«Η τέχνη είναι μια έκφραση για το ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε και τι ονειρευόμαστε...» είχε πει κάποτε η διάσημη ηθοποιός Τζούλιαν Μουρ και είναι κάτι που ταιριάζει απόλυτα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και τη δουλειά της η πολυτάλαντη, Κωνσταντίνα Κλαψινού. Λένε ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, οπότε και η επιλογή της Τζούλιαν Μουρ, δεν ήταν καθόλου... τυχαία, αφού αποτελεί και την ηθοποιό που θαυμάζει απεριόριστα η τηλεοπτική «Δανάη» από τα «κάτι χωρισμένα παλικάρια...»

Η εντυπωσιακή Κρητικιά ήρθε από το Ρέθυμνο για να μείνει (και... έμεινε) στον καλλιτεχνικό χώρο, ούσα μία ηθοποιός που ξέρει να τραβάει τα βλέμματα πάνω της. Το μεγάλο «μπαμ» στην καριέρα της έγινε στην πετυχημένη σειρά «Κλεμμένα Όνειρα» ενώ η καθιέρωσή της έμελλε να αποτελέσει μια «Δικαίωση» (από το ομώνυμο σίριαλ) για την ίδια και τις θυσίες που έχει κάνει στην ζωή της προκειμένου να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Η Κωνσταντίνα Κλαψινού αποτελεί το «next big thing» του καλλιτεχνικού χώρου και μέσα από το G-Weekend Journal δεν άφησε τίποτα... να πέσει κάτω. Σε μια χειμαρρώδης συνέντευξη, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις, τόσο για τις επαγγελματικές της δραστηριότητες τον φετινό χειμώνα, όσο για την ίδια και τις κρυφές πτυχές του εαυτού της. Και... πιστέψτε μας! Είχε πολλά και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει. Κυρίες και κύριοι, η Κωνσταντίνα...

-Πώς έγινε φέτος αυτό το πάντρεμα τηλεόρασης και θεάτρου; Στο μεν θέατρο θα «ανεβάσετε» την παράσταση από την κλασσική ελληνική ταινία «Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης» ενώ στην τηλεόραση πρωταγωνιστείς στη σειρά «Κάτι χωρισμένα Παλικάρια».

«Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι κάτι που όλοι οι ηθοποιοί θέλουμε. Ο κόσμος τον έχει αγαπήσει, τον έχει λατρέψει, αλλά βέβαια έχει και το ρίσκο του. Και αυτό διότι εγκυμονεί ο κίνδυνος της σύγκρισης, κάτι που εμείς οι ηθοποιοί θέλουμε να αποφύγουμε. Να μην συγκριθούμε με παλιούς ηθοποιούς. Δεν είναι ο στόχος μας και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να καταλάβουν. Για παράδειγμα φέτος που ανεβάζουμε τον Πολυτεχνίτη, δεν είναι στόχος ότι πρέπει να συγκριθεί ο Σπύρος Πούλης με τον Θανάση Βέγγο, ούτε εγώ την Γκιζέλα Ντάλι. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να γίνει. Απλά παίρνεις το κείμενο το οποίο είναι το αυθεντικό των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου και το ερμηνεύεις. Έχουμε κρατήσει τα αστεία, τις ατάκες, τις αντιδράσεις, τα πάντα. Το έχουμε σεβαστεί και το τιμάμε...»

-Όσον αφορά το φετινό πάντρεμα θεάτρου-τηλεόρασης;

«Ο λόγος είναι ένας. Βασίλης Θωμόπουλος. Με έχει πάρει φέτος, με έχει δίπλα του και μου έχει δώσει την ευκαιρία να κάνω δύο φοβερούς ρόλους. Και θεατρικά και τηλεοπτικά. Όσον αφορά την τηλεόραση ο ρόλος της Δανάης στο «Κάτι χωρισμένα παλικάρια» ήταν κάτι που ήθελα να κάνω και που μου ταιριάζει. Και θεατρικά ο ρόλος που μου αρέσει πάρα πολύ είναι αυτός που υποδύθηκε Γκιζέλα Ντάλι».

-Πώς είναι η καθημερινότητα στα γυρίσματα της σειράς; Αν κρίνω από το σενάριο και τις ερμηνείες, φαντάζομαι ότι μάλλον περνάτε πολύ καλά, ενώ θα κάνετε και πολύ ώρα να γυρίσετε τις σκηνές...

«Α, καλά. Εγώ έχω να κάνω με τρελούς και δεν μπορώ να σου πω ποιος είναι χειρότερος γιατί θα αδικήσω κάποιον άλλον. Κάνεις σκηνή με τον Μουτσινά, τον Κόκλα, την Ανδρίτσου, τον Πούλη και λες... 'δεν υπάρχει αυτό που ζω.' Περνάνε καλά και έχω πάρει πάρα πολλά μαθήματα από αυτούς τους ανθρώπους. Η αλήθεια είναι ότι για μένα είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Και αυτό διότι έχω παίξει σε δραματικές σειρές. Την καθημερινή τριβή του ρόλου τη βίωσα στις δύο δραματικές σειρές, στα «κλεμμένα όνειρα» και στην «δικαίωση». Είχα συνηθίσει άλλο κλίμα, αυτό που επικρατεί σε μια δραματική σειρά. Εδώ είμαστε τσίρκο...»

-Πώς ήταν για σένα αυτή η μετάβαση και από τις δραματικές σειρές να πρωταγωνιστείς, πλέον, σε μια κωμική;

«Στην αρχή απόρησα εάν και εφόσον θα τα καταφέρω. Και αυτό διότι είχα συνηθίσει σε άλλου είδους παίξιμο, πιο δραματικό και πιο μίνιμαλ. Ο Βασίλης Θωμόπουλος όχι απλά με πίστεψε αλλά δεν είχε καμία αμφιβολία για μένα από την πρώτη στιγμή. Ήταν σίγουρος. Και αυτή η σιγουριά του, με έκανε και εμένα να λυθώ. Βέβαια με βοηθάει και ο ρόλος μου γιατί δεν είναι φουλ κωμικός, όπως για παράδειγμα ο ρόλος της Μαρίας Σολωμού. Είναι λίγο πιο συγκροτημένος και με βοηθάει να κρατάω και κάποια στοιχεία δικά μου...»

-Ύστερα από τις δύο δραματικές σειρές που έχεις κάνει και την κωμική που πρωταγωνιστείς σήμερα, τι σου ταιριάζει περισσότερο;

«Περνάω πολύ καλύτερα τώρα με τον ρόλο της Δανάης, αλλά και οι δύο ρόλοι που είχαν πάρει στις δραματικές σειρές, ήταν ρόλοι που τους αγάπησα πάρα πολύ. Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω... Αν κρίνω από το συναίσθημά μου, η Δανάη θα γίνει ο αγαπημένος μου».

-Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να ενσαρκώσεις;

«Θεατρικά είναι πιο εύκολο να σου πω γιατί πάντα σε στιγματίζουν ρόλοι που έχεις διδαχθεί στη σχολή. Από κλασσικό ρεπερτόριο ή από κάποιους συγγραφείς τους οποίους μελετάς και δίνεις εξετάσεις. Με έναν μαγικό τρόπο κάποια στιγμή θέλεις να τον κάνεις αυτό τον ρόλο. Πριν από δύο χρόνια ανεβάσαμε Τσέχωφ και συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το ρεπερτόριο... Κάποια στιγμή ωστόσο πρέπει να δεις και ρόλους που έχεις φανταστεί...»

