Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση που βρίσκεται η Τσέλσι, δεν μπορούσες να ... ποντάρεις σε ήττα στο παιχνίδι με τη Σαουθάμπτον. Οι «μπλε» είχαν καταφέρει την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ να... αναστήσουν τη Νιούκαστλ και να πάρουν με τα χίλια ζόρια τον βαθμό της ισοπαλίας στο «St. James' Park», ενώ, μετά και την ήττα στην Πορτογαλία από την Πόρτο για το Τσάμπιονς Λιγκ, αυτό που άκουγες πριν από ματς του Σαββάτου απέναντι στους «αγίους» ήταν πως η Τσέλσι δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι. Από τη στιγμή, μάλιστα, που το παιχνίδι ήταν και στο «Στάμφορντ Μπριτζ», εύκολα ή δύσκολα ίσως όλοι πίστευαν ότι θα ερχόταν η νίκη ηρεμίας πριν από τη διακοπή.

Όλοι έκαναν μεγάλο λάθος. Προπάντων ο Ζοσέ Μουρίνιο και οι ποδοσφαιριστές του.

Είναι, όμως, μονάχα αγωνιστικά τα αίτια της τρομερής κατρακύλας της ομάδας που πέρυσι κατέκτησε τον τίτλο με άνεση και πάντοτε έπαιρνε όπως ήθελε αυτό που ήθελε; Ή κρύβονται κι άλλα πράγματα πίσω από αυτό που παρουσιάζεται στον αγωνιστικό χώρο;

Το gazzetta.gr επιχειρεί να αναλύσει την τραγική κατάσταση των Λονδρέζων...

Ξεκάθαρη έλλειψη ψυχολογίας...

Από τα σκυμμένα κεφάλια στην προπόνηση, στην απουσία ψυχραιμίας στα δύσκολα. Μόνο πρωταθλήτρια ομάδα δεν θυμίζει η συμπεριφορά της Τσέλσι στο γήπεδο, με παίκτες που μόλις στραβώνει πλέον το οποιοδήποτε παιχνίδι, χάνουν τη γη κάτω απ' τα πόδια τους... Πάρτε για παράδειγμα τον Τζον Τέρι (για τον οποίο θα μιλήσουμε εκτενέστερα παρακάτω) αμέσως μετά τη φάση του 2-1 για τη Σαουθάμπτον, το απόγευμα του Σαββάτου. Σηκώνει το κεφάλι, κοιτάζει τον ουρανό και το ύφος του, τα λέει όλα.. «Γιατί πάλι...». Με το σκορ υπέρ της Σαουθάμπτον, ο Εντέν Αζάρ πουλάει φτηνά τη μπάλα για να ξεκινήσει η επίθεση της ομάδας του Ρόναλντ Κούμαν και ενώ υπερέχουν οι «μπλε» αμυντικοί, η μπάλα φτάνει στον Γκρατσιάνο Πελέ που έχει χώρο και χρόνο να κοντρολάρει, να κοιτάξει εστία και να σουτάρει δυνατά για να νικήσει τον Μπέγκοβιτς. Ο περσινός Εντέν Αζάρ δεν θα έχανε τη μπάλα, η περσινή άμυνα των «μπλε» δεν θα έδειχνε... τρομοκρατημένη στην επίθεση του αντιπάλου της. Ξανά σκυμμένα κεφάλια, ξανά καμία λύση στα όσα διαδραματίζονταν στο χορτάρι... Ξανά, παντελής έλλειψη ηγεσίας, σκέψης, ψυχολογίας.

