Ο καλύτερος οδηγός λεωφορείου...

Μετά το 0-0 της Τσέλσι με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο «Βιθέντε Καλδερόν» έσκασε το πρώτο τσουνάμι σχολίων που μιλούσε για το λεωφορείο της Τσέλσι και του Μουρίνιο. Στο twitter, στο Gazzetta, στο εξωτερικό, στην Ελλάδα, παντού. Λίγες μέρες μετά, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο Ιβάνοβιτς-Κάλας και χωρίς τον Τσεχ κάτω από τα δοκάρια, οι Μπλε πήγαν να παίξουν στο «Ανφλιντ» κόντρα σε μία Λίβερπουλ που ήθελε έναν βαθμό για να διατηρήσει την τύχη της στα χέρια της για το πρωτάθλημα. 0-2. Ξανά κουβέντα και δηλώσεις για λεωφορείο. Το εκπληκτικό όμως είναι ότι αυτή τη φορά, τα τέτοιου είδους σχόλια δεν τα έκαναν μόνο 'πληγωμένοι' οπαδοί αλλά ο ίδιος ο προπονητής της Λίβερπουλ, Μπρένταν Ρότζερς. «Απλά δεν μπορούσαμε να τους ανοίξουμε. Σήμερα ήταν δύο λεωφορεία παρκαρισμένα, όχι ένα». Ο Βορειοϊρλανδός επιβεβαίωσε ότι τέτοιες απόψεις δεν έχουν μόνο οι απλοί φίλαθλοι, που υπάρχει πιθανότητα να μην έχουν την παραμικρή σχέση ή γνώση γύρω από το ποδόσφαιρο, αλλά και επαγγελματίες, που βγάζουν εκατομμύρια ευρώ από το όμορφο παιχνίδι.



Παρκάρισμα Νο1
Πάμε να το πιάσουμε από την Ατλέτικο πρώτα. Πριν γίνει προπονητής, ο Μουρίνιο ήταν scout αντιπάλων, οπότε η προετοιμασία και η πλήρης γνώση της ομάδας με την οποία θα έπαιζε του απαγόρευε να έχει επιθετική προσέγγιση. Αν όχι σε όλα, στην συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων τους, οι Μαδριλένοι παραχωρούν την κατοχή και ψάχνουν τη στιγμή που θα «σκοτώσουν» στην κόντρα. Ο Μουρίνιο έφερε το next big thing των πάγκων, Ντιέγο Σιμεόνε, αντιμέτωπο με μία τακτική την οποία εφαρμόζει ο ίδιος και του στέρησε τη δυνατότητα να κάνει ευκαιρίες σε ολόκληρο το 90λεπτο. Εστησε την Τσέλσι με 4-1-4-1 με την άμυνα και τα πέντε χαφ να παίζουν πολύ πίσω και να δίνουν όλο τον χώρο στους Ισπανούς, που δεν ήταν συνηθισμένοι να βρίσκουν κάτι τέτοιο μπροστά τους.

Εκτός από το πως παρατάχθηκε στο «Καλδερόν», η φιλοσοφία του 51χρονου λέει αυστηρά «όχι» στο να δεχθεί η ομάδα του φτηνό γκολ ή να πουλήσει τη μπάλα σε επικίνδυνο σημείο. Η πανωλεθρία της Μπαρτσελόνα -που έκανε το λάθος να προσπαθήσει να παίξει passing game με τον Πίντο- αποτελούσε αρνητικό παράδειγμα για το πως πρέπει να προσεγγίσει το ματς, οπότε η μπάλα απομακρυνόταν πριν καν φτάσει στα πόδια των παικτών της Τσέλσι. Βγάζοντας το πρώτο κομμάτι χωρίς να δεχθεί φάσεις, η Τσέλσι στη συνέχεια μπόρεσε να πατήσει καλύτερα και δεν επέτρεψε στην Ατλέτικο να κάνει ούτε μία καθαρή ευκαιρία.

