Η 60η «Χρύση Μπάλα» πριν μερικές ημέρες βρήκε κάτοχο και τελικά παραδόθηκε σε Αργεντίνικα χέρια και συγκεκριμένα σε αυτά του Λίονελ Μέσι. Μπορεί ο «άσος» της Μπαρτσελόνα να «πρόδιδε» την 5η χρυσή αγαπημένη του για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά είναι γεγονός ότι η χαρά του πρωταγωνιστή είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό που δεν είναι αδιαμφισβήτητο από όλους είναι ότι βρέθηκε ο σωστός κάτοχος.

Οι συζητήσεις πολλές. Ποιος αξίζει πραγματικά το βραβείο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς ή ποιος μπορεί να άξιζε, σε βάθος χρόνου, το βραβείο, ποιοι είναι αδικημένοι και ποιοι υπερεκτιμημένοι. Όλα μπαίνουν σε μια εξίσωση που μάλλον δεν έχει λύση.

Στα χρόνια που έχουν περάσει είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μεγάλες... αρτίστες να δίνουν μοναδικές ποδοσφαιρικές παραστάσεις και με αυτές να ταυτιστούμε, να λατρέψουμε, να απολαύσουμε, να αποθεώσουμε και τελικά νοιώσουμε ότι ένας ποδοσφαιριστής είναι η μεγαλύτερη μας καψούρα. Το G – Weekend Journal παρουσιάζει μια ντουζίνα παίκτες, που τον 21ο αιώνα, με τις παραστάσεις που δώσανε νοιώσαμε ότι πρέπει να πληρώσουμε το πιο ακριβό εισιτήριο για να παρακολουθήσουμε μια και μόνο παράσταση τους.

Σας παρουσιάζουμε και σας ξυπνάμε τον «έρωτα» σας για τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχουμε δει τον 21ο αιώνα. Αυτούς που το όνομα τους στην πλάτη της φανέλας, μέσα σε ένα σχολικό προαύλιο, έπαιρνε άλλη αξία και ένιωθες ότι μπορείς και εσύ να κλέψεις λίγη από την μαγεία του... Ρονάλντο, του Ρονι ή του Πίρλο...

Διαβάστε, θυμηθείτε, διαφωνήστε και ψηφίστε για την μεγαλύτερη «καψούρα» του 21ου αιώνα:

Λουίς Φίγκο

Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους προδότες στην ιστορία του αθλήματος. Άλλαξε φανέλα και πήγε από την Μπαρτσελόνα στην μισητή Ρεάλ Μαδρίτης ως «λάφυρο» του Πέρεθ . Στην Ρεάλ αγαπήθηκε, άλλωστε η ποδοσφαιρική του αξία δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης, άνηκε στην απίστευτη γενιά των «Galacticos» και η αλλαγή της φανέλας από την μισητή αντίπαλο βοήθησε στο να βρει σωστή υποδοχή στο Μπερναμπέου. Το αν ξεπέρασαν ποτέ την ρετσινιά της προδοσίας του Φίγκο και αν τον... αγάπησαν πραγματικά το ξέρουν μόνο στην Μαδρίτη.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Φίγκο στην καριέρα του, με την αλήθεια να είναι μεταξύ απίστευτου ταλέντου και απίστευτου μίσους των «μπλαουγκράνα» προς το πρόσωπο του.

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες της γενιάς του. Ο Λουίς Φίγκο έχει πετύχει τεράστια κατορθώματα στην καριέρα του. Έπαιξε στις δύο μεγαλύτερες ομάδες της Ισπανίας και όντας αρχηγός της Πορτογαλίας αγαπήθηκε όσο λίγοι. Νικητής της «Χρυσής Μπάλας» και με ποδοσφαιρική φινέτσα, που του επέτρεπε και η θέση του, μέσα στο γήπεδο που έκανε τους πιτσιρικάδες τελικά να λατρεύουν τις ικανότητες του. Συνολικά με την Μπαρτελόνα έπαιξε σε 172 αγώνες και σκόραρε 30 φορές. Είχε εξελιχθεί σε βασική μονάδα μιας ομάδας που ανεξαρτήτως προπονητή (Κρόιφ, Ρέξακ, Ρόμπσον, Φαν Χάαλ) πρωταγωνιστούσε σε Ισπανία και Ευρώπη, ενώ ο ίδιος είχε καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες των ευρωπαϊκών γηπέδων. Τα επιτεύγματα του μέσα στο χορτάρι είναι αδιαπραγμάτευτα με τον πορεία του να επισκιάζεται από μια ιστορική απόφαση.

«Το να παίζεις για την Μπαρτσελόνα, ήταν η ευκαιρία να έχεις μια σπουδαία καριέρα. Αλλά για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να παίξεις για την Ρεάλ Μαδρίτης»

Ρονάλντο

Το «φαινόμενο». Για πολλούς ο αυθεντικός Ρονάλντο. Ένα «φαινόμενο» που έμεινε στο ποδοσφαιρικό χάρτη εξαιτίας της απίστευτης σύνδεσης που είχε με τα δίχτυα αλλά και τα πολλά... κιλά μπάλα που ήξερε. Όλα τα παιδάκια στην αλάνα αυτό που ήθελαν ήταν να σκοράρουν με όλους τους τρόπους, είχαν τον Ρονάλντο... κορώνα στο κεφάλι τους.

Ίσως να είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική «καψούρα». Μια πραγματική μηχανή των γκολ, που με την τεχνική του και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο σε έκανε να τον θαυμάζεις όπως κανέναν άλλο. Στην πρώτη του χρονιά στην Μπαρτσελόνα, το 1996, πέτυχε σε 47 γκολ σε 51 παιχνίδια και βγήκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, στο Κύπελλο Ισπανίας, Σούπερ Καπ Ισπανίας, Κύπελλο UEFA, πήρε το βραβείο του καλύτερου για την FIFA και μια υποψηφιότητα για την Χρυσή Μπάλα. Στην πρώτη του χρονιά!Κατέληξε με 2 «Χρυσές Μπάλες» (1997, 2002) και 3 βραβεία της FIFA για τον καλύτερο παίκτη της χρονιάς. Σε όποια ομάδα βρέθηκε αυτό που δεν άλλαζε ήταν η... ερωτική του σχέση με τα δίχτυα. Κατάφερε τα πάντα και αν το γόνατο του δεν τον είχε προδώσει, ίσως μιλούσαμε σήμερα για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό «μύθο» όλων των εποχών.

*Το γκολ του Ρονάλντο κόντρα στην Κομποστέλα έγινε διαφημιστικό για γνωστή αθλητική εταιρεία με το σλόγκαν που έπαιζε να λέει: «Φαντάσου να ζητούσες από τον Θεό να σε κάνει τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, και ο Θεός το άκουσε».

*«Την πρώτη φορά που τον είδα να παίζει, ήταν στην Κρουζέιρο. Ήταν ακόμα παιδί. Ήταν σε ένα παιχνίδι που κατέληξε να έχει σκοράρει 5 φορές. Από εκείνο το σημείο έδειξε ότι πραγματικά ήταν ένα φαινόμενο». Τα λόγια του Καφού για τον 17χρόνο Ρονάλντο.

Ροναλντίνιο

Τι να πει κανείς για τον Ροναλντίνιο... Τα λόγια δεν φτάνουν να περιγράψουν την «μαγεία» που προσέφερε με ένα άγγιγμα της μπάλας ο Ρόνι. Από τους λίγους παίκτες που τους έβλεπες γιατί κατάφερνε και έκανε το παιχνίδι να μοιάζει με κάτι το διαφορετικό. Με κάτι που θα κατάφερνες αν κρατούσες ένα τηλεχειριστήριο ηλεκτρονικού στα χέρια σου.

Έβλεπες στις αλάνες παιδάκια να... σβήνουν τσιγάρο πριν σουτάρουν την μπάλα και αντιλαμβανόσουν τι προσφέρει μέσα στο χορτάρι ο Ραναλντίνιο..

