Εύκολο εμπόδιο, είπαν.

Μπράβο στους Ισλανδούς που τερμάτισαν δεύτεροι από τον όμιλό τους και έπεσαν εκείνοι πάνω στους Άγγλους κι όχι οι Πορτογάλοι, είπαν.

«Μαύρη Δευτέρα», την είπαν όμως, εκείνη της 27ης Ιουνίου του 2016.

Επισημοποιήθηκε ακόμα ένα ντροπιαστικός αποκλεισμός, ίσως ο πιο εξευτελιστικός στα χρονικά για τα «τρία λιοντάρια». Μια ομάδα που ξεκίνησε πάλι με ελπίδες, υποσχέσεις, προσδοκίες, αυτοπεποίθηση (ίδιο το έργο κάθε φορά πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση) για να ολοκληρωθεί το... κεφάλαιο της γεμάτης πόνο ιστορίας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, με την ήττα από το μικρότερο έθνος που συμμετέχει στο Euro 2016. Με πληθυσμό ίσο του... Λέστερ, με καρδιά, όμως, χιλίων λεόντων.

Όχι των ... 23 μόνο που είχαν οι Άγγλοι διεθνείς στα γήπεδα της Γαλλίας.

Και εξαιρώντας την σοκαριστική ήττα (1-0) από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, με την Αγγλία να έχει παίκτες όπως ο Στάνλεϊ Μάθιους, ο Τομ Φίνεϊ και ο Μπίλι Ράιτ, θ' ασχοληθούμε με ό,τι έχει συμβεί την τελευταία 50ετία, μετά και την τεράστια επιτυχία του Μουντιάλ του '66, ένα έτος στο οποίο... έχουν μείνει τα λιοντάρια, αφού ήταν η μοναδική τους μεγάλη επιτυχία μέχρι και φέτος.

Από τις πιο επώδυνες αναμνήσεις, είναι εκείνη της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974. Τον Οκτώβρη του προηγούμενου έτους, οι Πολωνοί φτάνουν στο «Γουέμπλεϊ», κατατροπώνονται όσον αφορά την εξέλιξη του παιχνιδιού, όμως καταφέρνουν να πάρουν την ισοπαλία με το τελικό 1-1 που διαμορφώθηκε από τα λάθη των Χάντερ και Σίλτον στη φάση όπου ο Ντομάρσκι έστειλε τη μπάλα στα αγγλικά δίχτυα.

«Στο δεύτερο ημίχρονο έκανα ένα βολέ και συνήθιζα να γυρίζω για να γιορτάσω πριν δω τη μπάλα να καταλήγει στην εστία όταν ήξερα πως ήταν γκολ... Αυτό πήγα να κάνω και τότε μετά το 1-1, όμως ένα χέρι πετάχθηκε και έβγαλε τη μπάλα...» σχολίασε έπειτα από χρόνια ο Άλαν Κλαρκ, με τον Νόρμαν Χάντερ να έχει δηλώσει: «Όποτε σκέφτομαι εκείνο το ματς, εύχομαι να είχα σκεφτεί πιο καθαρά και να είχα διώξει τη μπάλα μακριά, όχι να κάνω το λάθος που έκανα και οδήγησε στο γκολ των Πολωνών...».

Θέλετε στοιχεία του παιχνιδιού; Στα 36 τα σουτ των Άγγλων έναντι 2 των αντιπάλων τους. Στα 26 τα κόρνερ. Έξι προσπάθειες σταμάτησαν είτε στο δοκάρι είτε πάνω στη γραμμή... Τρομερές αποκρούσεις από τον Πολωνό πορτιέρο, Γιαν Τομαζέφσκι. Δεν ήταν γραφτό. Η Αγγλία δεν βρέθηκε ποτέ στην τελική φάση της διοργάνωσης της Δυτικής Γερμανίας...