Στην επανάληψη οι γηπεδούχοι έχοντας καταλάβει ότι ακόμα και αν έπαιζαν παράταση δεν θα μπορούσαν να τρυπήσουν την άμυνα των Μπλε, κατέφυγαν στις λύσεις απόγνωσης-σέντρες -φτάνοντας τις 39 μέχρι το τέλος- με τον Κέιχιλ και τους Τέρι/Νταβίντ Λουίζ να μην χάνουν μονομαχία στον αέρα. Σίγουρα, ο πρώτος ημιτελικός του Champions League δεν είναι από τα ματς που θα θυμάται ο πολύς κόσμος, όμως ο τρόπος που πήρε το αποτέλεσμα ο Μουρίνιο είναι μαεστρικός και μαζί εντυπωσιακός. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν πρόκειται για ένα απλό 'έκατσαν όλοι πίσω'.

Στο γράφημα από κάτω οι σέντρες τις Αλέτικο

Παρκάρισμα Νο2
Λίγες μέρες αργότερα -και αφού είχε βρεθεί ουσιαστικά εκτός μάχης για την κατάκτηση του τίτλου στην Premier League- η Τσέλσι πήγε στο «Ανφιλντ» για να παίξει με την Λίβερπουλ που έκανε κομμάτια όλα τα ρεκόρ στην επίθεση και που χρειαζόταν απλά έναν βαθμό για να διατηρήσει την τύχη της στα χέρια της στο πρωτάθλημα. Mind game ή όχι, ο Μουρίνιο σε αυτο το ματς είχε βασικούς μόλις τρεις από τους παίκτες που δεδομένων των επιλογών του βρίσκονται στη δική του ιδανική 11άδα. Θέσαρ Αθπιλικουέτα, Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς και Νεμάνα Μάτιτς έπαιξαν από την αρχή με τον τελευταίο να είναι ο μοναδικός που χρησιμοποιήθηκε στη φυσική του -φετινή- θέση. Φανέλα βασικού πήραν οι σούπερ έμπειροι Ασλεϊ Κόουλ και Λάμπαρντ και οι Σίρλε, Σαλάχ για τους οποίους έχει δαπανηθεί συνολικά 37 εκατ. ευρώ, όμως οι επιλογές του Special One δεν παύουν να είναι οι δεύτερες. Fact.

Ο Μουρίνιο επέλεξε ένα σύστημα παρεμφερές με αυτό στην Μαδρίτη. Χρησιμοποίησε 4-4-1-1 με τους προαναφερθέντες εξτρέμ να καλύπτουν τους παίκτες του άξονα και τα πλάγια μπακ να κόβουν προς τα μέσα. Παρουσιάζοντας ένα σύνολο συμπαγές σαν να αποτελούνταν βασικούς παίκτες, η Τσέλσι πέρα από τις δύο φάσεις στο 11' και το 14' δεν απειλήθηκε από καθαρή φάση και εκμεταλλευόμενη το τραγικό λάθος του Τζέραρντ απέκτησε τη δυνατότητα να κάνει το παιχνίδι της. Η σταθερότητα και το πλάνο δούλεψαν άψογα και κόντρα σε μία ομάδα που χωρίς ιδέες, φρεσκάδα, Plan B και μόνο μακρινά σουτ, ο κιπερ, Σβάρτσερ, χρειάστηκε να κάνει μόνο τα τυπικά. «Συγχαρητήρια στην Τσέλσι, προφανώς ήρθε εδώ για την ισοπαλία». Ο Ρότζερς μόλις είχε πέσει σε δήλωση-γκάφα.

