Η Εμμανουέλα Πλάκα ξεκίνησε από το μπαλέτο, πέρασε από το πινγκ πονγκ πριν καταλήξει στη μεγάλη της αγάπη, τον στίβο. Ήταν 13 όταν πάτησε για πρώτη φορά στο ταρτάν και, όπως είπε η ίδια, «ερωτεύτηκε» αμέσως το τρέξιμο. Στα 22 της πλέον είναι ένα από τα πολλά υποσχόμενα ταλέντα του ελληνικού στίβου, έχοντας αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας στα 800μ. το περασμένο καλοκαίρι.
Η ίδια μίλησε στο GWomen για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και τις θυσίες που χρειάζονται ώστε να συνδυάσει καποιος πρωταθλητισμό και σπουδές. Μετέφερε δικές της εμπειρίες, αλλά κι εμπειρίες συναθλητριών της για το θέμα του body image και το πώς τα κοινωνικά «πρέπει» για το γυναικείο σώμα επηρεάζουν και τη συμμετοχή των κοριτσιών στον αθλητισμό.
Με όνειρο ζωής το να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Εμμανουέλα Πλάκα μοιράζεται την ιστορία της και στέλνει το δικό της μήνυμα για το πώς ο αθλητισμός μπορεί να γίνει μέσο αυτογνωσίας και ψυχικής δύναμης.
Συνέντευξη στις Βασιλική Μπαρτζιώτη και τη Μάρθα Χωριανοπούλου
Πώς ξεκίνησες να κάνεις στίβο;
«Έκανα πιο πριν μπαλέτο, έκανα 12 χρόνια μπαλέτο αλλά ήθελα να κάνω κάτι άλλο σαν έξτρα δραστηριότητα και αρχικά είχα ξεκινήσει με το πινγκ πονγκ. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τον στίβο αλλά οι γονείς μου μού έλεγαν να περιμένω να μεγαλώσω λίγο. Έκανα πρωταθλητισμό στο πινγκ πονγκ αλλά δεν με κάλυπτε πλήρως και στα 13 μου αποφάσισα να αρχίσω στίβο, βρισκόμουν τότε στη Σαλαμίνα. Απλά μπήκα στο γήπεδο κι όταν άρχισα να τρέχω το ερωτεύτηκα αυτό το άθλημα ήξερα ότι ήταν για μένα».
Από τον στίβο ποια αθλήματα δοκίμασες;
«Επειδή ήμουν μικρότερη κατηγορία είχε τα 600 μ. και τα 1.000 μ. στην κατηγορία μου οπότε έπαιζα ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Στα 600 είχα βγει και πρώτη στην Ελλάδα την πρώτη χρονιά που έτρεχα κι έτσι ξεκίνησα με μία αυτοπεποίθηση παραπάνω».
Πώς συνδύασες τον αθλητισμό με τις σπουδές σου μετέπειτα;
«Αρχικά σταμάτησα τον στίβο για ένα διάστημα και αφιερώθηκα στο διάβασμα και τις πανελλήνιες. Κατάφερα να περάσω ψυχολογία στο ΕΚΠΑ. Έκανα αυτό που ήθελα, πέρασα εκεί που ήθελα και μετά είπα ότι θέλω να ξεκινήσω και πάλι με τον στίβο επειδή το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είναι αρκετά δύσκολο να το συνδυάσω με το πανεπιστήμιο επειδη ειδικά εδώ στην Αθήνα είναι μεγάλες οι αποστάσεις και τρως πολύ ώρα. Αν έχεις διπλή προπόνηση ειδικά είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα. Προσπαθώ να τα κάνω και τα δύο όσο καλύτερα μπορώ, μόνο το καλοκαίρι έκανα μία παύση σπουδών και αφιερώθηκα στον στίβο αποκλειστικά γι'αυτό σημείωσα και πρόοδο κι εκεί».
Έχεις μάθει όμως μέσω του αθλητισμού την απαραίτητη πειθαρχία για να τα συνδυάσεις;
«Ο αθλητισμός πραγματικά μού δίδαξε πολλή πειθαρχία. Αναγκάζεσαι να μπεις σε ένα πρόγραμμα και να το τηρείς αλλιώς μετά δε θα σου μένει χρόνος για να κάνεις όλα όσα θέλεις. Πρέπει να πετύχεις τους στόχους σου δεν γίνεται αλλιώς».
