Το Πάσχα και τα πάθη του Χριστού έχουν εμπνεύσει ουκ ολίγους κινηματογραφιστές. Δικαιολογημένα, μια και πρόκειται για μια από τις ωραιότερες ιστορίες του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, η σχέση, πίστης, κατάνυξης, προσευχής, σιωπής, εσωτερικής αναζήτησης, θαύματος δεν μπορεί να είναι μονοθεματική και μονοσήμαντη.

Η 7η τέχνη έχει να μας παρουσιάσει φιλμ που υμνούν όλες τις πτυχές του θρησκευτικού λόγου. Όπως κι αν εκφράζεται αυτός. Σε οποιαδήποτε θρησκεία. Χριστιανισμός, Βουδισμός… Η δεκάδα που ακολουθεί περιλαμβάνει ταινίες φτιαγμένες από «ιερά» υλικά. Καλογυρισμένες, πρωτοποριακές, αξέχαστες. Κωμωδία, υπαρξιακό δράμα, αυτοβιογραφία, μαγικός ρεαλισμός, ποίηση, κ.α. Από τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, ως τον Μπέργκμαν, τον Ταρκόφσκι και τον ανατρεπτικό Πιερ Πάολο Παζολίνι.

10)Δεκαπενταύγουστος (2001)

Ίσως η καλύτερη ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Δεν ανήκει στο Πάσχα, αφού η υπόθεση της ξετυλίγεται τον Αύγουστο. Στην Αθήνα. Η εποχή όμως δεν παίζει ρόλο. Το νόημα και η προσμονή του θαύματος την κάνουν “πασχαλινή”. Εξαιρετικές ερμηνείες από Ακύλλα Καραζήση, Ελένη Καστάνη. Βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.

9)Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του (2010)

Το όνομα μπορεί να μη λέει και πολλά. Όπως και του σκηνοθέτη (Απιτσατπόνγκ Ουερεσεθάκουλ). Παρ' όλα αυτά, πρόκειται για μια απίστευτη μεταφυσική, θρησκευτική εμπειρία. Βουδιστική. Η απλότητα στην αφήγηση και ο μαγικός ρεαλισμός σε καθιστούν συνοδοιπόρο του Μπούνμι, που μετά τις επισκέψεις των πνευμάτων ανακαλεί τις προηγούμενες ζωές του!

8)Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1957)

Ακόμη και σήμερα προκαλεί. Γιατί; Διότι έδειξε αλήθειες που οι τυπολάτρες θρησκόληπτοι δεν μπορούν να αντέξουν. Βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν. Διαχρονική και επίκαιρη. Ο πυρήνας του λόγου και της διδασκαλίας του Χριστού σε πρώτο πλάνο. Ουμανισμός και ευλάβεια. Έλαβε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ των Καννών.

7)Monty Python's Life of Brian (1979)

Μία από τις πιο ανατρεπτικές κωμωδίες όλων των εποχών. Θέμα της μια παρεξήγηση. Ο Μπράιαν γεννιέται δίπλα στο θείο βρέφος και προσπαθεί να αποδείξει σε Ρωμαίους και Ιουδαίους ότι δεν είναι αυτός ο Μεσσίας. Το βρετανικό φλέγμα των Monty Python δίνει τον τόνο στο ακαταμάχητο χιούμορ τους. Το χτύπημα διπλό: Οι μύθοι της οργανωμένης θρησκείας και το Χόλιγουντ.

6)Δεκάλογος (1989)

Το συγκεκριμένο έργο μπαίνει στη λίστα κι ας πρόκειται για τηλεταινία για την πολωνική τηλεόραση. Ο Κριστόφ Κισλόφσκι υπογράφει μία από τις πιο επιβλητικές δουλειές του. Βασισμένη στις “Δέκα Εντολές” και στον σεβασμό αυτών οφείλεται η επιτυχία του “Dekalog”. Φυσικά, η μουσική του Ζμπίγκνιου Πράισνερ συνοδεύει υπέροχα τις εικόνες του Κισλόφσκι.

5)Σιωπή (1963)

Η τελευταία ταινία της τριλογίας των “ταινιών δωματίου” του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο Σουηδός σε μία από τις κορυφαίες του στιγμές. Αναζητά τον Θεό και μένει με την αμφιβολία στο “Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη”. Σιγουρεύεται ότι δεν υπάρχει στους “Κοινωνούντες”. Εδώ, μόνο η σιωπή Του. Από τις πιο πρωτοποριακές δουλειές του ανυπέρβλητου Σουηδού auteur.

4)Βιριδιάνα (1961)

Ο μεγάλος αιρετικός Λουίς Μπουνιέλ σε μεγάλα κέφια. Δεν τα βάζει μόνο με την μπουρζουαζία της εποχής, αλλά και το θρησκευτικό κατεστημένο. Η δόκιμη μοναχή Βιριδιάνα επισκέπτεται τον θείο της, ο οποίος αποπειράται να τη βιάσει και αυτοκτονεί. Εκείνη γεμάτη τύψεις εγκαταλείπει το μοναστήρι και αφιερώνεται σε αγαθοεργίες. Μοναδική η σκηνή του “Μυστικού Δείπνου” των απόκληρων.

3)Το θεώρημα (1968)

Ανεπανάληπτη κινηματογραφική εμπειρία που απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση. Ο Παζολίνι δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο φιλμ που έχει πολιτική, κοινωνική, θρησκευτική αναφορά. Άγνωστος επισκέπτεται το σπίτι βιομηχάνου. Σαγηνεύει την οικογένεια σαν άλλος Ιησούς. Με την αποχώρηση του έρχεται η διάλυση της, η τιμωρία, η λύτρωση. Ο θεατής θα δει τον Μαρξ με τον Χριστό. Μουσική του Ένιο Μορικόνε.

2)Αντρέι Ρουμπλιόφ (1966)

Ο αξεπέραστος Αντρέι Ταρκόφσκι υμνεί την άσκηση, την αφοσίωση και την πίστη. Το κάνει ιερά, ευλαβικά, κατανυκτικά, επιβλητικά. Η αέναη πάλη του δημιουργού με τον Δημιουργό. Το αναπάντητο ερώτημα της αποστολής του καλλιτέχνη. Εδώ είναι ο μοναχός-αγιογράφος Αντρέι Ρουμπλιόφ στη Ρωσία του 15ου αιώνα. Ο άνθρωπος, ο Θεός και στη μέση ο Ταρκόφσκι. Υπόκλιση.

1)Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (1964)

Ο Χριστός και τα πάθη του όπως μόνο ο Παζολίνι μπόρεσε να τα συλλάβει. Σεμνά και με την εικόνα να ακολουθεί τη ζωή Του και το έργο Του. Βρίσκει την Παλαιστίνη του ευαγγελιστή Ματθαίου στα χωριά της φτωχής νότιας Ιταλίας. Ο Χριστός ένας άνθρωπος φτωχός με πίστη όμως θαυματουργή. Με ερασιτέχνες ηθοποιούς παρακαλώ. Γεμάτη συμβολισμούς, λυρικότητα και μουσική από Μπαχ, Προκόφιεφ, κ.α. Η κορυφαία θρησκευτική ταινία.