Που πάμε με τον Σίμτσακ;

Που πάμε με τον Σίμτσακ;

bet365

Ο Βασίλης Σίμτσακ βγάζει εις πέρας έναν ρόλο που δεν είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν πάνω από τρεις στο σύγχρονο ελληνικό μπάσκετ που μπορούν να τον ενσαρκώσουν κι εξηγεί στο G-Weekend το εγχειρίδιο του καλού ρολίστα.

Ο Σίμτσακ δεν έχει σταματήσει να είναι ένας σπουδαίος ρολίστας αλλά ποτέ ως τώρα το κίνημα για την αναγνώρισή του δεν ήταν όσο εκκωφαντικό ήταν την προηγούμενη τριετία στον Άρη, βιώνοντας τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του στα μπασκετικά γεράματα.

Ένας τύπος που όσο περνούν τα χρόνια ενισχύει διαρκώς τη φήμη του, κάνοντας δουλειά που δεν αποτυπώνεται σε μια γραμμή στατιστικών ή ένα τελικό σκορ. Στα 36 του χρόνια, παραδέχεται ότι υπήρξε εποχή που ήταν, απλώς, ένα κακομαθημένο παιδάκι που ήθελε μόνο να σκοράρει, βάζοντας στη συνέχεια αρετές στο παιχνίδι του που δεν φώναζαν «showtime», αλλά εν προκειμένω φωνάζουν σίγουρα «από στρατηγούς χορτάσαμε, στρατιώτες θέλουμε».

Ο έμπειρος φόργουορντ έβαλε νωρίς τις βάσεις στην ιδέα πως μπορεί να επιβιώσει σε έναν μπασκετικό κόσμο με αθλητικά προσόντα κάνοντας τη βρώμικη δουλειά και το Gazzetta Weekend Journal βρέθηκε στο Περιστέρι για να διαπιστώσει από πρώτο χέρι ότι ένα παλαιότερο tweet του Άκη Καλλινικίδη δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει καλύτερα έναν άνθρωπο σε 140 χαρακτήρες…

«Ήμουν ένα κακομαθημένο παιδάκι που ήθελε μόνο να σκοράρει»!

Ο Σίμτσακ δεν είναι γρήγορος, ούτε πηδάει στον Θεό. Δεν καρφώνει εντυπωσιακά, δεν είναι άριστος χειριστής της μπάλας... Τελικά, πώς κατάφερες κι έκανες καριέρα;
«Όταν έπαιζα στη Β' Εθνική και την Α2, ήμουν ένα κακομαθημένο παιδάκι που ήθελε μόνο να σκοράρει! Έβαζα 30 πόντους μ.ό. και για όλα τα άλλα μού έφταιγαν οι συμπαίκτες μου. Ευτυχώς στη μετάβασή μου από την Α2 στην Α1 δούλεψα με προπονητές που με βοήθησαν να αλλάξω λίγο το τσιπάκι στον εγκέφαλο και είδα τα πράγματα αλλιώς… Κατάλαβα ότι για να παίξω σε αυτό το επίπεδο έπρεπε να κάνω πράγματα τα οποία δεν κάνουν οι άλλοι. Τη "βρώμικη" δουλειά, που λέμε. Ριμπάουντ, άμυνα, σκριν, το να διαβάζω το παιχνίδι καλύτερα. Τελικά πιστεύω ότι βγήκα κερδισμένος στην πορεία. Ξέρεις, δεν μπορούμε όλοι να τα κάνουμε όλα. Υπάρχουν παίκτες που θα σκοράρουν 30 πόντους στην Α1, υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν άλλους ρόλους. Αυτό, ακριβώς, αποδέχτηκα κι εγώ. Με αυτόν τον ρόλο έκανα κάποια πράγματα στην καριέρα μου και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος».

«Θα συνεχίσω όσο με κρατάνε τα πόδια μου»

Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν το #ThisIsWhyWePlay στο αγαπημένο σου ΝΒΑ. Εσύ γιατί παίζεις μπάσκετ στα 36 σου;
«Γιατί το γουστάρω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο… Γιατί περνάω καλά και μου αρέσει να είμαι σε μια καθημερινότητα με συμπαίκτες, προπονήσεις και τακτική. Όλη αυτή η διαδικασία με κάνει να περνάω πάρα πολύ όμορφα. Σίγουρα υπάρχει και το οικονομικό στο μέση, όμως ο βασικός λόγος είναι ότι μου αρέσει. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι που δεν έχουμε τίποτα, κάπως… βαριέμαι! Το να κάθομαι και να κάνω άλλα πράγματα δεν με ευχαριστεί. Θα συνεχίσω όσο με κρατάνε τα πόδια μου και όσο το γουστάρω ακόμα πραγματικά».