Ο δικός σου μεγαλύτερος στόχος ποιος είναι;
«Σίγουρα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι όνειρο του κάθε αθλητή. Εμένα από μικρή είναι όνειρό μου να βρεθώ εκεί και δεν με νοιάζει και τόσο το αγώνισμα».
Μεγαλώνοντας ποια αθλήτρια θαύμαζες;
«Έχω ως πρότυπο στα 800 την Κίλι Χότζκινσον που είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια. Δε μας δείχνουν όμως και την άλλη πλευρά των αθλητών, τις θυσίες τους κι όλα αυτά. Θαυμάζω τους αθλητές που μπορεί να δω σε κάποιο γήπεδο στο εξωτερικό που μπορεί να έχουν πάει σε παγκόσμια και τους βλέπω στην προπόνηση, σε live οπότε μπορώ να θαυμάσω την προσπάθειά τους επειδή από τα media συχνά βλέπουμε κάτι πιο ψεύτικο».
Μιάς και ανέφερες τη λέξη «θυσία», για να ασχοληθείς στην Ελλάδα με τον στίβο είσαι αναγκασμένη να κάνεις θυσίες;
«Δε θα έλεγα ότι κάνουμε θυσίες επειδή κάνουμε αυτό που αγαπάμε, από την άλλη ο δρόμος μας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Δεν υπάρχει μεγάλη στήριξη. Αναγκαζόμαστε να κάνουμε θυσίες. Πρέπει να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Δεν έχουμε και ποτέ τον απαραίτητο χρόνο άρα πάντα κάτι πάει πίσω, όπως η κοινωνική μας ζωή».
Έκανες λόγο και για τα media, επειδή είναι πολύ σημαντικοί και οι χορηγοί θεωρείς ότι στην εποχή μας αυτός που ξέρει να πουλάει καλύτερα τον εαυτό του βγάζει και περισσότερα χρήματα;
«Ναι το βλέπω πάρα πολύ αυτό, κάποιοι το έχουν συνηθίσει. Κι εγώ το βλέπω άδικο επειδή κάποιοι κάνουμε πολλές θυσίες και κουραζόμαστε πάρα πολύ μέσα στη μέρα και δε μας μένει αρκετός χρόνος για να ασχοληθούμε με τα media. Είναι αναγκαίο κακό αυτό και πρέπει αναγκαστικά να το κάνεις πλέον επειδή έτσι μόνο θα σε βρουν οι χορηγοί και δεν θα κοιτάξουν το αγωνιστικό σου επίπεδο αλλά τους followers και τα social media. Στην εποχή μας έχει κυριαρχήσει αυτό και για κάποιους είναι θετικό. Για μένα, δεν είμαι τύπος που θέλω να προβάλλω των προσωπική μου ζωή οπότε είναι αρνητικό».
Είχαμε δημοσιεύσει κι εμείς μία έρευνα του Guardian που έλεγε ότι πολλά κορίτσια μετά την εφηβία σταματούν τον αθλητισμό επειδή δεν νιώθουν άνετα με το σώμα τους. Εσύ έχεις στον περίγυρό σου κορίτσια που σταμάτησαν για τον ίδιο λόγο;
«Βλέπω συνέχεια τέτοια παραδείγματα. Μπορεί να μην έχουν σταματήσει όλες αλλά όσες συνεχίζουν δέχονται παρατηρήσεις για το σώμα τους, μπορεί να έχουν και οι ίδιες ψυχαναγκασμό με αυτό και με στεναχωρεί επειδή το έζησα και το ξεπέρασα με προσωπική προσπάθεια και κόπο. Είναι πολλές οι κοπέλες που ταλαιπωρούνται σε αυτό το κομμάτι. Δεν προσέχουν την υγεία τους και σε αυτό φταίει το ότι υπάρχουν πρότυπα μη ρεαλιστικά. Δεν είναι απαραίτητο το οτι θα είσαι καλή αν αδυνατίσεις και χάσεις πολλά κιλά. Οι δίαιτες δεν είναι απαραίτητες και προωθούν λάθος μηνύματα».
