Tabei
16/05/2022

Τζούνκο Ταμπέι: Πριν από 47 χρόνια έγινε η πρώτη γυναίκα που πάτησε στο Έβερεστ

Μαριλένα Καλόπλαστου

Η ίδια προτίμησε να γίνει γνωστή ως το 36ο άτομο που σκαρφάλωσε στο Έβερεστ, παρά το γεγονός πως πρόκειται για την πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου και την πρώτη που ανέβηκε στις Επτά Κορυφές (τα υψηλότερα βουνά σε καθεμία από τις επτά ηπείρους).

Η Τζούνκο Ταμπέι αντιμετώπισε τον επιθετικό σεξισμό στα μέσα του 20ου αιώνα και δεν σταμάτησε λεπτό να κυνηγά όσα την έκαναν χαρούμενη, αψηφώντας τις κοινωνικές προσδοκίες για τις γυναίκες, οι οποίες, εκείνη την εποχή, και ειδικά στην πατρίδα της, την Ιαπωνία, ήθελαν τις γυναίκες απλώς νοικοκυρές.

Γεννημένη στο Miharu της Φουκουσίμα το 1939, ερωτεύτηκε την αναρρίχηση σε ηλικία 10 ετών σε μια εκδρομή στα βουνά Asahi και Chausu της Ιαπωνίας. Άρχισε να ασχολείται σοβαρά με την ορειβασία όταν εγγράφηκε σε έναν ορειβατικό σύλλογο, ενώ σπούδαζε παράλληλα αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Γυναικών Showa.

Τις περισσότερες φορές, ήταν η μόνη γυναίκα στα αναρριχητικά ταξίδια και σε συναντήσεις του συλλόγου. Μερικοί από τους άνδρες αρνούνταν να ανέβουν μαζί της, άλλοι την κατηγορούσαν ότι ήταν εκεί μόνο και μόνο για να βρει σύζυγο. Η ίδια επέμεινε, δημιουργώντας σχέσεις με μερικούς από τους πιο φιλόξενους ηλικιωμένους ορειβάτες, και το 1969 ίδρυσε τον δικό της αναρριχητικό όμιλο αποκλειστικά για γυναίκες!

Η λιλιπούτεια ορειβάτισσα ανέβηκε από το όρος Φούτζι της Ιαπωνίας στο Μάτερχορν και μέχρι το 1972 είχε γίνει αναγνωρισμένη ορειβάτης μεταξύ των Ιαπώνων ορειβατών. Το Ladies Climbing Club της -που βασίστηκε στην ιδέα ότι οι γυναίκες μπορούσαν και έπρεπε να οδηγήσουν τις δικές τους μακρινές αποστολές- πραγματοποίησε μια επιτυχημένη αποστολή το 1970, με επικεφαλής την Ταμπέι, στην Annapurna III.

Στη συνέχεια εκείνη έστρεψε το βλέμμα της στο Έβερεστ. Υπήρχε μια λίστα αναμονής τεσσάρων ετών, αλλά η Ταμπέι και μια ομάδα από το Ladies Climbing Club πήραν θέση και ξεκίνησαν τις προετοιμασίες. Η Ιαπωνική Γυναικεία Εκστρατεία Έβερεστ, όπως θα ονομαζόταν, αποτελούνταν από 15 γυναίκες.

Ήταν όλες τους εργαζόμενες. Μερικές δασκάλες, μία ήταν προγραμματίστρια υπολογιστών, μία άλλη σύμβουλος. Μάλιστα η Ταμπέι και μία ακόμα ήταν και μητέρες. Αγωνίστηκαν πολύ για να βρουν χρηματοδότηση για το ταξίδι τους και υποψήφιοι χορηγοί τους είπαν επανειλημμένα ότι θα έπρεπε να μεγαλώνουν παιδιά κι όχι να τρέχουν στα βουνά.

Έκλεισαν τα αφτιά τους, κι αφού βρήκαν μερικές πενιχρές χορηγίες, πλήρωσαν από την τσέπη τους ένα ποσό κοντά στον μέσο ετήσιο μισθό στην Ιαπωνία, έφτιαξαν τους δικούς τους υπνόσακους, μάζευαν πακέτα μαρμελάδας από τα σχολικά γεύματα και έφτιαχναν προϊόντα από ανακυκλωμένα υλικά για να τα πουλήσουν ως έρανο, ξεκίνησαν για τ' όνειρο.

Το γκρουπ έφτασε στο Έβερεστ την άνοιξη του 1975 και άρχισε να ανεβαίνει στο βουνό. Στα 9.000 πόδια, χτυπήθηκε από χιονοστιβάδα ενώ ήταν στρατοπεδευμένο κάτω από το Lhotse. Η Ταμπέι θάφτηκε και έχασε τις αισθήσεις της. Ως εκ θαύματος, οι έξι της ομάδας της κατάφεραν να την τραβήξουν από τα συντρίμμια και κανείς δεν υπέστη θανάσιμα τραύματα.

Τα χτυπήματα όμως της Τάμπει δεν της επέτρεψαν να περπατήσει για τις επόμενες δύο ημέρες! Αποφασισμένη να τελειώσει αυτό που είχε έρθει στο Νεπάλ για να κάνει, συνέχισε να ανεβαίνει, 12 μέρες μετά τη χιονοστιβάδα. Ήταν η μόνη γυναίκα που έφτασε τα κατάφερε. Η μόνη που έφτασε στην κορυφή με τα χέρια και τα γόνατά της.

Έντεκα ημέρες αργότερα μια Θιβετιανή εργάτρια ονόματι Phanthog έγινε η δεύτερη γυναίκα που ανέβηκε στην κορυφή και η πρώτη που ανέβηκε από την πλευρά του Θιβέτ.

Μέχρι το 1992, η Ταμπέι είχε ολοκληρώσει τις Επτά Κορυφές. Το 2002, επέστρεψε στο σχολείο για να σπουδάσει οικολογία και έγινε μια σημαντική προσωπικότητα στον αγώνα για την προστασία και τη διατήρηση άγριων τόπων. Η έρευνά της επικεντρώθηκε στην περιβαλλοντική υποβάθμιση του Έβερεστ λόγω της μεγάλης κίνησης των ορειβατών και υπηρέτησε ως διευθύντρια του Himalayan Adventure Trust of Japan, μιας ομάδας που δεσμεύτηκε να προστατεύει τα εύθραυστα υψηλά αλπικά περιβάλλοντα από τα ίχνη που αφήνουν οι πεζοπόροι και οι ορειβάτες.

Διαγνώστηκε με καρκίνο το 2012, αλλά συνέχισε να σκαρφαλώνει μέχρι που το σώμα της δεν μπορούσε πλέον να αντέξει. Πέθανε το 2016, σε ηλικία 77 ετών.

Άφησε πίσω της μια κληρονομιά βαθιάς ανθρώπινης επιτυχίας και περιβαλλοντικού ακτιβισμού και τις άοκνες προσπάθειές της να κάνει τα βουνά έναν χώρο όπου οι γυναίκες ήταν ευπρόσδεκτες και σεβαστές. Προσπάθειες που σημείωσαν μια καμπή στην ιστορία της αναρρίχησης!

Ακολούθησε το GWomen στο instagram

Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]