Ποιος να ξεχάσει την ήττα από τους Νορβηγούς, στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982; Κι ας μην κόστισε το παραμικρό... Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία εκείνη τη στιγμή είχε πως σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο που στη θεωρία ήταν υποδεέστερος και οι Άγγλοι έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους κόντρα στους τελευταίους του ομίλου των προκριματικών, ηττήθηκαν με σκορ 2-1 για να χαρίσουν σε... ένα από τα πολλά έθνη, μια στιγμή που θα τη θυμούνται για πάντα. Γιατί προέταξαν τα στήθη τους, έπαιξαν στο μάξιμουμ και έβγαλαν ψυχή στο χορτάρι. Αυτό, δηλαδή, που τότε δεν είχαν οι παίκτες του Ρον Γκρίνγουντ.

Ποιος να ξεχάσει από εκείνο το ματς την περιγραφή του Μπγιοργκ Λίλελιεν στο φινάλε, όταν και άρχισε να φωνάζει στο μικρόφωνό του: «Λόρδε Νέλσον, Λόρδε Μπίβερμπρουκ, Σερ Γουίνστον Τσέρτσιλ, Σερ Άντονι Έντεν, Κλεμέν Ατλ, Χένρι Κούπερ, Λέιντι Νταϊάνα, Μάγκι Θάτσερ, με ακούς; Μάγκι Θάτσερ, τα παιδιά σου ηττήθηκαν κατά κράτος σήμερα!».

Η αποτυχία συμμετοχής στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1984, ήρθε με τρόπο που αναδεικνύει και με το παραπάνω ότι οι Άγγλοι τελικά ... το 'χουν μέσα τους να υποτιμούν τον αντίπαλο, όταν εκείνος φαντάζει στα μάτια τους αδύναμος και ανήμπορος να τους κοντράρει. Όπως έγινε και με τη Δανία, σε ματς των προκριματικών του Euro 1984, στο «Γουέμπλεϊ», με τα «τρία λιοντάρια» να βολεύονται και με ισοπαλία και τελικά να υπόκεινται ήττα (1-0) με συνέπεια τον αποκλεισμό!

«Η υπεροψία γίνεται ... θηρίο όταν αφορά κάποιο άθλημα και αυτό πολύ δύσκολα το φέρνεις υπό έλεγχο» σχολίασε η «Guardian» για εκείνο το ματς στο Λονδίνο... «Τόσο καλό όμιλο, ούτε να τον διαλέγαμε» είχε πει ο Ρον Γκρίνγουντ για το γκρουπ που έφερε τους Άγγλους αντιμέτωπους με Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Δανία και την Εθνική Ελλάδας. Πού να 'ξερε πως θα έρθουν τα πράγματα...

Ένα από τα χειρότερα τουρνουά της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, ήταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, στη Δυτική Γερμανία. Η πρεμιέρα, ήταν... σαν όλες τις άλλες. Δίχως νίκη. Κι όχι απλά δίχως νίκη, αλλά με ντροπιαστική ήττα που ουσιαστικά επιβεβαίωσε στη συνέχεια το χειρότερο σενάριο.

Οι Ιρλανδοί, στην πρώτη τους παρουσία σε μεγάλη διοργάνωση, σόκαραν τους «γείτονές» τους με γκολ του Ρέι Χάουτον και εν συνεχεία, το σύνολο του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον, ηττήθηκε στα και στα δύο παιχνίδια που ακολούθησαν για να επιστρέψει με σκυμμένο το κεφάλι πίσω στο Νησί...

Ο επί σειρά ετών εκφωνητής του «BBC», Μπάρι Ντέιβις, έχοντας ακολουθήσει την Αγγλία σε αρκετές διοργανώσεις, θυμάται πως το 1990, στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στην Ιταλία, έγινε η ... αρχή των χαμένων πέναλτι για την Αγγλία.

«Γεννήθηκε αυτό το καταραμένο DNA που θέλει την εθνική ομάδα να μην τα καταφέρνει όταν έρχεται εκείνη η στιγμή των εκτελέσεων πέναλτι» τόνισε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «ESPN» λίγο μετά και τον φετινό αποκλεισμό των «τριών λιονταριών», σε μια προσπάθεια να θυμηθεί οδυνηρούς αποκλεισμούς.

