Απόγευμα 15ης του Απρίλη του 1989. Ο καιρός ηλιόλουστος. Το κλίμα γιορτινό. Λίβερπουλ - Νότιγχαμ Φόρεστ στο Χίλσμπορο του Σέφιλντ για ένα εισιτήριο στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η ανοιξιάτικη μέρα στο Γιόρκσαϊρ θα κατέληγε στην πιο μαύρη στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο χρόνος σταμάτησε στις 15:06 από τα ουρλιαχτά των ανθρώπων που ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια στην κερκίδα «Λέπινγκς Λέιν». Πρόσωπα μέσα στον πανικό προσπαθούν με κάθε τρόπο να σωθούν από την ασφυξία, είτε πηδώντας στον αγωνιστικό χώρο, είτε πιάνοντας κάποιο από τα απλωμένα χέρια στις δίπλα εξέδρες.

Το εγκληματικό λάθος της αστυνομίας να ανοίξει τις θύρες, έξω από τις οποίες βρισκόταν μεγάλη μερίδα οπαδών της Λίβερπουλ, οδήγησε στην τραγωδία. Ο κόσμος ποδοπατήθηκε στην κερκίδα, με τους ανθρώπους στις μπροστινές σειρές να γίνονται ένα με τα κιγκλιδώματα. 94 ανθρώπινες ψυχές θα έσβηναν, ενώ άλλοι 766 θα μεταφέρονταν τραυματισμένοι. Λίγες ημέρες αργότερα ένα 14χρονο αγόρι θα «έφευγε» στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, ενώ τέσσερα χρόνια πιο μετά ένας 22χρονος, κλινικά νεκρός, θα ανέβαζε τον αριθμό των νεκρών στους 96, αφού η μηχανική υποστήριξη που τον κρατούσε στη ζωή αφαιρέθηκε. Τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο…

Λίβερπουλ και Έβερτον μια γροθιά

Η τραγωδία του Χίλσμπορο ένωσε την πόλη του Λίβερπουλ. Την έκανε μια γροθιά καθώς οι οπαδοί της Έβερτον και αυτοί της Λίβερπουλ από την πρώτη στιγμή βίωσαν μαζί τον πόνο, προσπαθώντας να πάρουν κουράγιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι οπαδοί της Έβερτον, που είχαν γυρίσει την ίδια μέρα από τον άλλο ημιτελικό με τη Νόριτς, περίμεναν τα πούλμαν των φίλων της Λίβερπουλ που επέστρεφαν από το Σέφιλντ για να τους πάρουν αγκαλιά κατά την άφιξή τους στην πόλη. Από την πρώτη στιγμή Εβερτόνιανς και Λιβερπούντλιανς έγιναν «ένα». Άλλωστε στο Λίβερπουλ υπάρχουν οικογένειες που είναι μοιρασμένες σε φίλους της Λίβερπουλ και της Έβερτον με αποτέλεσμα και οπαδοί των «Ζαχαρωτών» να βλέπουν ανάμεσα στους νεκρούς και δικά τους αγαπημένα οικογενειακά πρόσωπα.

Η Έβερτον ποτέ δεν ξέχασε την τραγωδία του Χίλσμπορο και πάντα στεκόταν και αυτή στο πλευρό των οικογενειών των θυμάτων που επιζητούσαν να ακουστεί η αλήθεια και να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαίτιους. Η μπλε μεριά της πόλης κάθε 15η του Απρίλη δάκρυζε και αυτή, τιμώντας τους ανθρώπους που ξεψύχησαν στο Χίλσμπορο. Πριν έξι χρόνια στο Γκούντισον Παρκ η φωτογραφία με ένα μικρό κορίτσι με τη φανέλα της Έβερτον και ένα μικρό αγόρι με τη φανέλα της Λίβερπουλ, με τους αριθμούς στο πίσω μέρος να σχηματίζουν το 96, ήταν μια εικόνα που συγκίνησε. Όπως και εκείνη των «Κόκκινων» που θα δημιουργούσαν στο Kop ένα μωσαϊκό που σχημάτιζε ένα «ευχαριστώ» με κόκκινα και μπλε γράμματα στο ντέρμπι του Άνφιλντ το 2013. Άλλωστε κάθε χρόνο, τη μέρα της επετείου, η Έβερτον και οι οπαδοί της δεν θα ξεχνούσαν ποτέ τη Λίβερπουλ...

Τα ψέματα της Θάτσερ και της Sun

Παρά την τραγωδία που συγκλόνισε την αγγλική κοινωνία και όχι μόνο, για πολλά χρόνια υπήρχε μια αδίστακτη προσπάθεια ώστε οι ευθύνες να πέσουν πάνω στους φίλους της Λίβερπουλ και όχι πάνω στις Αρχές, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τον Τύπο. Η σκανδαλοθηρική εφημερίδα Sun, η οποία λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Χίλσμπορο βγήκε στο πρωτοσέλιδό της με τίτλο «η αλήθεια», χαρακτήρισε τους οπαδούς των «Κόκκινων» χούλιγκαν. Μάλιστα, στην πρώτη σελίδα η Sun ανέφερε ότι οπαδοί της Λίβερπουλ έκλεψαν πορτοφόλια θυμάτων, ότι ούρησαν τους θαρραλέους αστυνομικούς και πως άλλοι μεθυσμένοι χούλιγκαν επιτέθηκαν σε αστυνομικούς που έδιναν τις πρώτες βοήθειες για να σώσουν τη ζωή ανθρώπων που πέθαιναν από ασφυξία.

Έπρεπε να περάσουν 23 χρόνια και έπειτα από πολλές πιέσεις ώστε η εφημερίδα να ζητήσει συγγνώμη και να γράψει την αλήθεια για το τι πραγματικά είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα. Από τότε οι κάτοικοι του Λίβερπουλ θα ξεκινούσαν να μποϊκοτάρουν τη Sun, προτρέποντας συνεχώς το κοινό μέχρι και σήμερα να μην την αγοράζει για τα τερατώδη ψέματα που είχε «αποκαλύψει». Και η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ, όμως, από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να συγκαλύψει τις ευθύνες των Αρχών, αλλά η Έκθεση του Δικαστή Τέιλορ, εννιά μήνες αργότερα, δεν άφηνε καμία αμφιβολία. Υπεύθυνη για την τραγωδία δεν ήταν άλλη από την αστυνομία.

Η λύτρωση των 96 ψυχών που χάθηκαν

Οι οπαδοί της Λίβερπουλ, με τη συμπαράσταση και των φίλων της Έβερτον, προσπαθούσαν να βρουν δικαιοσύνη για τα 96 άτομα που χάθηκαν. Δεν έχαναν ποτέ την πίστη τους μέχρι την τελική δικαίωση. Είκοσι χρόνια μετά την τραγωδία μία Ανεξάρτητη Επιτροπή, κάνοντας χρήση εκείνης της Έκθεσης θα άνοιγε ξανά την υπόθεση. Οι οικογένειες των θυμάτων διψούσαν να μαθευτεί η αλήθεια και να ησυχάσουν οι ψυχές των δικών τους που έφυγαν εκείνη την αποφράδα ημέρα. Τρία χρόνια αργότερα, το 2012, η Επιτροπή θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι οπαδοί της Λίβερπουλ δεν είχαν καμία απολύτως ευθύνη και πως η αστυνομία θα μπορούσε να είχε αποτρέψει το συμβάν.

Το “Justice for the 96” ακουγόταν όλο και πιο δυνατά από τα χείλη όλων των πολιτών του Λίβερπουλ. Το δίκιο τους έπνιγε. Λίγες ημέρες μετά την 27η επέτειο της τραγωδίας, τον Απρίλιο του 2016, το Δικαστήριο του Ουόρινγκτον θα λύτρωνε τις οικογένειες των θυμάτων και τον αγώνα τους. Έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια ακροάσεων για να υπάρξει οριστική δικαίωση. «Ανθρωποκτονία εξ αμελείας» η απόφαση με τις ευθύνες να βαραίνουν την αστυνομία και τους υπευθύνους ασφαλείας στο Χίλσμπορο. Ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής για τους 96 ανθρώπους που εκείνο το απόγευμα της 15ης του Απρίλη του 1989 θα έφευγαν έτσι ξαφνικά από τη ζωή, αλλά ο θάνατός τους θα ένωνε για πάντα μια ολόκληρη πόλη…