Αγωνιστική «ανυπακοή»

Το παράδειγμα του Νεμάνια Μάτιτς θα μας απασχολήσει στο συγκεκριμένο κομμάτι. Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του ότι οι παίκτες δεν μπορούν να εκτελέσουν σωστά τις εντολές που παίρνουν από τον Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Σέρβος χαφ μπήκε στο παιχνίδι με τη Σαουθάμπτον με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο στο 73ο λεπτό, με τον «special one» να παίρνει πίσω την επιλογή του, αντιλαμβανομένος πως άλλα είχε στο μυαλό του και αυτά που είπε στον Μάτιτς και περίμενε να δει από τον παίκτη του, δεν έγιναν ποτέ. Η αγωνιστική «ανυπακοή» είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα τη δεδομένη χρονική στιγμή στην Τσέλσι, με τον Μουρίνιο να ξεκαθαρίζει πως «εγώ αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν, όμως, στη μεγαλύτερη κρίση του συλλόγου, θα πρέπει να τις αναλάβουν και οι ποδοσφαιριστές. Δεν θα βγω δημόσια να πω “φταίει αυτός και αυτός και αυτός...” αλλά θα πρέπει να σκεφτούν οι παίκτες μου ότι δεν γίνεται να παρουσιάζεται τέτοια πλειοψηφία ενδεκαδάτων που δεν μπορούν να αποδώσουν».

Ομάδα με κούραση και δίχως ηγέτη

Εδώ θα μιλήσουμε για το θέμα “Τζον Τέρι” που έχει προκύψει φέτος στην Τσέλσι. Δεδομένα, δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της θητείας του στην Τσέλσι. Υπέγραψε νέο συμβόλαιο το περασμένο καλοκαίρι, όταν και ήξερε πως είχε οδηγήσει εκ του ασφαλούς την ομάδα του στην άνετη κατάκτηση του τίτλου παίζοντας και στα 38 ματς του πρωταθλήματος, όμως, φέτος, κάτι έχει πάει στραβά. Και μπορεί εύκολα κανείς να ισχυριστεί πως στα 35 του χρόνια, ο Άγγλος αμυντικός από στυλοβάτης της άμυνας της Τσέλσι έχει γίνει... αδύναμος κρίκος. Έχει βρεθεί στον πάγκο, έχει δει από εκεί το ντέρμπι με την Άρσεναλ στο «Στάμφορντ Μπριτζ», έχει στηρίξει και αυτός τον Κερτ Ζούμα για την... επόμενη μέρα στα μετόπισθεν του συλλόγου και τη στιγμή που επανήλθε στο αρχικό σχήμα έπειτα από την κακή εμφάνιση του Γάλλου στόπερ στο παιχνίδι με την Πόρτο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Η επαναφορά του Τέρι στο κέντρο της άμυνας και με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, ήταν... εφιάλτης. Δεν κατάφερε να σταματήσει τον Σαντιό Μανέ στη φάση του δεύτερου γκολ της Σαουθάμπτον το απόγευμα του Σαββάτου, ενώ η παντελής απουσία πειθαρχίας και οργάνωσης στην άμυνα γινόταν εμφανής. Και μπορεί να παίζουν πίσω και οι Κέιχιλ και Ιβάνοβιτς που έχουν εμπειρία και μπορούν να δώσουν μια εντολή, αλλά όταν έχουν δίπλα τους τον αρχηγό τους, ο δικός του λόγος είναι αυτός που μετράει και οφείλουν να υπακούν οι υπόλοιποι. Αυτό δεν γίνεται...

Που είναι οι μεταγραφές;

Πέραν του Πέδρο που όσο μπορεί έχει προσφέρει από την ημέρα που αποκτήθηκε, έκανε εξαιρετική εμφάνιση στο «Χόθορνς», αλλά έχει βρεθεί γενικότερα σε μια αρνητική κατάσταση που δεν του επιτρέπει να φανερώσει το πρόσωπο που έδειχνε και στη Μπαρτσελόνα, η Τσέλσι συνεχίζει ουσιαστικά με όσους τράβηξαν πέρυσι το κουπί, με τα συνεχόμενα παιχνίδια και την υπερπροσπάθεια για τη στέψη. Στο βασικό σχήμα και πέραν του Ασμίρ Μπέγκοβιτς που παίζει αναγκαστικά κάτω από τα γκολπόστ λόγω της απουσίας λόγω τραυματισμού του Τιμπό Κουρτουά, ο Φαλκάο και που παίζει δεν προσφέρει τίποτα, ο Μπάμπα Ράχμαν δεν έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μουρίνιο για το αριστερό άκρο της άμυνας, ο Κένεντι έχει παρουσιάσει κάτι αξιόλογο αλλά δεν προτιμάται, ενώ η... κίνηση πανικού της απόκτησης του Τζιλομποτζί, συνεχίζει να μην αποκτά ούτε την ελάχιστη σημασία... Θα μπορούσε, λοιπόν, να δικαιολογηθεί το ντεφορμάρισμα παικτών στους οποίους πέρυσι «χτίστηκε» ολόκληρη η επιχείρηση επιστροφής στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ και φέτος... σέρνονται.

Διαιτησία, Κόστα, Καρνέιρο...

Είναι χιλιοειπωμένα, χιλιογραμμένα, αλλά δεν μπορούμε να τα αφήσουμε εκτός ανάλυσης... Καλώς ή κακώς υπάρχουν και αυτά στη λίστα με τα φετινά προβλήματα της Τσέλσι. Από το θέμα της Εύας Καρνέιρο που στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος «πλακώθηκε» με τον Μουρίνιο και το ζήτημα αυτό απασχόλησε για πολύ καιρό και ακόμα απασχολεί, με την όμορφη φυσιοθεραπεύτρια να έχει πλέον αποχωρήσει από τον σύλλογο δίχως να έχει δικαιωθεί και να αισθάνεται ότι ήταν λανθασμένοι οι χειρισμοί της FA. Ίσως η απομάκρυνσή της και ο αποκλεισμός της από τον πάγκο για όσο διήρκησε από τον Ζοσέ Μουρίνιο, να ξένισε και τους παίκτες, πράγμα που θα προκάλεσε εσωτερικούς τριγμούς... Δεύτερον, η κουβέντα για τη διαιτησία. Ακόμα και μετά το ματς με τη Σαουθάμπτον, ο «special one» θέλησε να διαθέσει αρκετά λεπτά από το... 7λεπτο ξέσπασμα που πραγματοποίησε μιλώντας στις κάμερες, κάνοντας αναφορά στα λάθη της διαιτησίας και ζητώντας πέναλτι υπέρ της ομάδας του όταν ακόμα το σκορ με τους «αγίους» ήταν στο 1-1. Και πέρυσι είχε... ξεφύγει το πράγμα με τη διαιτησία και τα παράπονα, ο Μουρίνιο έφτασε σε σημείο πριν την Πρωτοχρονιά να μιλήσει για «οργανωμένη εκστρατεία εις βάρος της Τσέλσι και φυσικά το έχει μετανιώσει εδώ και καιρό, όμως συνεχίζει να ασχολείται με αυτό το ζήτημα...

Τρίτον, ο Ντιέγκο Κόστα. Ο οξύθυμος Ισπανός επιθετικός «πληρώνει» τη συμπεριφορά του στο ντέρμπι με την Άρσεναλ και δεν είναι η πρώτη φορά. Η συμπεριφορά του, τον οδηγεί εκτός αγώνων της Τσέλσι, στερεί τις επιλογές από τον προπονητή του, όμως, σε γενικότερο πλαίσιο, ο Ντιέγκο Κόστα φαίνεται ότι παρά τις επευφημίες των οπαδών σε κάθε του... τσαμπουκά με αντίπαλο, δεν θα το έχει αυτό για πάντα και θα πρέπει κάποια στιγμή να ηρεμήσει. Ακόμα κι αν όπως φαίνεται σε κάθε παιχνίδι των «μπλε», αποτελεί σχέδιο των αντίπαλων αμυντικών να τον εκνευρίσουν για να κερδίσουν τις κάρτες ή και την αποβολή του, ή να τον βγάλουν τελείως εκτός κλίματος παιχνιδιού. Στο μοναδικό που συγκρίνεται ο Ισπανός με την περσινή σεζόν, είναι τα... νεύρα, γιατί από γκολ, καμία σχέση. Συμπεριλαμβάνεται εύκολα κι αυτός στη λίστα με όσους φέτος έχουν «εξαφανιστεί».