Δεν ήταν απλά ένας άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή και έμεινε χαραγμένος βαθιά στη μνήμη των οικείων του. Ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος αποτέλεσε κατά πολλούς τον θρύλο της Formula1, έκανε απίστευτα πράγματα στις πίστες, πανηγύρισε νίκες, τίτλους και μπορούσε να προσφέρει ακόμα περισσότερα στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αν δεν ήταν αυτή η μαύρη Πρωτομαγιά στην Ίμολα το 1994.

Ο λόγος, βέβαια, για τον Άιρτον Σένα, του οποίου το καντήλι έμελλε να σβήσει στον χώρο που αγάπησε περισσότερο και όπου αγαπήθηκε περισσότερο. Δεν... πήγε από κάποιο καρδιακό επεισόδιο ή στον ύπνο του, αλλά εκεί που ήταν όλη του η ζωή, στις πίστες. Φυσικά, ο θάνατός του προκάλεσε αίσθηση και συγκίνηση σε όλον τον πλανήτη Γη, με ευχές για συλλυπητήρια να φτάνουν συνεχώς στα... αυτιά της οικογένειάς του.

Αυτό το τεύχος, λοιπόν, του Gazzetta Weekend Journal συμπίπτει με τη συμπλήρωση 22 ετών από τον άδικο χαμό του Βραζιλιάνου και έχουμε ή έχω (ειδικά εγώ που γράφω το κείμενο έχω) την τιμή να γράψουμε ή να γράψω μερικά λόγια για έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο της F1, αλλά και από κάθε λογής άνθρωπο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Ας ρίξουμε, τότε, μία ματιά στα όσα πρόλαβε να βιώσει ο Άιρτον Σένα στα 34 χρόνια που ήταν εν ζωή.

Η ζωή του πριν τα καρτ

Ο Άιρτον Σένα ντα Σίλβα, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στη γειτονιά Σαντάνα του Σάο Πάολο στις 21 Μαρτίου 1960. Ήταν το μεσαίο παιδί του πλούσιου κτηματία και ιδιοκτήτη εργοστασίου, Μίλτον ντα Σίλβα, και της συζύγου του, Νέιντε Σένα ντα Σίλβα. Είχε μία μεγαλύτερη αδερφή, τη Βίβιαν, και έναν μικρότερο αδερφό, τον Λεονάρντο. Όπως είναι λογικό, μόνο φτωχά δε μεγάλωσε σε μία δύσκολη εποχή για τη Βραζιλία με πολιτική κρίση, αναταραχές και πραξικοπήματα.

Ωστόσο, αυτά δεν άγγιζαν την οικογένειά του, με τον Άιρτον να έχει την πολυτέλεια να αθληθεί κάνοντας διάφορα αθλήματα σε πολύ μικρή ηλικία. Όμως, μόλις στα 4 του έδειξε ενδιαφέρον στα αυτοκίνητα και στα μηχανοκίνητα σπορ! Αυτό που λέμε... από κούνια, δηλαδή, αφού ουσιαστικά γεννήθηκε για τους αγώνες! Μάλιστα, στα 7 του εμάθε να οδηγεί τζιπ στη φάρμα των γονιών του και αλλάζοντας ταχύτητες χωρίς να χρησιμοποιεί καν συμπλέκτη (είναι απορίας άξιο πώς το έκανε αυτό)!!!

Τα καρτ και οι πρώτες θετικές εντυπώσεις

Έτσι, λοιπόν, δε γινόταν να μη συμμετάσχει σε αγώνες καρτ, τους οποίους ξεκίνησε στα 13 του, αφού είχε αρχίσει να τρέχει στην πασίγνωστη πίστα του Ιντερλάγκος. Το πρώτο του καρτ φτιάχτηκε από τον ίδιο τον πατέρα του και... φορούσε κινητήρα του μηχανήματος που έκοβε χόρτα, ενώ είχε μόλις 1 ίππο!

