Οι ιστορίες είναι πολλές… Και αν ρωτούσες τον καθένα, σίγουρα θα είχε μια διαφορετική να πει για τον τρελό Μαυροβούνιο τεχνικό που είναι μανιακός με την προπόνηση και την πειθαρχία. Θρύλοι έχουν γεννηθεί γύρω από το όνομά του, κυρίως για την πρώτη πενταετία που δούλεψε στην Ταού Κεράμικα, αλλά και για τα χρόνια του στην Μπαρτσελόνα. Λέγεται, εξάλλου, πως ήταν ο κύριος λόγος που ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο άφησε την Ισπανία για το ΝΒΑ! Οι τρίωρες προπονήσεις του, μετά το τέλος των οποίων ουδείς θα είχε ενέργεια για κάτι παραπάνω, τα βίντεο στις τέσσερις τα ξημερώματα μετά από ταξίδι για αγώνα στην ευρωλίγκα είναι τα πιο συνηθισμένα στις αναφορές. Υπήρχαν, όμως, και τα καψώνια!

Καψώνια όπως να αφήσει τους παίκτες του να κάνουν ντους και μόλις είναι έτοιμοι να φύγουν απ’ το γήπεδο να τους φωνάξει ξανά στο παρκέ για προπόνηση. Τι είδους προπόνηση; Πάνω-κάτω τις σκάλες! Καψώνια, όπως τα γυρίζουν με πούλμαν αντί για αεροπλάνο μετά από χαμένα ματς στο ισπανικό πρωτάθλημα, χωρίς στάση (!!) και φώτα! Μέχρι που κάποια στιγμή πρότεινε στους παίκτες του στη διάρκεια των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, να προπονηθούν την επόμενη μέρα! «Το ταλέντο είναι μόνο ένα μέρος της επιτυχίας. Το υπόλοιπο είναι δουλειά και θυσίες», είναι το μότο του, το οποίο προφανώς και υιοθέτησε την εποχή που ήταν και ο ίδιος παίκτης της μεγάλης Γιουγκοπλάστικα! Ήταν, μάλιστα, ο αγαπημένος του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς!

Η επιτυχία του, ωστόσο, δεν μετριέται με το… τρελόμετρο. Έχει κατακτήσει το κύπελλο Κόρατς με τη Λιμόζ, τρία ελβετικά πρωταθλήματα, δύο ελβετικά κύπελλα, ένα γαλλικό πρωτάθλημα κι ένα κύπελλο, δύο ισπανικά πρωταθλήματα, τέσσερα ισπανικά κύπελλα κι έχει φτάσει σε δύο τελικούς ευρωλίγκα με την Ταουγκρές. Σε όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκε με δεκάδες παίκτες, αρκετοί εκ των οποίων οφείλουν την μετέπειτα καριέρα τους στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Όλα αυτά με ατελείωτες ώρες δουλειές. «Η κούραση δεν είναι αληθινή έννοια, είναι ένα ψυχολογικό συναίσθημα». Και κάπως έτσι έρχεται η ώρα των παικτών του…

«Να σκεφτώ κάποιον πιο σκληρό από τον Ντούσκο; Όχι, είναι αδύνατο». Μίλτον Παλάσιο (Ταουγκρές, 2010)

«Η προπόνηση με τον Ντούσκο μοιάζει με τον στρατό. Με τη διαφορά ότι στον στρατό ξεκουράζεσαι κιόλας». Σαούλιους Στομπέργκας (Ταουγκρές, 2000-2001)

«Ο Ντούσκο είναι σωστός. Αν καταφέρεις να μην αφήσεις την ψυχή σου να τον κατηγορήσει, θα γίνεις καλύτερος παίκτης». Άγνωστος.

«Περάσαμε μια ολόκληρη σεζόν με μόλις εφτά ή οκτώ μέρες ρεπό. Υπήρχε ένα διάστημα δύο μηνών που δεν πήραμε ούτε ένα. Ο Ντούσκο είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη, δεν έχω καμία αμφιβολία, αλλά υπήρχε τεράστια ψυχολογική και σωματική κούραση, που ήταν αδύνατον να την ελέγξεις. Ερχόντουσαν στιγμές που απλά το μυαλό ή το σώμα, δεν ανταποκρίνονταν. Είχα κάταγμα κοπώσεως για μεγάλο χρονικό διάστημα και θεωρούσε ότι τον κορόιδευα». Αντρές Νοτσιόνι (Ταουγκρές, 2001-2004)

«Δείτε τον Ιβάνοβιτς και τον Σκόλα. Ο Σκόλα πήγε στην Ισπανία μετά τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο με την Αργεντινή. Μετά από ένα μήνα προπόνησης, τον ρώτησε ο Ιβάνοβιτς «τι τρέχει Λουίς; Τι έχεις». «Είμαι λίγο κουρασμένος, αλλά μια χαρά», απάντησε εκείνος. Ο Σκόλα ήταν παίκτης της προπόνησης. Μετά, λοιπόν, από ένα ταξίδι, ο Ιβάνοβιτς γύρισε στην ομάδα και είπε: «Παιδιά, αύριο όλοι θα πάρετε ρεπό για να ξεκουραστείτε. Στο γήπεδο θα έρθει μόνο ο Λουίς που είναι κουρασμένος». Κι μετά από αυτό ρωτάς τον Λουίς και σου λέει «αυτός ο άνθρωπος με έκανε πλούσιο». Πέπε Λάσο (πρώην προπονητής μπάσκετ και πατέρας του Πάμπλο Λάσο).