Η μπασκετική ζωή του σε 140 χαρακτήρες

Ο Άκης Καλλινικίδης εξήγησε μέσα σε 140 χαρακτήρες ό,τι καλύτερο μπορεί να γραφτεί για την περίσταση. «Δεν χρειάζεται να γίνετε όλοι Πρίντεζης. Χρειάζεται μόνο να μην τα παρατήσετε ποτέ και ίσως τότε γίνετε Σίμτσακ». Πως αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτόν τον πρόλογο στο… «εγχειρίδιο του καλού ρολίστα»;
«Εννοείται ότι με κολακεύει πολύ γιατί το ακούς από έναν άνθρωπο με τον οποίο υπάρχει αλληλοσεβασμός. Δεν είχαμε ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με τον Άκη, δεν είχαμε επαφή. Απλώς θα πούμε μια κουβέντα όταν βρεθούμε… Γνωριζόμαστε περισσότερο ως αντίπαλοι. Είναι ένα παιδί που έχει παίξει από την Α' ΕΣΚΑ ως την Α1 με τη δουλειά του μέσα στο γήπεδο. Το να ακούς, λοιπόν, τέτοια σχόλια από παιδιά με τα οποία έχεις κάνει τα ίδια βήματα και βρίσκεσαι χρόνια μαζί στα γήπεδα είναι πολύ τιμητικό και όμορφο».

Έχεις απωθημένα στην καριέρα σου;
«Ίσως το ότι δεν παίξαμε ποτέ στην Α1 με τον Σπόρτιγκ. Εκείνη η χρονιά (σ.σ. 2006-07) είναι στο top-3 της καριέρας μου! Πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Ήταν όλο το κλίμα της γειτονιάς, με τον κόσμο που αγαπάει την ομάδα του που βοήθησε σε αυτή την κατάσταση. Είχαμε έναν πρόεδρο, τον κύριο Δρόσο, ο οποίος φρόντιζε ώστε να είναι όλα στην εντέλεια. Ζούσαμε το τέλειο σενάριο, που λέμε! Το στενάχωρο είναι ότι από κει και πέρα ο Σπόρτιγκ πήρε την κάτω βόλτα».

«Ένιωσα περίεργα όταν δεν είδα τον Πρίφτη στην προπόνηση»

Τον περασμένο Ιούλιο η Ούνικς ανακοίνωσε τον Δημήτρη Πρίφτη και η αλήθεια είναι ότι… περιμέναμε να ακολουθήσεις κι εσύ στο Καζάν!
«(γέλια) Εντάξει, κάποια στιγμή θα χώριζαν οι δρόμοι μας. Ο κόουτς έχει πάρει τον δρόμο του, είναι ένας από τους Έλληνες προπονητές που σιγά-σιγά θα φτάσει στο top επίπεδο. Μπασκετικά δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω πια. Έχει ξεφύγει, πέρασε σε άλλο επίπεδο, μη γελιόμαστε. Θα ερχόταν κάποια στιγμή που θα συνέβαινε κι αυτό. Μη νομίζεις, και για μένα ήταν περίεργο. Ένιωσα… κάπως στην πρώτη μου προπόνηση στο Περιστέρι όταν μπήκα στο γήπεδο και δεν τον είδα! Με τον Δημήτρη Πρίφτη υπήρχε μια κανονικότητα, μια πολύ όμορφη ανοδική πορεία από τη μέρα που γνωριστήκαμε. Έχουμε πολύ συχνή επαφή και ελπίζω ότι θα πετύχει στους στόχους που έχει βάλει στη ζωή του».

