«Low Bap είναι όσοι μιλούν αληθινά»

Θάνος Σαρρής
«Low Bap είναι όσοι μιλούν αληθινά»

bet365

Από τους Βαβυλώνα στο βιβλίο των ηρώων του δρόμου. Ο «μπαρουτοκαπνισμένος» στο ελληνικό χιπ-χοπ και πάντα αληθινός Βέβηλος μιλάει στο Gazzetta Weekend για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Και πολλά ακόμα...

Η γενιά των τωρινών τριαντάρηδων πέτυχε την άνθιση του Low Bap στα μαθητικά χρόνια. Παράλληλα με το πικ της ελληνική ροκ. Οι κιθάρες και τα ντραμς διακόπτονταν για τις λούπες και τους πυρωμένους στίχους του BD Foxmoor, του Βέβηλου, της Sadahzinia, του Παράφρονα. Ήταν πολλοί που ένιωθαν το Low Bap ως... ροκ, το λάτρευαν παρότι δεν άκουγαν γενικά hip hop. Και οι γεμάτοι ένταση, συμβολισμούς και τσαμπουκά Βαβυλώνα ήταν σταθερός πυλώνας.

Oι στίχοι τους γκρέμιζαν νοοτροπίες και νόρμες της εποχής, έδειχναν ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο βέβαια στη συνέχεια κάποια από τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος απέτυχαν να ακολουθήσουν. Ο Βέβηλος, από την άλλη, ήταν πάντα αληθινός. Πέρασε και ξεπέρασε πολλά. Έμπλεξε με ναρκωτικά, μπήκε φυλακή, είδε την ίδια του την ψυχή να βεβηλώνεται. Στα δύσκολα όμως μέσα του σιγόκαιγε η φλόγα της μουσικής. Κατάφερε τελικά να σβήσει όλες τις υπόλοιπες και να κυριαρχήσει.

Κατά γενική ομολογία αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους MCs της Ελλάδας. Ιδρυτικό μέλος των Βαβυλώνα και του project Omerta με συμμέτοχες σε δίσκους των Active member, Sadahzinia, Xray, Moriginal, Στίχοιμα και δεκάδες συναυλίες στο ενεργητικό του, ο Βέβηλος ετοιμάζεται πυρετωδώς για την παρουσίαση στο Πειραιώς 117 Academy του νέου προσωπικού του πρότζεκτ με τίτλο «Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου», έναν αυτοβιογραφικό δίσκο γεμάτο πύρινους στίχους και μουσική που αντανακλά τις εξαιρετικές μέρες που διανύει.

Τον συναντήσαμε στο κέντρο της Αθήνας, όπου το διαπιστώσαμε ιδιοίς όμμασι. Χαλαρός, ορεξάτος, έτοιμος για το νέο hip hop δρομολόγιο. Χωρίς ποτέ να μασάει τα λόγια του για κανέναν και πάντα πολιτικοποιημένος. Μας μίλησε για την πορεία της ελληνικής σκηνής από τα στενά του Βύρωνα, τις θαυμάσιες μέρες των Βαβυλώνα και τις παράξενες που ακολούθησαν. Τον φασισμό, την hip hop κίνηση που πήγε να δημιουργηθεί μετά το θάνατο του Παύλου Φύσσα και το νέο βιβλίο που γράφεται από έναν τύπο που ξεπήδησε από τη «φυλή της φωτιάς» και βρήκε στο δρόμο τους ήρωές του.

Να ξεκινήσουμε με τα παλιά ή με τα καινούργια;

«Ό,τι γουστάρεις».

Με τα παλιά λοιπόν. Αντί προλόγου πες μας τι είναι για σένα το hip hop και πώς βλέπεις την εξέλιξή του μέσα από τα χρόνια που το έχεις ζήσει;

«Το hip hop είναι τρόπος ζωής. Από εκεί και πέρα εμείς το ξεκινήσαμε ως κίνημα και κατέληξε να γίνει μπουρδέλο. Βάλαμε το χέρι μας και εμείς πολύ, φταίνε και οι νεότερες γενιές που το διάλυσαν εντελώς».

