Τούτο το ντέρμπι το πρόσμεναν με ανυπομονησία. Οχι μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι, αλλά και «παρατρεχάμενοι». Το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Αρσεναλ δεν απασχολούσε μονάχα τους Ντέιβιντ Μόγιες και Αρσέν Βνεγκέρ. Ο Ζοσέ Μουρίνιο, ο Μπρένταν Ρότζερς, o Μάνουελ Πελεγκρίνι, ο Αντρέ Βίλας-Μπόας ακόμα και ο -από σπόντα- Μαουρίτσιο Ποκετίνο της Σαουθάμπτον καιγονταν για ήττα των Λονδρέζων. Φέτος στην Πρέμιερλιγκ γίνεται ένας μικρός, ευχάριστος χαμός (8 ομάδες σε απόσταση 6 βαθμών) στα ψηλά πατώματα που... ομόρφυνε ακόμα περισσότερο από την επιστροφή των Κόκκινων Διαβόλων στο -5 από την κορυφή, την οποία πιστοποίησε (1-0) δια του ώμου του ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι.

Σε ένα πραγματικά πολύ κακό παιχνίδι, δίχως φάσεις και χωρίς το παραμικρό δείγμα του διάσημου ρυθμού της Πρέμιερλιγκ που επιτάσσει η μπάλα να κινείται πάνω κάτω με κινηματογραφική ταχύτητα, οι δύο αντίπαλοι δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα ενδιαφέρον αγωνιστικά. Είναι χαρακτηριστικό το ότι οι Κανονιέρηδες δεν έχουν απειλήσει ουσιαστικά ούτε μία φορά την εστία του Νταβίδ Ντε Χέα και αυτό δεν είναι και ο ορισμός εμφάνισης ομάδας που ονειρεύεται τον τίτλο. Και οι γηπεδούχοι κινήθηκαν στα γνωστά φετινά χαμηλά στάνταρ τους. Ας όψεται ο Φαν Πέρσι που χτίζει δολοφονική παράδοση κόντρα στην πρώην αγαπημένη του, την οποία πλήγωσε για τρίτη φορά σε ισάριθμες φορές που την έχει βρει απέναντι του.

Στο 26' ο Ρούνεϊ κέρδισε ένα κόρνερ και ανέλαβε να το εκτελέσει. Ο Φαν Πέρσι πήρε φόρα από πίσω (τραγικό σφάλμα να μην έχει αντίπαλο στην κίνηση του), πήδηξε ψηλότερα απ' όλους και με τη βοήθεια της τύχης (η μπάλα μπαίνει γκολ πιο πολύ από τον ώμο του), έστειλε ψηλοκρεμαστά τη μπάλα στην εστία του Βόιτσεχ Σέζνι. Αυτό που ακολούθησε δεν είχε συμβεί στα περσινά ματς, στα οποία σκόραρε ο Ολλανδός, ο οποίος τώρα πανηγύρισε σαν τρελός, απόρροια της πίεσης για νίκη που υπήρχε στο στρατόπεδο των Κόκκινων Διαβόλων.

Από εκείνο το σημείο έως και το φινάλε η Αρσεναλ δεν έκανε αυτά που όφειλε για να αντιστρέψει την κατάσταση. Μέχρι το 80' δεν μπορούσε καν να πατήσει την περιοχή, με τους ψυχωμένους αμυντικούς των γηπεδούχων να μην νοιάζονται για την ομορφιά του παιχνιδιού και να διώχνουν όπως όπως. Η μοναδική καλή στιγμή ήρθε από την αντίθετη πλευρά, όταν ο Ρούνεϊ (60') άδειασε τον Κοσιελνί και το σουτ του πέρασε ξυστά από το αριστερό δοκάρι. Οι Κανονιέρηδες πάλι είδαν δύο κοφτερές σέντρες του Σανιά λίγο πριν το τέλος να περνούν ανεκμετάλλευτες και δικαίως έφτασαν στο τελευταίο σφύριγμα ηττημένοι.

Ηταν η πρώτη φορά που θα έφευγαν με σκυμμένο κεφάλι σε εκτός έδρας ματς σε όλες τις διοργανώσεις από τις 3 του περασμένου Μαρτίου («Γουάιτ Χαρτ Λέιν»), με συνέπεια να μείνουν χωρίς νίκη για το πρωτάθλημα στο «Ολντ Τράφορντ» από το 2002! Η Αρσεναλ ήταν σίγουρα κουρασμένη από τα διαδοχικά δύσκολα παιχνίδια (Τσέλσι, Λίβερπουλ, Ντόρτμουντ), αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το ότι παρουσιάστηκαν εκτός κλίματος όλα τα ατού της, με τους Οζίλ, Ράμσεϊ, Καθόρλα να είναι κάκιστοι. Αντιθέτως, οι -επίσης κακοί αγωνιστικά- αντίπαλοι τους... έτρωγαν σίδερα και είδαν τη σεζόν να αποκτά ξανά ενδιαφέρον: τόσο γι αυτούς όσο και για όλους τους άλλους διεκδικητές αυτού του τίτλου που θα μπορούσε με νίκη να φέρει στην αγκαλιά του ο Βενγκέρ.

Μαν. Γιουνάιτεντ (Ντέιβιντ Μόγιες): Ντε Χέα, Τζόουνς, Βίντιτς (46' Κλέβερλι), Σμόλινγκ, Εβρά, Εβανς, Κάρικ, Βαλένσια, Καγκάβα (76' Γκιγκς), Ρούνεϊ, Φαν Πέρσι (85' Φελαϊνί)

Αρσεναλ (Αρσέν Βενγκέρ): Σέζνι, Βερμάελεν, Κοσιελνί, Σανιά, Γκιμπς, Φλαμινί (61' Γουίλσιρ), Αρτέτα (81' Γκνάμπρι), Ράμσεϊ, Καθόρλα (76' Μπέντνερ), Οζίλ, Ζιρού.