«Υπήρχε μια τάση ότι για όλα στον Άρη φταίει ο Πρίφτης»

Με αφορμή τον κόουτς και την περσινή παρουσία του στον Άρη, πως δικαιολογείς αυτή την… ανθρωποφαγία και την ισοπέδωση που παρουσιάζουμε σαν λαός;
«Δεν έχουμε καθόλου υπομονή. Στην πρώτη στραβή θα βγούμε και θα πούμε τα χειρότερα για κάποιον παίκτη ή προπονητή. Η ισοπέδωση είναι στην κουλτούρα μας! Γενικώς, είμαστε των άκρων. Με τον κόουτς πέρσι ήταν κάπως δύσκολα τα πράγματα. Η χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη σε ό,τι αφορά το κομμάτι των πληρωμών. Γενικώς, υπήρχε μια τάση πέρσι στον Άρη ότι για όλα φταίει ο Πρίφτης! Την ίδια στιγμή, υπήρχαν παιδιά που ήταν απλήρωτα 5, 6 και 7 μήνες. Δεν τα παράτησε κανείς μας, οι ξένοι έμειναν μαζί μας ως το τέλος και ο Πρίφτης κατάφερε να πείσει τους παίκτες του να παίξουν για τους εαυτούς τους, την ομάδα, την αξιοπρέπειά τους και τον προπονητή τους. Έτσι καταφέραμε και κάναμε την ανατροπή στο τέλος, αποκλείοντας τον ΠΑΟΚ ενώ όλοι μας είχαν για χαμένους».

Ραντεβού στο μπαρ και τον «Κακό Λύκο»

Τι είχε γίνει και στα 18 σου σταμάτησες προσωρινά το μπάσκετ κι άρχισες να δουλεύεις νύχτα;
«Ήταν η εποχή που είχα αποφασίσει να το "κόψω". Τότε έπαιζα στον Άγιο Θωμά, στο εφηβικό με προπονητή τον κύριο Κουλουριώτη, ο οποίος με ανέβασε στο αντρικό. Έπαιζα κανονικά και την επόμενη χρονιά ήλθε ο κύριος Πεταλάς, ο οποίος δεν με έβαζε ή με χρησιμοποιούσε ελάχιστα. Τέλος πάντων… Ενώ απέμεναν τρεις αγωνιστικές για να τελειώσει το πρωτάθλημα δώσαμε ένα φιλικό, ούτε που θυμάμαι με μια ομάδα. Υπήρχε, λοιπόν, ένας παίκτης που είχε από παλιά δελτίο στον Άγιο Θωμά και τον έφεραν για τα τελευταία παιχνίδια! Του είπαν "θα παίξεις μαζί μας για να ανέβουμε"! Έρχεται η τελευταία αγωνιστική, έχουμε φιέστα, δεν έπαιξα δευτερόλεπτο κι έπαιζε ο τύπος που ήλθε για τρεις αγώνες. Ε, εκεί είπα ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω. Το κόβω! Στα 18-19 μου αποφάσισα να δουλέψω νύχτα για να βγάλω κανά φράγκο, τότε η νύχτα ήταν στα πάνω της. Ξεκίνησα στον Κακό Λύκο, λίγο σερβιτόρος, λίγο στο μπαρ, λίγο απ’ όλα… Έβγαζα πάρα πολλά λεφτά ενώ από το μπάσκετ έπαιρνα ένα χαρτζιλίκι το Πάσχα και τα Χριστούγεννα»!

Και πως έγινε η επιστροφή;
«Πήγα στη Μήλο για διακοπές, όταν με πήρε ο κύριος Χουχουλής και μου είπε ότι με ήθελε στον Δούκα! Αυθόρμητα τον ρώτησα που με είχε δει! Μου είπε ότι με είχε δει την προηγούμενη χρονιά και με ήθελε από τότε. Ο Δούκας έδωσε κάποια λεφτά στην ομάδα και με αγόρασε. Όλα πήραν τον δρόμο τους, ξαναμπήκα δυνατά».

«Πάει η χρονιά, τελείωσε, κι ακόμα δεν αρχίσαμε»!

