Η αρχή έγινε απλά με το σήμα της Λέστερ και την προσωπογραφία του Κλαούντιο Ρανιέρι...

Άπαντες το θαύμασαν και έσπευσαν να φωτογραφηθούν σε αυτό, σ' έναν από τους πιο δημοφιλείς – πλέον – δρόμους στο Λέστερ.

Ο Ρίτσαρντ Γουίλσον το ξανασκέφτηκε και είπε να πάει την τέχνη του σε ... άλλη διάσταση.

Το καμάρι της πόλης, οι ποδοσφαιριστές που επέτρεψαν στους κατοίκους του Λέστερ αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο να πιστέψουν ξανά, να κάνουν όνειρα, να πειστούν ότι τελικά η μοναδική μάχη που χάνεται είναι αυτή που δεν δίνει ο άνθρωπος, άρχισαν σιγά – σιγά να κάνουν την ... εμφάνισή τους.

Εκεί, δίπλα στον Ιταλό «στρατηγό» τους, ως πιστοί «στρατιώτες», για να κάνουν το επόμενο βήμα, έχοντας και το Τσάμπιονς Λιγκ πλέον στα πλάνα τους, με αναμετρήσεις που θα μείνουν στην ιστορία και θα τιμήσουν ακόμα περισσότερο αυτή την πόλη η οποία έζησε, ζει και θα ζήσει μαγικές στιγμές.

Ο Ρίτσαρντ Γουίλσον, λοιπόν, ξεκινώντας το γκράφιτι στους τοίχους από τα τέλη της δεκαετίας του '80, επηρεασμένος από την τέχνη όπως την αντίκρισε στο ντοκιμαντέρ «Style Wars», που αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο άρχισαν ν' αποκτούν χρώμα οι τοίχοι στη Νέα Υόρκη, έβαλε... στοίχημα με τον εαυτό του να ολοκληρώσει το αριστούργημά του, χρησιμοποιώντας ολόκληρο το σημείο που βρήκε, ώστε να συμπεριλάβει όλους τους πρωταγωνιστές της φετινής ποδοσφαιρικής εποποιίας!

Οκαζάκι, Σμάιχελ, Μόργκαν, Μαχρέζ, Ντρινκγουότερ, Χουτ, Καντέ έχουν ήδη τις προσωπογραφίες τους έτοιμες κι ετοιμάζονται και οι υπόλοιπες, ώστε να μη μείνει κανείς παραπονεμένος.

«Τέτοιου μεγέθους γκράφιτι, σε τόσο μεγάλα σημεία που σου δίνεται η δυνατότητα να επεξεργαστείς όπως θέλεις την εικόνα και να προσέξεις τη λεπτομέρεια σε μεγάλο “καμβά” είναι τα αγαπημένα μου. Δεν είναι πάντοτε εύκολο ν' αποδίδεις με τέτοια ακρίβεια αυτό που θέλεις, ειδικά όταν πρόκειται για προσωπογραφία και κάτι τόσο πιστό κι όχι πιο ελεύθερο, όμως μ' αρέσει και με προκαλεί κάθε φορά που το δοκιμάζω» δηλώνει ο Ρίτσαρντ Γουίλσον στο Gazzetta Weekend Journal, για να ξεκαθαρίσει ότι η ιδέα για το σπουδαίο γκράφιτι του ήρθε λόγω του ... βιώματος και της ιστορίας που γράφτηκε στην πόλη του Λέστερ, αφού ο ίδιος δεν είναι οπαδός της συγκεκριμένης ομάδας!

«Προσωπικά όχι, δεν είμαι οπαδός της Λέστερ, είμαι γενικότερα φίλαθλος και ασφαλώς παρακολουθώντας όλο αυτό που συνέβη στην Πρέμιερ Λιγκ και την ιστορία που εκτυλίχθηκε, δεν γινόταν να μείνω ασυγκίνητος. Πρόκειται για κάτι τρομερό, για ένα ασύγκριτο επίτευγμα. Μακάρι την επόμενη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ να καταφέρει η Λέστερ να προκαλέσει... φόβο και ανησυχία σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες.

Πλέον, η αίσθηση που υπάρχει στην πόλη και τους οπαδούς του συλλόγου είναι τέτοια που όλοι περιμένουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια με αγωνία και αισιοδοξία για κάτι πολύ καλό. Είναι αυτο... fear factor που λένε. Έχουμε βιώσει μια απίστευτη ποδοσφαιρική ιστορία» είπε.

Το γεγονός πως σχεδόν... ολόκληρη η πόλη κι όχι μόνο, έχει περάσει από τον συγκεκριμένο τοίχο για να βγάλει μια φωτογραφία, ν' αγγίξει το γκράφιτι, να το θαυμάσει και να θυμηθεί ξανά όσα τρομερά συνέβησαν στην Πρέμιερ Λιγκ της σεζόν 2015-2016, έχει «σκλαβώσει» τον δημιουργό του αριστουργήματος, ο οποίος προφανώς και δηλώνει απόλυτα υπερήφανος...

«Είναι πραγματικά τρομερό και συγκινητικό να βλέπεις τον κόσμο να το έχει λατρέψει και να σου δείχνει πως απολαμβάνει και θαυμάζει τη δουλειά σου. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τους οπαδούς της Λέστερ αλλά και γενικότερα όσους περνούν από το σημείο ή ακόμα και με τα αυτοκίνητά τους, να σταματούν για λίγο προκειμένου να βγάλουν μια φωτογραφία δίπλα στο γκράφιτι. Κάποιες φορές έχει τύχει να συναντήσω και ορισμένους που έρχονται από πολύ μακριά και ξέρουν το σημείο για να το επισκεφθούν και να βγάλουν τη φωτογραφία τους στον τοίχο» ήταν το σχόλιό του στο Gazzetta Weekend Journal.