Ο Μπιλ Σάνκλι, ο θρυλικός προπονητής της Λίβερπουλ είχε πει πως «μερικοί λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι θέμα ζωής και θανάτου. Σας διαβεβαιώνω ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό». Ας σταθούμε στο δεύτερο σκέλος της ατάκας αυτής και ας δεχτούμε ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι πάρα, μα πάρα πολύ σημαντικό.

Λογικό, λοιπόν, κάποιοι παίκτες να βλέπουν την μπάλα σαν κάποιο πολύτιμο λίθο. Κάποιο διαμάντι, οπάλιο, ζαφείρι, βήρυλλο ή δεν ξέρω και 'γω τι άλλο...

Ακόμη πιο λογικό, λοιπόν, να θεωρούν ότι οι όσοι παίκτες έχουν την μπάλα (ναι, αυτόν τον πολύτιμο λίθο), πρέπει να... βγουν από τη μέση με οποιονδήποτε τρόπο.

Αυτός ο οποιοσδήποτε τρόπος είναι συνήθως ένας: τάκλιν. Τάκλιν που το «κρακ» που ακούγεται από το πόδι του «θύματος» σε κάνει να δακρύσεις και να νιώσεις τον πόνο στο κορμί σου. Να νιώσεις ένα κενό να δημιουργείται μέσα σου, σαν αυτό κατά την απογείωση αεροσκάφους.

Τέτοια τάκλιν έχουν συμβεί ουκ ολίγες φορές. Κάποιες εξ αυτών όμως είναι χαρακτηριστικές. Τις βρήκαμε, βάλαμε διπλές καλαμίδες και σας τις παρουσιάζουμε.

Καλιτζάκης σε Ζιοβάνι

Γεωργάτος σε Ντέμη Νικολαΐδη

Γεωργάτος σε Δημήτρη Παπαδόπουλο (Δείτε τη φάση στο 2')

Σέμος σε Ζιοβάνι (Δείτε τη φάση στο 11'και 30'')

Λισγάρας σε Σεμπά

Γεωργιάδης σε Καράμπελα

Ζε Ελίας σε Οκκά

Τζιόλης σε Ζέκα

Σελίμος σε Μπεργκ

Στα τοπικά είναι η... θέα!

Το όσκαρ κατά τη γνώμη μας πάντα πηγαίνει σ΄ αυτόν ον κύριο, σε ματς που έγινε το 20011 στο ματς Κανδήλα-Ηρακλής Σκοπής.

Για το τέλος αφήνουμε τα τάκλιν που προκάλεσαν τεράστια «άουτς» και σας αφήνουμε αυτό στον Αναστόπουλο:

Τη δεκαετία του 80' ο παίκτης που στη λέξη τάκλιν έβαζαν τη φωτογραφία του δίπλα ήταν ο Παπαδόπουλος του Ηρακλή.

Χαρακτηριστικό το βίντεο με τις δηλώσεις του Κολομητρούση που είχε... γευτεί τη δύναμη του μαρκαρίσματος του. Χαρακτηριστικό τάκλιν κι αυτό στον Ζάετς αλλά όσο κι αν ψάξαμε δεν υπήρχε κάπου.