Drive to Survive: Όταν το Netflix σε κάνει φαν της Formula 1

Drive to Survive: Όταν το Netflix σε κάνει φαν της Formula 1
Ο Χρήστος Κιούσης γράφει για ένα τηλεοπτικό προϊόν που προτάσσει τους πρωταγωνιστές, τις προσωπικές ιστορίες και το πάντα ενδιαφέρον παρασκήνιο των επαγγελματικών σπορ. Μια κινηματογραφική ματιά που πάντα μπορεί να βρίσκει ενδιαφέρον και διασκεδαστικό περιεχόμενο στον αθλητισμό και στον πρωταθλητισμό.

Ναι θα το ομολογήσω, είμαι από εκείνους τους σχεδόν μεσήλικες (κλαψ – λυγμ) που άφησαν πολλά πολλά χρόνια πίσω τους τη Formula 1 με ήρωες τον Σένα, τον Νάιτζελ Μάνσελ και τον Ντέιβιντ Κούλθαρντ τον οποίο συνάντησα πέρσι φορτωμένο με ψώνια της κυρίας του να είναι πιο αργός από ποτέ στα στενά του κοσμικού νησιού. Ακόμα παλιότερα πρέπει ξανά να ομολογήσω ότι ο δικός μου αγαπημένος ήταν ο Νέλσον Πικέ, λόγω εξωτικού ονόματος, εξωτικής καταγωγής και χρωματισμών κράνους.

Έχοντας μεγαλώσει σε ένα παιδικό δωμάτιο, όπου τα περισσότερα κυβικά εκατοστά αέρα καταλάμβαναν τα τεύχη των 4 Τροχών και του Auto Express εξαιτίας του αδερφού μου, υπήρχε πάντα μια αμφιταλάντευση μεταξύ του WRC και του 205 με τον Άρι Βάτανεν στο τιμόνι και της αέναης κόντρας Ferrari – McLaren-Williams, τότε που οι τσιγαράδες κοσμούσαν τις πίστες με back to back διαφημίσεις.

Αρκετά καλοκαίρια μετά ήρθε το Netflix και μια τηλεοπτική παραγωγή να αναθερμάνει τη σχέση μου με το μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε μια εξαιρετική στιγμή της τηλεόρασης, έστω και συνδρομητικής. Ο συγκεκριμένος τίτλος μάλιστα περνούσε συχνά από το feed μου αλλά ήταν από τις περιπτώσεις που, ξέρετε πως γίνονται αυτά, άφηνα το κουμπί play για κάποια στιγμή αργότερα.

Τελικά πάτησα το κουμπί και κυριολεκτικά κατάπια το περιεχόμενο, γιατί η αφήγηση με πήγε ακριβώς εκεί που ήθελα. Στα paddocks και στα headquarters των ομάδων. Εκεί που είδα την αντίφαση του εγωισμού των οδηγών και της ανασφάλειας τους για τη θέση τους σε έναν χώρο, όπου μόνο οι 20 καλύτεροι παίρνουν θέση εκκίνησης στο grid. Οι υπόλοιποι απλά δεν ανήκουν εκεί.

Κι αν μιλάμε για εγωισμό των οδηγών, είναι ελάχιστο το μέγεθος μπροστά στο υπερτροφικό Εγώ των Team Principals της Petronas Mercedes και της Red Bull. Όχι ότι οι άλλοι πάνε πίσω αλλά ειδικά οι Toto Wolf και Christian Horner είναι κινηματογραφικοί ήρωες με όλο το απαραίτητο background, οικογενειακό, κοινωνικό κλπ και έναν ασίγαστο ανταγωνισμό να τους κινητοποιεί. Θεούλης έστω και σε δεύτερο ρόλο αλλά από αυτούς που καθηλώνουν ο team principal της Haas Guenther Steiner, τον οποίο άνετα προσλαμβάνει ο Ταραντίνο για επόμενο φιλμ του.

Πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια των 40 περίπου επεισοδίων οι συνεντεύξεις αλλά και οι αντιδράσεις των πιλότων, νεαρών και λιγότερο νεαρών ανθρώπων με τόσο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μόνο ιδιαίτεροι μπορεί να χαρακτηριστούν αυτοί οι ακραίοι αθλητές, με τη σκληρή φυσική προετοιμασία και το προσόν να οδηγούν τον εαυτό τους και το μονοθέσιο στις πιο οριακές συνθήκες με σιδερένια πειθαρχία και ψυχραιμία. (εντάξει ίσως εξαιρέσω τον Λατίφι)

Για να μην φλυαρώ, ειδικά για τους ρέκτες του αθλήματος, δεν θα το παίξω ειδικός επειδή είδα 4 σεζόν Drive to Survive αλλά είναι εντυπωσιακό πως αυτού του είδους η ντοκιμαντερίστικη τηλεοπτική γραφή μπορεί να ανανεώσει το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό, τη μουσική, τη μαγειρική ή ό,τι άλλο μπει στο viewfinder ταλαντούχων παραγωγών και σκηνοθετών. Δεν είναι χρονικά μακριά το ντελίριο για το Last Dance αλλά και άλλες παραγωγές ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας.

Ίσως λέω ίσως και παρακαλώ μη γελάσετε τρανταχτά με την αφέλειά μου, θα μπορούσε και στο ελληνικό περιβάλλον να ευδοκιμήσει μια τέτοια ματιά στον αθλητισμό, προφανώς όχι με πρωταγωνιστές τον Μπάμπη το Σουγιά και τον Πάνο τον Πελοπίδα αλλά αρκετά μακρύτερα από τους άρρωστα ανταγωνιστικούς αρνητικούς «πρωταγωνιστές» μας.

Με αφορμή τη χθεσινή λαμπερή βραδιά των Gazzetta Awards, υπάρχει κοινό που διψά να πέσουν οι προβολείς στους αθλητές, στην καριέρα τους, στις προσωπικές ιστορίες, σε ό,τι μπορεί να εμπνεύσει τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τα σπορ. Τα ντοκιμαντέρ, τα podcasts και όλα τα νέα εργαλεία μπορούν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση κι αν δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι Netflix μπορούμε να ενισχύσουμε αυτή τη ματιά.

Επιστρέφοντας πάντως στο θέμα Formula 1, το Drive to Survive το συστήνω ανεπιφύλακτα ακόμα και στους όχι πολύ μυημένους, για να δείτε πως αναθερμαίνεται το ενδιαφέρον για κάτι που δεν παρακολουθείτε στενά και πως μετά θα γίνεται αφοσιωμένοι αναγνώστες του GMotion και της εξαιρετικής ομάδας συνεργατών του. Τα κόκκινα φώτα έσβησαν!

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.