Έφτασε για μια ακόμα φορά εκείνη η στιγμή. Η στιγμή που οι απανταχού φανς του Game of Thrones θα βάλουν τους δράκους της Καλίσι στην καθημερινότητά τους. Η στιγμή που τα timelines του Twitter θα γεμίσουν spoilers (μακάρι όλα τα... μακάρι σε όποιον κάνει), όπου θα αραδιαστούν σενάρια για εκείνον που θα κάτσει στον Σιδηρούν Θρόνο και όπου μέσα σε όλα αυτά αναμένονται έξι επεισοδιάρες. Όχι, όμως, κύριοι! Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από το Westeros. Λίγο πριν από την πρεμιέρα του όγδοου κύκλου του GoT κι ενώ αναμένουμε το γλυκό παρεάκι των White Walkers, βάζουμε κάτω τις σειρές που μας καθήλωσαν για τον έναν ή τον άλλον λόγο.

Bojack Horseman ο Κώστας Σωτηρόπουλος

Εγώ. Εσύ. Αυτός Ο απέναντί σου. Όλοι μας.

Εγωπαθής, κομπλεξικός, ανασφαλής, αυτοκαταστροφικός! Αυτός είναι ο Bojack Horseman και σε κερδίζει από το πρώτο επεισόδιο, πολύ απλά γιατί... σου μοιάζει!

Ο Bojack Horseman είναι η πτυχή του εαυτού μας που θα θέλαμε να την εξαφανίσουμε, αλλά είναι πάντα εκεί και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτήν.

Πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζεις είναι πως ο Bojack είναι ένας ξοφλημένος αλκοολικός celebrity των 80s, που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την θέση του τόσο στο Hollywoo (ναι, λείπει το D), όσο και σε όλες τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Ααα και είναι άλογο, μιας και η σειρά είναι adult (αυστηρά) animated comedy drama.

Bojack Horseman λοιπόν για να βλέπεις ο,τι πιο καταθλιπτικό (αλλά «αληθινό») και να γελάς με την ψυχή σου!

Με την κόκκινη στολή και τη μάσκα του Νταλί η Κάτια Πετροπούλου

Αρνιόμουν πεισματικά να παρακολουθήσω σειρές που έβλεπε η «μάζα», έτσι από αντίδραση. «Μα, καλά, είναι δυνατόν να μην έχεις δει G.o.T.;», η μονίμως έκπληκτη αντίδραση στην... αποκάλυψη αυτή. Μέχρι που οι συζητήσεις στο γραφείο για πράγματα και σειρές που αγνοούσα και έβλεπα κατά τύχη μετά από σκρολάρισμα στον υπολογιστή όλο και πλήθαιναν.

Πρώτο βήμα, λογαριασμός στο Netflix. Δεύτερο, «Τιμωρός». ΟΚ, πολύ καλό, αλλά το πραγματικό κόλλημα ήρθε μετά. Με το «La Casa de Papel», ντε, τι άλλο! Όλο «Μπερλίν, Τόκιο, Τόκιο, Μπερλίν». Ποιοι στο καλό είναι αυτοί;! Κάτι η απορία, κάτι η λατρεία για τα ισπανικά (τη γλώσσα ντε) και το play πατήθηκε μοιραία ένα βράδυ με βροχή.

Και κάτι μεσημέρια, πότε ήρεμα στο σπίτι και πότε φασαριόζικα στα μέσα συγκοινωνίας, στη διαδρομή για τη δουλειά. Και κάτι πρωινά για να περάσει η ώρα. Εντάξει, ίσως έριχνα και μια - δυο κλεφτές ματιές στο γραφείο (συγγνώμη Τσαμπά). Δύο σεζόν μέσα σε μια εβδομάδα είναι too much; Ποτέ ξανά ο Ιούλιος δεν ήταν τόσο μακριά...

Υ.Γ.: Μπερλίν, γύρνα πίσω! ¡Joder!

«Απεταξάμην τα Φιλαράκια για το 24» ο Βασίλης Παπανδρέου

Η αγαπημένη μου σειρά, το μεγαλύτερο κόλλημα της ζωής μου, και αυτή που έχω δει -στην κυριολεξία- 10άδες φορές είναι τα «Friends». Θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο στην ιστορία της τηλεόρασης, αλλά... σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τον Τσάντλερ Μπινγκ και τους φίλους του.

