Η αλήθεια άργησε 23 χρόνια

Οι 96 νεκροί οπαδοί της Λίβερπουλ στην τραγωδία του Χίλσμπορο το 1989 κατηγορήθηκαν από πολλούς ότι προκάλεσαν οι ίδιοι το θάνατό τους. Η έρευνα της ανεξάρτητης επιτροπής, η οποία παρουσιάστηκε μέσα στη βδομάδα, επέρριψε ευθύνες στην αστυνομία και τις νοσοκομειακές αρχές, αποκάλυψε συνωμοσίες και συγκάλυψη και απέδειξε ότι τουλάχιστον 41 άτομα μπορούσαν να έχουν σωθεί. Φυσικά, η αλήθεια αυτή ήταν γνωστή για τις οικογένειες των θυμάτων, που πάσχιζαν απεγνωσμένα όλα αυτά τα χρόνια να την στηρίξουν. Η ιστορία της οικογένειας Χάμοντ, την οποία αποκαλύπτει ο Guardian, είναι συγκλονιστική και παράλληλα ενδεικτική για το πως κύλησε το υπόλοιπο της ζωής αυτών των ανθρώπων, που έχασαν τους δικούς τους και στη συνέχεια είδαν τη μνήμη τους να σπιλώνεται.

Ένα ποδοσφαιρικό ματς ήταν αρκετό για αλλάξει ολόκληρη τη ζωή τους και να καθορίσει τον σκοπό τους για τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Ο Φιλ και η Χίντα Χάμοντ ήταν 40 ετών όταν ο 14χρονος τότε γιος τους έφυγε για να παρακολουθήσει έναν ημιτελικό Κυπέλλου στο Χίλσμπορο, ο οποίος έμελλε να εξελιχθεί στην τρομερή τραγωδία. Μέχρι τότε, η ζωή τους κυλούσε ομαλά, παρότι ο Φιλ είχε χάσει το πόδι του σε εργατικό ατύχημα. Δούλευε στο ταχυδρομείο του Λαρκ Λέιν, η σύζυγός του ήταν νοσοκόμα και είχαν δύο παιδιά, τον Φίλιπ και τον Γκρέιμι.

«Πρώτη φορά ακούμε συγνώμη»
Ο Φιλ πλέον είναι 63 ετών. Ήταν πρόεδρος στο Hillsborough Family Support Group για αρκετά χρόνια, παλεύοντας για την αλήθεια. Κυνήγησε με διώξεις τους δύο υπεύθυνους αξιωματικούς της αστυνομίας του Νοτίου Γιορκσάιρ και αυτό είχε επιπτώσεις τόσο στην ψυχολογική, όσο και στη σωματική του υγεία. Το 2008, ενώ εργαζόταν για το Support Group χτύπησε το κεφάλι του σε ένα ράφι και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία! Έμεινε στο νοσοκομείο για ένα χρόνο ενώ η Χίντα παραιτήθηκε από τη δουλειά της, για να τον βοηθήσει να επανέλθει. Η μνήμη του έχει επιστρέψει, έχει αρχίσει να περπατάει, ενώ αισθάνεται το αριστερό του χέρι, που ήταν «νεκρό».

Τίποτα από αυτά δεν τον εμπόδισε να κάτσει στο καροτσάκι και να βρεθεί την Τετάρτη στον Καθεδρικό ναό όπου ο Επίσκοπος του Λίβερπουλ και επικεφαλής της Ανεξάρτητης Επιτροπής, Τζέιμς Τζόουνς, ενημέρωσε τον κόσμο για το πόρισμα σχετικά με το Χίλσμπορο. Στο άκουσμα του πορίσματος και συγκεκριμένα του σημείου όπου ο γιατρός Μπιλ Κόρκουπ τόνισε ότι 41 άτομα μπορεί να είχαν σωθεί με τις στοιχειώδεις νοσοκομειακές υπηρεσίες, τρία άτομα λιποθύμησαν. Η Χίντα, με την επαγγελματική της εμπειρία και τα στοιχεία που έχει συλλέξει, υποστήριξε ότι ο γιος της ήταν μέσα σε αυτούς τους 41.

Μιλώντας από την αυλή του σπιτιού του για τη συγνώμη του πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, ο Φιλ τόνισε: «Ήταν η πρώτη συγνώμη που ακούμε από τον οποιοδήποτε στην κυβέρνηση εδώ και 23 χρόνια. Αν και η Επιτροπή έκανε πολύ καλή δουλειά, αρκετά από αυτά που βρήκαν δεν καινούργια. Η αναφορά του Τέιλορ, η οποία συντάχθηκε το 1989, έγραφε ότι το γήπεδο της Σέφιλντ Γουένσντεϊ δεν ήταν ασφαλές, αλλά η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν ρώτησε καν το σύλλογο αν έχει πιστοποιητικό ασφάλειας.

Ο Τέιλορ βρήκε ότι οι κινήσεις της αστυνομίας προκάλεσαν την καταστροφή, ότι οι οπαδοί, όπως ο γιος μου, ένα αξιαγάπητο παιδί, δεν έκαναν τίποτα και τα ονόματά τους σπιλώθηκαν. Δεν είναι νέο ότι η αστυνομία του Νοτίου Γιορκσαϊρ είπε ψέματα και προχώρησε σε συγκάλυψη στη συνέχεια, τα είδα μόνος μου, κάθε νύχτα σε αυτό το σπίτι, ετοιμάζοντας τις ιδιωτικές διώξεις, 14 χρόνια πριν», αποκαλύψεις που δείχνουν ότι η αλήθεια ήταν πάντα εκεί. Αρκεί κάποιος να την αναζητούσε ενδελεχώς και να πίστευε σε αυτή. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει ότι η συγκάλυψη είχε ξεκινήσει όταν κάποια από τα παιδιά άφηναν την τελευταία τους πνοή στον αγωνιστικό χώρο. Όταν ο επιθεωρητής Ντέιβιντ Ντάκενφιλντ είχε πει ότι οι οπαδοί έσπασαν μια κλειδωμένη θύρα για να μπουν στο Leppings Lane, όταν στην πραγματικότητα ο ίδιος είχε δώσει εντολή να ανοίξει.

«Η αλήθεια αποκαταστάθηκε πριν από 23 χρόνια»
Παρόλα αυτά, τόνισε ότι την Τετάρτη ένιωσε δικαιωμένος: «Ήταν κάτι που θέλαμε. Να αναγνωρίσει η κυβέρνηση την αλήθεια για όσα έγιναν. Είμαι χαρούμενος που φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα, ότι η χώρα επιτέλους καταλαβαίνει την αλήθεια και τους λόγους για τους οποίους μάχονταν οι οικογένειες. Τώρα θέλουμε οι υπεύθυνοι να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Όλο αυτό έχει πάρει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου».

Είναι προφανές ότι οι ζωές των οικογενειών όλων των θυμάτων άλλαξαν. Όπως είχε τονίσει η Μάργκαρετ Ασπινάλ, η οποία έχασε τότε τον 18χρονο γιο της «Οι οικογένειες δεν είχαν της ζωές που έπρεπε να έχουν». Το ίδιο ισχύει για τους Χάμοντς και τον έτερο γιο τους, τον Γκρέιμι, που σε ηλικία 12 ετών έχασε τον αδερφό του.

Ο Φιλ, ως οπαδός της Λίβερπουλ μύησε από νωρίς το γιο του στη φιλοσοφία της αγαπημένης τους ομάδας. Ο Φίλιπ έπαιζε μπάλα και ο πατέρας του αναπολεί τις στιγμές που πήγαιναν μαζί στο Άνφιλντ. Το 1989, οι γονείς του συμφώνησαν να πάει στο Χίλσμπορο με έναν φίλο. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που θα έβλεπε τους Ρεντς μακριά από το Άνφιλντ. Φυσικά, οι γονείς του δεν ήξεραν τις λεπτομέρειες. Το ότι η πιστοποίηση ασφάλειας του γηπέδου είχε λήξει πριν δέκα χρόνια,για παράδειγμα. Ο Φιλ ήταν σπίτι και έβλεπε τηλεόραση, όταν το πρόγραμμα διεκόπη για την έκτακτη είδηση. «Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με τον Φίλιπ. Ήταν μια διαίσθηση, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά ήξερα». Η διαίσθησή του επιβεβαιώθηκε από τον αδερφό του, ο οποίος του είπε ότι πρέπει να το αναγνωρίσει.

Δεν είχαν το χρόνο και το μυαλό να δώσουν σημασία στο κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της Sun. «Αυτή η προσβολή στους οπαδούς ήταν το πιο αποκαρδιωτικό πράγμα όταν το μάθαμε. Να ξέρω ότι ο γιος μου ήταν ένα έντιμο, αξιαγάπητο παιδί και ότι σεβόταν τις αρχές. Και να σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα και τον κόσμο θεωρούν ότι ήταν μεθυσμένοι χούλιγκανς που κατά κάποιο τρόπο προκάλεσαν τον δικό τους θάνατο», τονίζει η Χίλντα και προσθέτει:

«Ο Τέιλορ αποκατέστησε την αλήθεια τον Αύγουστο του 1989, 23 χρόνια πριν. Τίποτα δεν θα έφερνε τον Φίλιπ πίσω, αλλά το όνομά του και των οπαδών θα είχε αποκατασταθεί και αυτοί που ήταν όντως υπεύθυνοι θα είχαν υποστεί κυρώσεις και θα είχαν μάθει το μάθημά τους. Αλλά με κάποιον τρόπο το αγνόησαν».

Το Hillsborough Family Support Group ξεκίνησε να μαζεύει χρήματα από μία συναυλία στο Άνφιλντ και σταδιακά το άδειο κρεβάτι του Φίλιπ γέμισε από έγγραφα προς μελέτη. Οι κατηγορίες προς τον Ντάκενφιλντ και τον δεύτερο στην ιεραρχία Μπέρναντ Μάρει κατέρρευσαν, αλλά ο Φιλ δεν το έβαλε κάτω. Τους οδήγησε ξανά στο δικαστήριο, αλλά δεν κατάφερε να καταδικαστούν. Ο Φιλ κόντεψε να τρελαθεί για ένα διάστημα, νιώθοντας ότι απογοητεύει τόσο το γιο του όσο και τις οικογένειες των θυμάτων.

Έχοντας εξαντλήσει κάθε νομική οδό, είδαν στην 20η επέτειο της τραγωδίας την Επιτροπή να πιάνει δουλειά και τελικά αυτά τα οποία στήριζαν εδώ και τόσα χρόνια, να επιβεβαιώνονται. «Ο Φίλιπ είναι στον ουρανό όλο αυτό τον καιρό και μας βλέπει. Και ξέρει καλά τι έχει κάνει ο πατέρας του για αυτόν», καταλήγει η Χίλντα με δάκρυα στα μάτια. Η δικαίωση μπορεί να καθυστέρησε, αλλά τελικά επιτεύχθηκε.