Οι «μαγικές» του χρονιές ήταν αυτές με την φανέλα της Μπαρτσελόνα. Από την Γκρέμιο και την Παρί, στο αεροπλάνο για την Βαρκελώνη και αυτή η πόλη έμελλε να γίνει αυτή που θα φιλοξενούσε το απίστευτο ταλέντο του Ρόνι.

«Χρυσή Μπάλα», Παγκόσμιο Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ αλλά αυτό που μένει είναι οι... χρυσές γραμμές ποδοσφαιρικής ιστορίας που προσέφερε αυτός ο παίκτης.

Το γκολ κόντρα στην Τσέλσι ή το φάουλ κόντρα στην Αγγλία στον προημιτελικό του Μουντιάλ του 2002 που άφησε τον Σίμαν να... αγναντεύει είναι ελάχιστα από τα πολλά που χάρισε ο Ροναλντίνιο στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

«Όταν παίζεις μαζί του και βλέπεις τι κάνει με την μπάλα, τίποτα δεν μπορεί να μου προκαλέσει έκπληξη πια. Μια από αυτές τις ημέρες, θα κάνει την μπάλα να μιλήσει», ο Ειντούρ Γκούντιοσεν για τον συμπαίκτη του στην Μπαρτσελόνα.

Τιερί Ανρί

Πραγματική «μηχανή» των γκολ. Το 1994 εμφανίστηκε στο χορτάρι με την φανέλα της Μονακό και από τότε θα έγραφε την δική του τεράστια ιστορία στον χώρο του ποδοσφαίρου. Το 1996 θα κατακτήσει το βραβείο του καλύτερου νέου ποδοσφαιριστή στην Γαλλία και ένα χρόνο μετά θα στεφθεί πρωταθλητής με την ομάδα του.

Το 1999 μετακομίζει στην Ιταλία αλλά αυτό δεν θα είναι το ταξίδι που θα του αλλάξει την ζωή. Με τα πράγματα στην Γιουβέντους να μην είναι όπως τα είχε φανταστεί, γρήγορα θα καταλάβει το λάθος και θα κάνει το... σωστό. Και το σωστό δεν είναι άλλο από την επιλογή του να βρεθεί στο Λονδίνο και την Άρσεναλ. Τα κατορθώματα του με την φανέλα των «κανονιέρηδων» θα συνδεθούν με την ποδοσφαιρική του αξία. Σε 254 εμφανίσεις θα πετύχει 174 γκολ και η ερωτική του σχέση με τα δίχτυα, θα φουντώσει τον έρωτα του με τους οπαδούς της ομάδας του.

Το 2007 θα αναγκαστεί να πάρει μια απόφαση που πόνεσε και τις δύο πλευρές, με τον Ανρί να δηλώνει: «Πολλές φορές εξαιτίας του γεγονότος ότι ήμουν αρχηγός της Άρσεναλ και είχα την συνήθεια να φωνάζω, οι συμπαίκτες μου μου έδιναν την μπάλα ακόμη και όταν δεν ήμουν σε καλή θέση. Ήταν καλύτερα για την ομάδα που αποχώρησα».

Ντελ Πιέρο

​

Ένας αρχηγός που δίνει νόημα στην λέξη και την θέση. Ο Ντελ Πιέρο συνέδεσε το όνομα του με την ιστορία της Γιουβέντους και όχι άδικα. Την ακολούθησε στην Β' Εθνική, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την προσωπική του καριέρα και την ανέβασε ξανά εκεί που της άξιζε. Γκολ αλα Ντελ Πιέρο, με κίνηση από αριστερά, μία – δύο προσποιήσεις στον αμυντικό και πλασέ στο απέναντι παραθυράκι. Επιθετικός που μοίραζε ασίστ, ήξερε μπάλα και θα κατάφερνε να την στείλει στο πλεκτό με όλους τους τρόπους γνωρίζοντας την αποθέωση με... έξω την γλώσσα.

Το γκολ με τις προσποιήσεις αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Ιταλού επιθετικού που έκανε τους φίλους της μεγάλης κυρίας να ξεχάσουν, αν αυτό ήταν δυνατό, τον τεράστιο Μπάτζιο.

