Η Βίλμα Μουρτό είχε ξεκινήσει την καριέρα της στο επί κοντώ αρκετά ελπιδοφόρα.
Κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό, αλλά και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ20, αλλά και κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία , πολλοί περίμεναν μία λαμπρή καριέρα. Αντ’ αυτού έμεινε στάσιμη και ποτέ δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση στο επίπεδο των γυναικών. Μέχρι φέτος…
Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Γιουτζίν ήρθε η καλύτερή της εμφάνιση με την έκτη θέση, χάρη σε ένα άλμα στα 4,60μ. Αυτό όμως δεν της άρεσε. Περίμενε κάτι περισσότερο όπως είπε στον προπονητή της, αφού πίστευε ότι ένα άλμα στα 4,70μ. το είχε.
Τελικά αυτό το άλμα έμελλε να το κάνει ένα μήνα μετά. Οχι μόνο το έκανε, αλλά το… διέλυσε στον ίδιο αγώνα. Στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Εκεί όπου η υπέρβαση ήρθε. Ήρθε μάλιστα τρεις φορές μέσα στον αγώνα με ατομικά ρεκόρ. Στα 4,85μ. σταμάτησε το ρεκόρ της και πήρε τα σκήπτρα από την Κατερίνα Στεφανίδη.
«Δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσω αυτή την εμπειρία. Θυμάμαι πολλά συναισθήματα όταν πέρασα τα 4,75μ. Και τα 4,80μ., αλλά στα 4,85μ. ο κόσμος μου και τα λόγια μου έπαψαν (να υπάρχουν). Ηταν μία μαγική νύχτα αν σκεφτεί κανείς το πως ένιωθα σε όλη την διάρκεια του τουρνουά. Τσέκαρα τον εαυτό μου να προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει στο κεφάλι μου και το σώμα μου. Πριν κάνει η Κατερίνα (Στεφανίδη) το τελευταίο της άλμα στα 4,85μ., είχα στο μυαλό μου δύο σενάρια. Τι θα κάνω αν το περάσει και αν το ρίξει τι θα κάνω εγώ αφού ήδη έχω αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είχα αποφασίσει ότι ακόμη κι αν το ρίξει θα δοκιμάσω για τα 4,85μ.» ανέφερε στην World Athletics.
«Οταν το πέρασα, άρχισα να κλαίω. Ηταν τρελό. Είναι αυτό το συναίσθημα ότι τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει, τίποτα δεν μπορεί να κάνεις λάθος εκείνη τη στιγμή» πρόσθεσε.
«Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα είναι ότι υπάρχουν πράγματα που μπορείς να ελέγξεις και άλλα που δεν μπορείς. Το θέμα είναι να τα αναγνωρίζεις και να προσπαθείς να τα διαχειριστείς όσο το δυνατόν καλύτερα. Η εμπειρίες που αποκόμισα στην κατηγορία των Κ20 είναι κάτι για το οποίο θα είμαι ευγνώμον μια ζωή. Γιατί από τότε μπορώ να διαχειριστώ την πίεση πολύ καλύτερα» κατέληξε η Φινλανδή άλτρια του επί κοντώ.