Αυτά τα σχόλια γίνονται και από προπονητές ή προπονήτριές σας;
«Ειδικά στον στίβο από όταν ξεκίνησα, οι παλιότεροι προπονητές κάνουν συνέχεια σχόλια σε κοπέλες ότι μπορεί να πήραν έξτρα κιλά ή ότι έχουν κυτταρίτιδα. Ένα κορίτσι που είναι στην εφηβεία η όρεξή του αυξάνεται, κι εγώ έχω περάσει από αυτό το στάδιο. Δεν έτρωγα σωστά, μπορεί να είχα πάρει λίγο λίπος στα πόδια όπως συνήθως παίρνουμε τα κορίτσια στην εφηβεία. Είχα ακούσει κι εγώ σχόλιο ότι είχα πάρει κιλά ενώ ήμουν πολύ αδύνατη».
Τις ημέρες της περιόδου που μπορεί να νιώθεις δυσφορία μπορείς αυτό να το μοιραστείς με τον προπονητή σου και να ακολουθήσεις διαφορετικό πρόγραμμα;
«Οι περισσότεροι προπονητές δεν είναι κατάλληλα ενημερωμένοι για αυτό το θέμα. Εγώ είμαι τυχερή επειδή ο δικός μου προπονητής είναι, είχε πολλές κοπέλες αθλήτριες. Τα γνωρίζει λες και είναι γιατρός. Γενικά δεν νιώθω ότι παίρνω την κατανόηση που μου αξίζει επειδή η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική και το βιώνει αλλιώς. Προσωπικά τυχαίνει τις πρώτες μέρες να μην μπορώ να αποδώσω στο μέγιστο βαθμό και να μην έχω και πολλή αυτοπεποίθηση επειδή είναι βιολογικό το θέμα, πέφτει η απόδοση και θέλει προσοχή για τραυματισμούς. Το βιώνω πολύ έντονα και νιώθω πολύ μόνη μου σε αυτό το κομμάτι».
Σχετικά με την προβολή των γυναικών στον αθλητισμό, βλέπεις να έχει γίνει πρόοδος;
«Δυστυχώς βλέπουμε ότι είναι μειωμένη και το συζητάμε και μεταξύ μας. Βόλεϊ, χάντμπολ και όλα αυτά τα αθλήματα, ακόμα και στο ποδόσφαιρο, δεν έχουν μεγάλη προβολή. Στο στίβο τα πράγματα είναι καλύτερα αλλά υπάρχει μία γενικότερη υποτίμηση ότι οι χρόνοι μας είναι πιο κατεβασμένοι και γενικά υπάρχει ένας διαχωρισμός. Το καλό με τον στίβο είναι ότι υπάρχει ίδια προβολή, αυτό είναι το καλό του αθλήματος και βλέπω καλά σημάδια και για το μέλλον».
Τι σου έδωσε εσένα ο αθλητισμός και τι θα έλεγες σε ένα νέο κορίτσι προκειμένου να την πείσεις να ασχοληθεί με αυτόν;
«Μέσα από τον αθλητισμό αποκτάς μεγάλη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση γιατί ό,τι κάνεις το κάνεις για την υγεία σου. Θεωρώ θα φτιάξει η διατροφή σου και θα καλύπτεις σωστά τις ενεργειακές ανάγκες σου. Έπειτα στο γήπεδο με προπόνηση θα φτιάξεις ένα πολύ ωραίο σώμα και οποιεσδήποτε ορμονικές αλλαγές βιώνουμε ως γυναίκες μαθαίνουμε να τις αγαπάμε. Περνάμε πολλά ορμονικά και είναι πραγματικά δύσκολο να τα διαχειριστούμε. Εγώ που έχω καλή εικόνα για το σώμα μου εκείνες τις ημέρες από ψυχολογική άποψη νιώθω δυσφορία, όχι τόσο σωματικά. Μέσα από τον αθλητισμό μπορούμε να τη διοχετεύσουμε την ενέργειά μας και ό,τι μας προβληματίζει μπορούμε να τα βγάζουμε από μέσα μας».