Μια ημέρα η κόρη της την πλησίασε και τη ρώτησε γιατί το πόδι της δεν μοιάζει με το δικό της. Τότε κατάλαβε ότι πρέπει να την διδάξει αγάπη και κατανόηση στη διαφορετικότητα. Τι είναι εξάλλου η τελειότητα; Τι είναι φυσιολογικό; Βλέπουμε ανθρώπους διαφορετικούς από εμάς, που έχουν κάποια αναπηρία και αμέσως τους λυπόμαστε ή πιστεύουμε ότι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά αυτό δεν ισχύει.
«Μια φορά οι φίλοι των παιδιών μου με είδαν μαζί τους και αργότερα τα πλησίασαν λέγοντάς τους: 'Ω, η μαμά σου έχει μόνο ένα πόδι, λυπούμαστε', αλλά χωρίς δισταγμό ή ντροπή, τα παιδιά μου απάντησαν , ότι είμαι λειτουργική, φυσιολογική και μπορώ να κάνω τα πάντα. Έχει να κάνει με τον τρόπο που ζεις τη ζωή σου. Αν αγαπάς τον εαυτό σου και έχεις αυτοπεποίθηση, θα φανεί εξωτερικά. Η ομορφιά έρχεται από μέσα και φαίνεται κι έξω. Ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι ή ο τρόπος που μιλάς στους ανθρώπους, υπάρχουν πολλά πράγματα που σε κάνουν όμορφο, δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που φαίνεσαι», εξιστορείται σε συνέντευξή της στο uaemoments.com
Η Νταρίν κατάγεται από τον Λίβανο. Πριν χάσει το πόδι της, ήταν μια έφηβη που λάτρευε να παίζει μπάσκετ για την ομάδα του σχολείου της. Μέχρι που ανακάλυψε ότι είχε επιθετικό καρκίνο των οστών που σήμαινε ότι το αριστερό της πόδι έπρεπε να ακρωτηριαστεί λόγω αφόρητου πόνου. Έχασε το πόδι της όταν ήταν μόλις 15 ετών, μετά την επέμβαση πίστευε ότι δεν θα περπατήσει ξανά και το να συνεχίσει να γυμνάζεται έμοιαζε άπιαστο όνειρο. Μεγάλωσε όμως με μια οικογένεια που την στήριξε και της έδωσε αυτοπεποίθηση και την άφησε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Η μαμά της πάντα την πίεζε να πάει στο σχολείο ακόμα κι όταν ήθελε να παρατήσει τα πάντα. Δεν της επέτρεψε να παραδοθεί στα συναισθήματά της. Όταν μεγάλωσε και έγινε ανεξάρτητη γυναίκα, δεν σκέφτηκε ποτέ τον εαυτό της ως άτομο που της λείπει κάτι που δεν την κάνει αρκετά άξια αγάπης.
Στα 30 της είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Ένα ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή. Αποφάσισε να υιοθετήσει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, να εντάξει ξανά την άθληση στην καθημερινότητά της, να επενδύσει περισσότερο στον εαυτό της. Το κάταγμα στο ισχίο της την άφησε κατεστραμμένη, αλλά και νέα. Πήγε στο γυμναστήριο φορώντας πρόσθετο μέλος. Δούλεψε σκληρά, έχασε 25 κιλά σε ένα χρόνο. Έγινε personal trainer και life coacher.
Έγινε επίσης η πρώτη με αρτιμελής γυναίκα από χώρας της Μέσης Ανατολής που πήρε μέρος στο διάσημο διαγωνισμό World Beauty Fitness and Fashion show και έκτοτε κατέχει τον τίτλο της νικήτριας με την μεγαλύτερη μεταμόρφωση. Επιπλέον, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness για τη μεγαλύτερη διάρκεια σε κάθισμα -γνωστό και ως στατικό κάθισμα στον τοίχο- από γυναίκα υποψήφια (2 λεπτά και 8,24 δευτερόλεπτα). Η πρώτη γυναίκα μη αρτιμελής από τη Μέση Ανατολή που τα καταφέρνει.
Το ρεκόρ της σηματοδότησε επίσης την έναρξη της Πρωτοβουλίας για τα Ρεκόρ, η οποία προβλέπει την εισαγωγή των αρχικών 23 κατηγοριών ταξινόμησης για σωματικές, διανοητικές και οπτικές αναπηρίες. Οι ταξινομήσεις, που δημιουργήθηκαν με την υποστήριξη εξωτερικών ειδικών, θα ισχύουν για όλα τα ρεκόρ αθλημάτων, δύναμης κ.λ.π. Με αυτήν την πρωτοβουλία, εκατοντάδες νέοι τίτλοι ρεκόρ θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από άτομα με αναπηρίες σε όλο τον κόσμο, επιτρέποντας σε ερασιτέχνες αθλητές, φανατικούς της φυσικής κατάστασης και άτομα με ενθουσιασμό να γράψουν ιστορία.
«Μεγάλωσα διαβάζοντας τα παγκόσμια ρεκόρ Γκίνες ως παιδί, αλλά η ιδέα να είμαι στο βιβλίο ήταν μακριά από το μυαλό μου. Αισθάνομαι τιμή που είμαι ένα από τα τέσσερα άτομα με αποφασιστικότητα σε όλο τον κόσμο που συμμετείχαν στην έναρξη αυτής της αποκλειστικής εκστρατείας για να δείξω ότι η αναπηρία είναι μια εξαιρετική ικανότητα που κάνει το αδύνατο δυνατό», είπε στη Vogue Arabia.
Για την Νταρίν τώρα είναι η ώρα όλες οι γυναίκες να σηκωθούν και να λάμψουν. Να απελευθερωθούν από τα στερεότυπα. Να σταματήσουν να περιορίζονται σε προκαθορισμένους ρόλους και να κυνηγούν προσδοκίες που τις περιορίζουν. «Μπορείς να είσαι πολλά περισσότερα από μητέρα ή σύζυγος ή αυτό που η κοινωνία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις», ανέφερε σε συνέντευξής της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Πιστεύει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι το να βρουν το δρόμο τους, να ξεκινήσουν το ταξίδι τους και να το αγκαλιάσουν, είναι πιο σημαντικό από το να ακολουθούν απλώς τους άλλους. Όπως λέει «έχει χυθεί φως σε ορισμένα θέματα και βιομηχανίες όπως το μόντελινγκ για να αποφευχθούν τα ανθυγιεινά πρότυπα και να προστατευθεί η νεότερη γενιά από ορισμένες προσδοκίες ζωής που μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες». Επισημαίνει επίσης το πόσο σημαντική είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας και ότι ο καθένας έχει μια ατομική διαδρομή και ο καθένας έχει διαφορετικά ταλέντα και ικανότητες στη ζωή.
Η δική της έμπνευση για να ξεπερνά τις δυσκολίες και να κυνηγά την καλύτερη εκδοχή του εαυτού της, με βάση τις αληθινές της επιθυμίες, είναι οι αυτοβιογραφίες και τα βιβλία που αφηγούνται μια ιστορία για κάποιον άνθρωπο που ξεπερνά τις δυσκολίες στη ζωή και εξακολουθεί ή ίσως ειδικά λόγω αυτού να έχει επιτυχία. «Κάθε άτομο έχει τη δική του ιστορία και εκτέθηκε σε συγκεκριμένο πόνο που τον ώθησε να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και να επαναστατήσει τις περιστάσεις του και να γεννηθεί ξανά για να πολεμήσει και να αποδείξει ποιος είναι. Αναζητώ αυτούς τους ανθρώπους»!