Παρακολουθώντας βίντεο από αγώνες σε τουρνουά τυφλών, υπάρχουν ποδοσφαιριστές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το αν πράγματι δεν βλέπουν. Ντρίμπλες που σε καθηλώνουν, πάσες και επικοινωνία ποδοσφαιριστών που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Το ποδόσφαιρο τυφλών είναι διαφορετικό από εκείνα που έχουν συνηθίσει, ωστόσο αποτελεί μια ακόμα απόδειξη ότι οι ΑμεΑ είναι ικανοί για τα πάντα, απλά με διαφορετικό τρόπο. Με σιωπηλούς θεατές, για να ακούγονται οι οδηγίες και η μπάλα. Με συνεχή ομιλία και κίνηση. Και με μικρούς και μεγάλους να βγάζουν μεράκι και τρομερή όρεξη για μπάλα.

Στο ποδόσφαιρο τυφλών επιτρέπεται η συμμετοχή σε τρία άτομα με όραση. Ο ένας, είναι ο τερματοφύλακας και έχει περιορισμένο πεδίο δράσης. Ο δεύτερος είναι ο προπονητής, ο οποίος βρίσκεται εκτός γραμμών του γηπέδου και δίνει συνεχείς οδηγίες. Και ο τρίτος είναι ο οδηγός. Βρίσκεται πίσω από τον αντίπαλο τερματοφύλακα και μιλάει συνεχώς στους επιθετικούς, προετοιμάζοντάς τους για κινήσεις αντιπάλων που μπορεί να γίνονται προς το μέρος τους, για επιλογές πασών, για προϋποθέσεις σουτ. Τερματοφύλακας στις προπονήσεις και οδηγός στα επίσημα ματς στον Πυρσό, ο Δημήτρης Κουγιουμτζόπουλος μιλάει στο GWJ για τη θέση του αθλήματος στην ελληνική κοινωνία.

Πρωτάθλημα με δύο ομάδες!

Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο μόλις σύλλογοι με ομάδες τυφλών, ο Πυρσός στη Θεσσαλονίκη και ο Κεραυνός στην Αθήνα. Οι δυο τους παίζουν απευθείας τελικό στο... πιο σύντομο πανελλήνιο πρωτάθλημα όλων των εποχών! Για ποιο λόγο όμως υπάρχει τόσο μικρή εκπροσώπηση στη χώρα μας; Ο Κουγιουμτζόπουλος τονίζει: «Το ποδόσφαιρο τυφλών είναι λίγο ακριβό σπορ, γιατί πρέπει να παίξεις σε ένα ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο 5χ5 το οποίο να έχει τριγύρω προστατευτικά. Η μπάλα δεν βγαίνει άουτ, χτυπάει στα προστατευτικά και επιστρέφει στον αγωνιστικό χώρο. Η υποδομή είναι λίγο περίεργη για να έχεις γηπεδάκι και ακριβό για αποκλειστική χρήση δική σου. Εμείς χρησιμοποιούμε ένα της Μίκρας που έχει χρησιμοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Αυτό είναι και για κανονική χρήση, δεν τους ενοχλούν τα προστατευτικά», μας λέει αρχικά.

«Για όλους υπάρχει η επιλογή του αθλητισμού»

Ωστόσο, υπάρχει ένας άλλος λόγος που αποτρέπει τα παιδιά στην Ελλάδα να ασχοληθούν με το άθλημα και αυτός δεν είναι οικονομικός: «Η προσωπική μου άποψη είναι πως η μεγαλύτερη δυσκολία αφορά πως αφενός δεν είναι γνωστό το άθλημα των τυφλών και αφετέρου οι γονείς που έχουν τυφλό παιδί το βλέπουν επιφυλακτικά ως προς το κομμάτι της ασφάλειας, ίσως δεν πιστεύουν ότι το δικό τους παιδί μπορεί κι αυτό να παίξει ποδόσφαιρο. Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Όχι μόνο ποδόσφαιρο μπορεί να παίξει, αλλά να κάνει και τα πάντα. Πρέπει απλά να ξεκολλήσουν και να καταλάβουν ότι τα παιδιά μπορούν να τα κάνουν όλα με τον δικό τους τρόπο. Υπάρχουν αυστηροί κανόνες ασφαλείας τους οποίος τηρούμε κανονικά. Οποιοσδήποτε τραυματισμός είναι στο πλαίσιο του ποδοσφαιρικού, δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος, Απλά πρέπει να μάθουν οι γονείς που έχουν παιδάκι ότι υπάρχει αυτή η επιλογή. Είναι επίσης ένα θέμα και η απόσταση, ειδικά στην Αθήνα όπου οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες και ο χρόνος λιγότερος. Θα μπορούσε όμως να γίνει μια καμπάνια και μέσω των Ομοσπονδιών ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Αλλά στην Ελλάδα της κρίσης φαντάζει δύσκολο».

​

Η Αθλητική Ένωση Τυφλών Πυρσός είναι η μοναδική ομάδα, αυτή τη στιγμή, με ενεργό ποδοσφαιρικό τμήμα. Από τους κόλπους της βγαίνουν και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές που στελεχώνουν την εθνική. Ιδρύθηκε το 1997 με στόχο να ενθαρρύνει τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Πλέον, έχει αθλητές τόσο σε ομαδικά, όσο και ατομικά αθλήματα. Εκτός από το ποδόσφαιρο υπάρχει το ανδρικό και γυναικείο γκολμπολ, αλλά και ατομικά αθλήματα, όπως το τζούντο, η τοξοβολία, η κολύμβηση και ο στίβος. Υπάρχουν αθλητές και αθλήτριες από 10 έως 50 ετών που καταλαβαίνουν στην πράξη πως τα προβλήματα όρασης δεν απαγορεύουν σε κανέναν το δικαίωμα στην άθληση.

Μαθαίνοντας το ποδόσφαιρο τυφλών στους Γερμανούς

Στόχος του συλλόγου είναι, λόγω απουσίας εμπειριών και ανταγωνισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα, να γίνονται κάποια ταξίδια εκτός χώρας. «Ουσιαστικά ταξίδια στο εξωτερικό έχουν γίνει πάρα πολλά, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει και αντίστοιχη μεγάλη βοήθεια. Υπάρχει βοήθεια, αλλά είναι με το σταγονόμετρο. Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι από την τσέπη μας και από τα έσοδα του συλλόγου. Είναι ένα μικρό κομμάτι που έρχεται εξωτερικά. Ο σύλλογος όμως πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες όλων των αθλημάτων, δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Όπως για παράδειγμα το γκολμπολ ανδρών και γυναικών. Τα έσοδα που έρχονται πρέπει να τα δώσει και να τα μοιράσει», μας λέει ο Κουγιουμτζόπουλος.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, στο εξωτερικό το άθλημα έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια μεγαλύτερη άνθηση από την Ελλάδα. Σε σημείο που ο... μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο! «Στο εξωτερικό είναι σαφέστατα περισσότερο διαδεδομένο. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο Πυρσός κάνει ένα διεθνές τουρνουά σχεδόν κάθε χρόνο. Καλεί ομάδες από το εξωτερικό, γιατί θέλουμε οι παίκτες μας να έχουν και διεθνείς εμπειρίες και δεν έχουμε παιχνίδια στα πόδια μας εδώ στην Ελλάδα. Πριν από 6-7 χρόνια είχαμε απευθύνει πρόσκληση και στους Γερμανούς, οι οποίοι τότε δεν είχαν ούτε μία ομάδα. Ήρθαν από την Ομοσπονδία, έμαθαν το ποδόσφαιρο τυφλών και μας ευχαρίστησαν. Από τότε μέχρι τώρα έχουν κοντά στις 10 ομάδες με κανονικό πρωτάθλημα και εμείς παλεύουμε με τις δύο ομάδες.

Οι Ισπανοί έχουν κανονικό πρωτάθλημα, με διψήφιο αριθμό ομάδων. Και ενώ το πανευρωπαϊκό γινόταν μέχρι πέρυσι με οκτώ ομάδες, στο προηγούμενο αυτές αυξήθηκαν, έφτασαν 9 ή 10 και τώρα όπως μας ενημέρωση η IPSA θα γίνονται προκριματικά εξαιτίας των αυξημένων συμμετοχών στα προκριματικά. Υπάρχει διείσδυση του ποδοσφαίρου σε χώρες που δεν υπήρχε. Θα κατεβάσουν π.χ εθνικές ομάδες η Αλβανία, η Τσεχία, η Πολωνία, που δεν είχαν». Το 2011 ο Ντέβιντ Μπέκαμ δοκίμασε να παίξει με την Παραολυμπιακή ομάδα της Αγγλίας και φέτος οι παίκτες της Μπαρτσελόνα Μέσι, Μπούσκετς, Σέρχι Ρομπέρτο, Ιβάν Ράκιτιτς και Μάσιπ προσπάθησαν να νιώσουν για λίγο όπως οι παίκτες της εθνικής Ισπανίας.

«Όσοι έχουν επιφυλάξεις να έρθουν να δουν»

Όσον αφορά την Εθνική Ελλάδας; Δεδομένα το παλεύει, παρά τη μικρή δεξαμενή παικτών και τις αντικειμενικές δυσκολίες της κρίσης. Όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο τυφλών, όπως τονίζει στο gazzetta o Δημήτρτης Κουγιουμτζόπουλος, είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν το άθλημα ζωντανό! «Ναι, έχουμε εθνική ομάδα. Στο τελευταίο πανευρωπαϊκό τουρνουά στο Χέρεφορντ εγώ συμμετείχα ως οδηγός. Έχουμε συμμετοχή σε κάθε τουρνουά, στο τελευταίο δεν πήγαμε καλά βέβαια και γι' αυτό κατά πάσα πιθανότητα μάλλον θα παίξουμε φέτος προκριματικά για πρώτο φορά, με στόχο μια θέση στα τελικά του Βερολίνου. Η δεξαμενή μας είναι πολύ μικρή. Υπάρχει μια χούφτα παικτών, από τους οποίους γίνεται η συμμετοχή για την εθνική και μπορεί να είναι πάνω από 40 χρονών ή κοντά στα 20.

Εμείς θέλουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να κρατήσουμε το άθλημα ζωντανό, να το επικοινωνήσουμε στον κόσμο, με γονείς που έχουν επιφυλάξεις, με μικρά παιδιά. Να έρθουν στην ομάδα, να δουν το κλίμα πως ειναι που είμαστε μια τρελή παρέα και να υπάρξει ενδιαφέρον από όλους για το ποδόσφαιρο τυφλών».