Ηταν μόλις έξι ετών, όταν ο πατέρας του τον πήρε από το χέρι και μαζί με τον οκτάχρονο αδερφό του τους πήγε στο Central Park της φινλανδικής πρωτεύουσας. Εκεί, η Klubi 04, η θυγατρική της HJK δηλαδή, που στα μέρη μας αναφέρεται ως σκέτο Ελσίνκι, διοργάνωνε το ετήσιο δοκιμαστικό της για ταλεντάκια. «Αν και ήμουν ο μικρότερος που έλαβε μέρος, ήμουν και ο πρώτος που επέλεξαν» θυμόταν με καμάρι σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Ρόμπιν Λοντ, για τον οποίο λένε πολύ καλά λόγια εκείνοι που τον γνωρίζουν καλά. Για το προσεχές απόκτημα του Παναθηναϊκού τα πάντα είχαν πάρει πλέον το δρόμο τους...

Μεγαλώνοντας μέσα στα πλαίσια του συλλόγου, ήταν διαφορετικός απ' όλους τους συμπατριώτες του πιτσιρικάδες. Οχι πως εκείνος δεν θαύμαζε τον τεράστιο Γιάρι Λιτμάνεν, αλλά είναι που «εγώ πάντα τρελαινόμουν να βλέπω τον Μίκαελ Φορσέλ». Τελικά στάθηκε τυχερός, καθώς ευλογήθηκε με το παίξει συμπαίκτης και με τους δύο κορυφαίους Φινλανδούς. Και εάν τον πρώτο τον πέτυχε για λίγο ως μικρός το 2011, με το ίνδαλμα του συνδυάστηκε για δύο χρόνια (2012-'14), κερνώντας τον γκολ.

Λοντ και Φορσέλ μαζί πριν από 10 χρόνια και πέρσι

Ετσι απέσπασε και τα ανάλογα εύσημα: «Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Λοντ. Θα μπορούσα να ποντάρω πολλά στο ότι δεν θα αργήσει να παίξει σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού και να γίνει ο ηγέτης της Εθνικής», δήλωνε ο 34χρονος Φορσέλ, καθώς αποχαιρετούσε το καλοκαίρι την Ελσίνκι, για να πάρει κάποια τελευταία... ένσημα στη Μπόχουμ. Οσον αφορά το πρώτο, αυτό με τη μεταγραφή, δείχνει να μπαίνει σε μία σειρά η πρόβλεψη του.

Οχι πως ο Παναθηναϊκός έχει την ευρωπαϊκή λάμψη του παρελθόντος, αλλά από την πρωταθλήτρια Φινλανδίας ένα μέγεθος παραπάνω το λες ότι είναι ακόμα. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο Λοντ ήταν έτοιμος για τη μετακίνηση του. Το συζητούσε και δημόσια, σκεπτόμενος όμως πιο κεντρικά στην Ευρώπη: «Πιστεύω ότι το στιλ μου ταιριάζει στο ολλανδικό, το βελγικό ή το ελβετικό πρωτάθλημα. Θα ήθελα να παίξω σε ένα από αυτά και μετά να με δουν και να με πάρουν στη Ρεάλ», έλεγε και γελούσε προσκεκλημένος σε αθλητική εκπομπή.

Ρεάλ είπε, αλλά ως αγαπημένη του έχει άλλη. «Από μικρός έβλεπα τη Λίβερπουλ. Με έκανε Κόκκινο ο πατέρας και ο αδερφός μου. Πρώτα είμαι Λίβερπουλ και μετά Ελσίνκι», πρόσθεσε στην εκπομπή και συνέχισε να γελάει. Γενικότερα είναι εύθυμος τύπος. Ετσι τουλάχιστον αυτοπροσδιορίζεται και στη συνέχεια ιεραρχεί τις προτεραιότητες στη ζωή του: «Γενικά δεν είμαι κλειστός. Μου αρέσει να συμμετέχω στις πλάκες, αλλά δεν τις κάνω εγώ. Πρώτα απ' όλα βάζω την οικογένεια μου, μετά την σύντροφο μου και μετά το ποδόσφαιρο. Στο τελευταίο όμως αφοσιώνομαι απόλυτα και το θεωρώ κάτι παραπάνω από μία δουλειά. Είναι αγάπη και πάθος».

Επειδή καλές είναι οι αναλύσεις δημοσιογράφων και προπονητών, αλλά μερικές φορές η πιο γνήσια-αυθόρμητη άποψη των οπαδών έχει άλλο ενδιαφέρον, όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, πετύχαμε ένα φόρουμ με σχόλια οπαδών της Ελσίνκι για λογαριασμό του. Εκεί τον ανέφεραν ως... πολυσύνθετο, διεξοδικό και πολύ ώριμο για την ηλικία του. Ως πολύ δυνατό και σκληρό, που βγάζει μεγάλη ένταση στο παιχνίδι. Πως έχει εξαιρετικό σουτ και ξέρει να κινείται στους κενούς χώρους και να κρατάει πολύ σωστά τη μπάλα. Κάποιοι μάλιστα τον κατονόμαζαν ως τον αγαπημένο τους.

Ετσι έφτασε για το 2014 να ψηφιστεί ως ο κορυφαίος παίκτης του φινλανδικού πρωταθλήματος, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο τέσσερις φορές και μία το Κύπελλο. Τώρα αυτό που ονειρεύεται είναι να γίνει και βασικός στην Εθνική. Το πρόβλημα του όμως είναι πως αυτή τη στιγμή ο εκλέκτορας, Μίξου Παατελάινεν έχει για την θέση του τους πολύ πιο έμπειρους Ρομάν Ερεμένκο (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), Κάσπερ Χαμαλάινεν (Λέχ Πόζναν). Ο Φορσέλ είχε πει όμως επί τούτου ότι τον θεωρεί τον μελλοντικό ηγέτη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Μένει λοιπόν ο Λοντ, ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό, να πάρει το 10 και στους Αετούς του Βορρά.