Σήμερα θα μιλήσουμε για ΕΜΜΟΝΕΣ. Η μεγαλύτερη μου εμμονή σε σειρά λοιπόν, η μοναδική για χάρη της οποίας έχω πει στη δουλειά ότι είμαι άρρωστος (3 συνεχόμενες ημέρες τον Ιούνιο) και έχω πάρει στο αεροδρόμιο να αλλάξω την ώρα της πτήσης για Θεσσαλονίκη, καθώς δεν άντεχα να μη δω «άλλο ένα επεισόδιο» είναι το... «24».

Εκεί, στο μακρινό 2005, o Τζακ Μπάουερ και ο ήχος του τηλεφώνου της «CTU» (που προφανώς είχα βάλει στο κινητό μου), είναι ό,τι πιο κοντινό έχω ζήσει στο «βλέπω μια σειρά 24 ώρες το 24ωρο». Και πώς τη λένε τη σειρά; 24!!! Ε, δεν γίνονται αυτά.

Άρχισε ξανά μαθήματα Χημείας ο Γιάννης Σταυρουλάκης

- Για κάθε bitch που ξεστόμισε ο Τζέσι Πίνκμαν
- Για το... ding ding ding του Έκτορ Σαλαμάνκα πριν τα τινάξει (κυριολεκτικά) στο Γηροκομείο
- Για τον Σολ Γκούντμαν που ξέρει έναν τύπο που ξέρει έναν τύπο, που ξέρει έναν άλλον τύπο
- Για το επεισόδιο που ο Ουάιτ προσπαθεί να σκοτώσει τη μύγα στο εργαστήριο...
- Για όλες τις στιγμές που έβρισα την Σκάιλερ. Βitch
- I did it for me. I liked it. I was good at it. And I was really... I was alive! Πως σου φάνηκε Σκάιλερ; Bitch!
- Γιατί, κατά βάθος, ο Γκας Φρινγκ ήταν ένας ωραίος τύπος
- Γιατί έμεινα μαλάκας όταν σκότωσαν τον Χανκ!
- Γιατί ο Μάικ είναι ο πιο badass τύπος εκεί έξω
- Μα, κυρίως γι' αυτό:
«What I came to realize is that fear, that's the worst of it. That's the real enemy. So, get up, get out in the real world and you kick that bastard as hard you can right in the teeth».

Breaking Bad και All Hail The King Heisenberg!

Είμαστε όλοι Πίτερ για τον Παναγιώτη Σωτηρόπουλο

Family Guy και μάλιστα με διαφορά... Κι οι λόγοι είναι μόνο δύο. Ο πρώτος ακούει στο όνομα Πίτερ και για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ οι λόγοι είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Αξεπέραστος, κυνικός, σταρχιδιστής, ένας σύγχρονος Έλληνας στο μακρινό Κουόκχοκ του Ρόουντ Άιλνατ για να μας θυμίζει ότι είμαστε πραγματικά παντού.

Όσο για τον δεύτερο, αν κάποιος άλλος μου βρει κάποιον Σατανά, που να φτάνει έστω και στο μικρό δαχτυλάκι του τεράστιου Στιούι, θα καταπιώ τα πληκτρολόγια, τα ποντίκια, τα ηχεία κι ότι ακόμα βρω πρόχειρο δίπλα μου.

Νοσταλγός του karate here, karate never here o Γιάννης Γεωργόπουλος

Cobra Kai – Ξεχάστε τον Daniel Larusso, υποκλιθείτε στον Johnny Lawrence!

Έχοντας γαλουχηθεί με Dukes of Hazzard (στα τελειώματα του), Ιππότη της Ασφάλτου, MακΓκάιβερ, Ομάδα Α' και Miami Vice, ταινίες όπως Karate Kid, Back to the Future, Ghostbusters, Gremlins και Heavy-Thrash metal στα ντουζένια του δεν θα μπορούσα να μην ταυτιστώ με την δεκαετία του '80.

Το Cobra Kai κυκλοφόρησε 34 χρόνια μετά το αυθεντικό Karate Kid, πάτησε πάνω στο νοσταλγικό κλίμα της εποχής και κυριολεκτικά μας ισοπέδωσε!

Οι άσπονδοι εχθροί Daniel LaRusso (Ραλφ Μάτσιο) και Johnny Lawrence (William Zabka) βρίσκονται και πάλι στο επίκεντρο έχοντας διαγράψει εντελώς διαφορετική πορεία στις ζωές τους.

