Δύσκολη λίστα αυτή. Παραδέχομαι πως τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους κωμικούς. Θεωρώ πως είναι πολύ πιο δύσκολο να παίξεις σωστά έναν κωμικό ρόλο, από έναν δραματικό. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις τον άλλον να γελάσει πραγματικά με την ψυχή του, από το να τον κάνεις να κλάψει. Αυτοί οι ententainers, όμως, έσπασαν ένα μεγάλο ταμπού του Hollywood, που θέλει τους κωμικούς να είναι… κλόουν και όχι ηθοποιοί!

Προσοχή, στη λίστα συμπεριλήφθηκαν ηθοποιοί που ξεκίνησαν καθαρά (και συνέχισαν) ως κωμικοί, με τους δραματικούς ρόλους να αποτελούν εξαίρεση στην καριέρα τους και όχι τη νόρμα, από ένα σημείο και μετά.

Νο. 10) Marlon Wayans (Requiem For A Dream)

Ξεκινάμε με έναν ηθοποιό, γνωστό στο ευρύ κοινό από την… τεράστια επιτυχία, που ακούει στο όνομα «Scary Movie». Κι όμως, την ίδια χρονιά με το «Scary Movie», ο Wayans πρωταγωνίστησε στο έπος του Aronofsky, «Requiem For A Dream», δίπλα στον Jared Leto και την Jennifer Connelly, υποδυόμενος έναν ναρκομανή. Όσοι δεν έχετε δει την ταινία, δείτε την… Ντροπή!

Νο. 9) Jonah Hill (Moneyball)

Ο… πρώην χοντρούλης, Jonah Hill, έκανε ένα πέρασμα από το «The 40-Year-Old Virgin», όμως το 2007 έκανε το «μπαμ» με τα «Knocked Up» και -κυρίως- «Superbad» κι εκεί καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους κωμικούς της γενιάς του. Το 2011, όμως, πρωταγωνίστησε δίπλα στον Brad Pitt στο εξαιρετικό «Moneyball», στην πρώτη του σοβαρή απόπειρα σε δραματικό ρόλο. Αποτέλεσμα; Υποψηφιότητα για Oscar Supporting Role.

Νο. 8) Will Smith (Ali, The Pursuit Of Happiness)

Ο πρώτος στη λίστα μας με δύο ταινίες, που δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε. Όλοι μάθαμε τον Will Smith από το sit-com «The Fresh Prince of Bel-Air», όπου ο ήρωάς μας μετακομίζει από τις φτωχογειτονιές της Philadelphia στους πλούσιους θείους του στην California. Για έξι χρόνια, βλέπαμε τον Smith να κάνει την μία χαζομάρα μετά την άλλη και μία χρονιά μετά το τέλος της σειράς, ήρθε το «Men In Black» για να τον καθιερώσει και στην μεγάλη οθόνη. Κι ενώ το 1999 κάνει και το «Wild Wild West», έρχεται το 2000 το «Ali», μία βιογραφική ταινία για τη ζωή του Μοχάμεντ Αλί, με τον Smith να βγαίνει τελειώς εκτός νόρμας, να είναι υποψήφιος για Oscar και να προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Πέντε χρόνια μετά, όμως, διαψεύδει τους επικριτές του ξανά, με το «The Pursuit of Happyness», όπου πρωταγωνιστεί με τον γιο του (όταν ακόμα ήταν μικρός, αθώος και likable) και κερδίζει άλλη μία υποψηφιότητα.

Νο. 7) Eddie Murphy (Dreamgirls)

Όποιος πει ότι δεν έχει γελάσει με ταινία του Eddie Murphy, ψεύδεται. Όσο σαχλά και αν είναι τα project που έχει κάνει, ταινίες σαν τα «Beverly Hills Cop», «The Nutty Professor» και «Doctor Dolittle, τον καθιέρωσαν τις δεκαετίες των ’80s και 90’s ως έναν από τους καλύτερους κωμικούς στο Hollywood. Κάτι που δεν έφτανε, όμως, στον ίδιο, που επανειλημμένα εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του, ότι δεν τον παίρνουν στα σοβαρά. Αυτό προσπάθησε να αλλάξει το 2006 με την ερμηνεία του στο «Dreamgirls», όπου πραγματικά τα έδωσε όλα, ήταν εξαιρετικός, πήρε την υποψηφιότητα για το Oscar καλύτερου Supporting Role, όμως το έχασε (δικαίως) από τον Alan Arkin. Από τη στεναχώρια του, πήγε μετά κι έκανε το «Norbit»…

Νο. 6) Jamie Foxx (Ray)

Ο πρώτος στη λίστα που το σήκωσε το ρημάδι το αγαλματάκι και ίσως ο μοναδικός που η στροφή του προς το δράμα είναι εμφανής. Ο Jamie Foxx, όμως, ξεκίνησε την καριέρα του στα early ’90’s, σε ένα απίθανο sit-com (με Jim Carrey πρωταγωνιστή) εν ονόματι «In Living Color» (δεν γράφω περισσότερες λεπτομέρειες, ψάξτε το και δεν θα χάσετε). Άνθρωπος με πάρα πολλά ταλέντα και μια εξαιρετική φωνή, ο Foxx πρωταγωνίστησε και σε μια δική του σειρά («The Jami Foxx Show» - ας πούμε ότι δεν έγινε ποτέ αυτό…), προτού παίξει, πρώτα το 1999 στο έπος του Oliver Stone για το american football, «Any Given Sunday» και το… γυρίσει τελείως το 2004 με τα «Collateral» και -κυρίως- «Ray», την ταινία για τη ζωή του Ray Charles, για την οποία πήρε και το Oscar!

Νο. 5) Bill Murray (Lost In Translation)

Τι να πρωτογράψεις για τον Bill Murray, έναν από τους καλύτερους κωμικούς στην ιστορία, με τον οποίο μεγαλώσαμε όλοι, είτε βλέποντας τους «Ghostbusters», είτε το «Groundhog Day» είτε τόσες άλλες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε. Για να μην πούμε και για την παρουσία του στο «Saturday Night Live» από το 1977 έως το 1993. Το 2003 συνεργάστηκε με τις Sofia Coppola και Scarlett Johansson στο «Lost In Translation», μια ταινία για έναν ηθοποιό, που ξεθωριάζει τη φήμη του στην Ιαπωνία… Υποψήφιος κι αυτός για πρώτη φορά στην καριέρα του για Oscar…

Νο. 4) Steve Carell (Foxcatcher)

Ο πιο σύγχρονος στη λίστα και ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη. Ο Steve Carell έπρεπε να φτάσει σχεδόν 40 για να τον μάθουμε στο «The 40-Year-Old Virgin» και μετά στο «The Office». Το 2014, όμως, πήρε τον ρόλο του John du Pont στο εξαιρετικό «Foxcatcher» του Bennett Miller. Σχεδόν αγνώριστος, τόσο στο πρόσωπο όσο και στην υποκριτική του, ο Carell τον απογείωσε τον ρόλο, προκαλώντας μεγάλη έκπληξη και κερδίζοντας κι αυτός μία υποψηφιότητα για Oscar.

Νο. 3) Mo’Nique (Precious)

Η συγκλονιστικότερη, ίσως, ατομική ερμηνεία σε ταινία από ηθοποιό της λίστας. Η Mo’Nique έγινε γνωστή από το sit-com «The Parkers» και στη συνέχεια δεν ήταν ιδιαίτερα στο προσκήνιο, μέχρι το 2009, όταν έπαιξε την μητέρα της Precious, στην ομώνυμη ταινία. Ερμηνεία ζωής, απλά συγκλονιστική, καθηλωτική και βάλτε κι εσείς ό,τι επικό επιθετικό προσδιορισμό ξέρετε, η Mo’Nique πήρε το Oscar σπίτι της χωρίς ίχνος ανταγωνισμού για μία από τις καλύτερες ταινίες της τελευταίας δεκαετίας. Το απόσπασμα στο video που ακολουθεί, μάλλον διδάσκεται στα πανεπιστήμια στην Αμερική...

Νο. 2) Jim Carrey (The Truman Show - Eternal Sunshine Of The Spotless Mind)

Αυτός ο άνθρωπος, γιατί δεν έχει ακόμα έστω υποψηφιότητα για Oscar; Είναι δυνατόν; Ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ανεξαρτήτως είδους, ο Carrey άλλαξε τελείως τη physical comedy κι έκανε πράγματα που πολύ απλά, δεν υπάρχει άλλος ηθοποιός που μπορεί να τα κάνει. Και κάπου ανάμεσα σε ταινίες, όπως το «Ace Ventura», το «Liar, Liar» και το καταπληκτικό «Dump & Dumper», το 1998 ήρθε το «Truman Show», το αριστούργημα του Peter Weir, μια ταινία που δημιούργησε ολόκληρη ψυχολογική ασθένεια. Κι αν στο «Truman Show» ήταν μία φορά καλός ο Carrey, στο «Eternal Sunshine Of The Spotless Mind» του 2004 είναι δέκα φορές καλύτερος! Το σνομπάρισμα του Carrey από την Ακαδημία θα μείνει στην ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου…

Νο. 1) Robin Williams (Dead Poets Society, Good Will Hunting)

Εδώ είναι που τα λόγια περισσεύουν. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος ηθοποιός στην κορυφή. Ο Williams (RIP) έφυγε πολύ νωρίς, όμως η κληρονομιά που μας άφησε αρκεί για την καριέρα τεσσάρων και πέντε ηθοποιών. Ο άνθρωπος ήταν μηχανή παραγωγής γέλιου, ίσως ο μεγαλύτερος ατακαδόρος που έχουμε δει ποτέ, με την μαγική ικανότητα να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, μιλώντας για το οποιοδήποτε ρημαδιασμένο θέμα. Ως ηθοποιός, η μία του ταινία ήταν καλύτερη από την άλλη, από το «Good Morning Vietnam», μέχρι το «Dead Poets Society», το «Good Will Hunting», αλλά και τα «Patch Adams», «Jack», «Mrs. Doubtfire», «Hook», «The Fisher King»... Βασικά είναι τόσες πολλές, που ίσως πρέπει να γίνουν μία λίστα από μόνες τους... Για τέλος, σας αφήνω με τον ανατριχιαστικό μονόλογο του Williams από το «Good Will Hunting», που μάλλον του χάρισε και το μοναδικό Oscar της καριέρας του, αλλά και σαν bonus, δείτε και το τέλος της σκηνής που μοιράστηκε με τον Louis CK στο Louie, όπου ο ένας ζητάει από τον άλλον να πάει στην κηδεία του. Λίγους μήνες προτού αυτοκτονήσει...