«Σαν εκφωνητής, με τα χρόνια, αντιλαμβάνεσαι πως ένας ποδοσφαιριστής έχει πιθανότητες ν' αστοχήσει, από τον τρόπο που κατευθύνεται προς το σημείο της εκτέλεσης... Στα χαρτιά, ο Πιρς δεν ήταν από αυτούς που πίστευες πως θα αστοχήσει...» έλεγε για τον ημιτελικό με τους Δυτικογερμανούς, με τον άλλοτε διεθνή άσο ν' αποτυγχάνει απέναντι στον Ίλγκνερ...

Αυτά τα ... καταραμένα τα πέναλτι «έκαψαν» τους Άγγλους, τόσο στο Euro του 1996 - σε τουρνουά που φάνταζε η τεράστια ευκαιρία της εθνικής ομάδας της Αγγλίας να επαναλάβει ό,τι είχε κάνει το μακρινό πλέον '66 - όσο και στο Μουντιάλ του '98. Κι όμως, πάλι η όποια προσπάθεια, ολοκληρώθηκε με πόνο, με σκυμμένα κεφάλια, με ιδρώτα που δεν απέφερε καρπούς, με έντονη κριτική, με απογοήτευση, με επιστροφή στο σπίτι δίχως το παραμικρό θετικό...

Στο Ευρωπαϊκό που φιλοξένησε η Αγγλία, ήθελε να δείξει πως ήταν το απόλυτο αφεντικό... εντός έδρας. Η πορεία σταματάει στον ημιτελικό, εκεί όπου έχει διατηρηθεί η ελπίδα και την ... πετάει στα σκουπίδια ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ με κάκιστη εκτέλεση πέναλτι... Ο άνθρωπος που πλέον εμφανίζεται ανάμεσα στους υποψήφιους για τη θέση που άφησε κενή στον πάγκο ο Ρόι Χότζον, ήταν ο μοιραίος σε ένα σύνολο που είχε παίκτες όπως ήταν οι Σίρερ, Γκασκόιν, Ανταμς και Σεριγχαμ, όμως η πίεση της κατάστασης και οι Γερμανοί, «λύγισαν» την αγγλική ομάδα.

Δύο χρόνια αργότερα, ήταν η Αργεντινή εκείνη που πήρε πρόκριση στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ, με τους Ινς και Μπάτι ν' αστοχούν από την άσπρη βούλα για τους Άγγλους. Αυτό που προξενεί τεράστια εντύπωση και τότε είχε θεωρηθεί... εξοργιστικό, ήταν πως ενώ είχαν σημειωθεί παθήματα στο παρελθόν, τα «τρία λιοντάρια» δεν είχαν προπονηθεί καθόλου για το ενδεχόμενο να πάει η νοκ-άουτ αναμέτρηση στη «ρωσικη ρουλέτα»!

Στο Euro του 2000, θεσμός τον οποίο φιλοξένησαν από κοινού η Ολλανδία με το Βέλγιο, η Αγγλία έγραψε... πολύ σύντομα την ιστορία της παρουσίας της. Απόλυτη αποτυχία, αποκλεισμός από τη φάση των ομίλων και τέλος από τον πάγκο ο Κέβιν Κίγκαν. Ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής, είχε σταθεί στο ύψος του και έφυγε με αντρίκειο τρόπο. «Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες, υπάρχει ταλέντο, υπάρχουν νέοι διεθνείς για τις επόμενες γενιές, όμως εγώ ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος αυτή τη στιγμή» ήταν τα λόγια του.

Ο Ρούνει, ο Μπέκαμ, ο Όουεν, ο Τζέραρντ ο Λάμπαρντ, ο Τέρι, ο Κάμπελ και οι υπόλοιποι, εμφανίστηκαν το 2004 στην Πορτογαλία, όμως η εικόνα των «τριών λιονταριών» ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτική. Ένα σύνολο που έδειχνε να μην μπορεί να οργανωθεί εντός γηπέδου και να εκμεταλλευτεί την ποιότητα που είχε ο καθένας από τους διεθνείς, έφεραν τον αποκλεισμό από τους οικοδεσπότες, Ίβηρες.

