Η κουβέντα γύρω από το «Big 4» του εγχώριου ποδοσφαίρου και της απουσίας ελληνικού στοιχείου στην ενδεκάδα έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι με τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, έχει συνεχιστεί με την έναρξη του πρωταθλήματος και φούντωσε από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε ούτε έναν στην 18άδα του στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννενα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας την προηγούμενη εβδομάδα...

Σ' αυτό το κομμάτι η ΑΕΚ μπορεί να αισθάνεται σχετικά καλά, ή πιο σωστά, αρκετά καλά συγκριτικά με τους αντιπάλους της, τους άλλους τρεις δηλαδή που διεκδικούν τον τίτλο του πρωταθλητή. Κι αυτό διότι από τα ματς με αντίπαλο την Σεντ Ετιέν φάνηκε ότι οι Κιτρινόμαυροι έχουν στόχο να αξιοποιήσουν το ελληνικό στοιχείο και να το αναδείξουν δίνοντάς του χρόνο συμμετοχής ανεξαρτήτως αντιπάλων!

Τα χρόνια που οι επτά από τους 11 που ξεκινούσαν στις μεγάλες ομάδες του εγχώριου προϊόντος ήταν Έλληνες, εννοείται πως, έχουν περάσει και πολύ δύσκολα (εκτός αν αλλάξουν οι απαιτήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο) θα επιστρέψουν. Συμβαίνει για να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο και σε όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης... Πρόκειται για ένα αναγκαίο κακό που έχουν αναδείξει ξανά και ξανά οι Άγγλοι θεωρώντας πως οι πολλοί ξένοι που παίζουν συνέχεια στο Νησί και την Πρέμιερ δεν βοηθάνε και την Εθνική της χώρας τους να σηκώσει κεφάλι.

Αγορά και παραγωγή, δύσκολο εγχείρημα!

Όπως και να 'χει στην Ελλάδα εκτός όλων των άλλων, αν θέλουμε να βρούμε ουσιαστικές δικαιολογίες, υπάρχει και το πρόβλημα της τιμής. Όλες οι ομάδες που έχουν στη διάθεσή τους, στο ρόστερ τους ντε, καλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές, συνήθως ζητάνε απίθανα ποσά από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες που έχουν και τη μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα για να πουλήσουν το... προϊόν παραγωγής τους.

Για τον λόγο αυτό ανά διετίες κυρίως οι μεγάλες ομάδες διαφημίζουν ένα σούπερ – ουάου πρότζεκτ για τις ακαδημίες τους. Προβλέπουν στην ουσία (άρα στο να δημιουργήσουν τέτοιους που βρίσκουν αλλού ακριβά) αλλά φυσικά και δεν το κάνουν σωστά με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόοδος, εξέλιξη και στο τέλος της κουβέντας παραγωγή ποδοσφαιριστών από τις ίδιες (τις δικές τους) ακαδημίες του συλλόγου...

Έτσι επιστρέφουν στην αναζήτηση Ελλήνων είτε που αγωνίζονται στο εξωτερικό και θέλουν να επιστρέψουν (όπως έκανε η ΑΕΚ με τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο για παράδειγμα, πιο παλιά ο Παναθηναϊκός με τον Κλωναρίδη και τον Νίνη και ο Ολυμπιακός με τον Φορτούνη και ο ΠΑΟΚ με τον Τζαβέλλα) είτε χτυπώντας τις πόρτες των άλλων ελληνικών κλαμπ που θα πουλήσουν μεν, αλλά ακριβά δε όπως πάντα.

Η ΑΕΚ και οι Έλληνές της...

Όπως σημειώνω και παραπάνω η ΑΕΚ δύναται να αισθάνεται αρκετά άνετα και ευχάριστα στο συγκεκριμένο κομμάτι και πάντα συγκριτικά με τους βασικούς της αντιπάλους. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι Κιτρινόμαυροι αποτελούνται από μόνο Έλληνες ποδοσφαιριστές εννοείται, ή πως η ενδεκάδα της Ένωσης αποτελείται από ελληνόπουλα, σε καμία περίπτωση.

Ωστόσο στο μέτρο του δυνατού και εφικτού (οικονομικά αφού υπενθυμίζουμε πως οι σύλλογοι και οι διοικήσεις στην Ελλάδα για ένα ταλέντο παραγωγής τους αξιώνουν τρελά λεφτά) η Ένωση καταφέρνει να χρησιμοποιήσει σε κάθε ματς είτε στην ενδεκάδα από την αρχή είτε με αλλαγές ακόμη και επτά Έλληνες στην ενδεκάδα!

Χαρακτηριστικά στις αναμετρήσεις που έχει παίξει έως τώρα μπορούμε να διαπιστώσουμε με ευκολία τα παραπάνω τη στιγμή που έχει τεράστια αξία και σημασία να σημειώσουμε πως δεν υπολογιζόταν έως τώρα ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που αποκτήθηκε αργά από την ΑΕΚ. Προσθέστε και τη συγκεκριμένη περίπτωση ποδοσφαιριστή και θα καταλήξετε εύκολα στο συμπέρασμα ότι οι Κιτρινόμαυροι είναι αυτοί που έχουν το περισσότερο ελληνικό αξιοποιήσιμο στην 11άδα τους υλικό…

Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος που επί της ουσίας ήταν η 3η αγωνιστική η ΑΕΚ φιλοξένησε την Ξάνθη και οι ποδοσφαιριστές από τον… τόπο μας που συμμετείχαν στην αναμέτρηση ήταν οι εξής πέντε: Ανέστης, Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας, Μάνταλος και Αραβίδης με τον Χριστοδουλόπουλο να υπολογιζόταν ακόμη και για βασική επιλογή αλλά να τραυματίζεται και να χάνει την ευκαιρία για επίσημο ντεμπούτο με την κιτρινόμαυρη φανέλα της νέας του ομάδας.