«Ένας χρόνος με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι το ίδιο κουραστικός με έναν χρόνο στο ΝΒΑ. Οι απαιτήσεις του είναι υψηλές και χτίζει χαρακτήρα και νοοτροπία στους παίκτες. Είμαι ευγνώμων για όσα έμαθα δίπλα του, για το πόσο βελτιώθηκα και κυρίως εκτιμώ ότι δεν με άφησε ποτέ να χαλαρώσω ή να επαναπαυτώ». Πάμπλο Πριτζιόνι (Ταουγκρές 2003-2009, 2011-12).

«Ο Ιβάνοβιτς είχε το δικό του τρόπο να κάνει προπονήσεις. Κάποια πράγματα μου φαίνονταν λάθος, αλλά ήταν πάντα κύριος. Όλοι τον σεβόμασταν, γιατί ήταν πολύ εργατικός και η συμπεριφορά του ήταν ξεκάθαρη. Αν δεν τον «πας» γιατί είναι εξαιρετικά απαιτητικός στις προπονήσεις -η αλήθεια είναι πως ζητά πάρα πολλά- είναι άλλο θέμα. Ποτέ όμως, δεν έριξε κανέναν». Γιάκα Λάκοβιτς (Μπαρτσελόνα 2006-2008).

«Θυμάμαι όταν έφυγα από την ΑΕΚ και πήγα για ένα μήνα στην Μπαρτσελόνα με προπονητή τον Ιβάνοβιτς. Μιλάμε για προπονητή-στρατηγό. Μπαίνει στο γήπεδο 5 λεπτά πριν ξεκινήσει η προπόνηση, εσύ πρέπει να έχεις κάνει το ζέσταμά σου από πριν και ξεκινάς. Είναι πάρα πολύ δύσκολη προσωπικότητα». Γιάννης Μπουρούσης (Μπαρτσελόνα, πλέι οφ 2006)

«Είναι αλήθεια πως είναι σκληρός, αλλά είναι πιο έξυπνος απ’ όσο είναι σκληρός και ξέρει το καλύτερο για μας. Αν είναι απαιτητικός; Φυσικά, αλλά αν έχεις διάθεση για δουλειά, δεν θα έχεις πρόβλημα μαζί του». Μίτσα Τελέτοβιτς (Ταουγκρές, 2008-2012)

«Είχα καλή σχέση και καλή επικοινωνία μέσα στο γήπεδο. Δεν είναι εύκολο να έχεις σχέση μαζί του πέρα από εκείνη του προπονητή-παίκτη. Κανείς δεν είχε, ούτε καν ο Πριτζιόνι ή ο Σπλίτερ, που γνωρίζονταν χρόνια. Δεν έχει κάποιο αγαπημένο παίκτη, δεν δείχνει αδυναμίες. Μπορεί να πει ο καθένας ό,τι θέλει για τον Ντούσκο, αλλά μαζί του κερδίζεις! Δεν έχω τίποτα κακό να πω». Πιτ Μάικλ (Ταουγκρές, 2008-2009)

«Είναι ένας άνθρωπος που θέλει πάντα να κερδίζει κι αν χάσει, τρελαίνεται. Για παράδειγμα, μια φορά επιστρέφαμε με πούλμαν και απαγόρευσε τις στάσεις. Αν κάποιος ήθελε να ουρήσει, θα έπρεπε να το κάνει σε μπουκάλι. Εγώ δεν είχα πρόβλημα γιατί μπορώ να κρατηθώ για πέντε ώρες, πολλοί όμως δεν το κατάφεραν. Επιπλέον, ήταν όλα τα φώτα κλειστά και δεν μπορούσες να διαβάσεις, ενώ αν έβλεπες ταινία έπρεπε να είσαι σοβαρός. Αυτός είναι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, αλλά την ίδια στιγμή είναι και εκείνος που σε οδηγεί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Και τότε, κανείς δεν μπορεί να πει κουβέντα». Ντέγιαν Τομάσεβιτς (Ταουγκρές, 2001-2002).

«Δυσκολεύομαι να τον καταλάβω γιατί δεν μιλάει πολύ καλά Αγγλικά. Αλλά προσπαθώ όσο μπορώ καλύτερα να αντιληφθώ τι θέλει, έστω και στα ισπανικά. Αναμφισβήτητα είναι ένας σκληρός προπονητής, αλλά μόνο επειδή του αρέσει να κερδίζει και απαιτεί πάντα το 100% από τους παίκτες του». Ντέιβιντ Λόγκαν (Ταουγκρές, 2010-11).

«Ο Ιβάνοβιτς δεν αφήνει καμία λεπτομέρεια να περάσει απαρατήρητη. Όποιος μιλάει, είναι αφηρημένος ή δεν εκτελεί την άσκηση με 100% συγκέντρωση, έχει φύγει πάραυτα από το γήπεδο». Μιχάλης Κακιούζης (Μπαρτσελόνα, 2005-2007).

«Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς πρακτικά μας βασάνιζε στις προπονήσεις, όμως έβγαλε τον καλύτερό μας εαυτό. Είμαι ευγνώμων απέναντί του γι' αυτό». Λουίς Σκόλα (Ταουγκρές, 2000-2005).