Ο Ντελ Πιέρο με τα γκολ του και την προσωπικότητα του είναι από αυτούς που σε έκαναν να τον παραδέχεσαι και να γουστάρεις να απολαμβάνεις τις ικανότητες του και τις 289 φορές που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, σε όλες τις διοργανώσεις που έχει πάρει μέρος.

Τα ρεκόρ που έχει σπάσει με την φανέλα της «Μεγάλης Κυρίας» φαντάζουν αξεπέραστα και από πολλούς θεωρείται από τους πιο αδικημένους παίκτες στις ψηφοφορίες για την «Χρυσή Μπάλα»

Αυτό που τον κάνει μοναδικό όμως είναι ο συνδυασμός χαρακτήρα και ταλέντου.

Ο Ντελ Πιέρο για την «Κυρία» του: «Ένας κύριος, δεν αφήνει ποτέ την κυρία του»

Ντέιβιντ Μπέκαμ

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και οι «μαγικές» εκτελέσεις φάουλ του κερδίζουν περίοπτη θέση στις ποδοσφαιρικές... καψούρες. Ο Μπεκς πήγε στο Μάντσεστερ παιδάκι και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά δίπλα στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Η ικανότητα του να στέλνει την μπάλα, στην θέση που γεννήθηκε μόνο στην φαντασία του, τον έκανε να ξεχωρίζει μέσα στο χορτάρι.

Μαζί με Ζουνίνιο, Πίρλο και Ρομπέρτο Κάρλος ήταν αυτοί που αν ήθελες να εκτελέσεις κάποιον φίλο σου που υπερασπιζόταν το τέρμα θα προσπαθούσες να κάνεις τις ακριβής κινήσεις τους με την ελπίδα ότι το πόδι σου δεν θα σε προδώσει...

Δυστυχώς για τους Έλληνες, ευτυχώς για τον Μπέκαμ και του Άγγλους, έχει χαρακτηρίσει αγαπημένο του γκολ αυτό με την απευθείας εκτέλεση φάουλ κόντρα στην Ελλάδα που έδωσε τελικά το εισιτήριο στην Αγγλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έχει φτιάξει τον «μύθο» του μέσα και έξω από το γήπεδο. Μπορεί να μην είναι ο μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών, είχε καταφέρει όμως να γίνει πρότυπο και να αγαπηθεί για την φανταχτερή προσωπικότητα του εντός και εκτός του χορταριού.

«Θέλω οι άλλοι να με βλέπουν σαν παίκτη που δουλεύει σκληρά και παθιάζεται με το παιχνίδι».

Ρομπέρτο Κάρλος

Ο μοναδικός παίκτης της λίστας που παίζει πίσω από την μεσαία γραμμή και το έχει κερδίσει με όλα αυτά που έχει καταφέρει μέσα στο γήπεδο. Έγραψε το όνομα του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Με την Ρεάλ κατέκτησε 4 φορές το πρωτάθλημα, 3 το Τσάμπιονς Λιγκ και πήρε και 2 Διηπειρωτικά. Οι εκτελέσεις φάουλ του, με τα δυνατά, τεχνικά χτυπήματα του γινόντουσαν πρότυπο για κάθε παίκτη που επιχειρούσε μια εκτέλεση.

Ο Ρομπέρτο Κάρλος είναι το κορυφαίο αριστερό μπακ αν όχι όλων των εποχών, σίγουρα των τελευταίων ετών.

Έχει γεμίσει την καριέρα του με ατομικούς και ομαδικούς τίτλους και πίστευε τόσο πολύ στην ικανότητα του και σε αυτά που μπορεί να προσφέρει στην θέση του αριστερού μπακ αφού πήρε την απόφαση να φύγει από την Ίντερ, γιατί ο Χόντσον ήθελε να τον μετακινήσει στα χαφ.