Εσείς είχατε πενιχρά τεχνολογικά μέσα σε σχέση με το τι έχουν τώρα, παρόλα αυτά κάνατε περισσότερα πράγματα. Mήπως καταπιέζει τη δημιουργικότητα η τόση τεχνολογία που είναι προσβάσιμη τώρα;

«Όχι νομίζω ότι δεν την καταπιέζει, απλά τι γίνεται; Τόση τεχνολογία έχει βγάλει προς τα έξω και ανθρώπους που ίσως να μην έχουν καμία σχέση. Αυτό όμως είναι το εύκολο πράγμα να κάνεις. Όλοι έχουν έναν υπολογιστή σπίτι, ένα μικρόφωνο πια έχει δυο κατοστάρικα, δεν τρέχει και τίποτα. Εμείς παλιά φαντάσου παίρναμε ένα μικρόφωνο από αυτά τα ψεύτικα και κάναμε ηχογραφήσεις σε κασέτα. Βάζαμε από τη μία πλευρά την κασέτα να παίζει, το μπιτ υποτίθεται και με το μικρόφωνο εμείς γράφαμε στην άλλη. Και γινόταν η φάση έτσι. Ακόμα και οι λούπες μας ήταν rec, play, rec κ.ο.κ».

Γιατί ο Βύρωνας είχε εξελιχθεί σε κέντρο της φάσης τότε; Ήταν οι FFC που το ξεκίνησαν;

«Νομίζω κυρίως ήταν οι FFC. Από εκεί και πέρα όμως ο Βύρωνας είναι προσφυγική γειτονιά και όπως το hip hop ξεκίνησε στην Αμερική από Αφρο-αμερικανούς, έτσι ήταν και ο Βύρωνας ο καλύτερος τόπος για να ανθίσει. Οι FFC πάντως έβαλαν πάρα πολύ το χέρι τους. Ξεκίνησαν έναν πυρήνα φοβερό και αυτό είχε ως αποτέλεσμα στις μέρες μας ο Βύρωνας να είναι από τις πιο αντιφασιστικές περιοχές. Τώρα δεν ξέρω σε τι βαθμό ευθύνονται οι FFC για όλο αυτό, αλλά το κίνημα έπαιξε το ρόλο του».

Εσύ πότε και πως χώθηκες;

«Εγώ χώθηκα γύρω στο 1993, από τους FFC, το πρώτο live. Ο Πυροβάτης, φίλος μου, ήταν κανένα-δυο χρόνια μεγαλύτερος. Κυκλοφορούσε τότε στο Βύρωνα μια κασέτα των FFC, η οποία δεν ήταν αμιγώς hip hop. Ένα-δυο κομμάτια είχε μέσα το "δεν μπορώ" και το "ναρκωτικά". Το υπόλοιπο ήταν μια μίξη με άλλα στοιχεία. Τέλος πάντων ήταν ωραίο όμως, ήταν και τα παιδιά γνωστοί εκεί και τη γουστάραμε τη φάση. Και έτσι το 1993 ξεκίνησα».

Ήσασταν ψιλοδακτυλοδεικτούμενοι εκείνοι την εποχή εσείς οι πιτσιρικάδες που ασχολιόσασταν με το hip hop;

«Ήμασταν λίγο. Το όμορφο της κατάστασης όμως ήταν ότι τότε υπήρχε η αίσθηση του κώδικα. Ότι θα πετύχουμε κάποιον στο δρόμο που κάνει graffiti και αυτός ο τύπος θα άκουγε hip hop. Ή κάποιον που θα φόραγε φαρδιά ρούχα και καπελάκι και θα ξέραμε ότι είναι δικός μας. Αυτό ήταν ωραίο και στις μέρες μας έχει χαθεί. Φαντάσου ταξιδεύαμε στο Κιάτο, στην Πάτρα και αλλού για να ανταλλάξουμε κασέτες με άλλους. Υπήρχε αυτό το όμορφο του πράγματος, αυτή η αναζήτηση».