Νόημα βγαίνει μόνο αν αυτό το έλεγε κάποιος του οποίου η ομάδα είχε ευκαιρίες και κρατήθηκε στο 0-0. Σίγουρα όμως όχι κάποιος που έχει χάσει 0-2 στην έδρα του και δεν έχει κάνει φάση για 80 λεπτά. Και επίσης, αφού η Τσέλσι είχε έρθει για την ισοπαλία, τότε γιατί ο Ρότζερς δεν είπε «ευχαριστώ» να την έπαιρνε και μαζί και το πρωτάθλημα;

Σύμπτωση;
Και θα ήταν εύκολο για κάποιον να πει ότι τα δύο αυτά αποτελέσματα ήταν προϊόν σύμπτωσης, όμως και εδώ τα γεγονότα και οι αριθμοί μιλούν από μόνα τους. Στην επιστροφή του στο Νησί και μετά τον αγώνα με την Λίβερπουλ ο Μουρίνιο συμπλήρωσε και τους δέκα αγώνες κόντρα στις υπόλοιπες -τα τελευταία χρόνια- μεγάλες ομάδες χωρίς να κάνει ούτε μία ήττα. Νίκησε εντός και εκτός έδρας τους Reds (2-1, 0-2) και την Μάντσεστερ Σίτι (2-1, 0-1) και έκανε νίκη εντός και ισοπαλία εκτός με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (0-0, 3-1), Αρσεναλ (0-0, 6-0), Τότεναμ (1-1, 4-0) έχοντας συνολικά 7 νίκες και 3 ισοπαλίες. Ολα αυτά σε μία χρονιά σίγουρα δεν είναι τυχαία.

Στην κάρτα φαίνονται οι επιδόσεις της Τσέλσι επί των ημερών Μουρίνιο στην Premier League σε ένα μίνι-πρωτάθλημα με τις κορυφαίες ομάδες.

Κοινή λογική…
Οταν έχεις απέναντί σου έναν τεχνικό σαν τον Μουρίνιο είναι άτοπο να λες ότι μπορεί μόνο με άμυνα να πάρει αποτελέσματα. Ο Πορτογάλος έχει τη δυνατότητα να παίξει πολλά διαφορετικά συστήματα ανάλογα πάντα με το υλικό που έχει στα χέρια του και με δεδομένο τον τρόπο που χριειάζεται να να πλήξει τον εκάστωτε αντίπαλο.

Αν με κάποιο τρόπο κάθε φορά που μία ομάδα έπαιζε αμυντικά της ήταν εγγυμένο ότι θα πάρει αποτέλεσμα, σίγουρα σήμερα όλοι οι οπαδοί δεν θα ήθελαν η ομάδα τους να παίζει σαν την Μπαρτσελόνα, αλλά σαν και αυτή που παίρνει τα αποτελέσματα και τους τίλους. Γιατί αυτός είναι ο Μουρίνιο, ο άνθρωπος-συνώνυμο της επιτυχίας και δεν είναι δυνατόν όταν παίζει ημιτελικά Champions League κόντρα στην ομάδα-έκπληξη όλης της Ευρώπης να σκεφτεί κάποιον από εμάς που καθόμαστε στον καναπέ μας για να δούμε «μπάλα» και όχι ποδόσφαιρο.

Ο τρόπος που παίζει πολλές φορές ο Πορτογάλος, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς, όμως δίνει σε όλους τη δυνατότητα να δουν πίσω από τα πολλά γκολ και να απολαύσουν τη μεστρία του να μελετάς και να σχεδιάζεις τα πάντα σε κάθε δύσκολη περίπτωση με κάθε πανίσχυρο αντίπαλο. Και να τα καταφέρνεις.

«Boring, boring Chelsea» τραγουδούσαν οι οπαδοί της Λίβερπουλ στον αγώνα της Κυριακής. Αν μία μέρα μετά ήταν στο χέρι τους να αλλάξουν την ιστορία, ίσως κι εκείνοι προτιμούσαν να είναι βαρετοί για εκείνη τη μέρα.

Αν δεν είναι ήδη, ο Ζοσέ Μουρίνιο στο τέλος της καριέρας του θα είναι ο κορυφαίος προπονητής όλων των εποχών. Κάποιοι μπορούν να πουν ότι είναι απλά ο καλύτερος οδηγός λεωφορείου...

*Τα γραφήματα και η ανάλυση είναι από Zonal Marking και Squawka.

Follow me: Giorgio_Oddo