό και εξελίχθηκε σε μία από τις κορυφαίες γυναίκες οδηγούς αγώνων όλων των εποχών.
Η πορεία όμως προς την καθιέρωση ήταν γεμάτη εμπόδια αλλά και καχυποψία από τους άνδρες οδηγούς αγώνων. «Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Όλοι μου έλεγαν: “Θα σε βοηθήσω αν έχεις απορίες”, ή “απλά ακολούθησέ με”. Εγώ όμως δεν τους ακολουθούσα. Τους προσπερνούσα στην τρίτη στροφή. Και εκείνοι εκνευρίζονταν».
Η Σαμπίνε συνέδεσε το όνομά της με το Νίρμπουργκρινγκ μέσα από τις επιτυχίες της. Το 1996 έγινε η πρώτη γυναίκα που νίκησε στις 24 Ώρες του Νίρμπουργκρινγκ, οδηγώντας μία BMW M3 E36 μαζί με τους Χανς Βίντμαν και Γιοχάνες Σάιντ. Μάλιστα είχε βαφτίσει το αγωνιστικό της αυτοκίνητο ως την «αστραπή του Άιφελ», από το όνομα της περιοχής όπου βρίσκεται η πίστα. Η νίκη της Σμιτς επαναλήφθηκε την επόμενη χρονιά. Επικράτησε και πάλι με μία Μ3 Ε36, μαζί με τον Σάιντ και τους Χανς-Γιούργκεν Τίμαν και Πέτερ Ζακόφσκι.
«Συμμετείχαμε με μία τοπική ομάδα, ήταν κάτι σαν οικογενειακή υπόθεση. Οι γείτονές μου εργάζονταν ως μηχανικοί. Θυμάμαι ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν ευμετάβλητες. Βροχή σε μία στροφή, ηλιοφάνεια στην επόμενη. Δεν είχαμε αποφασίσει τι ελαστικά να βάλουμε στους τελευταίους γύρους του αγώνα. Τελικά επέλεξα τα βρόχινα, ενώ οι αντίπαλοί μας τα σλικ, για στεγνό οδόστρωμα. Με τη βροχή να δυναμώνει, τερμάτισα τον αγώνα μισό γύρο μπροστά από το δεύτερο αυτοκίνητο. Εκείνο το βράδυ διοργανώσαμε ένα μεγάλο πάρτι, για να πανηγυρίσουμε την νίκη».
Οι επιτυχίες ανέδειξαν την Σμιτς σε εξπέρ του Νίρμπουργκρινγκ. Παράλληλα με τις αγωνιστικές δραστηριότητες, δημιούργησε την Sabine Schmitz Motorsport. Ως οδηγός του «ring taxi» προσέφερε στο κοινό γρήγορες βόλτες στο Νίρμπουργκρινγκ. «Οι αγώνες αυτοκινήτου γεννήθηκαν στο Νίρμπουργκρινγκ. Όταν άνοιξε τις πύλες του το 1927, δεν ήταν μόνο πίστα αγώνων αλλά και πίστα δοκιμών. Όποιος έρχεται εδώ θέλει να επιστρέψει ξανά. Είναι κάτι σαν ναρκωτικό», έλεγε η Σαμπίνε.
Η Σμιτς είχε την ίδια άνεση πίσω από το τιμόνι και μπροστά από τις κάμερες. Κάτι που της άνοιξε την πόρτα της τηλεόρασης. Αρχικά εργάστηκε ως σχολιαστής σε αγώνες αυτοκινήτου και στη συνέχεια ως συμπαρουσιάστρια σε εκπομπές της γερμανικής τηλεόρασης. Οι περισσότεροι όμως σίγουρα την θυμούνται από το Top Gear του BBC, όπου εμφανίστηκε σε αρκετά επεισόδια. Σε ένα από αυτά συναγωνίστηκε τον παρουσιαστή Τζέρεμι Κλάρκσον στο Νίρμπουργκρινγκ. Και οι δύο οδήγησαν μια Jaguar S-Type, με την Σμιτς να κερδίζει για 47 δευτερόλεπτα.
Επί τρεις δεκαετίες, το Νίρμπουργκρινγκ ήταν το «σπίτι» της Σμιτς. Εκεί συμπλήρωσε περισσότερους από 30.000 γύρους και όπως έλεγε, το στιλ οδήγησής της δεν άλλαξε όλα αυτά τα 30 χρόνια. «Πάντα προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο γρήγορη. Όμως τα αυτοκίνητα έχουν αλλάξει πολύ. Παλιά δεν υπήρχε ABS, ούτε υποβοήθηση στο τιμόνι. Τα σύγχρονα αυτοκίνητα είναι πολύ πιο εύκολα στην οδήγηση, συγχωρούν περισσότερο τα λάθη, όμως είναι και πιο γρήγορα».
Η Σαμπίνε απεβίωσε στις 16 Μαρτίου 2021, μετά από τριετή σκληρή και άνιση μάχη με τον καρκίνο. Από το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, μία από τις στροφές του Νίρμπουργκρινγκ φέρει το όνομά της. Η πινακίδα «Sabine Schmitz – Queen of the Ring» είναι εκεί για να θυμίζει σε όλους ότι η «Πράσινη Κόλαση» είναι ο δικός της παράδεισος.