Μόλις ο Σεπέδα... ντύθηκε Γκόμεζ όλα τελείωσαν!

Η κορυφή παρέμεινε ασπρόμαυρη και παρέμεινε γιατί ο ΠΑΟΚ είχε το καλύτερο υλικό. Όχι την καλύτερη ομάδα, αυτή την έφτιαξε στο τέλος αλλά το υλικό το είχε σχεδόν από την αρχή και σίγουρα μετά τις μεταγραφές των Λι, Γιαμπλόνσκι και Σμαραγδή. Σήμερα και τις επόμενες ημέρες θα διαβάσετε πολλές αναλύσεις για το τι άλλαξε και ο «δικέφαλος» έκανε το δύο στα δύο.

Θα γραφτούν πολλά για τον... μάγο Καλμαζίδη που όντως παρότι του φέρθηκαν με τον χειρότερο τρόπο το καλοκαίρι, αυτός έβαλε σε δεύτερη μοίρα τον εγωισμό του, γύρισε και κατάφερε να κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Να πάρει πρωτάθλημα με μια ομάδα που τερμάτισε στην τέταρτη θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Φυσικά και η αλλαγή προσώπου των «ασπρόμαυρων» οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον έμπειρο προπονητή και σωστά θα γραφτούν τα κείμενα που θα γραφτούν. Εμείς ωστόσο σήμερα θα αναφερθούμε σε μία αλλαγή που έκανε την διαφορά και που έδωσε το κάτι παραπάνω στον ΠΑΟΚ την στιγμή που όλα έδειχναν χαμένα.

Το καλοκαίρι όταν η διοίκηση του «δικεφάλου» αποφάσισε να μην δώσει τα λεφτά που ήθελε και που άξιζε μέχρι τελευταίου ευρώ ο Ερνάντο Γκόμεζ, αφήνοντας ελεύθερο τον διαγώνιο από την Βενεζουέλα, ήταν λογικό να υπάρξει γκρίνια. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους ξένους που έχουν αγωνιστεί στην χώρα μας, έχοντας κάνει την διαφορά και σε Ολυμπιακό και σε Παναθηναϊκό.

Ωστόσο όταν ακούστηκε πως αντικαταστάτης του θα ήταν ο Ρολάντο Σεπέδα, πολλοί ήταν αυτοί που είπαν πως ο ΠΑΟΚ πάει για περισσότερα πράγματα, καθώς ο Κουβανός όχι απλά είναι διεθνής, αλλά και αρχηγός της φημισμένης αυτής Εθνικής ομάδας. Όντως από την αρχή ο 27χρονος έδειξε πόσο μεγάλος παίκτης είναι, κάτι που κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει.

Αυτό που αμφισβητούσαν πολλοί ήταν το αν θα μπορούσε ο Σεπέδα να ντυθεί Γκόμεζ. Σε απλά ελληνικά να γίνει ο ηγέτης, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Αρχικά δεν είχε γίνει σε καμία περίπτωση, παρότι παρέμενε ο πρώτος σκόρερ όχι μόνο του ΠΑΟΚ, αλλά και των αναμετρήσεων που έδινε η ομάδα του Γιάννη Καλμαζίδη.

Όλα άλλαξαν στον πρώτο ημιτελικό μέσα στο Ρέντη. Στο ματς αυτό και συγκεκριμένα στο δεύτερο σετ, για πρώτη φορά ο Σεπέδα, γύρισε προς τον Κουρνέτα και του είπε αποφασιστικά «σε εμένα την μπάλα». Από εκείνο το σημείο και μέχρι τον τελευταίο πόντο από λάθος του Κάλντγουελ, στο τάραφλεξ είδαμε έναν άλλον Κουβανό. Έναν Κουβανό που έμοιαζε σε πολλά σημεία με τον Χάρι, είδαμε τον ηγέτη που ήθελε ο «δικέφαλος» και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Ναι εννοείται πως για να πάει ο τίτλος στον ΠΑΟΚ δεν χρειάστηκε απλά να ντυθεί ο Σεπέδα Γκόμεζ, κάτι για το οποίο έχει μεγάλη συνεισφορά ο έμπειρος προπονητής, καθώς έδωσε μεγάλο βάρος στο να του αλλάξει την ψυχολογία στο τομέα αυτό. Φυσικά και υπήρξαν και άλλες αλλαγές και άλλα καθοριστικά πράγματα που έγιναν μέσα στην χρονιά. Όμως χρόνος να τα γράψουμε υπάρχει και γιαυτό σήμερα αναφερόμαστε σε αυτό που θεωρούμε πιο σημαντικό. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο «δικέφαλος» ήταν καλύτερος και παρότι ουσιαστικά ο ίδιος δυσκόλεψε τον εαυτό του, έφτασε δίκαια στο δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα και δείχνει έτοιμος για μεγαλύτερο σερί...

ΥΓ: Πολλά τα μπράβο που αξίζουν στον Φοίνικα για την φετινή του πορεία. Οι... πειρατές κατάφεραν να σπάσουν την έδρα της Κηφισιάς, να παλέψουν κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά δυστυχώς γι' αυτούς στο τέλος έμειναν από δυνάμεις αλλά και λύσεις. Αν ο συγκλονιστικός Ντόκιτς δεν ήταν τραυματίας μπορεί τα πράγματα να ήταν αλλιώς, αλλά με το αν δεν μπορείς να μιλήσεις.

ΥΓ1: Η εικόνα του γεμάτου κλειστού της Πυλαίας που χειροκροτούσε τους παίκτες του Φοίνικα μόνο κερδισμένο κάνει το βόλεϊ. Εννοείται πως κανείς δεν περιμένει να γίνει κάτι ανάλογο σε παιχνίδια που παίζουν οι λεγόμενες μεγάλες ομάδες, αλλά στο Παλατάκι έγινε η αρχή, μια αρχή που πραγματικά ήταν πολλή όμορφη!

ΥΓ2: Με τον Σαββίδη να δείχνει πως είναι δίπλα στο τμήμα, με 10.000 κόσμο να είναι εκεί όταν κρίνονται τίτλοι και με τον Καλμαζίδη στον πάγκο, ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος να κάνει την δική του αυτοκρατορία, όσο και αν αυτό ακούγεται πολύ βαρύγδουπο. Τα φόντα για να μείνει πολλά χρόνια στην κορυφή τα έχει, ο Αντώνης Τσαλόπουλος στην διοίκηση του ΤΑΑ είναι ο άνθρωπος που έλειπε και όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους για τον «δικέφαλο».