Το παιχνίδι είναι πάνω απ’ όλους, αλλά το παιχνίδι είναι οι άνθρωποι του, δηλαδή οι παίκτες. Αυτοί του δίνουν ζωή αλλά και αυτοί του επιτρέπουν να αυτονομείται και να ορίζει τη φυσιογνωμία του. Το ΝΒΑ, η κορυφαία έκφραση του επαγγελματικού μπάσκετ, δεν θα ήταν όπως το ξέρουμε αν δεν υπήρχαν συγκριμένοι άνθρωποι, οι αθλητές του. Ο πυρήνας της ψυχαγωγικής, οικονομικής συμπεριφοράς του και το κύριο χαρακτηριστικό της εικόνας του είναι αποτέλεσμα της επίδρασης ορισμένων παικτών. Η λίστα που ακολουθεί περιλαμβάνει τους δέκα με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση της ταυτότητας του παιχνιδιού. Εντός και εκτός παρκέ.

Μοίρασε τουλάχιστον έξι ασίστ ο Σπανούλης στο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός; Στη vistabet έχει επιστροφή στοιχήματος*!(21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

10)Στέφεν Κάρι

Ομάδα: Γκόλντεν Στέιτ Ουόριος (2009 ως σήμερα)

Ο συμπαίκτης του Κέβιν Ντουράντ είπε κάποια στιγμή ότι είναι ο καλύτερος σουτέρ όλων των εποχών. Εντάξει, αντιρρήσεις, ενστάσεις δεκτές. Ποιος Κάρι όταν έχουν περάσει Τζέρι Ουέστ, Λάρι Μπερντ, Ρέτζι Μίλερ, κ.α. Ωραία, όμως ο περί ου ο λόγος ηγείται της κατηγορίας που μετρά την αποδοτικότητα στο σουτ και αυτών που στηρίζονται στο τρίποντο. Υπάρχει κι άλλο όμως. Ο Κάρι άλλαξε τον ορισμό του τι συνιστά μεγάλο σουτ την ώρα του αγώνα. Ο τύπος σουτάρει από κάθε σημείο του γηπέδου και το κάνει σοβαρά, όχι για πλάκα. Και είναι εύστοχος τις περισσότερες φορές! Όταν τελειώσει η καριέρα του δεν θα μείνει μόνο ως το σήμα κατατεθέν της χρυσής εποχής των σουτέρ, αλλά και ως πηγή έμπνευσης για τα παιδιά που τον βλέπουν ως πρότυπο για να τελειοποιήσουν τις ικανότητες τους και να ξεπεράσουν μεγαλύτερους και πιο αθλητικούς παίκτες.

9)Λάρι Μπερντ

Ομάδες: Μπόστον Σέλτικς (1979-1992), Ιντιάνα Πέισερς (1997-2000)

Ο Μπερντ είναι σαν τον φανταστικό χαρακτήρα που ήρθε στη ζωή και στη Βοστόνη για να αλλάξει τους Σέλτικς και το ΝΒΑ! Μαζί με τον Μάτζικ Τζόνσον έδωσαν τη χαμένη ομορφιά στο άθλημα τη στιγμή που το κοινό απομακρυνόταν απ' αυτό. Η ικανότητα στο σουτ και η ηγετική του συμπεριφορά έγιναν βασικά στοιχεία που έπρεπε να έχουν οι παίκτες που ακολούθησαν. Ο Μπερντ μπορούσε να πασάρει καλύτερα από τους φόργουορντ που προηγήθηκαν, αλλά μπορούσε και να σκοράρει απέναντι σε οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε ομάδα. Το να αναφέρουμε τις διακρίσεις του ως παίκτη δεν έχει νόημα. Αξίζει όμως να σημειώσουμε αυτές του “προπονητή της χρονιάς” και του “παράγοντας της χρονιάς” με την Ιντιάνα, γενέθλιου τόπου του. Δεν είναι καθόλου εύκολο να πετύχεις ως προπονητής και παράγοντας στο ΝΒΑ. Παρ' όλα αυτά, πάντα θα συνδέεται με τη Βοστόνη κι αν δεν είχε προβλήματα υγείας και οι συμπαίκτες του τον ακολουθούσαν λίγο πιο έντονα, τότε θα είχε και περισσότερα δαχτυλίδια πρωταθλητή.

8)Τζούλιος Έρβινγκ

Ομάδες: Βιρτζίνια Σκουίρς (1971-73), Νιου Γιορκ Νετς (1973-76), Φιλαδέλφεια Σίξερς (1976-87)

Ο “Dr.J” όρισε το στιλ στο ΝΒΑ. Έτσι απλά. Συνδύαζε αυθεντικότητα, μεγάλα άνω άκρα, ικανότητα να μένει στον αέρα και κομψότητα, δείχνοντας στις γενιές που ακολούθησαν τι σημαίνει καλλιτεχνία στο μπάσκετ. Παρά τους επαίνους που έλαβε για τα αξιομνημόνευτα καρφώματα του, την αναγνώριση της ωραίας προσωπικότητας, το άφρο μαλλί και τη “φλόγα” που έδωσε στο ΝΒΑ για σχεδόν δύο δεκαετίες, το αληθινό του παιχνίδι ακόμη και τώρα είναι υποτιμημένο. Αυτό είναι “τρελό” να γράφεται και να λέγεται όταν τον αναγνωρίζουν και τον υμνούν άνθρωποι που δεν είχαν γεννηθεί όταν έπαιζε. Ωστόσο, οι πάνω από 30 χιλιάδες πόντοι, τα πάνω από 10 χιλιάδες ριμπάουντ και οι πέντε χιλιάδες ασίστ, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα τρομερά καρφώματα, τα περίτεχνα λέι απ και το άλμα από τη γραμμή των βολών στον διαγωνισμό καρφωμάτων του 1976. Το σίγουρο είναι ότι μόνο με αυτά δεν βγαίνεις τέσσερις φορές MVP και δεν κερδίζεις τρία πρωταθλήματα.

7)Όσκαρ Ρόμπερτσον

Ομάδες: Σινσινάτι Ρόγιαλς (1960-70), Μιλγουόκι Μπακς (1970-74)

Το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζεις το όνομα του είναι, τριπλ νταμπλ. Ξέρετε, αυτός που είχε μέσο όρο διψήφιο αριθμό σε τρεις κατηγορίες, αυτός 181 τριπλ νταμπλ στην καριέρα του, αυτός που έγινε ο πρώτος γκαρντ με ποσοστό σουτ πάνω 50% σε μια σεζόν και ο πρώτος με 10 ασίστ μέσο όρο. Πήρε τίτλους με το λύκειο, πήρε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, ήταν MVP το 1964 και πρωταθλητής ΝΒΑ το 1971. Και όμως, δεν είναι όλα αυτά ο λόγος που αξίζει να θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στην ιστορία του αμερικάνικου μπάσκετ. Ο Ρόμπερτσον ήταν ένας απ' αυτούς που πάλεψαν για τις συντάξεις των παικτών και την κατάσταση των “ελεύθερων παικτών”. Εξ αιτίας του σταμάτησε η αιχμαλωσία των αθλητών στις ομάδες τους. Το σημερινό οικονομικό-εργασιακό καθεστώς του ΝΒΑ οφείλει πολλά στον “Big O”, πάρα πολλά.

6)Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ

Ομάδες: Μιλγουόκι Μπακς (1969-75), Λος Άντζελες Λέικερς (1975-89)

Το μέγεθος της συνεισφοράς του είναι απροσμέτρητο. Τόσο αγωνιστικά, όσο και... κοινωνικά. Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, έξι φορές πρωταθλητής και άλλες τόσες MVP, ενώ το “skyhook” παραμένει η πιο ρηξικέλευθη κίνηση στην επίθεση. Στη διάρκεια της καριέρας του και μετά απ' αυτή αναδείχθηκε ως μία από τις πιο έντονες και ουσιαστικές πολιτικές προσωπικότητες των ΗΠΑ. Η κριτική του καλύπτει ευρύ πεδίο θεμάτων. Από τα ατομικά δικαιώματα ως ζητήματα λαϊκού πολιτισμού. Η πολιτική του παρέμβαση σκοπό έχει προσφέρει στον πολιτικό διάλογο και να αναδείξει τις αιτίες της πόλωσης στην πατρίδα του. Ο Τζαμπάρ όρισε σε μεγάλο βαθμό τη θέση του σέντερ και του πολιτικού ζώου στο αμερικάνικο μπάσκετ.

5)Ουίλτ Τσάμπερλεϊν

Ομάδες: Φιλαδέλφεια/Σαν Φρανσίσκο Ουόριορς (1959-65), Φιλαδέλφεια Σίξερς (1965-68), Λος Άντζελες Λέικερς (1968-73)

Το όνομα του έχει συνδεθεί με πλήθος αξεπέραστων επιτευγμάτων. Τι να θυμηθούμε; Τους 100 πόντους σε ένα ματς; Τα 55 ριμπάουντ; Τους 50 πόντους μέσο όσο σε μια σεζόν; Ή τα 48.5 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής στο παιχνίδι; Το τελευταίο ειδικά σε κάνει να απορείς; “Μα, να παίζει περισσότερο και από την κανονική διάρκεια;”.

Τα προηγούμενα είναι ατομικές επιδόσεις. Δεν πάει πίσω και στο ομαδικό επίπεδο. Το 1967 όταν οι Σίξερς πήρε το πρωτάθλημα, έθεσε ρεκόρ νικών με 68. Το 1972 όταν οι Λέικερς πήραν τον τίτλο έθεσαν νέο ρεκόρ με 69 νίκες και το μεγαλύτερο σερί νικών με 33 ματς! Παρά τα ομολογουμένως εντυπωσιακά πεπραγμένα, ο Ουίλτ ήταν προσωπικότητα με τεράστιο εκτόπισμα και μαζί με τον αθλητικό ταλέντο ανέβασε το προφίλ του ΝΒΑ.

4)Μπιλ Ράσελ

Ομάδες: Μπόστον Σέλτικς (1956-69), Μπόστον Σέλτικς, Σηάτλ Σούπερσονικς, Σακραμέντο Κινγκς (προπονητής, 1966-69, 1973-77, 1987-88)

Ο μεγαλύτερος νικητής στα ομαδικά αθλήματα, στις ΗΠΑ. Αυτό τα λέει όλα, όχι όμως τα πάντα! Ο Ρασέλ έχει 11 δαχτυλίδια πρωταθλητή ΝΒΑ, τίτλους NCAA, χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, τα πάντα. Ως παίκτης ήταν ο σοφός του παιχνιδιού. Όχι μεγάλος σκόρερ, όμως αποτελεσματικός στην επίθεση. Ελάχιστοι είχαν την ικανότητα του στην πάσα, ενώ ήταν ο πρώτος που μετέτρεψε το κάρφωμα σε “όπλο”. Φυσικά, ο τρόπος που έκοβε τα σουτ των αντιπάλων άλλαξε την αμυντική συμπεριφορά των ομάδων! Ναι, και πριν απ' αυτόν υπήρχαν παίκτες που μπλόκαραν σουτ, όμως αυτός το ανέβασε επίπεδο, το έκανε μορφή τέχνης και μέσο επιβολής στους αντιπάλους, σωματικά και ψυχολογικά.Ο Ράσελ όμως τα έβαλε και με αντιπάλους εκτός παρκέ. Ενεργός πολιτικά ακόμη και σήμερα, από τη δεκαετία του '50 δεν έχει σταματήσει να σημειώνει τις παθογένειες της αμερικανικής κοινωνίας: ρατσισμός, αστυνομική βία, φτώχεια, εκμετάλλευση, φανατισμός.

3)Μάτζικ Τζόνσον

Ομάδες: Λος Άντζελες Λέικερς (1979-91, 1996, προπονητής 1994)

Ο Τζέιρ Ουέστ είναι το σήμα, ο θυρεός του ΝΒΑ. Ο Μάτζικ Τζόνσον όμως είναι το πρόσωπο του ΝΒΑ! Ναι, το χαμόγελο του δεν θα σταματήσει να λάμπει όσα χρόνια κι αν περάσουν κι αυτό είναι η απόδειξη της σημασίας του μπάσκετ. Αν θέλεις να πείσεις κάποιον ότι το άθλημα είναι ψυχαγωγικό και μόνο, τότε του δείχνεις τα κατορθώματα του εν λόγω και το πρόσωπο του. Έτσι απλά.

Ο Μάτζικ μαζί με τον Μπερντ έβγαλαν το ΝΒΑ από το τέλμα στο οποίο είχε πέσει, του έδωσαν πνοή και το εκμοντέρνισαν με το παιχνίδι και τη συμπεριφορά του (μετά ήρθε ο Τζόρνταν και το απογείωσε). Τα ατομικά του επιτεύγματα ουκ ολίγα. Τίτλοι, διακρίσεις, ολυμπιακό μετάλλιο, χρυσό, το 1992, κ.α. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Ο Μάτζικ απέδειξε ότι μπορεί να κερδίσει μία από τις πιο μεγάλες και πιο επικίνδυνες αρρώστιες. Το έιτζ. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε ότι ήταν θετικός στον HIV μέχρι και σήμερα κερδίζει την ασθένεια. Τα κατορθώματα του μετά την ανακοίνωση της 7ης Νοεμβρίου 1991 είναι μεγαλύτερα απ' όσα είχε πετύχει προηγούμενα. Ο Μάτζικ επηρέασε το παιχνίδι όσο λίγοι, γιατί το είδε ως τέτοιο. Η νοοτροπία και η δύναμη του απέναντι στον πιο δύσκολο αντίπαλο (το έιτζ) είναι στοιχεία που θα περνάνε από γενιά σε γενιά.

2)ΛεΜπρόν Τζέιμς

Ομάδες: Κλίβελαντ Καβαλίερς (2003-10), Μαϊάμι Χιτ (2010-14), Καβαλίερς (2014-μέχρι σήμερα)

Ο ΛεΜπρόν άλλαξε τον ορισμό για το τι σημαίνει “μπασκετικό θαύμα”. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε στο μπασεκτικό στερέωμα δεν υπήρξε κάποιος σαν αυτόν. Τα κατορθώματα του γνωστά, αλλά αυτός συνεχίζει και προσπαθεί να τελειοποιήσει αυτό που θα αφήσει ως παρακαταθήκη όταν σταματήσει. Αν θέλουμε να τονίσουμε ορισμένα επιτεύγματα, ορίστε δύο άκρως εντυπωσιακά: Κάποια στιγμή την επόμενη σεζόν θα μπει στη δεκάδα των κορυφαίων όλων των εποχών σε πόντους και ασίστ! Για τον ίδιο είναι πολύ σημαντικό, αφού θέλει να τον θυμούνται και ως πλέι μέικερ, όχι μόνο σκόρερ. Πέρα απ' αυτό που έρχεται, είναι πρώτος στην κατηγορία του σκορ στα πλέι οφ στην ιστορία του ΝΒΑ!

Ο Τζέιμς όμως έχει επηρεάσει περισσότερο με την εκτός παρκέ δράση του. Ο τρόπος που χειρίζονται, πλέον, την εικόνα και το μέλλον τους οι παίκτες, σε μεγάλο βαθμό είναι διαμορφωμένος από τον “LBJ”. Φυσικά, η απόφαση του να μη σιωπήσει απέναντι στα τρέχοντα κοινωνικά/πολιτικά ζητήματα τον έκανε να ξεχωρίσει. Με τη στάση του ενθάρρυνε πολλούς αθλητές να τον ακολουθήσουν, ενώ έχει καταφέρει να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με θετικό και ουσιαστικό τρόπο.

1)Μάικλ Τζόρνταν

Ομάδες: Σικάγο Μπουλς (1984-93, 1995-98), Ουάσιγκτον Ουίζαρντς (2001-03)

Ο Μάικλ Τζόρνταν άλλαξε το στιλ και την ουσία του μπάσκετ, επεκτείνοντας το πεδίο δράσης και το νόημα του αθλητικού επιτεύγματος. Η επιρροή του ακόμη και σήμερα εντοπίζεται σε διάφορες εκφάνσεις του παιχνιδιού: τα πιτσιρίκια που βγάζουν τη γλώσσα, η δημοφιλία του αθλήματος στην Κίνα, ο τρόπος που γέρνουν προς τα πίσω οι παίκτες που παίζουν με πλάτη στο καλάθι.

Οι κινήσεις του μοναδικές, τα καρφώματα του θεαματικά, τα μεγάλα σουτ αξέχαστα, τα παπούτσια του μέρος της μόδας... Παρ' όλα αυτά, η μεγαλύτερη επιρροή του δεν βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο. Ο Τζόρνταν στην ουσία έδωσε τη δυνατότητα στους παίκτες να διεκδικήσουν και να πάρουν το μερίδιο τους από τα κέρδη που προσφέρουν με την “εργασία” τους στο ΝΒΑ. Με τη σειρά αθλητικών παπουτσιών “Air Jordan” έφτασε στην απόκτηση δική τους ομάδας και έδειξε τον δρόμο σε όλους τους μεγάλους αθλητές. Όσα έκαναν και κάνουν σήμερα διάσημοι παίκτες, ακόμη και καλλιτέχνες της χιπ-χοπ, το κάνουν γιατί σε μεγάλο βαθμό το πρότυπο το όρισε ο “MJ”. Το πρότυπο του πολυσχιδούς ατόμου που δεν αρκείται σε όσα παίρνει από αντικείμενο της δουλειάς του, αλλά θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και σε άλλους τομείς.

Πηγή

-ESPN “The 25 most influential players ever”