Τελικά τι ζητάμε το καλοκαίρι; Να φύγουμε ή να γλιτώσουμε;
Οι διακοπές είναι ένας θεσμός. Ένα ολιγοήμερο διάλειμμα εντός εισαγωγικών, προγραμματισμένο, οργανωμένο και σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμο. Συνδέονται με εισιτήρια, κρατήσεις, λίστες αποσκευών και την αγωνία του πακεταρίσματος. Φωτογραφίζονται, δημοσιεύονται, σχολιάζονται. Ακολουθούνται από hashtags, καρδούλες, αυτοματοποιημένες ευχές τύπου «καλά να περάσετε» και «τι ωραία που είστε».
Η απόδραση, από την άλλη, δεν έχει σχήμα. Δεν διαφημίζεται. Δεν προϋποθέτει τίποτα άλλο εκτός από ανάγκη. Και δεν ακολουθεί κανέναν χάρτη. Απόδραση μπορεί να είναι και πέντε λεπτά με κλειστό κινητό σ’ ένα μπαλκόνι. Μπορεί να είναι μια στροφή του δρόμου που δεν έχει ξαναπερπατηθεί. Ένα βλέμμα αλλού, μια παύση στη σκέψη.
Διακοπές vs Απόδραση
Οι διακοπές έχουν τάξη. Συνήθως ξεκινούν με αισιοδοξία και τελειώνουν με λίγη λύπη - από αυτήν τη γλυκιά και ταυτόχρονα μελαγχολική αίσθηση που πάει πακέτο με το τέλος τους και την επιστροφή στις υποχρεώσεις. Είναι ωραίες, γεμάτες μικρές ιεροτελεστίες: οι πρώτοι λουκουμάδες στην παραλία, η φέτα καρπούζι που παγώνει το πιρούνι, το «σήμερα δεν θα κάνουμε τίποτα».
Η απόδραση δεν χρειάζεται χάρτη ούτε ώρα check-in. Είναι απρόβλεπτη και, συχνά, καθόλου ανέμελη. Δεν προϋποθέτει ξαπλώστρες και ρέμβη, αλλά εσωτερική κίνηση. Ένα «ξερίζωμα», μικρό ή μεγάλο. Ίσως και μια επαφή με εκείνα που δεν χωρούν στην κανονικότητα. Είναι βαθιά, παθιασμένη - ακριβώς επειδή είναι αληθινή.
Ανάμεσα σε αυτά τα δύο, κάπου στέκονται και οι σχέσεις. Άνθρωποι με τους οποίους μπορεί να περάσει κανείς υπέροχες διακοπές, αλλά να μην μπορέσει ποτέ να αποδράσει. Και άλλοι που μοιάζουν δύσκολοι στην καθημερινότητα, αλλά δίπλα τους μπορεί κανείς να «εξατμιστεί» από την πραγματικότητα χωρίς να το καταλάβει. Το ποιος ανήκει πού δεν έχει να κάνει με την αγάπη - έχει να κάνει με την ελευθερία που επιτρέπει ο ένας στον άλλο.
Όλα είναι δρόμος
Τελικά, δεν είναι θέμα προορισμού. Δεν παίζει ρόλο αν πρόκειται για νησί, βουνό ή το σπίτι των παππούδων στο χωριό. Η διαφορά είναι στο γιατί φεύγει κανείς. Αν το κάνει για να ξεκουραστεί ή για να χαθεί. Αν ψάχνει να γεμίσει ή να αδειάσει. Αν αναζητά χαρά ή σιωπή.
Κι αν κάποτε τύχει να συμβούν και τα δύο ταυτόχρονα -διακοπές που γίνονται απόδραση- τότε κάτι έχει πάει πολύ καλά. Συνήθως σπάνιο, πάντα πολύτιμο. Κι ίσως να μην χρειάζεται καν να το πει κανείς δυνατά. Αρκεί να το θυμάται όταν έρθει η ώρα να γυρίσει.
Δημοσιεύτηκε στη στήλη «Wheel Talks» στο τ. 114 του περιοδικού gmotion
Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!