Όμως, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να κατακτήσει την pole position στον παρθενικό του αγώνα και να οδηγήσει την κούρσα για μερικούς γύρους πριν εγκαταλείψει από σύγκρουση με άλλο καρτ κλέβοντας από πολύ νωρίς τις εντυπώσεις, καθώς υπήρχαν αρκετοί πιο έμπειροι οδηγοί και πιο μεγάλοι σε ηλικία από αυτόν.

Γεγονός που έκανε τον πατέρα του να υποστηρίξει ότι σύντομα θα εξελίξει το ταλέντο του. Το 1977, χρονιά κατά την οποία αποφοίτησε από το κολέγιο με υψηλούς βαθμούς στη φυσική, στα μαθηματικά, στη χημεία και στα αγγλικά, ανέβηκε επίπεδο και συμμετείχε στο πρωτάθλημα καρτ της Νοτίου Αμερικής, το οποίο και κατέκτησε, ενώ από την επόμενη χρονιά μέχρι και το 1982 ήταν παρών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τερματίζοντας δεύτερος το 1979 και το 1980.

Το 1981 έφυγε για πρώτη φορά από την πατρίδα του και μετέβη στην Αγγλία για να ξεκινήσει την καριέρα του στους αγώνες μονοθεσίων και να δώσει το παρών στα πρωταθλήματα RAC και Townsend-Thoreson Formula Ford 1600, τα οποία φυσικά κέρδισε.

Η προσωρινή αποχώρηση και ο λόγος που κράτησε το όνομα «Σένα»

Παρά την επιτυχία του, στο τέλος εκείνης της χρονιάς ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Formula Ford και δεν πίστευε ότι θα συνεχίζε στον μηχανοκίνητο αθλητισμό! Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι δέχτηκε πίεση από τους γονείς του να επιστρέψει στη Βραζιλία και να αναλάβει ρόλο στην οικογενειακή επιχείρηση.

Όπερ και εγένετο, όμως όταν βλέπεις έναν πιτσιρικά με απίστευτες ικανότητες στην οδήγηση, τότε δεν το βάζεις να ασχοληθεί με κτήματα και εργοστάσια! Έτσι, πριν φύγει από την Αγγλία, δέχτηκε πρόταση να οδηγήσει με τα χρώματα ομάδας της Formula Ford 2000 για 10 χιλιάδες λίρες. Δεν το σκέφτηκε και πολύ, ώστε η αποχώρησή του από τους αγώνες να είναι προσωρινή, να διαρκέσει για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και ο ίδιος να επιστρέψει στο Νησί για να ζήσει εκεί και να συμμετάσχει στο εν λόγω πρωτάθλημα.

Ωστόσο, έκτοτε σταμάτησε να χρησιμοποιεί το όνομα του πατέρα του, αφού το «ντα Σίλβα» ήταν πολύ κοινό στη Βραζιλία. Γι' αυτό και διατήρησε το όνομα «Σένα» της μητέρας του, το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό, με δεδομένο ότι ήθελε να τον μάθουν άπαντες για τα όσα έκανε εντός πίστας και όχι απλά για ένα όνομα. Ως Σένα, λοιπόν, κατέκτησε τόσο το Βρετανικό όσο και το Ευρωπαϊκό Formula Ford 2000 το 1982.

Λίγο πριν τη Formula1

Το 1983 σειρά πήρε η Βρετανική Formula 3, όπου κυριάρχησε στο πρώτο μισό πριν επανέλθει ο Μάρτιν Μπραντλ στο δεύτερο μισό για να μετατρέψει τη μάχη του τίτλου σε... θρίλερ, με τον Σένα τελικά να βγαίνει νικητής στο φινάλε και να κατακτά τον πρώτο του τίτλο σε υψηλό επίπεδο με την ομάδα West Survey Racing.

