Οι γροθιές σφίγγουν, οι αισθήσεις ξυπνούν, τα μάτια γουρλώνουν, ένα χαμόγελο ακολουθεί και στη συνέχεια πανηγυρίζει - κάπως - διακριτικά. Ο Χανς-Γίργκεν Γιόστεν καταλαβαίνει από τις αντιδράσεις των οπαδών ότι η ομάδα του έχει σκοράρει (το απόσπασμα στο video είναι από το παιχνίδι με την Μάντσεστερ Σίτι), όμως δεν μπορεί να γίνει ένα με εκείνους. Δεν το έχει δει, όμως νιώθει την ίδια ικανοποίηση με τους ανθρώπους που παρακολουθεί.

Ο 59χρονος είναι οπαδός της Γκλάντμπαχ από το 1965, όμως η πρώτη του έντονη, καθαρή ανάμνηση είναι το παιχνίδι με το Αμβούργο τον Απρίλιο του 1970. Όταν η Μπορούσια είχε κερδίσει με 4-3 την προτελευταία αγωνιστική και είχε εξασφαλίσει το πρώτο της πρωτάθλημα. Είχε καταφέρει να βρεθεί στις εξέδρες του Bökelberg, καθώς γνώριζε έναν υπάλληλο. «Από τότε η Μπορούσια είναι στην καρδιά μου», λέει ο ίδιος. «Είχα κλέψει ένα λευκό σεντόνι από την ντουλάπα της μητέρας μου και έγραψα με μαύρα γράμματα: VFL».

Ο Γιόστεν είναι από τους ελάχιστους, που μπορεί να πει με περηφάνια ότι από τότε έχει χάσει μόλις ένα εντός έδρας παιχνίδι. Αρχικά ως οπαδός και στη συνέχεια και εκείνος ως υπάλληλος του σταδίου. Πλέον, βρίσκεται πάντα μπροστά από τη Nordkurve, όμως δεν βλέπει ούτε δευτερόλεπτο από το παιχνίδι. «Είναι κρίμα, όμως μπορείς να ζήσεις το παιχνίδι και το στάδιο μέσα από τα συναισθήματα των οπαδών», θα πει.

Έχει περάσει τόσος καιρός, που εργάζεται στο στάδιο, που είχε προλάβει να δουλέψει στο Bökelberg. Στο εντός έδρας παιχνίδι με την Ίνγλολσταντ η διοίκηση του επεφύλαξε μία έκπληξη. Όλα είναι μέρος της εκπληκτικής καμπάνιας του Sky με τίτλο «Fußball im Herzen», «ποδόσφαιρο στις καρδιές», που πριν λίγους μήνες μας είχε προσφέρει την εκπληκτική ιστορία των υπεραιωνόβιων οπαδών της Σάλκε. Τον κάλεσαν να αφήσει το πόστο του και να δει για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια την ομάδα του να παίζει.

Οι εκπλήξεις για τον Γιόστεν δεν τελείωσαν εκεί. Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που διηγήθηκε ήταν και ένα τύμπανο (Dicke Zing), το οποίο αποκάλυψε ότι ακόμα έχει στην κατοχή του. Οι υπεύθυνοι της καμπάνιας αποφάσισαν με μία υπέροχη συνωμοσία να το πάρουν και να το αποκαταστήσουν, καθώς όπως είπε ο ίδιος πρόθεσή του είναι μία μέρα να κοσμεί το μουσείο της Μπορούσια. Κάποτε, στην οδό Eickener, όπου γεννήθηκε ο σύλλογος, υπήρχε μία pub, όπου παίκτες και οπαδοί μπορούσαν να συζητήσουν μέχρι και για την τακτική με μία μπύρα στο χέρι.

Ιδιοκτήτρια ήταν η περίφημη «Steinwegs Mamm». Όλοι την αποκαλούσαν «μαμά». Με τα χρόνια η μορφή της απομυθοποιήθηκε, όπως και το τύμπανο, με το οποίο την έβλεπες να περπατάει στους δρόμους της περιοχής. Πριν λίγα χρόνια ο Heinz Drohlshagen, κάτοικος της περιοχής, αποφάσισε να δωρίσει στον σύλλογο για τα 110 του γενέθλια μία μοναδική φωτογραφία με πρωταγωνίστρια τη «μαμά». Έτσι, την έλεγε ακόμη και τότε.

Αυτά τα χρόνια, τα έζησε και ο Γιόστεν. Και όταν με έκπληξη είδε το ταλαιπωρημένο τύμπανο στα αρχικά του χρώματα και σε άριστη κατάσταση δεν άντεξε. Τα δάκρυα συγκίνησης είναι κάτι φυσιολογικό, όταν μπροστά στα μάτια σου βλέπεις ένα αντικείμενο συνδεδεμένο με τα χρόνια της ποδοσφαιρικής αθωότητας. «Παίξαμε με αυτό μπροστά στη βασίλισσα της Ολλανδίας», ήταν μία από τις χαρακτηριστικές ατάκες, όταν βρήκε τα λόγια του, πριν αρχίσει να παίρνει αγκαλιά όποιον έβρισκε μπροστά του για ένα μοναδικό «ευχαριστώ». Το φόρεσε, το χτύπησε και ένας πανέμορφος ήχος από το παρελθόν της Μπορούσια πλημμύρισε το εργαστήριο.

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 15 Ιανουαρίου στο «Boltens Manamana», ένα από τα μαγαζιά, όπου μαζεύονται πλέον οι οπαδοί της Μπορούσια στην παλιά αγορά της πόλης. Το παρών έδωσαν μεταξύ άλλων ο Πάτρικ Χέρμαν, εκπροσωπώντας τους παίκτες, και ο τεχνικός διευθυντής Μαξ Έμπερλ. «Είναι απίστευτο να το βλέπεις για πρώτη φορά ολοκληρωμένο», σχολίασε συγκινημένος ο Γιόστεν.

Η εκπληκτική καμπάνια έχει στόχο να πει την ιστορία ξεχωριστών οπαδών. Και όντως τα καταφέρνει. Εκείνη του Χανς-Γίργκεν Γιόστεν είναι μία ιστορία πάθους και αφοσίωσης. Κάθε φορά που βρίσκεται στο Borussia-Park, είναι απλά ένας «κλέφτης συναισθημάτων», όπως πολύ εύστοχα τόνισε η Rheinische Post. Αυτή τη φορά, όμως, γίναμε εμείς «κλέφτες» των δικών του…