Και μετά ήρθαν οι Βαβυλώνα...

«Οι Βαβυλώνα δημιουργήθηκαν κυρίως από τον Μιχάλη (σ.σ Μυτακίδη, BD Foxmoor), θέλοντας να πάρει κάποια μέλη που υπήρχαν τριγύρω στη φάση και να κάνει ένα γκρουπ γιατί η μουσική βιομηχανία είχε λίγες θέσεις. Ήθελε να τους συγκεντρώσει ώστε να φτιάξει ένα καλό δυνατό γκρουπ και όχι δέκα μέτρια. Το ξεκίνησε λοιπόν ο Μιχάλης και μας ονομάτισε και αυτό ήταν ένα καλό στοιχείο, γιατί έβγαλε μέσα από τα ονόματά μας κομμάτια του χαρακτήρα. Είναι καλύτερο από το να αυτο-ονοματίζεσαι, είμαι ο "κακός MC" ας πούμε».

Εσύ γιατί Βέβηλος;

«Ε, γιατί ήταν η συμπεριφορά μου έτσι ας πούμε λίγο πιο extreme. Και παραμένει!»

Σου λείπει αυτή η φάση; Που γυρνούσατε, ερχόταν κόσμος, γέμιζε τους χώρους; Θυμάμαι στο σχολείο ό,τι μουσική κι αν ακούγαμε δεν έπαιζε να μην υπήρχε επαφή με Active Member και Βαβυλώνα...

«Μου λείπει είναι αλήθεια, αλλά έτσι και αλλιώς έχουν περάσει 17 χρόνια από τότε και ξέρεις, η εξέλιξη των πραγμάτων αναγκαστικά σε πάει πιο μπροστά. Είδες κιόλας πως κατέληξαν δύο από τους Βαβυλώνα. Ήταν το Θηρίο και ο Μέθυσος...»

Το έχασαν κάπου;

«Αυτοί στο μυαλό τους το βρήκανε...»

Σε βοήθησε η μουσική στα δύσκολα;

«Με βοήθησε και γι' αυτό τη σέβομαι».

Θυμάμαι έκανες live στις άδειές σου από τη φυλακή, αλλά είχες κάνει και μέσα...

«Έκανα πολλά live τότε. Όσον αφορά αυτό που έγινε μέσα ήταν ο τρόπος μου να επέμβω στο σύστημα εκείνη τη στιγμή. Πήρα το μικρόφωνο και το σημαντικό για μένα ήταν ότι εκεί, μέσα στη φυλακή δεν μου έκλεισαν το στόμα. Μια φωνή μεσ' τη σιωπή, που έλεγε κι ο Μιχάλης, γεμάτη αυθαιρεσία».

Βγαίνεις από τη φυλακή. Σταδιακά αποφασίζεις να επιστρέψεις δυναμικά στη μουσική;

«Όχι, δεν την άφησα ποτέ ουσιαστικά. Απλά έκανα κάποιες αναγκαστικές παύσεις λόγω της φυλακής. Οκτώ χρόνια δεν είναι και λίγα. Δεν ήταν να πεις ότι μπήκα στα 20, βγήκα στα 28. Ήταν λίγο σπαστά. Μουσική δεν σταμάτησα να κάνω ποτέ, απλά σταμάτησα να κάνω ναρκωτικά και αυτό ήταν που οδήγησε σε μια πιο μεθοδευμένη κατάσταση όσον αφορά το δίσκο, τη μουσική και όλα».

