Αν γυρίσουμε 1,5 μήνα πίσω, τις μέρες δηλαδή που ο Τραϊανός Δέλλας αναλάμβανε τον Ατρόμητο, τίποτα δεν θα προμήνυε πως το τέλος του χρόνου θα έβρισκε χαμογελαστά πρόσωπα στο Περιστέρι. Η ομάδα ήταν «χωμένη» στον προβληματισμό, τα αποτελέσματα ήταν άσχημα και υπήρχαν μέχρι και… ψίθυροι πως ο σύλλογος θα κινδυνεύσει μέχρι και με υποβιβασμό.

Έξι αγώνες και περίπου 50 μέρες μετά, ο Ατρόμητος μπορεί να μην έχει διορθώσει πολλά πράγματα στην αγωνιστική του εικόνα, μπορεί να μην εντυπωσιάζει με την απόδοσή του, αλλά πλέον… κερδίζει. Έστω και με δόση τύχης. Έστω και… αγκομαχώντας. Το κυριότερο, όμως, είναι πως ο Δέλλας άλλαξε την ψυχολογία και τη διάθεση της ομάδας. Οι ποδοσφαιριστές του χαίρονται και πάλι το ποδόσφαιρο, μπαίνουν ξανά με κέφι στο γήπεδο. Και ο «Τράι» είναι αυτός που πιστώνεται την όποια θετική αλλαγή έχει υπάρξει.

Το μυστικό της ψυχολογίας

Με το που πάτησε το πόδι του στο προπονητικό κέντρο του Περιστερίου ο Δέλλας γνώριζε ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα των παικτών. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από το ψυχολογικό. Η ομάδα «φώναζε» πως έχει πρόβλημα στην ψυχολογία και πως όταν δέχεται ένα γκολ στα ματς το βάρος είναι… ασήκωτο και μη διαχειρίσιμο από τους ποδοσφαιριστές. Είχαν χάσει την πίστη στον εαυτό τους και το σημαντικότερο, είχαν χάσει το μεγαλύτερο όπλο αυτής της ομάδας. Τη δύναμη της έδρας, η οποία μέχρι και πέρσι είχε εξελιχθεί – βάσει αποτελεσμάτων – στην καλύτερη έδρα του πρωταθλήματος.

Ο Δέλλας προσπάθησε να το αλλάξει με συνεχόμενες ομιλίες, κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Συζητούσε με τον καθένα ξεχωριστά, άκουγε τις απόψεις τους για την ομάδα, έκανε ομαδικές ομιλίες. Το… group therapy ήταν καθημερινό φαινόμενο στο «Μαζαράκειο». Ο Δέλλας γνώριζε πως δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα άμεσα στην αγωνιστική εικόνα και πρώτο του μέλημα ήταν να κάνει τους παίκτες πιο… χαρούμενους όταν έμπαιναν στο γήπεδο. Πιο ορεξάτους. Τα αποτελέσματα δεν τον βοήθησαν αρχικά, αφού η ομάδα ηττήθηκε από Παναθηναϊκό, Αστέρα και Πανθρακικό, αλλά ο τελευταίος μήνας ήταν εντελώς διαφορετικός. Ο Ατρόμητος φαίνεται να έχει βρει και πάλι το χαμένο του κέφι και έκλεισε τον πρώτο γύρο με τρία σερί αήττητα παιχνίδια για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν (ισοπαλία στο Αγρίνιο, νίκες με Καλλονή, Πανιώνιο).

Το «τρικ» με τον Ούμπιδες

Αγωνιστικά ο Ατρόμητος δεν έχει τεράστιες αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν. Δεν έχει θέλξει με την απόδοσή του, ούτε θυμίζει την ομάδα που στο παρελθόν έμοιαζε να έχει χίλιους και έναν τρόπο να σε κερδίσει. Εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα απέναντι σε κλειστές άμυνες, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο όταν βρίσκει χώρους: το ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο ήταν το καλύτερό του από πλευράς παραγωγικότητας και θα μπορούσε να είχε σημειώσει 3-4 γκολ αν ο Μπρίτο ήταν πιο εύστοχος.

Όση τύχη δεν είχε στο Αγρίνιο την είχε με Καλλονή και Πανιώνιο, που κέρδισε στο 94’ και στο 88’ αντίστοιχα. Δύο «κολλητές» νίκες που έκλεισαν με χαμόγελο τον πρώτο γύρο και είχαν ως κοινό παρονομαστή ένα… τρικ που φαίνεται πως βγαίνει στον Δέλλα και δεν αποκλείεται να το συνεχίσει. Την χρησιμοποίηση του Χαβιέ Ούμπιντες στο δεξί άκρο της άμυνας. Τα προβλήματα του τελευταίου διαστήματος στην άμυνα έφεραν τον Αργεντινό εκεί και όλο αυτό λειτούργησε… ευεργετικά για την εν γένει λειτουργία της ομάδας. Η ταχύτητά του και τα ανεβάσματά του δημιουργούσαν προβλήματα στον αντίπαλο κι ο Ατρόμητος πήρε ώθηση στα άκρα με τον Ούμπιντες να παίζει δεξί μπακ. Έστω κι αν πάλι βοήθησε η… τύχη, αφού οι πολλές απουσίες στο κέντρο της άμυνας έφεραν εκεί τον Κοντοέ, αφήνοντας κενή τη θέση στα δεξιά την οποία και κάλυψε ο Αργεντινός.

«Αναγεννήθηκαν» Κοντοές και Κούρος

Γενικά η αμυντική λειτουργία του Ατρόμητου δείχνει να είναι σαφώς καλύτερη από το πρόσφατο παρελθόν. Ο Κοντοές σαν κεντρικός αμυντικός τα πηγαίνει περίφημα και είναι από τους καλύτερους της ομάδας στα τελευταία παιχνίδια, ενώ ο Κούρος μοιάζει να αποτελεί την πιο… εσωτερική μεταγραφή της ομάδας από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία ο Δέλλας.

Ο αριστερός μπακ του Ατρόμητου πήρε συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια του, βρήκε ρυθμό, έβγαλε τον καλό του εαυτό και δείχνει ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο. Ιδιαίτερα κόντρα στην Καλλονή, ο Ατρόμητος δημιουργούσε συνεχώς είτε με τον Ούμπιντες, είτε με τον Κούρο, με τον Δέλλα να δείχνει πρόθεση πως θέλει από την ομάδα να παίζει πολύ με τους ακραίους της μπακ, να τους ανεβάζει συχνά και να δημιουργεί από εκεί.

Αναγεννημένος είναι και ο Λε Ταλέκ. Ο Γάλλος, που ήρθε με πολλές προσδοκίες, είχε απογοητεύσει άπαντες στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά από την έλευση του Δέλλα και έπειτα εμφανίζεται διαφορετικός. Όχι μόνο λόγω των γκολ που έχει σημειώσει, αλλά και της νοοτροπίας που παρουσιάζει εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Το κλίμα για τον Λε Ταλέκ έχει αλλάξει, όπως έχει αλλάξει και όλο το κλίμα στην ομάδα με τον «Τράι» στον πάγκο. Και αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη και πιο σημαντική αλλαγή που έχει φέρει στο Περιστέρι με την έλευσή του.