Δεν είναι μόνο οι φωτιές που ανάβει ο 31χρονος διεθνής πολίστας στο γυναικείο φύλο, παρότι ο ίδιος δεν το επιδιώκει αφού είναι αφοσιωμένος στην εκλεκτή της καρδιάς του, τη διεθνή πολίστρια της Βουλιαγμένης, Χριστίνα Τσουκαλά, είναι που αισθάνεται υποχρεωμένος να υπερασπίζεται το δίκιο και κάπου εκεί ξεσπούν οι πυργαγές. Ο Χρήστος Αφρουδάκης είναι από τους σπάνιους ανθρώπους τέτοιες εποχές, που δίκιο δεν λογίζει μόνο το δικό του!

Ο «Άφρου» μεγάλωσε στα κολυμβητήρια και πιο συγκεκριμένα στο Λαιμό, σε αυτό του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης, στο οποίο ο πατέρας του Πολύβιος ήταν μέλος της διοίκησης. Το δρόμο βέβαια προς τα δίκτυα του τον έδειξαν τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του Γιώργος και Ζάχος.

Ήδη από τα 18 του ο Χρήστος ήταν μέλος της εθνικής ομάδας, στην οποία ήταν συμπαίκτης με τον αδερφό του Γιώργο. Μαζί το 2005 πανηγύρισαν το χάλκινο μετάλλιο το πρώτο στην ιστορία της εθνικής ομάδας σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ο Γιώργος από τις παλιές καραβάνες τότε, κι ο Χρήστος το μειράκιο. Θα πρέπει λογικά να ξεπερνούσε την φαντασία και του ίδιου του 21χρονου τότε, ότι 10 χρόνια μετά θα επιστρέψει στο τρίτο σκαλί του βάθρου, με μοναδικό κοινό συμπαίκτη τον Μανώλη Μυλωνάκη.

Ο τελευταίος είναι το φιλαράκι του, ποτέ μα ποτέ δεν τον επιλέγει ως συγκάτοικο στην αποστολές. Συγκάτοικος του σταθερά είναι ο Βαγγέλης Δελακάς. Ο λόγος που απορρίπεται ο Χανιώτης είναι ότι δεν ησυχάζει ουδέποτε, ούτε στον ύπνο του και ειδικότητα του είναι να πειράζει τους πάντες. Μάλιστα, ο Αφρουδάκης κατά δικές του ομολογίες προσπαθεί να τον συνετίσει, αλλά ο Μυλωνάκης κρύβει πολύ καλά έναν... μεγάλο μέσα του.

Ο 31χρονος πολίστας είναι ο μοναδικός Έλληνας που έχει πανηγυρίσει Τσάμπιονς Λιγκ με ξένη ομάδα. Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του έγινε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όταν αναζήτησε την τύχη του στην γειτονική Ιταλία και την Ποζίλιπο, με την οποία το 2005 κατέκτησε την κούπα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εντάχθηκε στον Εθνικό και ακολούθησε ο Ολυμπιακός, προτού το 2011 επιστρέψει στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε, τη Βουλιαγμένη.

Παρότι ανδρώθηκε σε μία ομάδα, της οποίας η πλειοψηφία ήταν σελέμπριτι ο ίδιος σνομπάρει επιδεικτικά τον κόσμο του θεάματος. Απολύτως συνειδητοποιημένος και αφοσιωμένος ασχολείται με το πόλο και την εταιρεία εισαγωγής μαγιό που έχει με τα αδέρφια του, την Τurbo.

Λάτρης του καλού φαγητού και ειδικά του ιταλικού, ο Χρήστος Αφρουδάκης στον ελεύθερο του χρόνο απολαμβάνει βόλτες με τους φίλους του και την αγαπημένη του. Η Χριστίνα Τσουκαλά έχει αποκαλύψει ότι η πρώτη φορά που ένιωσε τον φτερωτό Θεό να τη σημαδεύει ήταν στο Ολυμπιακό τουρνουά του 2004, όταν μάζευε τις μπάλες πίσω από τα δοκάρια της εθνικής ομάδας.

Τον περασμένο Νοέμβρη ο Χρήστος Αφρουδάκης έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος της εθνικής, λόγω της κόντρας των διεθνών με τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό, Σάκη Κεχαγιά. Πίστευε ότι είχε δίκιο και το διεκδίκησε με κάθε κόστος, ως αρχηγός της ομάδας. Ευτυχώς το τέλος σε αυτήν την ιστορία ήταν αίσιο τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα, η οποία με τον Αφρουδάκη στην αποστολή της στο Καζάν επέστρεψε με το χάλκινο μετάλλιο.

Δεν φοβάται τις ευθύνες, αντιθέτως! Ως πρόεδρος του Συνδέσμου Επαγγελματιών Αθλητών Υδατοσφαίρισης, έκανε πράξη το πρώτο All Star Game πόλο, το οποίο αγκαλιάστηκε από τον κόσμο και έμεινε στην ιστορία με τις φωτογραφίες του ιπτάμενου Μυλωνάκη.

Έχοντας τρομερή αντίληψη για το παιχνίδι, ο Χρήστος Αφρουδάκης αν είχε την επιλογή να αλλάξει κάτι στον χαρακτήρα του θα ήταν ένα και μοναδικό, να είναι λιγότερο παρορμητικός. Ωστόσο, και τις φορές που υπερβάλλει δικαιολογείται γιατί είναι πάντοτε ευθύς, ειλικρινής και τίμιος! Και είπαμε αυτά σπανίζουν, αλλά ευτυχώς αναγνωρίζονται...