Ακόμα κι αν τότε οι Άγγλοι φώναξαν για το γκολ του Σολ Κάμπελ που δεν μέτρησε ποτέ και θα τους έστελνε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, όσο κι αν ο ρέφερι εκείνου του αγώνα, Ουρς Μέιερ, από την Ελβετία, προκάλεσε οργή και έγινε αποδέκτης καζούρας και ... προσφοράς για εξετάσεις στα μάτια (!), η ιστορία γράφτηκε. Η εθνική ομάδα αποκλείστηκε και η δικαιολογία... παρέμεινε μια τέτοια που θα έχουν την εξιστορούν οι τότε πρωταγωνιστές.

«Δίχως ποιότητα, δίχως μαχητικότητα, δίχως καθαρή σκέψη... Δίχως πρόκριση. Δίκαιος αποκλεισμός από τους εκπληκτικούς Κροάτες» ήταν το σχόλιο από την «Telegraph» τον Νοέμβρη του 2007, στο φινάλε της προκριματικής φάσης του Euro της επόμενης χρονιάς για την παταγώδη αποτυχία της Αγγλίας.

«Ξεχάστε όσους απλά... χάνουν την ταυτότητά τους στη δημόσιες υπηρεσίες. Ένα ολόκληρο έθνος έχασε την ταυτότητά του με αυτό που είδε στο Γουέμπλεϊ. Ο ΜακΚλάρεν, όσο κι αν προστατευόταν με την ομπρέλα από τη βροχή, δεν μπορεί να προστατεύσει πλέον τον εαυτό του και ουδείς θα κλάψει για εκείνον στην FA» συνέχισε το δημοσίευμα του δημοφιλούς βρετανικού Μέσου. Τα «τρία λιοντάρια» την είχαν ... πατήσει και πάλι.

«Αποτύχαμε, πληρώνω το τίμημα, είναι δικό μου λάθος» ήταν τότε τα τελευταία λόγια του Στιβ ΜακΚλάρεν προτού αποτελέσει παρελθόν από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

«Κάναμε ένα βήμα προς τα πίσω για να ... μας δούμε καλά, να θαυμάσουμε αυτό που πετύχαμε και πραγματικά, μείναμε εκεί. Δεν κάναμε ούτε ένα βήμα προς τα μπρος...». Τάδε έφη Γκλεν Χοντλ πριν από λίγα χρόνια και η ατάκα του αυτή αποδεικνύεται διαχρονική. Η εθνική ομάδα της Αγγλίας δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά! Καμία βελτίωση, καμία αλλαγή, καμία διάκριση σε μεγάλη διοργάνωση από το 2010 έως και φέτος, εν έτει 2016. Τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις, τίποτα σημαντικό.

Κάθε χρόνο, λίγο καιρό πριν από το ταξίδι σε κάθε διοργανώτρια χώρα, οι ελπίδες, οι υποσχέσεις και η σιγουριά που αποπνέουν τα μέλη της αποστολής, κατεδαφίζονται και καταρρακώνουν ένα ολόκληρο έθνος.

Η παραμονή της ομάδας στη Νότια Αφρική ήταν κάθε άλλο παρά ιδανική. Με τον Ρούνεϊ να εξαπολύει ύβρεις μπροστά στην κάμερα έπειτα από τις αποδοκιμασίες του κόσμου στο φινάλε της ισοπαλίας (0-0) με την Αλγερία στη φάση των ομίλων και τα «τρία λιοντάρια» να μένουν στο ακυρωθέν γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ απέναντι στους Γερμανούς στη φάση των «16», όταν τα «πάντσερ» απλά έχουν φτάσει με άνεση στο 4-1, τότε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η διοργάνωση από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αποδεικνύεται τελείως λάθος.

«Η πορεία σταμάτησε με έναν συνδυασμό... ντροπής και αδικίας. Η κυριαρχία των Γερμανών και το γεγονός πως οι Άγγλοι ήταν εμφανώς κατώτεροι, θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα στο μυαλό του Καπέλο και των παικτών του, αφού θα μένουν μονάχα στο γκολ που δεν μέτρησε ποτέ...» ανέφερε το «BBC» μετά τον αποκλεισμό.

Με... κύριο θέμα συζήτησης πριν από το Euro 2012 τις διακοπές του Γουέιν Ρούνεϊ στο Λας Βέγκας, κάτι από το οποίο βέβαια έβαλαν μυαλό οι Άγγλοι βλέποντας τον νυν αρχηγό να... σέρνεται στα γήπεδα των Πολωνίας και Ουκρανίας, η Αγγλία βρέθηκε στο αμέσως προηγούμενο (από το φετινό) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το φινάλε ήταν ... μια από τα ίδια.

Τέλος στα πέναλτι, δάκρυα, απογοήτευση και ένα συναίσθημα που ... άγγιζε ίσως και την αδιαφορία λόγω του συνηθισμένου, πλέον, τρόπου με τον οποίο η εθνική ομάδα εμφανιζόταν δίχως καμία διαφορά από τα προηγούμενα τουρνουά, δίχως να μπορεί ν' ανταγωνιστεί τα υπόλοιπα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Ο Άσλεϊ Κόουλ νικήθηκε από τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν στα πέναλτι, ο Αλεσάντρο Ντιαμάντι τότε για την Ιταλία στη φάση των «16» νίκησε τον Χαρτ και η «σκουάντρα ατζούρα» συνέχισε την πορεία της στον θεσμό.

«Μέχρι και 10 μέρες πριν, αυτό το συναίσθημα της ελπίδας για το κάτι διαφορετικό. Αυτή η αισιοδοξία, αυτό που σου βγάζει η κατάσταση... Και 10 μέρες μετά, η ζωή απλά συνεχίζεται γιατί η Αγγλία έχει αποκλειστεί ξανά δίχως να κάνει το παραμικρό διαφορετικό» το σχόλιο του Ρίτσαρντ Λιτλτζον στη «Daily Mail». Στη φάση των ομίλων, οι Άγγλοι πήραν νίκες επί των Σουηδών και της Ουκρανίας, με τους τελευταίους δικαίως να παραπονιούνται και για την απομάκρυνση του Τζον Τέρι όταν η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή, όμως το γκολ δεν μέτρησε ποτέ για να παραμείνει το 1-0 για τα «τρία λιοντάρια».

Όσο κι αν μετά το Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία η FA στήριζε τον Ρόι Χότζον, όσο κι αν ο Ρίο Φέρντιναντ έκανε λόγο για διοργάνωση που μπορεί ν' αποτελέσει μεγάλο μάθημα ενόψει του μέλλοντος για την πίεση που ασκείται στους ποδοσφαιριστές σε ένα τόσο μεγάλο τουρνουά και για τη σημασία που έχουν οι εμπειρίες σε αυτό το επίπεδο, όσο κι αν έπεσε το φταίξιμο ακόμα και στην... Πρέμιερ Λιγκ για να υπάρξει κουβέντα για χειμερινή διακοπή, το θέμα ήταν ένα και ... λυπηρό.

Ο αποκλεισμός ήρθε μόλις έπειτα από δύο παιχνίδια, στη φάση των ομίλων, για πρώτη φορά έπειτα από το μακρινό 1958! Οι ήττες από Ιταλία και Ουρουγουάη είχαν αφήσει πλέον την τύχη της ομάδας του Χότζον στα... πόδια των Ιταλών και των Κοσταρικανών, με τους τελευταίους – που αργότερα απέκλεισαν την Εθνική Ελλάδος στα πέναλτι, να παίρνουν μεγάλη νίκη επί της «σκουάντρα ατζούρα» με σκορ 1-0 και να πέφτουν οι τίτλοι τέλους της παρουσίας των Άγγλων στη χώρα του καφέ...