Ποια είναι η πιο αμήχανη στιγμή που έχεις ζήσει όλα αυτά τα χρόνια;
«Νομίζω με τον Άρη, τότε που διακόπηκε το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Εκείνη η ιστορία με την κορδέλα από χαρτί που έπεσε στο γήπεδο... Την επόμενη μέρα που πήγαμε για προπόνηση, υπήρχε ένα κλίμα αβεβαιότητας. Τι θα γίνει τώρα; Θα τιμωρηθούμε; Θα μας αφαιρέσουν βαθμούς; Εκεί που λέγαμε ότι έχει ξεκινήσει κάτι πάρα πολύ καλό, εκεί που παίζαμε με ξένους αφού η διοίκηση είχε πληρώσει κάποια χρέη και πήραμε Αμερικανούς, ξαφνικά έρχεται η καταστροφή! "Πάει η χρονιά τελείωσε, κι ακόμα δεν αρχίσαμε". Στη συνέχεια μας είπαν ότι θα επαναληφθεί το ματς ενώ στο μεταξύ κάναμε τρεις ήττες στη σειρά… Τελικά κερδίσαμε εκείνο το παιχνίδι αλλά και το αμέσως επόμενο που ήταν ξανά με τον ΠΑΟΚ κι έτσι γύρισαν όλα τούμπα».

«Ο Φώτσης πήγαινε για προπόνηση 6-8 το πρωί και μετά σχολείο»

Τι σε φοβίζει περισσότερο στο μπάσκετ που θα «παραδώσεις»;
«Θα πω αυτό που βλέπω τα τελευταία χρόνια. Είναι κάτι που παρατηρώ και μου έχει κάνει άσχημη εντύπωση. Βλέπω πολλά παιδιά ηλικίας 15-16 ετών να κάνουν προπονήσεις το πρωί και να αφήνουν το σχολείο. Είναι δυνατόν; Να αφήνουν το σχολείο για τις προπονήσεις; Είναι έγκλημα! Σε αυτό βέβαια φταίνε και οι γονείς τους. Τα βλέπεις να προπονούνται 10:00-13:00, τρεις φορές την εβδομάδα και σου λένε "ναι, είχα σχολείο αλλά δεν πήγα". Ε, αυτό δεν γίνεται! Εγώ, για παράδειγμα, ήμουν μαζί με τον Φώτση, ο οποίος έκανε προπόνηση 6-8 το πρωί και μετά πήγαινε κανονικά στο σχολείο. Και στην τελική, πόσα από αυτά τα 100, 500, 1.000 παιδιά θα ζήσουν από το μπάσκετ»;

Το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισες να επιστρέψεις στην Α2 για το Περιστέρι ενώ προηγήθηκε μια «γεμάτη» τριετία στον Άρη. Τι έχεις να πεις σε εκείνους που ενδεχομένως είπαν ότι έκανες πισωγύρισμα;
«Όταν μου έγινε πρόταση από το Περιστέρι, σταμάτησα οποιαδήποτε άλλη κουβέντα έκανα. Μου έγινε μια πάρα πολύ καλή πρόταση, την οποί αποδέχτηκα σε μια εβδομάδα. Δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μου ότι κάνω πισωγύρισμα. Ακόμα και τώρα αισθάνομαι δικαιωμένος 100% για την επιλογή μου. Έφυγα από τον Άρη έπειτα από τρία χρόνια, περνώντας από όλα τα επίπεδα. Το να πήγαινα σε μια ομάδα Α1 ώστε να λέω απλώς ότι παίζω Α1 δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω. Εδώ γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια, βρίσκω πράγματα που δεν υπάρχουν στη μεγάλη κατηγορία».

Θα ασχοληθείς με την προπονητική όταν σταματήσεις το μπάσκετ μετά από… 10-15 χρόνια;
«(γέλια) Σίγουρα, ναι! Είναι δεδομένο. Μου αρέσει πολύ η τακτική, ακόμα και τώρα σκέφτομαι και προσπαθώ να βρίσκω λύσεις σε ειδικές καταστάσεις».

«Έτσι θέλω να με θυμούνται»

Και πως θέλεις να σε θυμούνται ως παίκτη;
«Α, δεν έχω απαιτήσεις! Σαν έναν πολύ καλό ρολίστα που έκανε καλά τη δουλειά του. Αυτό… Σαν έναν τύπο που αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε. Σε όποια ομάδα κι αν πήγα, πάντα έλεγαν στην αρχή "που πάμε με τον Σίμτσακ"; Στο τέλος της χρονιάς μου ζητούσαν να μείνω και του χρόνου! Αυτό με γέμιζε ικανοποίηση και μου έδινε κουράγιο».

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δώσει η μητέρα σου;
«Να λέω αλήθειες. Να λέω οτιδήποτε νιώθω και έχω στο μυαλό μου, χωρίς να κάνω δεύτερες σκέψεις».

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα