Έχουν δίκιο να γιορτάζουν ήδη οι tifosi;

Είχαν περάσει 910 ολόκληρες ημέρες. Καιρός πολύς. Σε αγωνιστικά δεδομένα, 46 Grand Prix. Αιωνιότητα. Ποιος θα το περίμενε εκείνο το γεμάτο υγρασία βράδυ στο μεγάλο λιμάνι της Ανατολής, πως το 1-2 στη Σιγκαπούρη το Σεπτέμβριο του 2019, θα το ακολουθούσε νέα περίοδος ανομβρίας; Η Scuderia είχε εξαπολύσει μία από τις πιο δυναμικές επιθέσεις της, πόνταρε σε νέο, ατίθασο άλογο που άκουγε στο όνομα Σαρλ Λεκλέρ και η φόρα που είχε πάρει με τα πρωτοβρόχια, τη γέμιζε αισιοδοξία για το 2020.

Όμως λίγο πριν αρχίσει η νέα σεζόν, ήρθε ο άγνωστος συμβιβασμός με την FIA. Ποτέ δε θα μάθουμε ακριβώς τι είδους παρανομία έκρυβε στα σωθικά της η υβριδική μηχανή με το κωδικό όνομα 065. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Μηχανοκίνητου Αθλητισμού τη ξήλωσε και ταυτόχρονα, θανάτωσε και πολλά από τα άλογα της. Το αποτέλεσμα τραγικό, είχε βυθίσει όλη την Ιταλία σε πένθος. Η Scuderia μαχόταν απλά για βαθμούς, έμεινε έκτη στην τελική βαθμολογία, υπέφερε ξανά και ξανά, ανήμπορη να τα βάλει ακόμα και με αντιπάλους που μέχρι πρότινος τους είχε για πρωινό.

Δεν ήταν απλά η δυσκολότερη σεζόν σε βάθος 30 ετών για τη Ferrari – ήταν ένα βασανιστήριο και για τους οδηγούς της. Το τέλος της σχέσης με τον Σεμπάστιαν Φέτελ αλλά ταυτόχρονα, η σεζόν που μπήκαν γερά θεμέλια στη σχέση με τον Λεκλέρ. Στις νίκες και στις επιτυχίες όλα είναι ρόδινα. Πρέπει να στραβώσει το έργο για να δοκιμαστεί η σχέση. Και η σχέση τους άντεξε. Δεν είναι τυχαίο που στις πρώτες του δηλώσεις μετά τη νίκη στο Μπαχρέιν, ο 24χρονος αναφέρθηκε στα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν.

Μετά το σκότος του 2020, πέρυσι άρχισε να αχνοφαίνεται το φως στο βάθος του τούνελ. Και από το καλοκαίρι και μετά, με την αναβάθμιση της «made in Maranello» υβριδικής μηχανής, η Ferrari πήρε ξαφνικά φόρα και εκτόπισε με εντυπωσιακό τρόπο την παραδοσιακή αντίπαλο, McLaren, από την τρίτη θέση της βαθμολογίας κατασκευαστών.

Ακολουθούσε σεζόν κομβική. Σεζόν με χαοτικές αλλαγές κανονισμών, νέα σελίδα στο σπορ άρα και ευκαιρία για ανατροπή. Κάθε μεγάλη αλλαγή στο γράμμα του νόμου, στοχεύει και συνήθως καταφέρνει, να ρίξει υπάρχουσες αυτοκρατορίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Mercedes. Και φάνηκε από τις δοκιμές εξέλιξης πως η βολή δεν ήταν άστοχη.

Όμως πρέπει να το παραδεχθείτε – ακόμα και οι πιο φανατικοί tifosi, έπρεπε πρώτα να δουν με τα μάτια τους ένα αποτέλεσμα σαν αυτό του Σακχίρ για να πιστέψουν πως η Ferrari επέστρεψε στ’ αλήθεια. Πως η Ferrari διάβασε σωστά τους κανονισμούς, είχε ιδέες, είχε λύσεις που δεν είχαν οι άλλοι. Βλέπετε, οι «κόκκινοι» ήταν χρόνια και χρόνια «Πρωταθλητές Χειμώνα». Τίτλος φιοριτούρα, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε τον ενθουσιασμό των υποστηρικτών της ιταλικής ομάδας στα βράχια. Ούτε μία χρονιά ούτε δύο. Στο ίδιο οδυνηρό έργο θεατές.

Όμως τώρα το έργο είναι αλλιώς. Λέγαμε για τη γλώσσα του σώματος, για την έκδηλη ικανοποίηση στις δοκιμές εξέλιξης. Όχι για τους χρόνους αλλά για τους γύρους. Όχι για τις επιδόσεις αλλά για την επιβεβαίωση. Την πιστοποίηση πως οι αριθμοί που έδειχνε η αεροδυναμική σήραγγα και το CFD, εναρμονίζονταν με τους αριθμούς που κατέγραφε η τηλεμετρία στην πίστα. Οι Ιταλοί ήξεραν πως ήταν σε καλό δρόμο, αν και δεν μπορούσαν να ξέρουν ποιος είχε πάρει το ίδιο μονοπάτι. Αποδείχθηκε πως αυτή ήταν η Red Bull Racing και η αλήθεια είναι πως μία μάχη για pole και 57 γύρους αγώνα μετά, ουδείς μπορεί να πει ότι η Scuderia θα ζήσει, δεδομένα, ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Εποχές αυτοκρατορίας και ισοπέδωσης του ανταγωνισμού.

Γιατί πρέπει να πατηθεί και λίγο φρένο στις προσδοκίες; Διότι σε απόλυτη ταχύτητα η F1-75 ήταν μόλις ένα δέκατο του δευτερολέπτου μπροστά από την RB18. Σε ρυθμό αγώνα, ίσως και λιγότερο. Στα ίσια ήταν η μάχη Μαξ Φερστάπεν-Λεκλέρκ και μετά από έξι συνολικά (!) εναλλαγές θέσεων, εκείνο το μπλοκάρισμα του Ολλανδού μετέθεσε τη μάχη τους για τους τελευταίους γύρους, ώσπου τα προβλήματα στον «ταύρο» έφεραν λευκή πετσέτα.

Η Ferrari λοιπόν, δεν είναι τόσο πιο γρήγορη. Ίσως να μην είναι καν η πιο γρήγορη εκεί έξω. Όμως στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αντίπαλο έχει μόνο έναν. Τη Red Bull. Σίγουρα θα έχουμε ραγδαία εξέλιξη στην πορεία της σεζόν, λογικό είναι – ολοκαίνουρια μονοθέσια, ακόμα μαθαίνουν όλοι. Και δε θα μπορούσα ούτε να διανοηθώ να ξεγράψω τη Mercedes, άσχετα αν ξεκίνησε με το αριστερό. Αλλά σήμερα, με το κοντέρ να γράφει ήδη, το έργο είναι Ferrari vs Red Bull.

Ας δούμε όμως και γιατί ο μέσος tifoso έχει κάθε λόγο να χαμογελά και να γυρνά τους δρόμους του Μαρανέλο πατώντας ρυθμικά την κόρνα στο Φιατάκι του. Συγκεκριμένα, όχι ένα λόγο αλλά επτά.

#1 Η F1-75 απέδειξε πως είναι γρήγορη: «πυροβόλησε» στις κατατακτήριες, είχε γοργό ρυθμό και στον αγώνα.

#2 Επιβεβαίωσε πως είναι αξιόπιστη: σε ένα Grand Prix όπου ο άμεσος ανταγωνιστής είχε διπλή εγκατάλειψη, εκείνη μάζεψε το μέγιστο των 44 πόντων. Είχε δείξει από τις δοκιμές πως είναι για… μαραθώνιο!

#3 Συνεργάστηκε καλά με τα Pirelli: ο Λεκλέρ είχε τα ηνία τόσο με τη μαλακή όσο και με τη μέση γόμα, δίχως να αντιμετωπίζει προβλήματα φθοράς ή πτώσης στην απόδοση λόγω τοπικής υπερθέρμανσης.

Mattia 📻 “Bravi, bravi, bravi.”

Two very good pit stops for the guys changing for medium tyres.

They’re back into initial positions!#BahrainGP pic.twitter.com/h9NWenHTyW

— Scuderia Ferrari (@ScuderiaFerrari) March 20, 2022

#4 Το pit crew θύμισε καλοκουρδισμένο ρολόι: στην κρίσιμη δοκιμασία των pit stop, εκεί όπου άλλοτε έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, όλα λειτούργησαν αρμονικά. Μάλιστα, δεν πρέπει να υποτιμάμε πως με τις 18άρες ζάντες, η όλη διαδικασία είχε έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας. Κανένα πρόβλημα κι αυτό παρότι τα pit stop στην περίπτωση του Μονεγάσκου, είχαν καθοριστική σημασία αφού η μάχη με τον Φερστάπεν ήταν οριακή.

#5 Υπήρχε στρατηγικό πλάνο: η Ferrari είχε εξ αρχής απόκλιση στις στρατηγικές των δύο οδηγών της. Παρότι είχαν ακριβώς τα ίδια διαθέσιμα σετ ελαστικών στη φαρέτρα τους, έβαλε απάτητο σετ μαλακής γόμας στον Λεκλέρ και πατημένο στον Σάινθ. Δεν παρασύρθηκε κάθε που η Red Bull δοκίμαζε το undercut και ειδικά όταν η αυστριακή ομάδα κάλεσε για τρίτη φορά τον πρωταθλητή στο pit lane, η Ferrari δεν τσίμπησε. Έμεινε πιστή στο προσεχτικά σχεδιασμένο από τον Ινάκι Ρουέντα πλάνο.

#6 Βρήκαν επιτέλους τους ρόλους τους: οκ, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ακόμα αλλά καθώς τα περισσότερα από τα παραπάνω ήταν ήδη εμφανή από πέρυσι, νιώθω πως η Scuderia έχει μπει εδώ και καιρό στο σωστό δρόμο σε ό,τι αφορά στις διαδικασίες της, τις μεθοδολογίες, τους ρόλους, τον τρόπο δουλειάς. Έχω υπάρξει ιδιαιτέρως καυστικός για τις συνέπειες της σπαγγετοκουλτούρας, θεωρούσα λάθος την επιμονή στην επιλογή να μην στρατολογηθεί μία δυναμική φιγούρα που να ταρακουνήσει τον οργανισμό και δεν πίστευα πως η κλονισμένη ηγεσία του Ματία Μπινότο θα μπορούσε ποτέ να βρει γαλήνια νερά για να κάνει απρόσκοπτα τη δουλειά της. Να που συνέβη.

#7 Έχουν έναν εξαιρετικό κινητήρα. Όπως όλα δείχνουν, τον καλύτερο στο grid. Τα είπαμε αυτά και στο Blog του Σαββάτου που επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω την Κυριακή.

Έχουν λοιπόν λόγους να πανηγυρίζουν οι tifosi; Όχι ακόμα.

Έχουν όμως σίγουρα λόγους να χαμογελούν και να ελπίζουν πως θα δοθεί τέλος στα πέτρινα χρόνια. Η Ferrari έχει να κατακτήσει τίτλο οδηγών από το 2007 (Κίμι Ράικονεν) και κατασκευαστών από το 2008. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσει και τους δύο.

This moment 🤩#essereFerrari 🔴 #BahrainGPpic.twitter.com/5ylEaWxT9r

— Scuderia Ferrari (@ScuderiaFerrari) March 20, 2022

Φωτογραφίες: Scuderia Ferrari