Ο θρυλικός Mr. Miyagi εγκατέλειψε τα εγκόσμια, ωστόσο μνημονεύεται σε αρκετές περιπτώσεις. Η σειρά βαδίζει με σεβασμό και απόλυτη πιστότητα σε όσα είχαν συμβεί το 1984 με αποκορύφωμα την «κλωτσιά του γερανού» από τον «Ντάνιελ Σαν».

Ο LaRusso είναι ένας γιάπις που έχει εξαργυρώσει την επιτυχία του στο καράτε έχοντας δική του αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Ο Johnny Lawrence προσπαθεί να ξορκίσει τους δαίμονες του παρελθόντος θυμίζοντας παρία, όντας εθισμένος στο αλκοόλ. Το καράτε ωστόσο κυλάει ακόμη στο αίμα του και δεν αργεί η σπίθα να μετατραπεί σε φωτιά που θα συμπαρασύρει τους πάντες. Νέοι χαρακτήρες, οικογενειακές ανατροπές, με ένα εντυπωσιακό φινάλε, το Cobra Kai ήταν το απόλυτo come back της σεζόν.

Τον Johnny Lawrence παρά την σκληρότητα του χαρακτήρα του για κάποιο λόγο φτάνεις στο σημείο να τον συμπαθείς και να ανυπομονείς για τη ρεβάνς του απέναντι στον LaRusso. Ο τελευταίος βγαίνει με καθυστέρηση από τη «ναφθαλίνη» ωστόσο δεν εκπέμπει την μαγεία του παρελθόντος με συνέπεια σε κάποιες περιπτώσεις να δείχνει αντιπαθής.

Tα 10 επεισόδια διάρκειας 25 λεπτών κυλούν νεράκι σε σημείο να νιώθεις άμεσα το σύνδρομο της στέρησης αφού τα παρακολουθείς χωρίς ανάσα τις εξελίξεις. Αναμένουμε τον δεύτερο κύκλο με την επιστροφή του τεράστιου Sensei John Kreese, του ανθρώπου που έδωσε εντολή στον Johnny Lawrence να τσακίσει το γόνατο του LaRusso.

Το Cobra Kai Dojo αντεπιτίθεται. Η ιστορία επιτέλους δικαιώνει τον Johnny Lawrence ως το αυθεντικό Karate Kid! Strike First, Strike Hard, No Mercy!

Βλέπει δράκους ο Δημήτρης Ρούσσος

Η σειρά των σειρών, το παιχνίδι του θρόνου. Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ως Τύριον του Game of Thrones, ο κατά κόσμον Peter Dinklage κατάφερε μέσα σε δύο προτάσεις να συμπυκνώσει όλους εκείνους τους λόγους που κάνουν τη τηλεοπτική μεταφορά της σειράς βιβλίων φαντασίας του George R. Martin το απόλυτο παγκόσμιο φαινόμενο που αδιαμφισβήτητα είναι. Κι αυτό γιατί όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε πρόκειται για τη πιο ρεαλιστική σειρά στην οποία έχει λάβει μέρος ένας ηθοποιός κι απλώς τυχαίνει να χει επίσης δράκους και νεκρά ζόμπι. Και πράγματι.

Οι χαρακτήρες της είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον ρεαλισμό, με τον αγώνα δηλαδή για επιβίωση, το πάθος για ζωή και τη ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης όπου τα οπτικά εφέ και το μεταφυσικό στοιχείο πλαισιώνουν την αφήγηση αλλά δεν είναι το κέντρο αυτής, όπως γίνεται σε όλες τις άλλες σειρές ή ταινίες.

Αντ' αυτού το Game of Thrones έσπασε όλα τα στερεότυπα πρωτίστως γιατί κανένας δεν είναι ασφαλής, κανείς δεν θα επιβιώσει ή στο τέλος θα του αποδοθεί δικαιοσύνη απλώς γιατί είναι ο πρωταγωνιστής. Κάθαρση δεν υπάρχει, αλλά όπως και στην ίδια τη ζωή δεν υπάρχουν εκ των προτέρων καλοί και κακοί έτσι και στον μυθολογικό κόσμο του Westeros όλοι οι ήρωες μπορούν ταυτόχρονα να δείξουν το πιο αγγελικό και το πιο σατανικό τους πρόσωπο, όλοι θύματα των πράξεων και των επιλογών τους. Όπως όλοι μας.