Σηκώνεσαι ένα πρωί και λες «σταματάω»;

«Ναι, σηκώθηκα ένα πρωί και είπα σήμερα αντί να κάνω αυτό, θα κάνω το άλλο. Και πήγε έτσι τώρα μια πενταετία. Ξέρω ότι το πισωγύρισμα δεν μπορεί να κάτσει δίπλα μου. Έχουμε παλέψει άλλα κι άλλα, αυτό ήταν και το αναγκαστικό ,το δύσκολο αλλά και αυτό που μας οδηγεί εδώ. Να κάνουμε δίσκους, μουσική, να είμαστε εντάξει με τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, να μας σέβονται κάποιοι άλλοι και να παραδειγματίζονται και πέντε πιτσιρικάδες που νομίζουν ότι μέσα από τα ναρκωτικά είτε λύνονται τα προβλήματα, είτε θα πουλήσουν μούρη. Δεν είναι έτσι».

Έμπνευση για τους στίχους σου από που αντλείς;

«Είναι αυτοβιογραφικοί οι στίχοι. Ό,τι έχω περάσει. Αυτές είναι οι εικόνες μας, αυτά βγαίνουν στα τραγούδια».

Θεωρείς ότι είναι χρέος της μουσικής να παίρνει θέση στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις;

«Της συγκεκριμένης μουσικής θεωρώ ότι είναι χρέος, ναι. Δεν κάνουμε μουσική -εκτός από μερικούς από εμάς- που θα ακούσεις στα σκυλάδικα. Έτσι κι αλλιώς ο στίχος και το πρώτο άκουσμα που μας έρχεται από την Αμερική είχε να κάνει με το κοινωνικοπολιτικό ρεύμα».

Είχε κάνει αίσθηση το τραγούδι σου το «μίσος», από τα τελευταία, για τους φασίστες. Τελικά, όπως αναρωτιέσαι και στο τέλος του κομματιού, είναι μίσος ή δειλία;

«Αυτό όντως είναι ένα ερώτημα. Με τον φασισμό τα πράγματα είναι περίεργα, το καταλαβαίνουν όλοι. Έναν φασίστα κρύβουν όλοι μέσα τους. Το θέμα είναι πάντα το γιατί. Είναι μίσος ή δειλία; Το θέμα είναι να προβληματίσει αυτούς που έχουν στραφεί εκεί, όχι τους υπόλοιπους που το κοιτάζουν από απέναντι. Γιατί είσαι φασίστας; Έχεις μίσος για ανθρώπους, για καταστάσεις ή είσαι δειλός και εντάσσεσαι σε ένα σύστημα, μια ομάδα προβάτων, γιατί έχεις έναν αρχηγό που σου λέει διάφορα και νομίζεις ότι είναι το σπίτι σου και πάμε έτσι; Χωρίς όμως να έχεις τη γνώση και την επίγνωση, κάνοντας την ιστορική αναδρομή στο μυαλό σου, να εξηγήσεις γιατί ο περισσότερος κόσμος απεχθάνεται το φασισμό. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα και στα χρόνια του '40 αλλά και τώρα τον ίδιο φασισμό περνάμε. Γράφω σε έναν στίχο "το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο", που είναι μια ιστορία της πολυκατοικίας μου που έχει πολλούς μετανάστες. Το ρεφρέν λέει: "Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο τα βράδια, δεν βλέπει σύνορα, πληγές σε κάθε χώρα. Μπορεί να ήρθαμε με διαφορετικά καράβια, αλλά βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα τώρα. Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο πάντα, κι ας ουρλιάζει έξω στο δρόμο η σειρήνα, μπορεί να ζούμε σε ένα δεύτερο 40, μα τώρα βάλτο δυνατά: Εδώ Αθήνα...».

Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου λοιπόν. Ποιοι είναι οι ήρωες το δρόμου;

«Κυρίως είναι αυτοβιογραφία. Είναι καταστάσεις και στιγμές που έζησα εγώ, που μοιράστηκα με ανθρώπους κι αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες. Είναι στίχοι ή μυνήματα που έχω δει σε τοίχους και τα έχω ενσωματώσει στα τραγούδια μου. Ήρωες του δρόμου είμαστε όλοι βασικά. Είναι "κλεμμένο" από τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που έκανε "το βιβλίο των ηρώων του τρόμου". Αυτός μιλώντας για τους δικούς του δαίμονες και εγώ για τους δικούς μου».

Ίσως σου ακουστεί λίγο βαρύ, αλλά αισθάνεσαι ότι είσαι ο συνεχιστής της κληρονομιάς του Low Bap, τώρα που έκαναν το τελευταίο live οι Active Member;

«Συνεχιστής... είναι βαρύ τώρα αυτό. Low Bap ήμουν σίγουρα πριν τεθεί ο όρος, όσον αφορά το ότι υποστηρίζω τα λόγια μου με τη ζωή μου. Αν είμαι ο συνεχιστής... προσπαθώ να κάνω καλά πράγματα, αυτό θέλω κυρίως. Ο Μιχάλης δεν σταματάει τα live, ούτε η Γιολάντα. Το κακό είναι ότι έχει περάσει στον κόσμο ότι το Low Bap ήταν οι Active Member, ενώ ήταν και δεκάδες άλλα γκρουπ που υπήρχαν τριγύρω τους. Δηλαδή ως BD Foxmoor, αφού δεν είναι Active Member, δεν είναι Low Bap; Κατά βάση όσοι μιλάνε αληθινά κάνουν Low Bap. Και έλεγα τις προάλλες ότι αν αυτός ο διαχωρισμός γινόταν στην Αμερική, δεν θα έτρεχε τίποτα. Θα ήταν οι μισοί Low Bap, οι μισοί hip hop και όλα καλά. Τώρα το έκανε ένας τρελός από το Πέραμα και έχουν βγει να τον κατακρίνουν. Στην ουσία το Low Bap είναι κομμάτι του hip hop. Έτσι μπορείς να πεις ότι είμαι συνεχιστής του hip hop. Εγώ δεν τα διαχωρίζω τόσο πολύ. Υποστηρίζω πάντα αυτό που λέω με τη ζωή μου».

Με αφορμή το θάνατο του Παύλου Φύσσα έγινε ένα ωραίο συναπάντημα από το χώρο του hip hop και μια συνέντευξη Τύπου από διαφορετικά, ας πούμε, ρεύματα του χώρου, όπως και το live της Umicah στο Μοναστηράκι. Γιατί δεν υπήρχε ανάλογη συνέχεια;

«Διαφωνούσα με την συνέντευξη στην ΕΣΗΕΑ, γιατί ήταν η ΕΣΗΕΑ. Αυτή που δυο μέρες είχε επιτρέψει στον Αναστασιάδη να δείξει τον Παύλο αιμόφυρτο στο πρωτοσέλιδο. Διαφωνούσα με αυτό και δεν πήγα κιόλας. Δεν πήγαν και πολλοί από τον αυτοοργανωμένο χώρο και καλά έκαναν. Όσον αφορά το live της Umicah, εγώ ήμουν από τους τελευταίους που κλήθηκα γιατί με είχαν στο μυαλό τους κάπως. Τέλος πάντων, μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήξερα αν θέλω να πάω και γιατί να πάω και τέτοια. Τελικά έκλεισα ακόμα έναν διακόπτη. Είπα δεν χωράνε τώρα εδώ αυτά, πάμε να κλείσουμε κάποιες κάρτες από το παρελθόν, πάμε να ανοίξουμε κάποιες άλλες για το μέλλον. Να προχωρήσουμε έτσι όσο γίνεται όχι αρμονικά, αλλά χωρίς έχθρες. Τώρα δεν νομίζω να γίνουν άλλα και πώς θα γίνουν; Ο Νικήτας (σ.σ Κλιντ) είναι στο Ποτάμι. Θα ξαναπαίξεις μαζί του; Είχαμε μια ιδιαίτερη συζήτηση που μου έλεγε για το Ποτάμι και τον Θεοδωράκη και του έλεγα "ρε φίλε, πώς μου λες για έναν δημοσιογράφο που γίνεται αρχηγός κόμματος, τον υπερασπίζεσαι, ενώ σου λέω ότι τον έχω δει μπροστά στα μάτια μου να πηγαίνει στον διοικητή των φυλακών και να λέει 'για πες μου, ποιοι τρεις δικοί σου θα μου μιλήσουν στους Πρωταγωνιστές, να πουν στην ουσία αυτά που θέλουμε για να βγουν στα κανάλια;'" Πώς θα ξανακάνεις live με έναν τύπο που βγήκε στην επέτειο του θανάτου του Παύλου Φύσσα να μιλήσει στο Ποτάμι αντί να είναι στο live που έκαναν τα παιδιά, οι φίλοι του Παύλου, στο Σκοπευτήριο;».