Συνάμα, τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς πήρε και την πρώτη του νίκη στο Γκραν Πρι του Μακάου για τη Formula 3 με την ομάδα Theodore Racing του Ινδονήσιου μεγιστάνα, Τέντι Γιπ, που χρησιμοποιούσε κινητήρες της Toyota. Αυτό αποτέλεσε και το... αγροτικό του για τη Formula1, αφού παράλληλα έκανε δοκιμές με διάφορες ομάδες, όπως Williams, McLaren, Brabham και Toleman. Οι Ρον Ντένις (McLaren), Μπέρνι Έκλεστοουν (Brabham), καθώς και ο Πίτερ Γουόρ της Lotus, έκαναν προτάσεις για δοκιμές το 1984 και πολυετές συμβόλαιο, το οποίο θα υποσχόταν στον Σένα ότι θα έπαιρνε κάποια στιγμή θέση βασικού πιλότου.

Όμως, αυτό δεν αρκούσε στον 23χρονο τότε Βραζιλιάνο, με δεδομένο ότι στις δοκιμές του για λογαριασμό της Williams στο Ντόνινγκτον Παρκ ήταν πιο γρήγορος κι απ' τον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή Κέκε Ρόσμπεργκ. Η ομάδα του Γκρόουβ δεν είχε... χώρο για το 1984, κάτι που ίσχυε και σε αυτή του Γουόκινγκ.

Δοκιμές με Brabham και τελικά Toleman

Όλα έδειχναν ότι θα έπρεπε να περάσει από... 40 κύματα για να βρει ένα συμβόλαιο, όπως κι έγινε. Ο Γουόρ ήθελε να βάλει τον Σένα στη θέση του Νάιτζελ Μάνσελ, αλλά ο μεγάλος χορηγός της Lotus, η Imperial Tobacco, ήθελε Βρετανό οδηγό και έβαλε... φρένο στον Βραζιλιάνο.

Επανήλθε η Brabham, αυτή τη φορά όμως για να του προσφέρει θέση βασικού πιλότου, αφού έκανε δοκιμές στην πίστα Πολ Ρίτσαρντ τον Νοέμβριο του 1983 και ήταν δύο δευτερόλεπτα πιο αργός από τον πρώτο οδηγό της Brabham, Νέλσον Πικέ. Μάλιστα, ο συμπατριώτης του ήταν αυτός που του έδωσε το προσωνύμιο «ο οδηγός ταξί του Σάο Πάολο». Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση άναψε... κόκκινο φως ο βασικός χορηγός, καθώς η ιταλική εταιρεία Parmalat ήθελε Ιταλό οδηγό.

Για να μη... ζήσει ξανά το έργο, αποφάσισε να υπογράψει στην Toleman για το 1984, η οποία ήταν σχετικά νέα ομάδα και χρησιμοποιούσε τα λιγότερο ανταγωνιστικά ελαστικά της Pirelli. Ομόσταυλός του ήταν ο Τζόνι Σεκότο από τη Βενεζουέλα, τη στιγμή που προσέλαβε τον Νούνο Κόμπρα για να τον βοηθήσει με τη φυσική του κατάσταση, αφού ανησυχούσε λόγω του χαμηλού βάρους που είχε.

Το ατυχές ντεμπούτο και η παρθενική νίκη

Έτσι, λοιπόν, ήρθε το ντεμπούτο του στο Γκραν Πρι της πατρίδας του το 1984, το οποίο έλαβε χώρα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί ήταν 17ος στις κατατακτήριες δοκιμές, ενώ στον αγώνα στάθηκε άτυχος, καθώς ο κινητήρας του μονοθεσίου του... παρέδωσε πνεύμα στον 8ο γύρο, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει την καριέρα του με εγκατάλειψη.

Όμως... πήρε το αίμα του πίσω στον επόμενο αγώνα στη Νότιο Αφρική με την έκτη θέση, στην οποία τερμάτισε και στο Βέλγιο. Βέβαια, είχε κι άλλες εγκαταλείψεις βλέποντας ότι δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να τρέξεις στην F1 (τουλάχιστον τότε ίσχυε αυτό), αλλά σιγά-σιγά άρχισε να παίρνει τα... πάνω του και στην παρθενική του χρονιά μέτρησε τρεις παρουσίες στο βάθρο.

Το ταλέντο του είχε, ήδη, αναγνωριστεί και το 1985 δεν τον εμπόδισε τίποτα στο να πάει στη Lotus, γεγονός που έδειξε ότι τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα για τον ίδιο. Ξεκίνησε και πάλι με εγκατάλειψη, όμως η Πορτογαλία του ανήκε. Παρθενική pole position και νίκη στην καριέρα του στην F1 και το... νερό είχε αρχίσει να μπαίνει στο αυλάκι! Στη Lotus έμεινε μέχρι και το 1987 και το... ταμείο του σε αυτές τις τρεις σεζόν ήταν 16 pole position, 6 νίκες και 22 παρουσίες στο βάθρο.

McLaren και πρώτος τίτλος

Ωστόσο, κάτι έλειπε και δεν ερχόταν ο πολυπόθητος τίτλος και φάνηκε πως ήθελε το κάτι παραπάνω. Για την ακρίβεια το πολύ παραπάνω, όπως ήταν η McLaren στα... καλά της τότε με τη Honda. Η σχέση που είχε με τους Ιάπωνες από την τελευταία του σεζόν στη Lotus τον έφερε στην ομάδα του Γουόκινγκ, αφού είχε και την έγκριση του Νο1 τότε οδηγού των Βρετανών, Αλέν Προστ.

Αν και είχε άλλη μία δύσκολη πρεμιέρα, καθώς αποκλείστηκε από τα αποτελέσματα στη Βραζιλία, δεν πτοήθηκε και έδειξε ότι εκείνη θα ήταν η χρονιά του. Συνέχισε με 8 νίκες και 11 παρουσίες στο βάθρο, που αρκούσαν για να του χαρίσουν και τον πρώτο τίτλο της καριέρας του.

Μάλιστα, τον κατέκτησε γράφοντας και ρεκόρ, αφού κατέρριψε αυτό των νικών σε μία σεζόν, που κατείχαν οι Τζιμ Κλαρκ, Προστ με 7, τις οποίες πανηγύρισαν το 1963 και το 1984. Επίσης, οι 13 pole position του Σένα ήρθαν να... σβήσουν το ρεκόρ των 9 του Νέλσον Πικέ, οι οποίες και αυτές ήρθαν το 1984.

Η αντιπαλότητα με τον Προστ

Ωστόσο, η επόμενη σεζόν είχε πολλές δυσκολίες για τον Βραζιλιάνο άσο. Μπορεί να βρίσκονταν στο ίδιο... στρατόπεδο, όμως η αντιπαλότητα Σένα και Προστ ήταν μεγάλη, κάτι που οδήγησε σε πάρα πολλές μάχες, συμβάντα που τους έθεταν ακόμα και εκτός αγώνα.

Νικητής από αυτή τη μεγάλη μάχη, που ήταν μεταξύ τους, βγήκε τελικά ο Γάλλος για να μείνει δεύτερος ο αείμνηστος σήμερα Άιρτον, ο οποίος επανέλαβε τις 13 pole position, αλλά είχε 6 νίκες και 9 παρουσίες στο βάθρο, που τον άφησε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας.

Παρά ταύτα, βρήκε τη δύναμη και επανήλθε τις επόμενες δύο χρονιές με άλλα δύο πρωταθλήματα το 1990 και το 1991 για να φτάσει τα τρία, τη στιγμή που ο Προστ την είχε... κάνει για τη Ferrari. Μάλιστα, τις χρονιές των τριών τίτλων του κέρδισε και το βραβείο International Racing Driver, την απονομή του οποίου έκανε ετησίως το βρετανικό περιοδικό Autosport.

Η κόντρα με τον Σουμάχερ και η πρόταση της Ferrari

Όμως, οι σεζόν που ακολούθησαν δεν ήταν το ίδιο... ρόδινες για τον Σένα. Πέραν της μέτριας απόδοσης (1 pole position, 3 νίκες, 7 πόντιουμ), είχε και την κόντρα με τον Μίκαελ Σουμάχερ. Οι δυο τους διασταύρωσαν τα... ξίφη τους πολλές φορές, με τον Γερμανό να τον κατηγορεί στη Βραζιλία ότι «έπαιζε», ενώ προσπαθούσε να τον περάσει με τον Βραζιλιάνο να έχει πρόβλημα και με τον κινητήρα του.

Στη Γαλλία είχαν επαφή, η οποία οδήγησε στην εγκατάλειψη του Σένα, ώστε να του ζητήσει τα... ρέστα και ο «Σούμι» να παραδεχτεί το λάθος του. Ωστόσο, στο Γκραν Πρι της Γερμανίας λίγο έλειψε οι δύο πιλότοι να έρθουν στα χέρια.

Ο Σένα θεώρησε ότι ο μετέπειτα εφτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής τον εμπόδιζε στην πίστα, με αποτέλεσμα να ρισκάρει ένα ατύχημα, κάτι που έκανε έξαλλο τον Άιρτον για να αρπάξει τον Σουμάχερ και να φτάσει ένα βήμα από το να υπάρξει μεγαλύτερης έκτασης επεισόδιο, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην F1.

Τελικά, η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον Σένα τέταρτο στη βαθμολογία, τη στιγμή που υπήρχαν ερωτηματικά για το μέλλον του, αφού δεν είχε συμβόλαιο για το 1993. Κάπως έτσι ήρθε η πρόταση από τη Ferrari, την οποία συζήτησε με τον Νίκι Λάουντα, όμως αποφάσισε να την απορρίψει.

Το «διαζύγιο» με τη McLaren

Ούτε το 1993 εξελίχθηκε καλά για τον Άιρτον Σένα. Ο Ρον Ντένις απέτυχε να εξασφαλίσει την παροχή κινητήρα από την κυρίαρχη Renault, τη στιγμή που απέτυχε και η προσπάθεια του Βραζιλιάνου να τρέξει για τη Williams, αφού επανήλθε ο Αλέν Προστ και κατάφερε να βάλει ρήτρα ασκώντας βέτο στον Σένα, ώστε να μην είναι ομόσταυλός του.

Γεγονός που δεν άρεσε στον πιλότο της McLaren, ο οποίος αποκάλεσε δειλό τον Γάλλο σε μία συνέντευξη Τύπου στην πίστα του Εστορίλ της Πορτογαλίας. Αυτό προκάλεσε σχόλια ότι το ίδιο έπραξε και ο Σένα στον Ντέρεκ Γουόργουικ στη Lotus το 1986, αλλά το θέμα έμεινε εκεί. Αφού, λοιπόν, η McLaren εξασφάλισε κινητήρες από τη Ford, ο Σένα πείστηκε από τον Ντένις να παραμείνει... κάτοικος Γουόκινγκ, όμως μόνο για τον πρώτο αγώνα. Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο ότι ανανέωνε το συμβόλαιό του αγώνα ανά αγώνα αντί να υπογράψει για όλη τη χρονιά.

Βέβαια, έμεινε μέχρι το φινάλε της σεζόν, κατά τη διάρκεια της οποίας μέτρησε 5 νίκες και 7 παρουσίες στο βάθρο για να μείνει δεύτερος πίσω από τον Προστ. Πάντως, την ολοκλήρωσε με νίκη, που ήταν η 41η και η τελευταία του στη Formula1, ενώ εξέπληξε τους πάντες, όταν κάλεσε τον Προστ στο βάθρο, με αφορμή την οριστική απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Με αυτόν τον τρόπο, έκλεισε και ο κύκλος του Σένα στη McLaren, αφού το 1994 αντικατέστησε τον Γάλλο στη Williams.

Η μαύρη Πρωτομαγιά στην Ίμολα

Και φτάνουμε στη μαύρη Πρωτομαγιά του 1994 στην Ίμολα. Ήδη ο Σένα μετρούσε δύο εγκαταλείψεις στους δύο πρώτους αγώνες εκείνης της σεζόν και στο Σαν Μαρίνο... τρίτωσε το κακό και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, ενώ είχε ήδη σκοτωθεί στις κατατακτήριες δοκιμές εκείνου του Γκραν Πρι ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ.

Αμέσως, ο Σένα επισκέφθηκε το σημείο του ατυχήματος και εν συνεχεία πήγε στο ιατρικό κέντρο, όπου συνάντησε τον επικεφαλής γιατρό της FIA, Σιντ Γουότκινς, ο οποίος πρότεινε στον Βραζιλιάνο να παρατήσει τους αγώνες και να πάει για ψάρεμα!

Η απάντηση, φυσικά, του Σένα, ήταν ότι δεν μπορούσε να σταματήσει έτσι απλά τους αγώνες και ετοιμάστηκε γι' αυτόν της Πρωτομαγιάς του 1994. Πριν από την εκκίνηση του, όμως, ξόδεψε το πρωινό του μαζί με τον Προστ, με τους δύο άνδρες να συζητούν την επανίδρυση της Ένωσης Οδηγών (Grand Prix Drivers Association), η οποία υπάρχει και σήμερα, με στόχο τη βελτίωση της ασφάλειας στην F1.

Αυτή είναι και η ειρωνεία στην όλη υπόθεση, αφού λίγες ώρες αργότερα έχασε τη ζωή του. Ο αγώνας στην Ίμολα ήταν ήδη επεισοδιακός, μετά το ατύχημα στην εκκίνηση που έφερε το αυτοκίνητο ασφαλείας στην πίστα. Στον έκτο γύρο είχαμε και πάλι αγώνα, με τον Σένα να ξεφεύγει και να ακολουθείται από τον Σουμάχερ.

Όμως, στην στροφή Tamburello, η οποία ήταν υψηλής ταχύτητας, το μονοθέσιό του δεν ακολούθησε την αγωνιστική γραμμή, συνέχισε ευθεία και χτύπησε στον τοίχο με ταχύτητα 233 χλμ./ώρα, όπως έδειξε η τηλεμετρία, για να έχουμε κόκκινη σημαία και διακοπή στον αγώνα. Αμέσως, το ιατρικό τιμ έσπευσε στο σημείο για να τον βγάλει από το μονοθέσιο και να του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες, αφού είχε αδύναμο σφυγμό και σημαντική απώλεια αίματος.

Εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Maggiore της Μπολόνια και στις 18:40 τοπική ώρα ο επικεφαλής του τμήματος των επειγόντων περιστατικών ανακοίνωσε τον θάνατό του, αλλά ως ώρα θανάτου όρισε τις 14:17, δηλαδή όταν χτύπησε στον τοίχο, που σημαίνει ότι πέθανε ακαριαία. Άλλωστε, και ο Γουότκινς είπε αργότερα πως όταν είδε τις πλήρως διασταλμένες κόρες των οφθαλμών, ήξερε ότι δε θα επιβίωνε. Έτσι, βύθισε σε πένθος τον κόσμο της Formula1 και όχι μόνο, αφού είχε οπαδούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η κηδεία του

Μάλιστα, από πολλούς στη Βραζιλία θεωρήθηκε εθνική τραγωδία, ενώ η κυβέρνηση κύρηξε τριήμερο πένθος σε όλη τη χώρα. Η ιταλική αεροπορία προσφέρθηκε να μεταφέρει τη σορό του πίσω στη Βραζιλία, όμως η οικογένειά του αρνήθηκε, αφού επιθυμία της ήταν η επιστροφή να γίνει με αεροπλάνο της πατρίδας του. Ωστόσο, αυτό έγινε με συνοδεία πολεμικών αεροσκαφών για να φτάσει η σορός του στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σάο Πάολο στις 5 Μαΐου 1994.

Εκεί ήταν ο τότε δήμαρχος της πόλης, Πάουλο Μάλουφ, και ο κυβερνήτης της πολιτείας, Λουίς Αντόνιο Φλεούρι. Η σορός του μεταφέρθηκε από στρατιώτες σε πυροσβεστικό όχημα, απ' όπου την κουβάλησαν μέχρι την πόλη οχτώ δόκιμοι της Ακαδημίας Στρατονομίας υπό τη συνοδεία 17 μοτοσικλετών και 2500 αστυνομικών.

Η κηδεία έγινε στο νεκροταφείο Μόρουμπι, όπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου μαζί με τους οικείους του και ανθρώπους από τον κόσμο της F1. Μερικοί εξ' αυτών ήταν οι Κεν Ταϊρέλ, Πίτερ Κόλινς, Ρον Ντένις, Φρανκ Γουίλιαμς από αφεντικά ομάδων και οι Τζάκι Στιούαρτ, Γκέρχαρντ Μπέργκερ, Μισέλε Αλμπορέτο, Αλέν Προστ, Τιερί Μπουτσέν, Ντέιμον Χιλ, Ρούμπενς Μπαρικέλο, Ρομπέρτο Μορένο, Ντέρεκ Γουόργουικ, Μαουρίτισο Γκουγέλμιν, Χανς Στακ, Τζόνι Χέρμπερτ, Πέδρο Λαμία, Μαουρίτσιο Σάλα, Ραούλ Μποεσέλ, Έμερσον Φιτιπάλντι, Γουίλσον Φιτιπάλντι και Κρίστιαν Φιτιπάλντι από οδηγούς.

Ωστόσο, δεν παρέστη ούτε ο Γουόκινς, αλλά ούτε και ο ισχυρός άνδρας της Formula1, Μπέρνι Έκλεστοουν, στον οποίο δεν επέτρεψε την παρουσία η οικογένεια του Σένα, μετά από καυγά που είχε με τον αδερφό του Βραζιλιάνου, Λεονάρντο, στην Ίμολα, αφού ο Έκλεστοου παρερμήνευσε τις ειδήσεις για τον θάνατο του Άιρτον.

«Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού»

Πάντως, το αξιοσημείωτο ήταν ότι ο τάφος του Άιρτον Σένα έγραφε: «Nada pode me separar do amor de Deus», που σημαίνει: «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού». Μετά απ' όλα αυτά ακολούθησαν πολλά αφιερώματα και φόροι τιμής στη μνήμη του, όπως το άγαλμα στην πίστα της Ίμολα, το μνημείο σε κεντρικό πάρκο του Σάο Πάολο, καθώς και το σικέιν Σένα στην πίστα της Αδελαΐδας στην Αυστραλία, ενώ η FIA αποφάσισε να αφήσει κενές τις δύο πρώτες θέσεις του γκριντ στον επόμενο αγώνα του Μονακό, τις οποίες... έντυσε στα χρώματα των σημαιών της Βραζιλίας και της Αυστρίας προς τιμήν της μνήμης των Σένα και Ρατζενμπέργκερ.

Το Ίδρυμα, το καρτούν και το φιλικό

Βέβαια, ο Σένα άφησε μεγάλη κληρονομιά πίσω του και η μεγαλύτερη ήταν το Ίδρυμα που δημιούργησε πριν τον θάνατό του. Ο ίδιος είχε εκφράσει την επιθυμία του να βοηθήσει τα φτωχά παιδιά στη Βραζιλία και έκανε δωρεές εκατομμυρίων, ενώ λίγο πριν φύγει από τη ζωή ίδρυσε τη δική του οργάνωση, η οποία είχε αποκλειστικά στόχο να βοηθήσει τα εν λόγω παιδιά. Με τον θάνατό του, αυτή μετονομάστηκε σε Ινστιτούτο Άιρτον Σένα, τα ηνία του οποίου ανέλαβε τα ηνία η αδερφή του, Βίβιαν.

Από εκεί και πέρα, όπως προαναφέραμε, ήταν πολλοί οι φόροι τιμής και το 2004 διοργανώθηκε φιλικό παιχνίδι στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την συμπλήρωση των 10 ετών από τον θάνατό του, το οποίο διεξήχθη σε γήπεδο δίπλα στην Ίμολα. Σε αυτό συμμετείχε η Εθνική της Βραζιλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ το 1994 και μία ομάδα που αποτελούταν από πιλότους της Formula1, όπως οι Μίκαελ Σουμάχερ, Γιάρνο Τρούλι, Ρούμπενς Μπαρικέλο και Φερνάντο Αλόνσο, οι οποίοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν παίκτες όπως οι Μπεμπέτο, Ντούνγκα, Ρομάριο και Καφού.

Για την ιστορία το ματς, το οποίο παρακολούθησαν 10 χιλιάδες φίλαθλοι, έληξε 5-5, με τα έσοδα να πηγαίνουν στο Ίδρυμα του Βραζιλιάνου. Τέλος, το 1993 δημιουργήθηκε και ο χαρακτήρας καρτούν «Σενίνια», με σκοπό να δείξει το έργο του Άιρτον για τα παιδιά στη Βραζιλία. Κάπως έτσι, λοιπόν, ολοκληρώνουμε τον δικό μας φόρο τιμής στον Άιρτον Σένα 22 χρόνια μετά τον άδικο χαμό του στην Ίμολα του Σαν Μαρίνο την Πρωτομαγιά του 1994, αφού δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η καριέρα του σε αριθμούς

162 Γκραν Πρι (161 εκκινήσεις)

41 νίκες

80 πόντιουμ

65 pole position

19 ταχύτεροι γύροι

3 τίτλοι (1988, 1990, 1991)

610 βαθμοί καριέρας

Τα ρεκόρ του

Περισσότερες νίκες ως οδηγός της κούρσας σε κάθε γύρο σε Γκραν Πρι: 19 (1 το 1985, 5 το 1988, 5 το 1989, 3 το 1990 και 5 το 1991)

Περισσότερες σερί pole position: 8 (Γκραν Πρι Ισπανίας 1988-Γκραν Πρι ΗΠΑ 1989)

Περισσότερες σερί εκκινήσεις από την πρώτη σειρά: 24 (Γκραν Πρι Γερμανίας 1988-Γκραν Πρι Αυστραλίας 1989)

Περισσότερες σερί νίκες στο ίδιο Γκραν Πρι: 5 (Μονακό 1989-1993)

Περισσότερες pole position στο ίδιο Γκραν Πρι: 8 (Σαν Μαρίνο 1985-1991, 1994)*

Περισσότερες σερί pole position στο ίδιο Γκραν Πρι: 7 (Σαν Μαρίνο 1985-1991)

Υψηλοτερο ποσοστό εκκινήσεων από την πρώτη σειρά σε μία σεζόν: 100% (1989)**

*Το ίδιο ρεκόρ κατέχει και ο Μίκαελ Σουμάχερ, που κατέκτησε 8 pole position στην Ιαπωνία.

**Το ίδιο ρεκόρ κατέχουν και οι Αλέν Προστ (1993), Ντέιμον Χιλ (1996).