Ήξερε τι μπορεί να κάνει καλύτερα από όλους και τελικά το έκανε με απόλυτη επιτυχία. Το όνομα του συνδέθηκε με την Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και την εθνική του ομάδα και ο «άνθρωπος σφαίρα» (έκανε τα 100μ. σε 10,9 sec) θα έχει πάντα νέα παιδιά να προσπαθούν να κάνουν αυτό:

Πίρλο

Άλλος ένας... βιρτουόζος της μπάλας που που πολλοί θα ήθελαν να έχουν δει με την φανέλα της ομάδας τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η προσωπικότητα του, εκτός από αυτά που μπορεί να κάνει με την μπάλα στα πόδια, είναι ένας συνδυασμός ακαταμάχητος για να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού. Οι ατάκες που χρησιμοποίησε στην αυτοβιογραφία του, μας δίνουν ένα δείγμα για την φιλοσοφία του Πίρλο.

Μοναδικός!

Για την προθέρμανση πριν τα παιχνίδια: «Το ζέσταμα δεν είναι τίποτα άλλο από... αυνανισμός για συντηρητικούς προπονητές»

Για το ποδόσφαιρο και το σεξ:«Το να είσαι μέλος μίας ομάδας που ανήκει σε όλους με κάνει να αισθάνομαι καλά. Μερικές φορές είναι προτιμότερο από το σεξ καθώς διαρκεί περισσότερα... Πάρτε για παράδειγμα τον Αντόνιο Κασάνο. Λέει ότι έχει κοιμηθεί με 700 γυναίκες αλλά δεν καλείται πλέον στην Εθνική. Μπορεί να είναι πραγματικά χαρούμενος; Εγώ δεν θα ήμουν. Αυτή η φανέλα σε πάει σε άλλο επίπεδο. Πολύ καλύτερο να είσαι στρατιώτης στο γήπεδο παρά στην κρεβατοκάμαρα».

Για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2005: «Σκέφτηκα να αποσυρθώ, μετά την Κωνσταντινούπολη, τίποτα δεν είχε νόημα. Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005 μου προκάλεσε ασφυξία»

​Ζινεντίν Ζιντάν

​

Ο ποδοσφαιριστής που συνδύαζε την αλητεία με μια ποιότητα παιχνιδιού που ξεπερνάει πολλά απ' όσα έχουμε δει να κάνουν παίκτες στο χορτάρι. Κάπως έτσι έκλεισε και την καριέρα του... «Αλήτικα» αλλά σε ένα τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου στον οποίο αφού κουτούλησε τον Ματεράτσι, άφησε την ομάδα του με παίκτη λιγότερο και κάνεις δεν μπόρεσε να του ασκήσει κριτική.

Γιατί αυτό κέρδισε με την παρουσία του στα γήπεδα. Μαέστρος όπως λίγοι, με την μπάλα να γίνεται έρμαιο στην ποδοσφαιρική του κλάση και να τον ακολουθεί πιστά σε κάθε σκέψη του. Η «ρουλέτα», η ντρίπλα που κάνει αλλάζοντας κατεύθυνση περιστρέφοντας τον εαυτό του πάνω στον αντίπαλο φυσικά μαζί με την μπάλα είναι αυτό που θα δεις να προσπαθούν να κάνουν τα πιτσιρίκια στις πλατείες, με αυτόν που το καταφέρνει να εισπράττει τον θαυμασμό από όλους τους υπόλοιπους.

Ο Ζιντάν έμαθε μπάλα στις πλατείες της Μασσαλίας και αυτό δεν χάθηκε ποτέ από το παιχνίδι του. Γι' αυτό και αποτελεί μια από τις παιδικές καψούρες όλων όσων είχαν την τύχη να μεγαλώσουν βλέποντας και κοπιάροντας τον μεγάλο «Ζιζού».

Η επιστροφή στην μεγάλη του αγάπη και συγκεκριμένα στον πάγκο της έδωσαν στους οπαδούς της Βασίλισσας να θυμηθούν κάτι από το αίσθημα που ένοιωθαν όταν τον έβλεπαν να αγωνίζεται με το στέμμα στην καρδιά...

«Ο Ζιντάν είναι ο κορυφαίος. Τα τελευταία 10 χρόνια, δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν, είναι ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο». Ο Πελέ για τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Ραούλ

Από τους μεγαλύτερους «θρύλους», όχι μόνο της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Πέρασε 20 χρόνια φορώντας την λευκή φανέλα της «βασίλισσας» και αυτά που κατάφερε με αυτήν απλά φαντάζουν απλησίαστα.

