Αποτελεί μια απ' τις πιο χαρακτηριστικές «φιγούρες» που αγωνίστηκαν στους «κόκκινους διαβόλους», ταυτίζοντας το όνομα του με «σωτήρια» γκολ, τίτλους και συγκλονιστικές ανατροπές. Το όνομα του έχει ήδη περάσει στο πάνθεον όσων αγωνίστηκαν σ' αυτούς απ' το γκολ του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1999 απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου, όταν σκόραρε στις καθυστερήσεις και συντέλεσε στο «μυθικό» come - back της Γιουνάιτεντ και την κούπα!

Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον επέλεξε να συμπληρώσει τον Άντι Κόουλ και τον Ερίκ Καντονά στην επιθετική γραμμή της Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 1996 και ο Νορβηγός θα έμενε για 11 σεζόν στο Μάντσεστερ, πότε ως βασικός, συχνότερα ως εφεδρεία, αλλά σε κάθε περίπτωση πολύτιμος για τον προπονητή του. Τουλάχιστον στο διάστημα που δεν ήταν τραυματίας...

Στις 31 Μαρτίου του 2007, ενώ είχε ήδη χειρουργηθεί ήδη στο ταλαιπωρημένο του δεξί γόνατο, μη πραγματοποιώντας «γεμάτες» σεζόν απ' το 2004 και περνώντας περισσότερο χρόνο με τους γιατρούς και τους φυσικοθεραπευτές, παρά με τους συμπαίκτες του στην προπόνηση, μπήκε ως αλλαγή στον αγώνα με τη Μπλάκμπερν (4-1) και «βρήκε» δίχτυα στο 89'.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο, θα έπαιζε και το τελευταίο του παιχνίδι με τα «κόκκινα» της Γιουνάιτεντ, στον τελικό του FA Cup με την Τσέλσι, όπου οι Λονδρέζοι κατέκτησαν το τρόπαιο. Τον Ιούνιο ξαναπέρασε την πόρτα του χειρουργείου και στο ξεκίνημα της σεζόν 2007-08, στον αγώνα απέναντι στη Σάντερλαντ, αποχαιρέτησε τους οπαδούς της ομάδας καταχειροκροτούμενος, βάζοντας τέλος στην καριέρα του.

Θυμηθείτε το αφιέρωμα του Gazzetta.gr στην καριέρα του «δολοφόνου με το αγγελικό πρόσωπο».