Χριστούγεννα με την Ουνιόν!

Λευτέρης Ντανοβασίλης
Χριστούγεννα με την Ουνιόν!

bet365

Το Gazzetta Weekend Journal σας ταξιδεύει στο Βερολίνο, όπου και φέτος αναβίωσε η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ποδοσφαιρική παράδοση.

Τα φώτα έσβησαν στις 7 το απόγευμα και μία θάλασσα κεριών κατέκλυσε την ατμόσφαιρα. Kαμπάνες, σιωπή και στη συνέχεια ο ύμνος της Ουνιόν. Το ραντεβού ήταν και για φέτος γνωστό. Οι συνθήκες τα έφεραν έτσι, ώστε πλέον να χρειάζεται να κλείσεις εισιτήριο και μαζί την ευκαιρία να ζήσεις μια μαγική εμπειρία. Ε και; Από τον Νοέμβριο είχαμε sold out. Η ομορφότερη χριστουγεννιάτικη ποδοσφαιρική παράδοση αναβίωσε και φέτος στο Βερολίνο.

Περίπου 28.500 άνθρωποι βρέθηκαν στο Stadion An der Alten Försterei την περασμένη Τετάρτη (23/12), για να τραγουδήσουν τα κάλαντα. Η προσέλευση είναι νέο ρεκόρ στην 13η επέτειο μίας παράδοσης, που δημιουργήθηκε από το πουθενά. Αυτό είναι, άλλωστε, που την κάνει τόσο ξεχωριστή. Διότι, σιγά-σιγά το παράδειγμα της Ουνιόν ακολουθούν και άλλες ομάδες, άλλες πόλεις. Όπως η Κολωνία, η Δρέσδη και το Άαχεν, όπου φέτος είχαμε ανάλογες σκηνές. Το πρωτότυπο, όμως, πάντα έχει άλλη μαγεία...

Μία «μυστική» συνάντηση φίλων πριν λίγα χρόνια έχει εξελιχθεί στην πιο όμορφη χριστουγεννιάτικη ποδοσφαιρική παράδοση. Από την εποχή της Ανατολικής Γερμανίας, όταν η Ντιναμό Βερολίνου – ο μισητός εχθρός – ήταν η ομάδα της Στάζι, οι οπαδοί της Ουνιόν ήταν τα «περιθωριακά στοιχεία» του καθεστώτος. Ήταν εκείνοι που με τα χρόνια χαρακτηρίστηκαν πολέμιοί του. Όταν η ομάδα τους κέρδιζε ένα φάουλ, εκείνοι φώναζαν «Die Mauer muss weg», «το Τείχος πρέπει να πέσει/φύγει». Το An der Alten Förstereiδ ήταν γεμάτο… διαφορετικότητα. Με τα χρόνια οι οπαδοί ανέπτυξαν μία εξίσου διαφορετική σχέση με τον σύλλογο. Με περηφάνια, πλέον, η Ουνιόν χαρακτηρίζεται μία από τις «Kult» ομάδες στην Γερμανία. Και όχι άδικα.

Οι επιτυχίες δεν ήρθαν μετά την ενοποίηση και μάλιστα κάποια στιγμή ο σύλλογος βρέθηκε στα πρόθυρα της καταστροφής. Ήταν το 2004, όταν η Ουνιόν υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 4η κατηγορία. Τα χρήματα για την αδειοδότηση δεν υπήρχαν και οι οπαδοί αποφάσισαν μία σειρά δράσεων, προκειμένου να συμπληρωθεί το ποσό. Η πιο γνωστή από αυτές ήταν το «μάτωσε για την Ουνιόν». Οργανώθηκε αιμοδοσία για τα νοσοκομεία του Βερολίνου και τα χρήματα θα πήγαιναν στα ταμεία του συλλόγου. Τελικά, τα κατάφεραν.

Στην διοίκηση τα προηγούμενα χρόνια είχαν βρεθεί άνθρωποι, που δεν είχαν δυνατούς δεσμούς με τον σύλλογο και επαφή με τους οπαδούς. Όλα αυτά, μέχρι την στιγμή που οι τελευταίοι αποφάσισαν να επέμβουν και με πρόεδρο τον – δικό τους – Ντιρκ Τσίνγκλερ όλα άλλαξαν.



Εκείνη την εποχή ξεκίνησε και η πιο όμορφη παράδοση. «Μετά από κάποια αρνητικά αποτελέσματα, αποφασίσαμε απλά να βρεθούμε εμείς που ήμασταν μαζί κάθε βδομάδα στο γήπεδο και να ευχηθούμε ο ένας στον άλλο για τα Χριστούγεννα. Πρότεινα να το κάνουμε στο γήπεδο μία ημέρα πριν την παραμονή των Χριστουγέννων. Να ευχηθούμε και να τραγουδήσουμε», είπε στην Morgenpost o Τόρστεν Άιζενμπαϊζερ, που ήταν ένας από τους 89 ανθρώπους που έδωσαν τότε το παρών. Όλοι τους μέλη του συνδέσουμ Alt-Unioner.

«Επισήμως το γήπεδο ήταν κλειστό, καθώς ο σύλλογος δεν είχε ενημερωθεί. Έτσι, αποφάσισα μόνος μου να κάνω την αρχή και να πηδήξω τον φράκτη», θυμήθηκε ο Ντιρκ Τσιμίντσκε για την 23η Δεκεμβρίου του 2003. Βλέπετε, ένας από τους φροντιστές του σταδίου ήταν φίλος του και είχε φροντίσει μία από τις πύλες να μην είναι... απροσπέλαστη.

Χρόνο με τον χρόνο η παράδοση συνεχίστηκε και κάθε φορά όλο και περισσότεροι άνθρωποι έδιναν το παρών. Άλλωστε, όταν επισκέπτεσαι το Stadion An der Alten Försterei η αίσθηση είναι διαφορετική. Ακόμη και ο δρόμος προς το γήπεδο έχει την δική του ιστορία. Πολλά καροτσάκια είναι γεμάτα με άδεια τενεκεδάκια μπύρας. Η απορία λύνεται, όταν μαθαίνεις ότι οι οπαδοί τα προσφέρουν σε αυτούς που τα μαζεύουν και στη συνέχεια τα πουλάνε ως ένα είδος αλληλεγγύης, ενώ το περιοδικό που θα αγοράσετε είναι παραγωγή των ίδιων των οπαδών και πιθανότατα θα σας το πουλήσει ένα μέλος της διοίκησης. Έτσι, θα μπορέσετε να του πείτε και τα παράπονά σας…

Στη συνέχεια θα συναντήσεις μία μεγάλη επιγραφή με περίπου 2.500 ονόματα. Δεν είναι θρύλων του παρελθόντος, αλλά τα ονόματα των οπαδών, που το 2008 προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για την ανακαίνιση του γηπέδου. Μετά από 140.000 εργατοώρες και 300 ημέρες όλα ήταν στην εντέλεια και έτσι όπως είχαν επιλέξει οι οπαδοί!

Το 2011, όμως, έπρεπε να αποπληρωθούν και τα δάνεια για την ανακαίνιση. «Πουλάμε την ψυχή μας», ήταν τα πρώτα λόγια του προέδρου στους οπαδούς, όμως δεν πρέπει να υπήρξε άλλη που τέτοια λόγια αντιμετωπίστηκαν με χειροκροτήματα. Όπου «ψυχή», βάλτε το γήπεδο. Εκδόθηκαν, λοιπόν, 10.000 μετοχές προς 500 ευρώ η μία και διατέθηκαν για πώληση αποκλειστικά στους εγγεγραμμένους οπαδούς και στους χορηγούς.



Χορηγούς; Ναι. Η Ουνιόν δεν μπορούσε να μείνει πίσω από αυτά που η εποχή επιτάσσει. Έτσι, το 2011 σταμάτησε ο κανόνας, που κράτησε για περίπου 5 χρόνια, και δαπανήθηκαν τα πρώτα χρήματα για μεταγραφή. «Οι χορηγοί μας είναι εξίσου σημαντικοί για εμάς, όσο και ο απλός οπαδός. Όμως, στο περιβάλλον μας μπορούμε να βάλουμε μόνο χορηγούς, οι οποίοι με τις καμπάνιες τους θα αντιπροσωπεύουν όλα όσα πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος και μόνο αν σέβονται τους οπαδούς μας. Η διαφορετικότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν καθόμαστε και ψάχνουμε τρόπους, ώστε να διαχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους. Απλά, έχουμε το δικό μας προφίλ», είχε πει ο Τσίνγκλερ στο περιοδικό 11Freunde.

Η διαφορά λοιπόν, στην παραπάνω κίνηση είναι ότι κανένας (είτε φυσικό πρόσωπο είτε εταιρεία) δεν μπορούσε να αγοράσει πάνω από 10 μετοχές. «Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί οι αποφάσεις να παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Στην Ουνιόν όλοι και καθένας ξεχωριστά είναι σημαντικοί. Όλοι χρειάζονται. Αυτό το συναίσθημα πολλές φορές δεν τον βρίσκεις ούτε στην κοινωνία», σχολίασε ο Σβεν Μίλε, μέλος του ΔΣ.

Αυτή η διαφορετικότητα, λοιπόν, γιορτάζεται κάθε φορά τα Χριστούγεννα. Και με τις διαστάσεις, που έχει πάρει, αποφασίστηκε να ληφθούν κάποια μέτρα. Έτσι, από όλες τις προτάσεις που συζητήθηκαν πέρυσι στη Συνένελευση, πέρασε η εξής: τα μέλη θα προμηθεύονταν δωρεάν τα εισιτήρια, όμως όποιος εκτός συλλόγου ήθελε να νιώσει την ατμόσφαιρα, θα έπρεπε να πληρώσει εισιτήριο 5 ευρώ. Τα έσοδα, έστω και αν δεν κάνουν τη διαφορά, πηγαίνουν στις ακαδημίες. Ήταν ένα μέτρο, που κρίθηκε απαραίτητο, καθώς πολλοί οπαδοί αναγκάστηκαν να μείνουν έξω από το γήπεδο τα προηγούμενα χρόνια.

Φέτος, βρέθηκαν άνθρωποι από διάφορες χώρες, ενώ η διοίκηση είχε επίτιμους προσκεκλειμένους πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράν. Διότι, η γιορτή δεν είναι θρησκευτική, αλλά κοινωνική. Μέσα στο κόκκινο πέπλο, που σκέπαζε το στάδιο, διέκρινες και κάποια μπλε κασκόλ. Ήταν οπαδοί της Χέρτα και, φυσικά, ήταν ευπρόσδεκτοι. «Εκείνη τη στιγμή τίποτα άλλο δεν μας νοιάζει», σχολίασε ο Αϊζενμπάιζερ, που βρέθηκε για πρώτη φορά στο γήπεδο το 1969, είναι ο εμπνευστής εκείνης της πρώτης συγκέντρωσης και, πλέον, διοργανωτής του event.

«Η Ουνιόν είναι πρωταθλήτρια στο τραγούδι», έγραψε η Süddeutsche και όλοι όσοι βρέθηκαν ένωσαν τις φωνές τους για 90 λεπτά συν κάποιες καθυστερήσεις, για να τραδουδήσουν τα κάλαντα σε μία εκπληκτική... ασύμφωνη συμφωνία.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα