Αυτό που δεν υπήρχε

Η αρχή της δημιουργίας απαιτεί ένα θαύμα. Όπως αυτό που βίωσαν και μετέδωσαν στην παγκόσμια μπασκετική κοινότητα οι Παλαιστίνιοι. Ναι, εκτός από τον συνεχή αγώνα για ελευθερία υπάρχει και αυτός στο παρκέ που ισοδυναμεί με νίκη εναντίον του ζόφου. Η ανακάλυψη φωτός, μπάσκετ, είναι ερμηνεία υπερφυσικού φαινομένου για τους Παλαιστίνιους.

Η εθνική ομάδα μετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στους Πανασιατικούς Αγώνες. Δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, όμως και μόνο η παρουσία αρκεί. Η υπέρβαση, εδώ, δεν είναι κοινός τόπος, αλλά κατόρθωμα αγωνιστικό. Αγωνιστικό που ανάγεται στον τομέα της έκφρασης του νέου. Αυτού που δεν υπήρχε.

Καθοδηγητής σε αυτήν προσπάθεια ένας Αμερικανός. Ο προπονητής Τζον Στιλ, ο οποίος μίλησε στο “Hoopshype” και μας έβαλε στην τρέλα του να προπονείς αυτή την ομάδα.

Πώς καταφέρατε να κερδίσετε τις Φιλιππίνες του Άντρεϊ Μπλέιτς; Δεν νομίζω να το περιμένατε;

Όντως κανείς δεν το περίμενε. Ήξερα ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί μια και αυτό έβγαινε στις προπονήσεις. Αν και στις τελευταίες έλειπαν βασικοί παίκτες. Αυτό που έγινε ήταν να “πειράξω” λίγο τη ζώνη 2-3 ώστε να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη. Προηγούμασταν με πέντε πόντους στο ημίχρονο παίζοντας προσωπική άμυνα. Αποφασίσαμε να κοιτάξουμε τη ζώνη στο δεύτερο ημίχρονο και νομίζω ότι τους αιφνιδιάσαμε. Βέβαια, όταν ο αντίπαλος είναι άστοχος από τα 6.75μ βοηθά τον αντίπαλο κόουτς να δείχνει έξυπνος. Ουσιαστικά αυτό έγινε. Εντούτοις, το πιο σημαντικό είναι ότι οι παίκτες πάλεψαν και έπαιξαν σκληρά.

Τι έγινε μετά στα αποδυτήρια;

Ξέρεις, ποτέ δεν έχω κερδίσει το λαχείο ή κάποιο μεγάλο βραβείο, αλλά έχω ακούσει ότι ο νικητής δεν πιστεύει τι συνέβη όταν του το λένε. Κάπως έτσι ήταν και αυτό το ματς. Η ομάδα πανηγύρισε με τη λήξη του αγώνα, όμως στα αποδυτήρια οι παίκτες είχαν κυριευτεί από χαρά. Ήταν διασκεδαστικό να το βλέπεις. Τους έδωσα συγχαρητήρια για ό,τι είχαν κάνει και τους υπενθύμισα ότι αν απόλαυσαν την εμπειρία, αυτή θα συνεχίσει μόνο με σκληρή δουλειά.

Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά αυτοί οι παίκτες όλη τους τη ζωή ακούνε μόνο ότι δεν μπορούν να είναι σαν τους άλλους. Η κυβέρνηση, το σχολείο ακόμη και μεγαλύτεροι σε ηλικία, συνεχώς τους θυμίζουν ότι βρίσκονται υπό κατοχή. Ότι το Ισραήλ τους αποκλείει από το να κάνουν κάτι σημαντικό και βασικός σκοπός τους είναι να πάρουν εκδίκηση.

Ήρθαμε εδώ (σ.σ Πανασιατικούς) χωρίς πολιτική ατζέντα. Και οι δύο πλευρές διαπράττουν λάθη σε αυτή τη γεωπολιτική διαμάχη. Αυτό που θέλαμε ήταν να επικεντρώσουν οι παίκτες στο ερώτημα Τι θα κάνετε με αυτά που έχετε;

Θέλαμε να τους κάνουμε να προσπεράσουν αυτά όλοι τους λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν και να συγκεντρωθούν σε αυτά που μπορούν. Διαθέτουν κανά δυο γήπεδα μπάσκετ, μερικές μπάλες και, αφότου ήρθαμε, κάποιον πρόθυμο να τους διδάξει πως να παίξουν. Δεν είχαν τεθεί ποτέ αντιμέτωποι με τέτοια πρόκληση. Ήταν κάτι νέο και δύσκολο γι' αυτούς να προσαρμοστούν, από τη στιγμή μάλιστα που οι διοικούντες την ομοσπονδία δεν έβλεπαν τα οφέλη της πρόκλησης. Συνεπώς, το να αγωνίζονται στο Πανασιατικό και να κερδίζουν τις Φιλιππίνες ήταν κάτι παραπάνω από μια νίκη. Ήταν μήνυμα προς τον εαυτό τους πως μπορούν να κάνουν κάτι με αυτά που έχουν.

Πώς καταλήξατε στην τεχνική ηγεσία της Παλαιστίνης;

Εδώ και 35 χρόνια στο Φοίνιξ, διευθύνουμε την οργάνωση M.A.D House. Απευθύνεται σε νέους και βασικό μαθησιακό εργαλείο είναι η καλαθοσφαίριση και το φούτμπολ. Η επένδυση είναι σταθερή και τους έχει βοηθήσει να είναι υπεύθυνοι, να πηγαίνουν στο κολέγιο, να παντρεύονται σοβαρές γυναίκες και να εξελίσσονται σε δασκάλους, δικηγόρους, επιχειρηματίες, πάστορες και στιβαροί αρχηγοί των οικογενειών τους.

Έτσι, οκτώ χρόνια πριν κάποιοι άνθρωποι στην Παλαιστίνη έμαθαν για το πρόγραμμα μας και την ιστορία του. Μας προσκάλεσαν για να δούμε αν μπορούμε να βοηθήσουμε τους νέους να ασπαστούν αυτή τη διαφορετική κουλτούρα. Πήγαμε και είδαμε ότι μπορεί να γίνει. Η μέθοδος μας απλή: Ήμασταν διαθέσιμοι σε όποιον ενδιαφερόταν να παίξει μπάσκετ. Πηγαίναμε σε σχολεία, καταυλισμούς προσφύγων και σε όλα τα αθλητικά σωματεία. Η ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης της χώρας έμαθε ποιοι είμαστε και ποια ήταν η φήμη μας. Μας παρακάλεσαν να αναλάβουμε την εθνική ομάδα. Μετά από δυο χρόνια υπογράψαμε συμβόλαιο για να ηγηθούμε του Εθνικού τους Προγράμματος. Το κάναμε αφιλοκερδώς, όμως μας έδωσαν υποχρεωτικά το δικαίωμα της προπόνησης και της επιλογής των ομάδων. Η συμφωνία φτάνει στο τέλος της.

Πόσο τρελό είναι προπονείς την εθνική Παλαιστίνης;

Πίστεψε με δεν υπάρχει πιο τρελή δουλειά απ' αυτήν. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος, αλλά είναι δύσκολο. Η Παλαιστίνη διαθέτει πρωταθλήματα που οργανώνονται και ελέγχονται από την ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης. Η τελευταία απαρτίζεται από πέντε άτομα διορισμένα από την πολιτική ηγεσία. Στην Παλαιστίνη είναι πολύ σημαντικό να κατέχεις δημόσιο αξίωμα και κυρίως τι κάνεις με αυτό. Αυτά τα μέλη, στην καλύτερη περίπτωση, είναι φίλαθλοι. Δεν γνωρίζουν τίποτα για το παιχνίδι, για το πώς πρέππει να κοουτσάρεις, για το πώς να “τρέξεις” ένα πρόγραμμα και σίγουρα δεν γνωρίζουν τίποτα για το πώς να αναπτύξουν το άθλημα. Η κορυφαία τους λίγκα ονομάζεται Super League, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Τα παιχνίδια τους ομοιάζουν με αυτά που δίνουν παλαίμαχοι τα πρωινά της Κυριακής. Παίκτες που έπαιζαν στη Χ.Α.Ν. Με τη διαφορά ότι οι παλιοί της Χ.Α.Ν ξέρουν να κινούνται στο γήπεδο.

Η ομοσπονδία τους δεν έχει κάνει τίποτα για να βοηθήσει. Μάλιστα, στέκεται απέναντι σε κάθε προσπάθεια μας να εξελίξουμε την προπόνηση. Δεν ξέρουν τι προσπαθούμε να κάνουμε, αλλά δεν πρόκειται να το παραδεχτούν. Μας συκοφαντούν στα τοπικά ΜΜΕ και απείλησαν με αποκλεισμό από την ομοσπονδία κάθε παίκτη που μετέχει στις προπονήσεις. Μας άφησαν να διαλέξουμε εθνική ομάδα, αλλά δεν μας έδωσαν χρόνο προπόνησης, ελάχιστη ως καθόλου πρόσβαση σε γυμναστήριο και καμία ευκαιρία να προετοιμαστούμε όπως πρέπει για διεθνή τουρνουά.

Δουλέψαμε με παίκτες που ήξεραν τα βασικά του αθλήματος. Τέτοιους ψάχναμε. Η ομοσπονδία το μόνο που μας ρώτησε ήταν γιατί δεν επιλέξαμε τα “αστέρια” της λίγκας. Μας έστελνε τελευταία στιγμή στα τουρνουά, δεν παρείχε το κατάλληλο υλικό ιματισμού και παρ' όλα αυτά περίμενε από μας να κερδίσουμε. Όταν κερδίζαμε, ελεγχόμενος δημοσιογράφος έγραφε για το πόσο καλή δουλειά έκαναν, αγνοώντας την προπονητική προσπάθεια. Όταν τους βοηθήσαμε να κερδίσουν τη 2η θέση σε διεθνές τουρνουά -δεν είχαν πετύχει ποτέ κάτι ανάλογο- αρνήθηκαν να μας δώσουν πρόσβαση σε παίκτες ή χρόνο συμμετοχής.

Μάλιστα, κάποια στιγμή ήρθαν σε μένα για βοήθεια σχετικά με ορισμένα προβλήματα που είχαν με τη FIBA. Αφορούσαν την επιλεξιμότητα των παικτών. Μια και είμαι δικηγόρος, ρώτησα τι λένε οι κανονισμοί. Δεν ήξεραν. Ρώτησαν αν έχουν αντίγραφο. Η απάντηση ήταν αρνητική. Ρώτησαν αν είχαν διαβάσει ποτέ τους κανονισμούς. Πάλι όχι. Μου είπαν αν μπορούσα να τους βρω στο διαδίκτυο.

Έπιασα δουλειά και ετοίμασα ένα συνοδευτικό 130 σελίδων με στοιχεία παικτών που ήταν διαθέσιμοι. Συνεργάστηκα με την παγκόσμια ομοσπονδία ώστε να έχουν δικαίωμα να παίξουν με την Παλαιστίνη. Ήρθαν την περασμένη άνοιξη. Πάλι η ομοσπονδία καρπώθηκε τα εύσημα διαδίδοντας ότι είχε βρει όλους τους παίκτες και πως είχε “άκρη” στη FIBA για να φέρει όποιον αθλητή επιθυμούσε! Μας υποσχέθηκαν διάφορα αφού μπήκαμε σε αυτό το τουρνουά, αλλά τίποτα δεν υλοποιήθηκε.

Τελικά, ένας από τους παίκτες, ο Σάνι Σακακίνι, ένας εκ των βοηθών μου και γω κάναμε όλη τη δουλειά. Ο Σάνι κανόνισε να έχουμε μέρος να προπονούμαστε στην Ιορδανία. Επίσης, συνεννοήθηκε για φιλικά παιχνίδια με την εθνική Ιορδανίας. Μετείχαμε σε τουρνουά τεσσάρων ομάδων και ανοίξαμε τον δρόμο για να πάμε Κίνα. Η ομοσπονδία δεν έκανε τίποτα για να μας εγγράψει στη διοργάνωση. Έπρεπε να το κάνω εγώ. Μετά, για τη συνέχεια της προετοιμασίας στην Κίνα τίποτα δεν είχε διευθετηθεί από την ομοσπονδία. Και πάλι μόνος μου τακτοποίησα τα πάντα. Οι άνθρωποι της ομοσπονδίας ήρθαν στην Κίνα με τον δημοσιογράφο τους και για άλλη μια φορά πρόβαλλαν το “εξαίρετο” έργο τους.

Τώρα, προσπαθώ να ενσταλάξω σε αυτούς τους νέους τις έννοιες της φιλαλήθειας και της ακεραιότητας. Πασχίζουμε να τους μάθουμε την αξία της σκληρής δουλειάς και καθυστερήσουμε την ικανοποίηση. Καθ' όλη τη διάρκεια των προπονήσεων, απειλούνται και φοβούνται να πουν την αλήθεια για τις πρακτικές της ομοσπονδίας και γι' αυτή την ευκαιρία.

Όταν φτάσαμε στο τουρνουά, είπαν στους παίκτες ότι δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα καθαρισμού ρούχων. Τους σύστησαν να το κάνουν μόνοι τους στο δωμάτιο τους! Βέβαια, η ομοσπονδία δεν έχει χρήματα για το πλύσιμο ρούχων, όμως καλύπτουν όλα τα έξοδα του δημοσιογράφου τους. [...]

Τρέλα; Δεν σου είπα καν το πως φέρονται στους δικούς τους για να κρατήσουν την εξουσία. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας έχει το ψευδώνυμο “Flash”. Τον συνοδεύει διότι το μόνο που κάνει είναι να έρχεται στο γήπεδο για να βγαίνει φωτογραφία.

Ναι, είναι η πιο τρελή δουλειά που ανέλαβα. Η απόλυτη αλήθεια είναι αυτή: Η εθνική ομάδα επιλέχθηκε από την ομοσπονδία στη βάση του ποιοι παίκτες θα ήθελαν να κάνουν διακοπές και σε ποιες ομάδες χρωστούσαν χάρη.

Υπό ποια έννοια είναι ανταποδοτικό αυτό που κάνετε; Θα συνεχίσετε να το κάνετε υπό αυτές τις συνθήκες;

Εάν ήταν μόνο η εκμάθηση μπάσκετ, τότε υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνουμε πίσω στο Φοίνιξ. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούμαι από πονοκεφάλους προσπαθώντας να προπονήσω νέους παίκτες. Μολαταύτα, για τη χριστιανική μας οργάνωση η Παλαιστίνη ήταν ευκαιρία. Όχι γιατί υπήρξε κάτι ιδιαίτερο σε μας, αλλά γιατί υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στον Θεό που υπηρετούμε. Αυτός ανοίγει θύρες εκεί που κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει.

Το ανταποδοτικό κομμάτι είναι να γνωρίζεις ότι είσαι υπάκουος στο Θεό ο οποίος έδειξε την αγάπη του για μας στέλνοντας τον υιό του να θυσιαστεί για μας ενώ ήμασταν εχθροί του. [...]

Για το μέλλον δεν βλέπω να συνεχίζουμε την πάλη ενάντια στους ανθρώπους που προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Όταν η ηγεσία της ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει τη συνδρομή μας και επιθυμεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον τρόπο της, δηλαδή χειραγωγώντας και τρομοκρατώντας τους νέους, τότε δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε.

Βέβαια, ακόμη έχουμε λόγο να είμαστε στην Παλαιστίνη. Προσπαθούμε να φτιάξουμε δικό μας γήπεδο. Εκεί, επειδή έχουμε αποκτήσει καλή φήμη, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας χωρίς να συνδιαλεγόμαστε με την ομοσπονδία. Αν και στο παρελθόν έχουν υποσχεθεί να αποκλείσουν κάθε παίκτη που προπονείται μαζί μας. Μην ψάχνετε για λογική. Δεν υπάρχει.

Πόσοι παίκτες ζουν στην Παλαιστίνη;

Εννέα ζουν αποκλειστικά στην Παλαιστίνη. Δύο ήρθαν από Καναδά και ένας από τη Μινεσότα. Η Παλαιστίνη είναι μοναδική. Η εμπόλεμη ιστορία της την έχει κάνει μέρος όπου οι οικογένειες ιστορικά φεύγουν για να σώσουν τα παιδιά τους. Αποτέλεσμα; Πολλοί Παλαιστίνιοι σε όλο τον κόσμο. Είναι πρόσφυγες, αλλά ευτυχώς για μας, αυτοί έρχονται στις ΗΠΑ και τον Καναδά λαμβάνουν καλή μπασκετική εκπαίδευση. Έτσι, όταν τους προσεταιριζόμαστε, μειώνεται ο χρόνος εκμάθησης των παικτών που διαβιούν στην Παλαιστίνη.

Πως είναι οι συνθήκες διαβίωσης για τους παλαιστίνιους παίκτες;

Σε γενικές γραμμές καλές. Ίσως ένας απ’ αυτούς έχει και αυτοκίνητο σε ορισμένες περιστάσεις. Αρκετοί είναι μαθητές κολεγίου, αφού αυτό κάνεις μετά το Λύκειο. Ήδη ξέρουν ότι δεν υπάρχουν δουλειές γι’ αυτούς όταν αποφοιτήσουν.

Μερικοί έχουν δουλειά. Ορισμένοι τις άφησαν για να είναι εδώ. Κάποιοι εκβιάστηκαν για το αν θα είναι μαζί μας ή θα πάνε στο κολέγιο. […]

Αυτοί που είναι από Βόρεια Αμερική… Είχαν έρθει ποτέ στην Παλαιστίνη;

Αυτός από τον Καναδά δεν είχε έρθει ποτέ. Οι άλλοι δύο έχουν καταγωγή από Γάζα. Έφυγαν από δω λόγω του φόβου και τίποτα δεν έχει αλλάξει σημαντικά ώστε να νιώσουν λίγο διαφορετικά για την κατάσταση που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν.

Η παγκόσμια ομοσπονδία δεν ενδιαφέρεται να επιτρέπει σε μισθοφόρους παίκτες να αποκτούν την ιθαγένεια μόνο και μόνο για να παίζουν στην Εθνική Ομάδα. Δεν είναι αυτό που έχουμε εδώ. Οι παίκτες μας, εκτός από έναν, μιλούν αραβικά και είναι όλοι γνήσιοι Παλαιστίνιοι ασχέτως του που μεταφέρθηκαν όταν γεννήθηκαν εξαιτίας των πολεμικών συγκρούσεων.

Μιλήστε μας για τον Σακακίνι. Πώς ένας τόσο καλός παίκτης αγωνίζεται σε μια χώρα δίχως μπασκετική παράδοση και οργάνωση;

Αποκλειστικά στη θέληση και την αποφασιστικότητα του. Αποφάσισε από νωρίς ότι ήθελε να είναι επαγγελματίας παίκτης μπάσκετ. Έτσι, δούλεψε μόνος του, σκληρά, πήγε σε κολέγιο στην Ιορδανία όπου και έλαβε καλύτερη προπόνηση, βρήκε προσωπικούς γυμναστές και μετά πήρε ευκαιρίες να παίξει σε άλλες χώρες. Και, πιστέψτε το ή όχι, η ομοσπονδία της Παλαιστίνης στάθηκε απέναντι του! Προσπάθησε να ασκήσει τα δικαιώματα του και να του χαλάσει συμβόλαιο με ομάδα του Λιβάνου. Ο Σακακίνι έχει κάνει σίγουρα περισσότερα από την ομοσπονδία και αυτό κάνει πιο ευχάριστο για μένα να τον βλέπω να καρπώνεται την ανταμοιβή για τη επίπονη προσπάθεια του. Φυσικά, η ομοσπονδία και εδώ λαμβάνει όλα τα εύσημα. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια και είναι ευχάριστο να το βλέπουμε να απολαμβάνει τη μεγάλη σκηνή.

Πιστεύετε ότι οι παίκτες σας θα αποδέχονταν προσφορά από σύλλογο του Ισραήλ;

Στο παρελθόν, αν ήθελα παλαιστίνιο παίκτη και η ομοσπονδία είχε την υπόνοια ότι έπαιξε στο Ισραήλ, τον απέρριπταν και έλεγαν ότι είναι αδύνατο γι' αυτόν να παίξει για την Παλαιστίνη. Ήξερα ότι η στάση τους βασιζόταν στις προκαταλήψεις τους. Έτσι, έπιασα δουλειά και επέλεξα δύο αθλητές που είναι Παλαιστίνιοι αλλά ζουν στην περιοχή C του Ισραήλ σύμφωνα με τη συμφωνία του Όσλο. Αγωνίστηκαν σε πρωτάθλημα του Ισραήλ διότι δεν υπάρχει παλαιστινιακή ομάδα κοντά στο τόπο διαμονής τους. Τους επέλεξα επειδή ήταν σε καλύτερο επίπεδο προπονητικά σε σχέση με τους παλαιστίνιους κατοίκους. [...]

Αν θα έπαιζε άλλος Παλαιστίνιος σε ισραηλινή λίγκα; Μάλλον όχι. Ωστόσο, μερικοί από τους παίκτες μας θα το έκαναν επειδή δεν μπορούν άλλο με τη γελοιότητα της ομοσπονδίας και θέλουν να μάθουν από καλύτερους παίκτες.

Είναι καλή η σχέση αυτών που ζουν την καθημερινότητα της Παλαιστίνης με αυτούς που διαβιούν εκτός;

Μιλήσαμε σε συνάντηση της ομάδας για το πόσο ευλογημένοι είναι οι παίκτες που ζουν σε Καναδά, ΗΠΑ εν συγκρίσει με αυτούς που μένουν στην Παλαιστίνη. Τα παιδιά από τις άλλες χώρες συμφώνησαν ότι είναι προνόμιο γι' αυτούς να παίζουν με ανθρώπους που έχουν πολύ πιο δύσκολη ζωή. Εξέφρασαν την εκτίμηση τους να συνυπάρξουν με τους Παλαιστίνιους και αυτοί δέχτηκαν την εμπειρία και τις ικανότητες τους. Είναι αμφίδρομη εμπειρία εκμάθησης.

Ποια είναι η νοοτροπία του παλαιστίνιου παίκτη;

Να το θέσω έτσι: Δεν έχουν τίποτα στη ζωή ή την κουλτούρα τους για να κατανοήσουν τον μακρόπνοο σχεδιασμό και το επίπεδο δουλειάς που απαιτείται για να γίνεις παίκτης υψηλού επιπέδου.

Στην Παλαιστίνη, τα σπορ υπάρχουν απλά για να τα απολαμβάνεις όταν μπορείς. Δεν γνωρίζουν τίποτα για δέσμευση, επιμονή ή την καθυστερημένη ευχαρίστηση. Μοιάζει με τη δουλειά που κάνουμε με τα παιδιά στο Φοίνιξ. Η επόμενη εβδομάδα είναι πολύ μακριά και ο επόμενος μήνας αιωνιότητα. Η επόμενη χρονιά δεν υπάρχει καν.

Αυτό το γκρουπ παικτών προσπαθεί να μάθει πριν αρχίσει να απολαμβάνει τιμές. Διαδικασία αργή και επίπονη. Παράδειγμα: Κάναμε σκληρή προπόνηση για δέκα μέρες. Δύο την ημέρα. Το σώμα τους δεν άντεχαν. Ακόμη και να το ήθελαν.

Έπειτα, όταν ήρθα εδώ δυο παίκτες καθυστέρησαν να έρθουν στην προπόνηση. Τους ρώτησα γιατί. Μου είπαν ότι ήταν κουρασμένοι από την προηγούμενη προπόνηση. Δεν θύμωσα. Πολύ ήρεμα τους ανακοίνωσα ότι δεν θα συμμετάσχουν στο παιχνίδι που είχαμε την επόμενη μέρα. [...] Χρειάζονται καθοδήγηση και ηγεσία. Είναι τιμή για μένα να συνεισφέρω στις ζωές τους με αυτό τον τρόπο.

Έχετε δουλέψει και στο Ισραήλ. Ποια είναι η γνώμη σας για τη δεινή θέση του παλαιστινιακού λαού και την γενικότερη κατάσταση στην περιοχή;

Διδάσκουμε μπάσκετ και στις δύο πλευρές. Επίσης αμερικάνικο ποδόσφαιρο στην Ιερουσαλήμ. Στο ποδόσφαιρο έχουμε ομάδες με ισραηλινούς και παλαιστίνιους παίκτες. Ενδιαφέρουσα δυναμική όσο προχωρά η σεζόν. Είναι ευχάριστο να το βλέπεις.

Δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω πολιτική δήλωση ή να πάρω το μέρος κάποιας πλευράς. Μπορώ όμως να σας πω δυο-τρία πράγματα... Υπάρχουν καλά και κακά πράγματα και στις δύο πλευρές. [...]

Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να υπομείνουν το γεγονός ότι δεν έχουν απόλυτη ελευθερία κινήσεων στο Ισραήλ. Αν και μπορούν να ταξιδέψουν στον κόσμο από την Ιορδανία. Υπάρχουν μέρη όπου οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να πάνε λόγω φόβου. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι και στις δυο πλευρές που θέλουν απλά να ζήσουν εν ειρήνη. Να δουλέψουν και μεγαλώσουν τις οικογένειες τους. Θα το πετύχουν αν ο ανταγωνισμός το επιτρέψει.

Πηγή: Hoopshype