Εάν φόρεσες τα πρώτα σου αθλητικά παπούτσια στη δεκαετία του '80 θα θυμάσαι πως Nike και Adidas αποτελούσαν άγνωστες λέξεις για τους πιτσιρικάδες της εποχής.

Επίσης, δημοφιλείς πολυεθνικές εταιρίες υποδημάτων όπως Reebok, Puma, Asics, New Balance δεν είχαν διεισδύσει ακόμη στην παρθένα ελληνική αγορά.

Η Zita Hellas, ιδιοκτησίας του άλλοτε προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ Ανδρέα Ζαφειρόπουλου (1984-1988) κατάφερε στην περίοδο της ακμής της να αποτελεί τον ηγέτη του συγκεκριμένου κλάδου σε ποσοστό 65% κάνοντας μάλιστα εξαγωγές σε Βαλκάνια και Κύπρο.

Ο Ζαφειρόπουλος αναφερόταν από τα ΜΜΕ ως «μίστερ Ζήτα» ή απλά «Ζήτα», λόγω της εταιρείας του.

Στα μέσα της δεκαετία του '80, κάθε συσχετισμός με αθλητικά παπούτσια (σπορτέξ) περιορίζονταν σε Zita και Strike.

Οι trendy της εποχής προτιμούσαν -μη έχοντας άλλη επιλογή- τα ελληνικά προϊόντα. Παπούτσι από τον τόπο σου που λένε...

Zita και Strike γαλούχησαν στρατιές νέων λίγα χρόνια μετά την μεταπολίτευση.

Σπορτέξ με σκρατς αλλά και με κορδόνια. Μποτάκια, χαμηλά, ποδοσφαιρικά με τάπες αλλά και μπασκετικά.

«Φοράει Strike και καρφώνει», έλεγε το δημοφιλές σλόγκαν.

Την συγκεκριμένη ατάκα την θυμούνται πολλοί από το «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα» με τον «Μπίλια» να την αναφέρει για τον γυμναστή του.

Η Zita, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της κυκλοφορώντας σε κάθε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση επετειακά μοντέλα.

Οι παλιοί θα θυμούνται «Ιταλία-Roma 80» με αφορμή το Euro και «Mexico 86» με αφορμή το Μουντιάλ εκείνης της εποχής με βιδωτές τάπες.

Ιστορία έγραψε και το cult σποτ της Zita: «Μέσα στη ντίσκο γυρνάς, για ένα φλερτ ξενυχτάς, με τα Zita, πάντα Zita».

Η επέλαση πολυεθνικών brand names που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '80 παρέσυρε τις δύο ελληνικές εταιρίες, οι οποίες αναπόφευκτα έχασαν το μεγάλο μερίδιο που κατείχαν στην αγορά.

Αν και τα σχέδια τόσο της Zita, όσο και της Strike στέκονταν σε υψηλό επίπεδο, όντας προσεγμένα για τα δεδομένα της εποχής δεν κατάφεραν να ανταγωνιστούν τα αντίστοιχα ξένων εταιριών. Η ξενομανία εκτός των άλλων είχε κυριεύσει τους Έλληνες και στα υποδήματα.

Άπαντες ήθελαν παπούτσια με αερόσολα, γλώσσες που φούσκωναν και φανταχτερά σχέδια με πιο συμπαγές υλικό.

Οι ελληνικές εταιρίες παραγωγής έχασαν την ταυτότητα τους, αποδυναμώθηκαν την στιγμή που οι πιτσιρικάδες αποταμίευαν το χαρτζιλίκι τους προκειμένου να αποκτήσουν την τελευταία έκδοση των Air Jordan.

Τα εισαγόμενα παπούτσια οδήγησαν σε μαρασμό τόσο την Zita όσο και τη Nike που δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν το χαμηλό κόστος της ασιατικών εργοστασίων, αλλά και το μπάτζετ των ξένων εταιριών.

Τα Strike εκδίδονταν από το παλιό εργοστάσιο της Αλυσίδας στην Παπαναστασίου στη Θεσσαλονίκη.

Στη δεκαετία του '90 τα πάλαι ποτέ κραταιά Strike έμοιαζαν με ρετσινιά στη συνείδηση ενός μαθητή Γυμνασίου που ήθελε να ανταγωνιστεί τον φίλο του που φορούσε νέα μοντέλα ξενόφερτων υποδημάτων.

Σε ότι αφορά την Zita, η οικογένεια Ζαφειρόπουλου είχε φροντίσει να την απογειώσει κάνοντας την σημείο αναφορά στην Ελλάδα (Zita Hellas), αλλά και στα Βαλκάνια (Zita International).

Στη δεκαετία του '70, αλλά και του '80 σχεδόν όλοι οι νέοι φόρεσαν ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες ζευγάρια Zita που κυκλοφορούσαν ευρέως σε κάθε νομό της χώρας.

Καινοτομία της εποχής αποτέλεσαν τα αυτοκόλλητα σκρατς αντί για τα κορδόνια που προτιμούνταν κυρίως από μικρότερες ηλικίες, αλλά και οι προσεγμένες σόλες που απορροφούσαν τους κραδασμούς και είχαν μεγαλύτερη διάρκεια!