Μια μη αντικειμενική λίστα

Η δημιουργία λιστών στον αθλητισμό βασίζεται στην υποκειμενικότητα. Εντάξει, κάποιες στιγμές έχουν κερδίσει την αναγνώριση του φίλαθλου κοινού και πλέον κατέχουν αξιωματική θέση στην ιστορία των σπορ. Παρ' όλα αυτά, ο κανόνας δεν αλλάζει: Η ομαδοποίηση τους πάντα θα επηρεάζεται από την ατομική, υποκειμενική κρίση.

Η ιστορία των τελικών του ΝΒΑ βρίθει αξιομνημόνευτων στιγμών. Η δεκάδα που ακολουθεί δεν είναι αντικειμενική. Το επισημαίνουμε για να προλάβουμε τα “μα λείπει το τάδε” ή “ρε σεις δεν βάλανε το άλλο;” κτλ. Δεκτές οι ενστάσεις σας, αλλά να θυμάστε: Για κάθε μεγάλη στιγμή που θυμόμαστε, υπάρχουν άλλες που “περιμένουν” να “σωθούν” από τη λήθη. Α, και στο νο1 δεν είναι ο Μάικλ Τζόρνταν.

10)Ο Άλεν Αϊβερσον περνά πάνω από τον πεσμένο Τάιρον Λου στο πρώτο παιχνίδι εναντίον των Λέικερς (2001)

Όταν κάτι ξεκινάει στραβά, σίγουρα θα στραβώσει περισσότερο. Κάτι τέτοιο έγινε το 2001 στον πρώτο αγώνα Λέικερς-Σίξερς. Ο Αϊβερσον σμπαράλιασε την άμυνα του αντιπάλου με 48 πόντους και ντρόπιασε τον Τάιρον Λου. Ο τελευταίος προσπάθησε να παίξει άμυνα στον “Answer” και το πλήρωσε. Με απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ο “A.I” εξουδετέρωσε τον αντίπαλο και τον έστειλε ξαπλωμένο στο παρκέ. Μπροστά στον πάγκο των Λέικερς.

9)Ο Γκάρφιλντ “Γκας” Χερντ στέλνει το Σέλτικς-Σανς, πέμπτο ματς, σε τρίτη παράταση (1976)

Το όνομα και το ματς σε λίγους θα “ξυπνήσει” αναμνήσεις. Κακώς, γιατί πρόκειται για ματσάρα και ο εν λόγω δικαίως είναι στη λίστα για την αδιανόητη στιγμή που μας χάρισε. Βέβαια, αν κυριαρχούσε η λογική και η νηφαλιότητα, μπορεί και να μην την αναφέραμε.

Ο Πολ Γουέστφαλ κάλεσε τάιμ άουτ πριν το τελευταίο σουτ. Μολαταύτα, οι Σανς δεν είχαν δικαίωμα για άλλο. Τότε, για κάτι τέτοιο προβλεπόταν τεχνική ποινή. Εντούτοις, η μπάλα μετά τη βολή των “Κελτών” πήγε στο Φοίνιξ. Μετά, ήρθε ο Γκάρφιλντ (ναι ο Γκάρφιλντ) και είχαμε νέα παράταση.

8)Το "τρίποντο" του Τζέρι Γουέστ πίσω από κέντρο στον τρίτο αγώνα με τους Νικς (1970)

Ο Τζέρι Γουέστ ήξερε να βάζει μεγάλα σουτ. Πολύ μεγάλα... Όπως αυτό. Πίσω από το κέντρο του γηπέδου. Θα έπρεπε να μετρήσει για... τέσσερις, αλλά τότε μόνο για δύο άξιζε. Η αναμέτρηση πήγε στην παράταση. Οι Λέικερς, τελικά, έχασαν τη σειρά, όμως τι αδικία για τον ορισμό του “clutch player”. Εάν υπήρχε τρίποντο, ο άνθρωπος-σήμα του ΝΒΑ θα είχε πολλά περισσότερα δαχτυλίδια πρωταθλητή.

7)Ο Μάικλ Τζόρνταν αλλάζει χέρι στον αέρα και σκοράρει στο δεύτερο παιχνίδι με τους Λέικερς (1991)

Τώρα, μπορεί κάποιος να πει “ε, από τον Μάικλ όλα ήταν πιθανά”. Σωστά, αλλά όταν ζεις τη στιγμή της έμπνευσης δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς. Ο “air” το κάνει να φαίνεται τόσο απλό ενώ δεν είναι. Το να κάνεις λέι απ μεταφέροντας την μπάλα από το δεξί στο αριστερό και ενώ ετοιμάζεσαι να καρφώσεις, είναι κάτι πολύ δύσκολο. Φυσικά, το σχόλιο του δημοσιογράφου στην περιγραφή προσθέτει στο “ποίημα” του Τζόρνταν.