Στην τροπαιοθήκη του δεσπόζουν συλλογικά (16 τίτλοι σε 16 χρόνια) και ατομικά βραβεία που πείθουν και τους... εχθρούς , αν υπάρχουν, ότι βρίσκονται μπροστά σε μια απίστευτη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που ο μόνος στόχος που είχε όταν ξεκίνησε το ποδόσφαιρο ήταν να γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής και τελικά αυτό κατάφερε.

Συνδυασμός τρομερής τεχνικής ικανότητας με τα μπάλα στα πόδια, με τελειώματα που φανερώνουν μια...ερωτική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα βάζουν τον Ραούλ σε περίοπτη θέση στις καρδιές όλων των ποδοσφαιρόφιλων και ειδικά στους οπαδούς της «Βασίλισσας».

Σε μια εποχή που ο Πέρεθ έφερνε στην Μαδρίτη έναν γαλαξία αστέρων ο Ραούλ είχε μπει για τα καλά στις καρδιές όλων στο «Μπερναμπέου» και φρόντιζε να θρέφει αυτήν την αγάπη στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα.

Ο Ραούλ αφιέρωνε τα γκολ του στην γυναίκα του. Το φίλημα της βέρας του, μετά από κάθε γκολ που πετύχαινε, έγινε το σήμα κατατεθέν και μπορεί τα παιδάκια σε μια αλάνα να μην φοράνε βέρα αλλά ο πανηγυρισμός έχει μείνει σαν ένας από τους χαρακτηριστικούς στο παιχνίδι.

Χόρχε Βαλντάνο: «Παίζει σαν άγγελος. Τρέχει πίσω από οτιδήποτε κινείται. Ξεκουράζεται μόνο όταν πετυχαίνει τον στόχο του: να κερδίζει. Έχει περηφάνια γεμάτη από επιθυμία για νίκη, για τεράστιες προκλήσεις, διαθέτει ένα γονίδιο παραπάνω, αυτό του νικητή. Είναι ο Ραούλ».

Μέσι – Ρονάλντο

​

Έχουμε την ευχαρίστηση και την τύχη να βλέπουμε εν ενεργεία δύο ίσως από τους μεγαλύτερους παίκτες που θα περάσουν από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ο Μέσι αισίως μετρά 5 «Χρυσές Μπάλες» και ο Κριστιάνο Ρονάλντο 3 πολυπόθητα ατομικά «χρυσά» βραβεία και όχι άδικα.

Οι δυο τους μαζί έχουν σπάσει ότι ρεκόρ βρήκαν μπροστά τους και συνεχίζουν να την πορεία τους προς την δημιουργία ενός άβατου που ο επόμενος που θα προσπαθήσει να το φτάσει θα ξέρει ξεκάθαρα τι κυνηγά.

Οι γενιές που μεγαλώνουν τώρα βλέποντας τον Μέσι και τον Ρονάντο να χαρίζουν «μαγικές» ποδοσφαιρικές στιγμές, μπορεί να μην αντιλαμβάνονται πλήρως την τύχη τους, αφού ο διχασμός και η γκρίνια για το ποιος είναι καλύτερος μερικές φορές ξεπερνάει το λογικό αλλά πέρα από αυτό η αλήθεια είναι μια και μοναδική.

Έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε δύο «μάγους» της μπάλας να προσφέρουν μοναδικές παραστάσεις για τα μάτια μας μόνο.

Μπορεί να μην είναι καψούρες σήμερα, άλλα μάλλον μιλάμε για τις δύο μεγαλύτερες του μέλλοντος.

Γκουαρδιόλα για Μέσι: «Λυπάμαι αυτούς που θέλουν να ανταγωνιστούν τον Μέσι και τον θρόνο του, αυτό το παιδί είναι μοναδικό»

Τζορτζ Μπεστ για τον 18χρόνο Ρονάλντο: «Έχουν υπάρξει λίγοι παίκτες που περιγράφονται σαν τον νέο 'Τζορτζ Μπεστ' μέσα στα χρόνια, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που είναι κοπλιμέντο για εμένα».