4, 8, 15, 16, 23 και 42 ο Θάνος Σαρρής

Γενικώς οι σειρές είναι μια πονεμένη ιστορία καψίματος, κυρίως τον καιρό που είχαμε ελεύθερο χρόνο και δυνατότητα να βγάζουμε ολόκληρες σεζόν ανά μία μέρα. Αυτό που είχε γίνει με το Lost, όμως, ήταν μοναδικό. Πρωινό ξύπνημα μέσα στην εξεταστική, με την τότε κοπελιά και νυν σύζυγο.

«Να βάλουμε νωρίτερα ξυπνητήρι να δούμε ένα με το πρωινό και διαβάζουμε μετά». Έφτανε το μεσημέρι. «Ε, να μην δούμε ένα με το μεσημεριανό;». Το βράδυ το back to back πήγαινε σύννεφο, αφού «έλα μωρέ, θα ξυπνήσουμε το πρωί να διαβάσουμε, σιγά το δύσκολο».

Κάθε νέα σεζόν, μέχρι να βγει το επόμενο επεισόδιο, να προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι θα το κόψουμε και θα το δούμε όταν ολοκληρωθεί γιατί δεν παλεύεται η αναμονή. Φυσικά, δεν τα καταφέραμε ποτέ. Ανεξάρτητα με το πόσο ξενέρωσε ο καθένας με το τέλος, το ταξίδι ήταν πραγματικό χάσιμο.

Ο Γιάννης Κονταξής είναι από την Άρτα και... ξέρετε εσείς

Από το 1980 και τον Κεν Χορν, τον πρώτο κάτοικο των ΗΠΑ που διαγνώστηκε με AIDS, μέχρι το 1987 που διαδραματίζεται το «Pose», τα όσα υπέμειναν οι φορείς του ιού και κυρίως η LGBTQ κοινότητα – ούσα η κοινότητα που «χτυπήθηκε» πιο βάναυσα από αυτή την αρρώστια – δεν έχουν αποτυπωθεί ποτέ ξανά στον κινηματογράφο (με μοναδική εξαίρεση το «Φιλαδέλφεια» με τον Τομ Χανκς) με τόσο ρεαλιστική και ανθρώπινη ματιά.

Ο Ράιαν Μέρφι καταφέρνει μέσα σε μόλις μία σεζόν και οκτώ επεισόδια, χρησιμοποιώντας τρανσέξουαλ ηθοποιούς για τους κεντρικούς ρόλους, να φτιάξει μια σειρά που διαπραγματεύεται σε βάθος τις σεξουαλικές προτιμήσεις και τις ενοχές των straight αντρών, την ευθραυστότητα του «American Dream», την περιθωριοποίηση όσων ξεφεύγουν από τα ετεροκανονικά πρότυπα, τους δεσμούς αλληλεγγύης της queer κοινότητας. Και αυτό το τελευταίο, η αλληλεγγύη, είναι που καθιστά το «Pose» μία σειρά που θέλει κάτι να πει και όχι απλά να παρουσιάσει ένα ωραίο show.

Από τα ballrooms με τις disco και pop επιτυχίες μέχρι τον καθημερινό αγώνα για την εύρεση δουλειάς και την επιβίωση, η LGBTQ κοινότητα έμαθε να στέκεται στα πόδια της κόντρα σε όλους και σε όλα. Το 2019, σειρές σαν το «Pose» έρχονται να μας υπενθυμίσουν δύο αυτονόητα πράγματα. Πρώτον, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν έχουν ούτε σύνορα ούτε φύλο. Δεύτερον, οι σειρές και οι ταινίες πρέπει να δίνουν φωνή σε αυτούς που δεν έχουν.

Μια σειρά στα «γρήγορα» ο Δημήτρης Τομαράς

Προσωπικά μετά το τρελό «ξενέρωμα» που είχα φάει με το τέλος του Lost είχα επιλέξει μία μακρά αποχή από τις σειρές. Έτσι και αλλιώς διαχρονικά υπήρξα πιο μεγάλος φαν του κινηματογράφου από τις σειρές. Ωστόσο πρόσφατα «ανακάλυψα» κάτι πιο προσιτό σε μένα. Τις πιο... γρήγορες σειρές. Εκείνες με πιο μικρό κύκλο... ζωής και πολύ λιγότερα επεισόδια.

Εάν είστε λάτρεις του sci - fi και των ιστοριών με τις παρέες όπως στο Lord of the Rings, κοινώς τον άρχοντα των δαχτυλιδιών η σειρά The Shannara Chronicles θα σας αρέσει αρκετά. Ουσιαστικά είναι δύο κύκλοι και ο καθένας έχει δέκα επεισόδια. Οι δημιουργοί της σειράς έχουν γράψει ταινίες όπως το Φονικό Όπλο Νο4, το Spiderman 2 και την Μούμια. Το story; Η προστασία ενός ιερού αρχαίου δέντρου με την ονομασία Έλκρις από επιθέσεις δαιμόνων με κεντρικούς ήρωες ξωτικά, ανθρώπους, ισχυρούς μάγους και άλλα μυθικά πλάσματα. Με αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή που σε κρατά σε... εγρήγορση.

Επίσης μία καλή πρόταση για όσους γουστάρετε πιο... ψαγμένες αστυνομικές σειρές είναι το ισλανδικό Trapped. Επίσης με 2 σεζόν και 20 επεισόδια που έχει προβληθεί και στο BBC. Πραγματεύεται την έρευνα δολοφονίας ενός γνωστού προσώπου σε μία πόλη, που βρίσκεται όχι απλά νεκρός αλλά με διαμελισμένο το σώμα του, το οποίο βρίσκουν ντόπιοι ψαράδες.

Υποκλίνεται ταπεινά στον Τζακ Μπάουερ ο Θοδωρής Βασίλης

Μιλάμε για την απόλυτη σειρά και τον απόλυτο χαρακτήρα - πρωταγωνιστή. Μιλάμε για τον Τζακ Μπάουερ και τον Κίφερ Σάδερλαντ. Το 24 είναι ένα από τα σύμβολα των 00', με τον χαρακτήρα της σειράς να έχει μείνει πλέον στα χρονικά ως ένας από τους τηλεοπτικούς ήρωες που θα ήθελαν όλοι κάποια στιγμή να γίνουν.

Η σειρά βγήκε το 2001 από το FOX και από το πρώτο επεισόδιο σε καθηλώνει. Κάθε επεισόδιο υποτίθεται πως κυλούσε σε αληθινό χρόνο (real time), δηλαδή μια ώρα κρατούσε και τα γεγονότα που συνέβαιναν στο επεισόδιο λάμβαναν χώρα σε αυτή την ώρα. Μια ευφυέστατη ιδέα κι ένα υπέροχο σενάριο. Και σε κείνη την ώρα ο απόλυτος πράκτορας, λίγο παλαβός (εντάξει όχι λίγο) ο Τζακ Μπάουερ αναλάμβανε δράση.

Μια σειρά ανατρεπτική, με την ανατροπή να ανατρέπει την ανατροπή και ξανά μπουμ κι ένα τηλεθεατή να μένει πάντα με ανοικτό το στόμα. Μόνο 24 και τίποτα άλλο.

O Νίκος Αθανασίου... ταξιδεύει στην Αγγλία του '20!

By order of the peaky fookin blinders! Μέχρι να μπει το Netflix στην τίμια ζωή μου, η τελευταία επαφή με κορυφαία σειρά ήταν «ΟΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΙ», ίσως η πιο επική στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης! Kάπως έπρεπε να καλυφθεί το μεγάλο κενό που άφησε το «Game of thrones» ενόψει της 8ης και τελευταίας σεζόν! Όλα, όμως, άλλαξαν πριν δύο χρόνια. Οι σειρές μπήκαν στο ημερήσιο πρόγραμμα. Η αρχή έγινε το «La Casa de Papel», ακολούθησε το «13 reasons why», το «Dogs of Berlin», το «Suburra», τώρα τελευταία το καταπληκτικό «Homeland» αλλά μία είναι Η σειρά! Ένα είναι το απόλυτο κόλλημα, η μεγαλύτερη απόλαυση στην οθόνη της τηλεόρασης, του κινητού, του τάμπλετ, μικρή σημασία όχι το πως και το που!

Peaky fookin blinders ladies and gentleman! Τόμας Σέλμπι και τα μυαλά στα κάγκελα! Τρομερά ατμοσφαιρικό περιβάλλον στην Αγγλία των 20's, μία οικογένεια έτοιμη για όλα και ένας Κίλιαν Μέρφι (Τόμας Σέλμπι) σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες που έχουμε δει ποτέ! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! By order of the peaky fookin blinders...