-Στον κινηματογράφο; Είναι μέσα στα σχέδιά σου να παίξεις και στην μεγάλη οθόνη; Είχες ή έχεις κάποια πρόταση;

«Είναι κάτι που θέλουν όλοι ηθοποιοί. Βέβαια στον κινηματογράφο δεν θέλω να κάνω το οτιδήποτε. Θέλω να είμαι πιο επιλεκτική σε κάτι που θα κάνω και αυτό διότι πρόκειται για πολύ δύσκολο είδος και πρέπει να πέσεις και σε κατάλληλο σκηνοθέτη. Για παράδειγμα δεν βρίσκω λόγο να συνεργαστώ στον κινηματογράφο με καθαρά τηλεοπτικούς σκηνοθέτες. Όταν θα κάνω κινηματογράφο, να κάνω κινηματογράφο. Μου έχουν γίνει κάποιες προτάσεις, κάποιες ταινίες δεν έγιναν λόγω χορηγών και μπάτζετ, ενώ κάποιες δεν ήθελα εγώ γιατί δεν θεωρούσα ότι θα μου έκαναν εμένα καλό».

-Φέτος θα σε δούμε και στην θεατρική παράσταση «Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης». Θα αναβιώσει η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία;

«Έτσι ακριβώς. Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης στο θέατρο Αθηνά. Ο Πολυτεχνίτης θα είναι ο Σπύρος Πούλης ο οποίος είναι από τους καταλληλότερους για να ενσαρκώσει αυτόν τον ρόλο. Θα είναι ο ρόλος της ζωής του. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, η Βαλέρια Κουρούπη, η Αλίνα Κοτσοβούλη, ο Θανάσης Βισκαδουράκης, ο Βασίλης Γιακουμάρος και ο Τάκης Βλαστός. Εγώ θα κάνω τρεις ρόλους, αν και όλοι οι ηθοποιοί που παίρνουμε μέρος υποδυόμαστε πολλούς ρόλους. Οι δύο βασικοί μου, είναι ο ρόλος που υποδύθηκε η Γκιζέλα Ντάλι από τη σκηνή στο φωτογραφείο που είναι αρτίστα του καμπαρέ και ο δεύτερος βασικός ρόλος είναι της υπηρέτριας. Σκηνοθέτης φυσικά είναι ο Βασίλης Θωμόπουλος. Με έχει πάρει από το χεράκι φέτος...»

-Ιεράρχησέ μου. Τηλεόραση, Θέατρο, Κινηματογράφος. Και γιατί;

«Το μεγαλύτερο λάθος να το κάνει κάποιος αυτό. Έχουν τόσο μαγεία και τα τρία που είναι άδικο να πεις ότι προτιμάς κάτι από τα τρία. Είθισται οι ηθοποιοί να λένε για το θέατρο ότι έχει μια περίεργη ενέργεια και πράγματι είναι αλήθεια αυτό. Και αυτό λόγω της άμεσης επαφής με τον κόσμο, ότι πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα, να τα αντιμετωπίσεις όλα, περισσότερος καιρός για πρόβες. Η τηλεόραση όμως έχει τέτοια δυσκολία που όταν τα καταφέρνεις είναι πολύ πιο δύσκολο από το θέατρο. Το να βγάζεις τόσες σελίδες τη μέρα είναι πραγματικά δύσκολο. Θέλει ικανότητες και δεν πρέπει να υποτιμάται καθόλου...»

-Βέβαια το να γίνεις ηθοποιός προέκυψε στην πορεία μιας και είχες σπουδάσει κοινωνική λειτουργός. Πώς και άλλαξες ρότα στην ζωή και στην καριέρα σου;

«Έχω μάθει να προσαρμόζομαι στα δεδομένα, αν και η υποκριτική ήταν κάτι που μου άρεσε και ήθελα να ασχοληθώ. Βέβαια δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να ασχοληθώ επαγγελματικά και να ζω από αυτό το πράγμα. Στη δραματική σχολή πήγα καθαρά και μόνο για να το μάθω. Πιο πολύ για μένα, να το γνωρίσω. Στη συνέχεια η μία δουλειά έφερνε την άλλη και συνειδητοποίησα ότι νιώθω καλά σε αυτόν τον χώρο. Οπότε το συγκεκριμένο επάγγελμα μάλλον με διάλεξε».

-Έχεις καθίσει να σκεφτείς πώς ίσως μια μέρα ασκήσεις το επάγγελμα που είχες σπουδάσει αρχικά;

«Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Το συγκεκριμένο επάγγελμα τώρα σε θέλει, ενώ σε δύο-τρία φερ' ειπείν χρόνια, ούτε ο χώρος, ούτε ο κόσμος μπορεί να σε ζητάει για δουλειές. Εκεί δεν πρέπει να κάνεις κάτι για να ζήσεις; Οπότε αν έχεις και μια ασφάλεια δεύτερου επαγγέλματος, πιστεύω ότι θα μπορούσα να επιβιώσω. Δεν είμαι της άποψης ότι θα πάθω κατάθλιψη αν ξαφνικά βρεθώ στα αζήτητα. Όχι, δεν θα πάθω κατάθλιψη και θα κάνω τη ζωή μου ευτυχισμένη σε ένα γραφείο».

-Αν σου έλεγα να μου πεις το μεγάλο σου όνειρο όσον αφορά τα επαγγελματικά σου;

«Θα ήθελα να φτάσω σε ένα σημείο όπου να επιλέγω εγώ τις δουλειές. Να μην είμαι σε μια κατάσταση που να αναγκάζομαι να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσουν. Θα μου άρεσε η ιδέα ενός θιάσου. Να φτιάξουμε έναν θίασο κάποιοι άνθρωποι και να ανεβάζουμε τα έργα που πραγματικά μας εκφράζουν».

-Είσαι από τους ανθρώπους που σκέφτονται το μεγάλο άλμα ή το αμέσως επόμενο βήμα στην καριέρα τους;

«Κοίτα να δεις, όταν πέφτεις το βράδυ να κοιμηθείς και κλείνεις τα μάτια σου, πάντα έχεις στο μυαλό σου το μεγάλο άλμα. Όμως ως άνθρωπος σκέφτομαι μόνο το επόμενο βήμα γιατί απογοητεύομαι και εύκολα. Και θέλω να προστατεύσω με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό μου. Όταν το μυαλό σου ταξιδεύει πολύ μακριά, κάποιες φορές προσγειώνεσαι απότομα. Γι' αυτό και προσπαθώ να κρατήσω τις ισορροπίες».

-Αλήθεια ποια η γνώμη σου για όλα τα reality που υπάρχουν; Ειδικά η νέα μόδα με το Survivor, το Nomads...

«Θα σου πω το εξής. Σέβομαι οτιδήποτε διαλέγει ο άλλος για να δει και να περάσει την ώρα του. Δεν θα έλεγα ότι ήρθαν στην ζωή μας και μας έβλαψαν. Οτιδήποτε και αν διαλέγει κάποιος, ακόμα και θεατρικά επειδή υποτιμούμε κάποια είδη, από τη στιγμή που το επιλέγει ο κόσμος, οφείλουμε να το σεβαστούμε. Και εγώ παρακολούθησα το περσινό reality που έκανε επιτυχία. Με τράβηξε και εμένα, αλλά δεν είμαι της κλειδαρότρυπας. Δεν με ενδιέφερε αν τσακώθηκε κάποιος με κάποιον. Μου άρεσαν τα υπόλοιπα. Τα αγωνίσματα, οι κανόνες, οι ψηφοφορίες, ήταν κάτι που με τράβηξε...»

-Σου έχουν κάνει εσένα πρόταση;

«Μου έχουν κάνει πρόταση για talent show και όχι για reality.»

-Talent show; Δηλαδή; Κριτής;

«Κριτής; Όχι, δεν είμαι σε θέση για να κρίνω. Θα πίστευα ότι με κορόιδευαν αν μου έλεγαν κάτι τέτοιο. Μην το συζητάμε καθόλου. Η άποψή μου είναι κάθετη σε αυτό».

-Στο Survivor; Θα πήγαινες;

«Όχι, σε καμία περίπτωση. Με τίποτα! Δεν είναι και ο χαρακτήρας μου τέτοιος, αλλά δεν μπορώ να ζήσω αυτό το πράγμα. Να μην μπορώ να κάνω μπάνιο και συνάμα να κοιμάμαι στις τάβλες, με τους σκορπιούς και τις αράχνες δίπλα μου. Εγώ τους βγάζω το καπέλο, ήρωες! Εγώ θα κοιμόμουν τη μέρα για να με προσέχουν!»

-Πώς θα χαρακτήριζες την Κωνσταντίνα με μία λέξη;

«Ανυπόμονη! Και το έχω πληρώσει πολύ. Όταν θέλω κάτι το θέλω εκείνη τη στιγμή. Με βασανίζει η αναμονή. Αυτό που λένε 'έχει υπομονή και θα έρθουν κάποια πράγματα, όχι'... Ακόμα και για προσωπικούς ρόλους, όχι μόνο για τα επαγγελματικά!»

-Πες μου πέντε πλεονεκτήματα και πέντε ελαττώματά σου...

«Μειονεκτήματα πολλά! Λοιπόν... Για τα πλεονεκτήματα που λες. Θεωρώ ότι δεν ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων, σπάνια θα με απασχολήσει το τι κάνει ο άλλος δίπλα μου. Είμαι πολύ εργατική και δεν κουράζομαι. Αγαπάω τη δουλειά μου και το δείχνω. Επίσης μου λένε ότι είμαι πολύ καλή φίλη. Όταν ενδιαφέρομαι και αγαπάω κάποιον το δείχνω. Εντάξει τι άλλο να σου πω; Καλό παιδί είμαι μωρέ... Όσο για μειονεκτήματα μην με ρωτάς, δεν θα τελειώσουμε τη συνέντευξη!

-Να το θέσω αλλιώς. Τι δεν αντέχεις στον εαυτό σου...

«Θεωρώ ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ την απόρριψη...Ο εγωισμός μου!»

-By the way γιατί διάβασα ότι είσαι (ή δεν ξέρω ήσουν) κατά του γάμου;

«Δεν είναι ακριβώς κατά του γάμου. Μου αρέσει η συντροφικότητα, δεν είμαι γυναίκα που μου αρέσει να αλλάζω συνέχεια συντρόφους. Μου αρέσει να έχω έναν συγκεκριμένο σύντροφο. Απλά δεν έχω αποδεχθεί ότι για να κάνεις παιδί, πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσεις τους κοινωνικούς κανόνες. Πάντως μου αρέσει να ακούω για ευτυχισμένα ζευγάρια που παντρεύονται και είναι ερωτευμένα. Απλά σκέφτομαι ότι εάν εγώ θελήσω να είμαι με έναν άνθρωπο και να κάνω οικογένεια μαζί του χωρίς να τον παντρευτώ είναι δικαίωμά μου. Θέλω να είμαι και εγώ ελεύθερη, αλλά και ο άλλος ελεύθερος. Αν ένα πρωί ξυπνήσεις και σου έχει περάσει, δεν θέλω να σε δεσμεύει ένα χαρτί που θα έχεις υπογράψει. Είμαι κατά της υπογραφής...»

-Βαριέσαι;

«Ανθρώπους; Ναι. Το έχω αυτό. Όμως δεν νομίζω ότι είναι δικό μου θέμα. Θεωρώ ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας; Άντε το πολύ, δύο. Ίσως να μην έχω γνωρίσει ακόμα τον άνθρωπο που θα με κάνει να μην βαρεθώ. Μέχρι στιγμής, αυτούς με τους οποίους έχω υπάρξει, ούτε αυτοί κατάφεραν ούτε εγώ προσπάθησα να παραμείνω εκεί. Δεν έχω μάθει να πιέζομαι, αλλά ούτε και να κοροϊδεύω τον άλλον. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που θα μπορούσα να παρατείνω τη σχέση, αλλά το θεώρησα πολύ άδικο για τον άλλον. Θεωρώ ότι τον καθυστερείς στο να βρει κάτι άλλο. Και έχει αποδειχθεί ότι πρώην σύντροφοί μου έφτιαξαν γρήγορα τη ζωή τους, οπότε θεωρώ ότι τους έκανα καλό».

-Σε έχουν φέρει στο αμήν ώστε να... αστράψεις χαστούκι;

«Όχι! Είμαι κατά της βίας! Όμως να σου πω κατι; Μερικές φορές τα λόγια μου, δυστυχώς, πονάνε πολύ περισσότερο. Να ένα ακόμα μειονέκτημα που ξέχασα να πω. Είμαι πάρα πολύ ανεκτική και δίνω στον άλλον την εντύπωση ότι είμαι καλά, αλλά εγώ μπορεί να μαζεύω και να μαζεύω και όταν ξεσπάσω και μιλήσω, μπορεί να πω τα χείριστα».

-Δεν στο ΄χω!

«Κι όμως! Δίνω την εντύπωση ότι δεν μιλάω, αλλά μαζεύω, μαζεύω και στο τέλος να μου πουν 'που τον έκρυβες αυτόν τον άθλιο άνθρωπο;' Δυστυχώς...»

-Το καλύτερο φλερτ που σου έχουν κάνει;

«Υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος μου το έδειχνε καθημερινά. Με πολύ μικρά πράγματα. Έβλεπες ότι ήθελε να φροντίσει να περάσεις καλά. Όχι τα κοινότυπα, όπως λουλούδια τα οποία ουσιαστικά δεν σου προσφέρουν και κάτι. Ακόμα και το να σκεφτεί αν έφαγες. Δεν με αγγίζει να σχεδιάσει κάποιος κάτι το εντυπωσιακό. Οταν ανακαλύψω ένα μικρό καθημερινό ενδιαφέρον, το μήνυμα το πρωί ή το βράδυ, είναι το ωραιότερο φλερτ που μπορείς να κάνεις».

-Εσύ; Θα έκανες το πρώτο βήμα;

«Το έχω κάνει! Εάν όντως ενδιαφέρομαι δεν θα κολλήσω στο να του το εκδηλώσω. Βέβαια δεν θα τον κυνηγήσω, ούτε θα του ζητήσω κάτι, ούτε θα τον παρακαλέσω. Με τον τρόπο μου, χωρίς να χάνω την γυναικεία μου υπόσταση γιατί ο άνδρας υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ο κυνηγός, εκδηλώνω το ενδιαφέρον μου. Το καταλαβαίνει ο άλλος. Δεν έχω τέτοια θέματα. Τον εγωισμό μου τον εκφράζω σε άλλα πράγματα».

-Τι προσέχεις εσύ ώστε να έχει κάποια πιθανότητες ο άλλος να σε προσεγγίσει με επιτυχία;

«Δεν ζητάω μόνο, αλλά απαιτώ ευγένεια! Μου αρέσει πολύ ο άλλος να έχει καλούς τρόπους. Μπορεί κάποιος να με πλησιάσει, αρκεί να το κάνει με τον σωστό τρόπο. Δεν έχει να κάνει ούτε με εμφάνιση, ούτε με οικονομική κατάσταση αν με ρωτάς κάτι τέτοιο. Γιατί έχω υπάρξει με πολύ όμορφους και οικονομικά ευκατάστατους, αλλά δεν έχω περάσει καλά. Και έχω υπάρξει και με ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν ούτε το ένα, ούτε το άλλο και τους θυμάμαι με πολλή αγάπη.»

-Συγχωρείς εύκολα;

«Όχι, καθόλου. Πολύ δύσκολα. Ανέχομαι, δίνω ευκαιρίες και δίνω την εντύπωση στον άλλον ότι υποτιμάω τον εαυτό μου. Ανέχομαι πράγματα που άλλες γυναίκες δεν θα ανέχονταν. Μπορεί να προσπεράσω κάποια πράγματα, αλλά όχι και να τα ξεχάσω. Πάντα θα έχω στο μυαλό μου ότι με κορόιδεψε κάποια στιγμή».

-Tι δεν θα συγχωρούσες ποτέ και για κανέναν λόγο;

«Επειδή το έχω βιώσει, δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον άνθρωπο που θα καταλάβω ότι πάει να κάνει κακό στη δουλειά μου. Το να προσπαθήσει να με απομακρύνει από το επάγγελμά μου, να με επηρεάσει αρνητικά γιατί είναι κάτι που το αγαπάω πάρα πολύ και έχω κάνει πολλές θυσίες. Η μεγαλύτερη θυσία είναι ότι στερούμαι την οικογένειά μου. Το επάγγελμά μου είναι ο μόνος λόγος που είμαι στην Αθήνα. Όλοι οι δικοί μου άνθρωποι είναι στην Κρήτη και εκεί θα ήμουν και εγώ αν δεν ήμουν ηθοποιός. Από τη στιγμή, λοιπόν, που έχω θυσιάσει το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου για τη δουλειά μου, ο άνθρωπος που δεν θα το σεβαστεί και θα προσπαθήσει να το αλλάξει θα φάει μεγάλο «ΧΙ» και θα πρέπει να φύγει χιλιόμετρα μακριά μου».

-Ο μεγαλύτερος φόβος σου;

«Η απώλεια δικών μου ανθρώπων. Επειδή όπως σου είπα είμαι και μακριά, πολλές φορές σκέφτομαι και δεν είμαι καλά ψυχολογικά, ότι θα λάβω ένα άσχημο τηλεφώνημα. Αυτό το τηλεφώνημα αποτελεί και τον μεγαλύτερο φόβο μου...»

-Τι είναι αυτό για το οποίο έχεις μετανιώσει και αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω θα το έκανες διαφορετικά;

«Αν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο θα έβγαζα ανθρώπους πολύ πιο γρήγορα από την ζωή μου...»

-Τι είναι αυτό για το οποίο έχεις αναθεωρήσει την άποψή σου; Δηλαδή κάτι που να πίστευες ακράδαντα και να μην σου άλλαζε κανείς γνώμη, αλλά στην πορεία να άλλαξες τελείως τρόπο σκέψης ή και άποψη;

«Έχω αναθεωρήσει σε ότι αφορά την ποιότητα στην ζωή μας. Δηλαδή, έδινα αξία σε πράγματα τα οποία συνειδητοποίησα τελικά ότι δεν έχουν. Όπως για παράδειγμα, στο τι θα πει ο άλλος για μένα, στο ακριβό ρούχο, στην εμφάνιση, στις παρέες... Ξαφνικά έκανα μια στροφή, σαν να κατάλαβα ότι το νόημα της ζωής είναι τελείως διαφορετικό. Πλέον απολαμβάνω πολύ περισσότερο έναν καφέ μόνη μου κάπου στην παραλία».

-Απο μουσική; Τι σου αρέσει να ακούς; Ποιο είναι το ρεπορτόριό σου;

«Α, τα πάντα. Μπορώ να διασκεδάσω και με ελληνικά και με ξένα. Στο αυτοκίνητο θα προτιμήσω να ακούσω Μποφίλιου, Μαραβέγια και τραγούδια τέτοιου είδους».

-Εσύ; Τι τραγουδάς π.χ. στο αυτοκίνητο ή στο μπάνιο σου;

«Λόγω των παραστάσεων, τα τραγούδια που λέμε εκεί. Σου κολλάνε!»

-Οταν θέλεις να διασκεδάσεις, να ξεφύγεις από την καθημερινότητα και οτιδήποτε έχει σχέση με τη δουλειά σου; Που θα σε βρει ο κόσμος;

«Λόγω καταγωγής, έχω μια τάση να πηγαίνω προς στην θάλασσα. Το σπίτι μου στην Κρήτη είναι πάνω στη παραλία. Οπότε όταν δεν ήμουν καλά έβγαινα στο μπαλκόνι, την κοιτούσα και ταξίδευα. Πάντως όχι κοσμικά πράγματα. Με τίποτα. Αυτοκίνητο, θάλασσα, μόνη μου με μουσική. Δεν πηγαίνω σε κλαμπ! Για να βγω έξω πρέπει να με πάρουν τηλέφωνο και να μου πουν 'να είσαι έτοιμη σε μια ώρα, ερχόμαστε να σε πάρουμε'. Μόνο έτσι. Εγώ δεν κανονίζω ποτέ. Προτιμώ ένα φαγητό και μια ωραία συζήτηση...»

-Κινηματογράφο πας;

«Εννοείται. Και θέατρο και κινηματογράφο!»

-Αγαπημένη ταινία;

«Μου αρέσουν οι κλασσικές ταινίες. Αυτές που βλέπεις και ξαναβλέπεις. Για παράδειγμα το Sleepers με τους Μπέικον, Πιτ, Ντε Νίρο. Όπως επίσης το 'Still Alice' με την Τζούλιαν Μουρ και πρόσφατα το Lalaland.»

-Αγαπημένος ή αγαπημένη ηθοποιός;

«Έχω αδυναμία στην Τζούλιαν Μουρ. Μου αρέσει πάρα πολύ το παίξιμό της. Την θεωρώ απίστευτη ηθοποιό. Από Ελληνίδες, πάντα είχα μεγάλη αγάπη στην Έλλη Λαμπέτη. Όταν την έβλεπα ταξίδευα. Το ωραιότερο βλέμμα του ελληνικού κινηματογράφου. Έχω διαβάσει την βιογραφία της, έχω ασχοληθεί πολύ».

-Μαγειρεύεις;

«Ξέρω, αλλά δεν μαγειρεύω καθόλου. Η μαμά μου με έχει καλομάθει και μου τα στέλνει όλα έτοιμα από την Κρήτη. Όμως μου αρέσει πολύ να μου μαγειρεύουν...»

-Αγαπημένο φαγητό;

«Η μαμά μου τα κάνει όλα τέλεια! Αλλά γενικά τρελαίνομαι για τα ζυμαρικά...»

-Με τον αθλητισμό πώς τα πας;

«Υπάρχουν περίοδοι που το παρακάνω και ασχολούμαι πάρα πολύ. Πωρώνομαι και πηγαίνω γυμναστήριο συνέχεια, ενώ υπάρχουν και περίοδοι που δεν κάνω τίποτα απολύτως. Όπως τώρα για παράδειγμα...

-Ποιο άθλημα σου αρέσει να παρακολουθείς περισσότερο; Κάνεις εσύ κάποιο άθλημα ή έκανες πιο μικρή;

«Έχω ασχοληθεί με το βόλεϊ, με το τένις λίγο και με την κολύμβηση. Όμως όλα από λίγο...»

-Τι ομάδα είσαι;

«Ε, την περίμενα αυτήν την ερώτηση! Δεν υποστηρίζω κάποια ομάδα γιατί αν με ρωτήσει κάποιος 'για ποιον λόγο την υποστηρίζεις' δεν έχω να του πω κάποιο επιχείρημα. Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω κανέναν παίκτη από καμία ομάδα. Ίσως να μου αρέσουν περισσότερο οι ομάδες με χαμηλότερο προφίλ. Δηλαδή όλες αυτές οι καφρίλες, δεν μου αρέσουν. Όταν βλέπω Ολυμπιακος-Παναθηναϊκός και όλα αυτά τα αίσχη, δεν θα υποστηρίξω καμία από τις δύο ομάδες. Και το κακό είναι ότι δεν το βλέπεις μόνο από φιλάθλους, αλλά και από τους παράγοντες».

-ΟΦΗ;

«Όχι. Αστέρας Ρεθύμνου!»

-Κλείνοντας θέλω να κάνεις μια ευχή για σένα...

«Κάποια στιγμή, όχι τώρα, θέλω πολύ να κάνω ένα παιδί. Δεν θέλω να χάσω αυτήν την ευκαιρία. Αν μπορώ να ευχηθώ κάτι στη ζωή μου, θέλω να είμαι καλά και κάποια στιγμή να βιώσω τη μητρότητα... Αυτό».