6)Το σήκωμα των ώμων του Μάικλ Τζόρνταν στον πρώτο αγώνα με τους Μπλέιζερς (1992)

Μια απλή κίνηση. Μια χειρονομία που στις ΗΠΑ δεν παρεξηγείται, υπέγραψε τους τελικούς εκείνης της χρονιάς. Ήταν στην πρεμιέρα των τελικών. Η απόδοση του “αέρινου” στο πρώτο ημίχρονο εξωπραγματική. Είχε βάλει 35 πόντους με έξι τρίποντα! Ακόμη και ο ίδιος ένιωσε ότι ξεπέρασε το όριο του. Μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει. Να ξεπεράσει κάτι που κανείς ούτε να το δει μπορούσε.

5)Το χουκ του Μάτζικ στο τέταρτο ματς με τους Σέλτικς (1987)

Ο άνθρωπος με το άδολο χαμόγελο νικητή όρισε τη μορφή της μονομαχίας Σέλτικς-Λέικερς τη δεκαετία του '80. Με μια κίνηση κόπια του συμπαίκτη του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.

Λίγο πριν τη λήξη του τέταρτου αγώνα στο “Garden”. Ο Μάτζικ κινείται παράλληλα με το καλάθι, εκκινώντας από την αριστερή πλευρά με δεξιά ντρίμπλα. Αγνοεί τον Καρίμ που είναι ελεύθερος και παρά την άμυνα των Πάρις, ΜακΧέιλ, το χουκ του βρίσκει στόχο. Πολύ... Magic για να αναχαιτιστεί.

4)Το απερίγραπτο σουτ του Τζούλιους Έρβινγκ πίσω από το ταμπλό στον τέταρτο τελικό με τους Λέικερς (1980)

Το επίθετο “απερίγραπτο” δεν επιλέχθηκε τυχαία. Η ομορφιά που έκανε ο “Dr J” δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Τα... μάτια είναι αυτά που θα κάνουν κατανοητό το αδύνατο. Η κίνηση του αποτελεί μνημείο μπασκετικής χάρης και αρμονίας. Μάλιστα, λίγοι θυμούνται ότι έγινε στους τελικούς. Η κοινότυπη φράση “ποίηση εν κινήσει” βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της. Και η ποίηση, πρώτα βιώνεται με τα μάτια και μετά με το μυαλό.

3)Το ΣΟΥΤ του Ρέι Άλλεν στον έκτο τελικό με τους Σπερς (2013)

Η υπερβολή και η ένταση του τίτλου δικαιολογούνται και υπογράφονται από έναν ξεχωριστό Ιησού. Μπασκετικό. Τον “Jesus Shuttlesworth”. Αυτό είναι το προσωνύμιο του Ρέι Άλλεν και του δόθηκε από τον ρόλο του στην ταινία “He got Game” του Σπάικ Λι. Ε, όταν ισοφάρισε σε 95-95 τον έκτο αγώνα με το Σαν Αντόνιο και έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα του να πάρει τον τίτλο, μόνο με κεφαλαία πρέπει να γράψει αυτό το ΣΟΥΤ.

2)Το τελευταίο σουτ του Τζόρνταν με τους Μπουλς. Έκτος αγώνας στους τελικούς με τους Τζαζ (1998)

Η συγκεκριμένη στιγμή είναι από τις πιο γνωστές και από τις πιο προβεβλημένες. Ελάχιστοι πρέπει να είναι αυτοί που δεν θυμούνται την εξέλιξη της. Η προσποίηση-ταπείνωση στον Μπ. Ράσελ. Το άψογο σουτ. Η πόζα του “MJ” μετά το καλάθι. Τα 6.6 δευτερόλεπτα που έμειναν στο χρονόμετρο. Αυτή η στιγμή μνημονεύεται επειδή έμελλε να είναι η τελευταία με τη φανέλα των “ταύρων”.

1)Η είσοδος του Γουίλις Ριντ στο “MSG” στον έβδομο τελικό με τους Λέικερς (1970)

Ο Γουίλις Ριντ ήταν τόσο μεγάλος παίκτης που έφτασε εκεί που δεν μπορούσε. Ναι, η “Καζαντζάκειος” ρήση πήρε σάρκα και οστά στον θρύλο των Νικς. Η δύναμη της ψυχής συνάντησε αυτή του σώματος, και οι Λέικερς δεν είχαν τύχη στο τελευταίο παιχνίδι των τελικών. Ηττήθηκαν πριν καν μπουν στο γήπεδο.

Ο Ριντ είχε μείνει εκτός στο έκτο ματς, λόγω σοβαρού προβλήματος στον δεξί μηρό. Οι Λέικερς ισοφάρισαν. Η Νέα Υόρκη -πραγματικά όλη η πόλη- ήθελε μόνο να δει τον Ριντ να περπατά στο παρκέ του Garden. Όταν, λοιπόν, βγήκε από το τούνελ, σείστηκε το σύμπαν. Η στιγμή που καθόρισε τη μοίρα ενός τελικού πριν καν ξεκινήσει!