Ένας καλλιτέχνης που αποφασίζει να κινηθεί ανεξάρτητα στις μέρες μας μπορεί να επιβιώσει;

«Ναι, μπορεί να τα καταφέρει. Έτσι κι αλλιώς με τις εταιρείες τι γινόταν; Το θέμα ήταν απλά ότι οι δίσκοι σου πήγαιναν στα δισκοπωλεία, όπου ακόμα και σε λεφτά να το δεις εμείς δουλεύαμε με το 8% από την πολυεθνική, πάρα πολύ λίγο. Όταν δηλαδή ο δεύτερος δίσκος ή το Policemania έφτασε να γίνει χρυσό ας πούμε, εμείς πήραμε ελάχιστα χρήματα. Τώρα είναι καλύτερα γιατί ξέρεις ότι εγώ θα βγάλω 500 κόπιες, θα τις διαθέσω έτσι και θα είμαι ok».

Τι θα δούμε στην παρουσίαση του δίσκου στις 6 Φεβρουαρίου;

«Θα δούμε το δίσκο βήμα-βήμα. Το έχουμε στήσει τόσο καλά, που πέρα από το μουσικό κομμάτι έχει και οπτική συνοχή. Βήμα-βήμα είναι μια αυτοβιογραφία περίεργη, με πολλούς ήρωες μπλεγμένους».

Και φίλους από τα παλιά στη σκηνή ε;

«Και φίλους από τα παλιά. Βαβυλώνα, όχι όλοι, μια τετράδα θα είμαστε. Βαβυλώνα με καινούργιο κομμάτι κιόλας, MCs μέχρι τα μπούνια. Θα είναι ωραία. Και για μένα, γιατί θα αρχίσει ένας κύκλος που τον περίμενα καιρό. Ελπίζω να πάνε όλα καλά».

Πληροφορίες συναυλίας

Χώρος : PIRAEUS 117 ACADEMY
Πόλη : ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ
Διεύθυνση : Πειραιώς 117
Πόρτες Ανοίγουν : 19:30
Ώρα Έναρξης : 21:00

Eισιτήρια

Τα 300 πρώτα combo εισιτήρια θα κοστίζουν 13€ (Στην τιμή θα συμπεριλαμβάνεται συλλεκτικό t-shirt της συναυλίας το οποίο οι κάτοχοι εισιτηρίων θα παραλαμβάνουν κατά την είσοδο τους στον χώρο). €
Μετά την εξάντληση των 300 πρώτων combo εισιτηρίων η τιμή της προπώλησης θα διαμορφωθεί στα 9 €
Τιμή Ταμείου :10 €

Σημεία Προπώλησης :
Ticket House Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς) Τηλ.: 210 3608366
Αmberola Ζίννη 12 και Βεϊκου, Κουκάκι τηλ. 2104022413

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα