Σε ένα από τα πιο σημαντικά – αν και σε αυτό το σημείο του πρωταθλήματος, με αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ουρά όλα τα ματς έχουν τη δική τους σημασία – για την επιβίωση, η Σάντερλαντ πήρε νίκη (3-0) επί της Νόριτς, με τρόπο που κάτι ήθελε να δείξει.

Αυτό το κάτι, είναι φυσικά η θέληση και το πάθος για τη σωτηρία και τη συνέχιση της παρουσίας στο κορυφαίο πρωτάθλημα και την επόμενη σεζόν.

Με τον Σαμ Άλαρνταϊς να ... τσαμπουκαλεύεται στον πάγκο, όντας απόλυτα έτοιμος για να δώσει το παράδειγμα στους ποδοσφαιριστές του, αλλά και ως απόλυτη ένδειξη της αντίληψης που έχει γύρω από την κρισιμότητα καθενός από τους αγώνες που μένουν για τη Σάντερλαντ, η ομάδα μπορεί να αισιοδοξεί. Ο κυριότερος λόγος για να το κάνει αυτό, είναι φυσικά ο «Big Sam»!

Ο 61χρονος προπονητής έχει καταφέρει να κρατήσει στην Πρέμιερ Λιγκ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ στον πάγκο της οποίας έχει βρεθεί, σε κάθε δύσκολη κατάσταση κι αν έχει αντιμετωπίσει!

Είναι ο άνθρωπος για τις ... δύσκολες αποστολές και αυτό από μόνο του κάνει τον κόσμο του συλλόγου να πιστεύει πως τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν ονειρικά στα πέντε ματς που απομένουν μέχρι την ολοκλήρωση μιας ακόμα εντυπωσιακής αγωνιστικής περιόδου στην Αγγλία.

Το 3-0 επί της Νόριτς στο «Κάροου Ρόουντ», το μεσημέρι του Σαββάτου, έφερε τις «μαυρόγατες» στο -1 από τα «καναρίνια» και τις θέσεις της επιβίωσης, έχοντας μάλιστα και παιχνίδι λιγότερο για να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η πίστη για την... επανάληψη των θαυμάτων που κάνει ο Άλαρνταϊς κάθε φορά που κοντεύει να πέσει στο καναβάτσο.

Η πρώτη που το βίωσε και φυσικά του οφείλει ευγνωμοσύνη, είναι η Μπόλτον. Την ανέλαβε το 2001 και τις δύο πρώτες σεζόν έδωσε πραγματική μάχη για να την κρατήσει στην Πρέμιερ Λιγκ, όμως, φυσικά, τα κατάφερε! Τα χρόνια που ακολούθησαν, από το 2003 μέχρι και το 2007, ήταν γεμάτα ημέρες χαράς, αφού οι «γουόντερερς» τερμάτιζαν μέσα στην 8άδα, έφτασαν στον τελικό του Λιγκ Καπ αλλά και τη νοκ-άουτ φάση του Κυπέλλου UEFA! Ο τρόπος που καθοδηγούσε τη Μπόλτον, έκαναν τον «Big Sam» υποψήφιο ομοσπονδιακό προπονητή στην εθνική ομάδα της Αγγλίας...

Επανέλαβε τα ... μαγικά του στην τεχνική ηγεσία της Μπλάκμπερν, την αγωνιστική περίοδο 2008-2009. Πήρε το «τιμόνι» στα χέρια του τον Δεκέμβριο, μεσούσης της χρονιάς, ως αντικαταστάτης του Πολ Ινς. Οι «ρόβερς» ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού σ' εκείνο το σημείο, όμως είχαν επενδύσει στον σωστό άνθρωπο, φροντίζοντας ώστε να έχει αρκετό χρόνο μπροστά του για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Και πράγματι, τα κατάφερε ξανά ο Άλαρνταϊς, βγάζοντας τον σύλλογο από τις τελευταίες θέσεις, για να φτάσει μέχρι το 15ο «σκαλί», όπου και τερμάτισε η Μπλάκμπερν.

Στη Γουέστ Χαμ, την τελευταία του ομάδα προτού καθίσει στον πάγκο της Σάντερλαντ, ο «Big Sam», αν και κατηγορήθηκε για τον τρόπο παιχνιδιού και το βαρετό ποδόσφαιρο (κάτι το οποίο έγινε και στη θητεία του στη Νιούκαστλ, το 2007), ήταν ο άνθρωπος που επανέφερε τα «σφυριά» στην πρώτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, το καλοκαίρι του 2012. Μόλις έναν χρόνο αφότου οι Λονδρέζοι είχαν ... χάσει το τρένο της επιβίωσης, προσέλαβαν τον Άλαρνταϊς κι εκείνος τους ανέβασε αμέσως μέσω των πλέι-οφ της Τσάμπιονσιπ, ενώ, προτού... εδραιώσει την ομάδα στην Πρέμιερ, άντεξε στα πολύ δύσκολα, με σημείο τερματισμού τη 10η θέση, τη σεζόν 2012-2013. Έχοντας περάσει αγχωτικές μέρες και καταστάσεις στο «Boleyn Ground», κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός πως η απόσταση της Γουέστ Χαμ από την επικίνδυνη ζώνη ήταν μόλις 10 βαθμοί στο φινάλε του πρωταθλήματος, το 2013, ο έμπειρος τεχνικός είχε καταφέρει ξανά να μη λυγίσει η δική του ομάδα και ν' αναρριχηθεί στην επιφάνεια.

Κάτι ανάλογο επιχειρεί να πράξει και φέτος.

Προσελήφθη τον Οκτώβρη του 2015 στη θέση του Ντικ Άντβοκατ που με δάκρυα στα μάτια είχε σώσει τις «μαυρόγατες» το περασμένο καλοκαίρι αλλά αδυνατούσε να παρουσιάσει κάτι ανταγωνιστικό τους πρώτους μήνες της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου.

Ο Άλαρνταϊς πήρε το... καράβι στα χέρια του και έπειτα από 33 παιχνίδια, ναι μεν φαίνονται στο βάθος τα ... βράχια, όμως εκείνος σκοπεύει να προλάβει να στρίψει το τιμόνι και να τ' αποφύγει, για να συνεχίσει την εξαιρετική του επίδοση.

Κάτι σαν... survivor, ένα πράγμα.

Μέσα στο 2016, ο σύλλογος της Βορειοανατολικής Αγγλίας έχει μετατραπεί σε μια ομάδα την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να νικήσει κάποιος...

Έχει μόλις τέσσερις ήττες (σε παιχνίδια με τις Λέστερ, Μάντσεστερ Σίτι, Τότεναμ και Γουέστ Χαμ που όλες βρίσκονται στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας), έχει αποφύγει την ήττα σε εννέα ματς, ενώ έχουν σημειωθεί τέσσερις νίκες.

Αυτό που έχει ενοχλήσει αρκετά τον κόουτς, ο οποίος ψάχνει τρόπο αντιμετώπισης για να μη γκρεμιστεί η προσπάθεια στο φινάλε, είναι πως στις τρεις από τις έξι ισόπαλες αναμετρήσεις μέσα στο τρέχον έτος, έχουν έρθει σε παιχνίδια που η Σάντερλαντ έχει προηγηθεί. Απέναντι στις Κρίσταλ Πάλας, Νιούκαστλ και Σαουθάμπτον, οι ποδοσφαιριστές του έχουν μπει σε θέση οδηγού, όμως έχουν αποτύχει να ολοκληρώσουν το 90λεπτο με αυτό τον... ρόλο, έχοντας απολέσει σημαντικούς βαθμούς.

Το πρόγραμμα που ακολουθεί, πάντως, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν και τα τρία από τα πέντε είναι στο «Στάδιο του Φωτός»...

24/4 Σάντερλαντ – Άρσεναλ

30/4 Στόουκ – Σάντερλαντ

7/5 Σάντερλαντ – Τσέλσι

11/5 Σάντερλαντ – Έβερτον

15/5 Γουότφορντ - Σάντερλαντ

«Ναι, το παραδέχομαι... Θα πονέσει πολύ τον σύλλογο αν υποβιβαστούμε, αλλά θα πονέσει κι εμένα προσωπικά γιατί δεν θα ήθελα να συμπεριληφθεί ένας υποβιβασμός στο βιογραφικό που έχω...» έχει δηλώσει ο Σαμ Άλαρνταϊς.

Will he stay up... again?