Στη δεκαετία του '80 αλλά και στις αρχές του '90 όταν τα φλασάκια χωρητικότητας 4GB αποτελούσαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας το αλισβερίσι κασετών έδινε και έπαιρνε!

Δεν είχες πικ-απ; Κανένα πρόβλημα. Αγόραζες το Seventh Son of the Seventh Son των Iron Maiden σε ορίτζιναλ κασέτα. Ήταν η χρυσή εποχή των κασετών. Τις έβρισκες παντού.

Υπήρχαν αναρίθμητοι λόγοι για να συλλέξεις κασέτες. Εάν δεν ήσουν φετιχιστής με τα βινύλια εισαγωγής, γλίτωνες δεκάδες χιλιάδες δραχμές αποκτώντας τα αγαπημένα σου άλμπουμ σε μορφή κασέτας.

Όχι απαραίτητα ορίτζιναλ. Είχες εναλλακτική με τον πλέον απλοϊκό τρόπο. Αγόραζες από δισκάδικο της γειτονιάς του, το video club, ή ακόμα και από το σούπερ μάρκετ μία χούφτα 60άρες ή 90άρες και έκανες την δουλειά σου.

Εάν είσαι 30+ τότε οι TDK, Maxell, Sony, Fuji και Racks Πετράκης, είναι βέβαιο πως θα σου θυμίσουν πολλά. Ψάξε στα συρτάρια σου και θα τις βρεις σκονισμένες.

Στην 90άρα (σ.σ.: από τα λεπτά που χωρούσε η κασέτα) μπορούσες να αντιγράψεις όχι μόνο ένα άλμπουμ, αλλά να προσθέσεις και έξτρα τραγούδια.

Ήταν η κατεξοχήν για συλλογές τραγουδιών. Μπαλάντες, μέταλ, λαϊκά, παιδικά. Οι κασέτες σε συντρόφευσαν στις σχολικές εκδρομές, στα παιδικά πάρτι, στο αυτοκίνητο του πατέρα σου, ακόμη και στο στρατό όταν άκουγες το Season of the Abyss στη σκοπιά!

Οι μερακλήδες του είδους σχεδίαζαν με στιλό τα λογότυπα των συγκροτημάτων με την ανάλογη γραμματοσειρά σε ένα άτυπο χειροποίητο artwork, ενώ οι πιο πορωμένοι προκειμένου οι κασέτες που αντέγραψαν να θυμίζουν τις πρωτότυπες, έβγαζαν σε φωτοτυπίες τα εξώφυλλα!

Εάν είχες καλό ντεκ για να αντιγράψεις τις κασέτες από το πικ απ είχες λύσει το πρόβλημα. Απολάμβανες τα αγαπημένα σου άλμπουμ στο μίνιμουμ κόστος και όταν σου δινόταν η οικονομική δυνατότητα προχωρούσες στην απόκτηση του πρωτότυπου βινυλίου.

Ο αναλογικός ήχος είχε την δική του μαγεία. Η διαδικασία της αντιγραφής σε κασέτα έμοιαζε με ιεροτελεστία ακόμη και αν σε κάποια σημεία η κασέτα ήταν «μασημένη» χάνοντας την ποιότητα της. Ακούγοντας στο walkman τα αγαπημένα σου συγκροτήματα αποφορτιζόσουν από το σχολικό άγχος.

Πόσοι άραγε περιμένοντας τις κατσάδες από τις χαμηλές επιδόσεις στον έλεγχο τριμήνου στο Λύκειο έβαζαν το Master of Puppets στη διαπασών για να το πάρουν πιο ψύχραιμα;

Ήταν η εποχή που από την πρώτη αυθεντική κασέτα (Bon Jovi/ New Jersey) έκανες μετάβαση σε Def Leppard/Hysteria και από εκεί σε Guns n' Roses/Appetite for Destruction.

Η κασέτα μπορεί πλέον να θεωρείται ξεπερασμένη ωστόσο η αξία της είναι κάτι περισσότερο από συναισθηματική.

Demo συγκροτήματων που στη συνέχεια έμελλε να κάνουν σπουδαία δισκογραφική καριέρα μοσχοπωλούνται στο Ebay με τους υποψήφιους αγοραστές να καλούνται να ανιχνεύσουν για το αν πρόκειται για αυθεντική κυκλοφορία της εποχής.

Κασέτες χρωμίου, μετάλου, μασημένες, πολύχρωμες. Ο σκοπός ιερός. Ακρόαση δίχως αύριο.

Τα τελευταία χρόνια η κασέτα πραγματοποιεί δυναμική επιστροφή. Μάλιστα στην Αμερική γιορτάζεται η «Παγκόσμια Ημέρα της Κασέτας» με εκατοντάδες κυκλοφορίες.

Η κασέτα έχει συναίσθημα και ψυχή. Φθείρεται αλλά δεν πεθαίνει ποτέ...