Πίσω από κάθε αθλητή κρύβονται πολλές μεγάλες ή μικρές ιστορίες. Ο Κάρλος «El Leon» Σαμπράνο, αφού γλίτωσε το θάνατο και τις συμμορίες στα στενά του Καγιάο, εδώ και δώδεκα χρόνια, βγάζει το ψωμί του στας Ευρώπας, ωστόσο είναι από τα πλέον δημοφιλή πρόσωπα στη χώρα των Ινκας. Το όνομά του «σουλατσάρει» κάθε τρεις και λίγο στις πρώτες σελίδες εφημερίδων και περιοδικών, οι κάμερες τον ακολουθούν κατά πόδας όταν επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, με ουκ ολίγες γαργαλιστικές ιστορίες να έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Υπήρξαν στιγμές που ήταν η… χαρά του κίτρινου Τύπου στο Περού. Πότε για ένα φλερτ μέσω μηνυμάτων, με τη Ροσάντζελα Εσπινόζα και τη μαμά του διάσημου μοντέλου να τον χαρακτηρίζει «δειλό», πότε με την εισβολή των «χάκερς» στο λογαριασμό του στο Facebook και τα δεκάδες μηνύματα που δημοσιεύτηκαν, ακόμη και όταν επί μέρες αντιπαρατέθηκε δημοσίως, με τον εκκεντρικό παρουσιαστή της εκπομπής «ο τροχός της αλήθειας», Ζορό Ζούπε, κι άλλα πολλά.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ’15

Υπάρχουν, όμως, κι άλλες ιστορίες, δίχως ίχνος ίντριγκας, κρυμμένες πίσω από το παρελθόν του Κάρλος, ο οποίος βίωσε έναν πραγματικό εφιάλτη, μετά τον ημιτελικό του Κόπα Αμέρικα το 2015. Ένα ολόκληρο έθνος, όπου τα κουμπούρια βγαίνουν στο «άψε σβήσε», έπεσε πάνω του θέλοντας να τον… στήσει στα τρία μέτρα! Τριάντα χρόνια, μετά το θρίαμβο της παρέας του Τεόφιλο Κουμπίγιας, το Περού ήταν μια ανάσα από τον τελικό, με αντίπαλο την οικοδέσποινα και μισητή αντίπαλο, Χιλή, αλλά η αποβολή του Σαμπράνο στο 20^ο λεπτό άλλαξε τις ισορροπίες εις βάρος των «Μπλανκιρόχα», που με δέκα παίκτες πολέμησαν ωστόσο ο Εντουάρντο Βάργκας τους έστειλε στο μικρό τελικό, όπου αρκέστηκαν στις δάφνες της τιμητικής 3^ης θέσης.

​

Η 29^η Ιουνίου του 2015 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του Σαμπράνο. Επιστρέφοντας στο Περού άρχισε το κυνηγητό των δημοσιογράφων, ενώ ο κόσμος χωρισμένος στα δύο έλυνε τις διαφορές του στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί, υπήρχαν και αυτοί που συμφωνούσαν μαζί του!

Ο ημιτελικός ξεκίνησε με αρκετή ένταση. Κάρλος Σαμπράνο και Αρτούρο Βιδάλ είχαν ένα μικρό καυγά, με τον διαιτητή να τους χαρίζεται και απλά να τους προειδοποιεί. Ο Βιδάλ θα μπορούσε μέχρι και να αποβληθεί για το χέρι στο πρόσωπο του Περουβιανού αμυντικού, που δεν «τσίμπησε» σ’ εκείνη τη φάση, αλλά ένα λεπτό αργότερα δέχτηκε την κίτρινη κάρτα για χτύπημα στον Αλέξις Σάντσες και από το 7^ο λεπτό ήταν «κιτρινισμένος» και στο 20’ αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη κάρτα για χτύπημα από πίσω με τις τάπες στη μέση του Κάρλος Αράνγκις.

Η ΛΥΤΡΩΣΗ

Οι πρώτοι που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν ήταν οι συμπαίκτες του. «Δυστυχώς τέτοια πράγματα συμβαίνουν και ο Κάρλος δε θα πρέπει να ασχολείται άλλο με αυτό, ήταν ένα λάθος του, αλλά και οι υπόλοιποι πρέπει να ηρεμήσουν, ότι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Απολογήθηκε, ζήτησε συγγνώμη γι’ αυτό που έκανε και πρέπει να του συμπαρασταθούμε», έλεγε τότε ο Κλαούντιο Πιζάρο, που γνωρίζει από μικρό παιδί τον «Καρλίτος».

​

Ο Σαμπράνο κλεισμένος στον εαυτό του, έψαχνε για μια διέξοδο, αναζητούσε τη λύτρωση και τελικά τη βρήκε στο πρόσωπο του μικρού Χεσούς, την επιθυμία του οποίου έκανε πράξη δύο εβδομάδες μετά τον ημιτελικό με τη Χιλή. Καλεσμένος της παιδικής εκπομπής "El Reventonazo de la Chola Chabuca" («Η εκδίκηση της Τσόλα Τσαμπούκα») εκπλήρωσε την ευχή του πιτσιρικά, ο οποίος ήθελε να τον συναντήσει και να τον γνωρίσει από κοντά. Αντικρίζοντας τον πιτσιρικά θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια και υπό το βάρος όλων όσων είχαν προηγηθεί, ξέσπασε σε κλάματα.

Στο πρόσωπο του Χεσούς, ένας φτασμένος και με 38 συμμετοχές στην εθνική ομάδα ποδοσφαιριστής, είδε τον εαυτό του όταν ακόμη ονειρευόταν να παίξει ποδόσφαιρο, να γίνει διάσημος και με πολλά χρήματα στη χώρα των κοινωνικών αντιθέσεων και την έντονη ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος. Ο ίδιος μπορεί να ζούσε, πλέον, σε μια βίλα, αλλά ο μικρός κατοικούσε στα περίχωρα της Λίμα, σε μια περιοχή γεμάτες λάσπες και χαλάσματα, κάτι που διαπίστωσε ιδίοις όμμασι όταν μετά από καιρό τον επισκέφθηκε στο σπίτι του, όπου κυριαρχούσε η φανέλα την οποία του είχε χαρίσει στην εκπομπή.

«Επειδή, ανεξάρτητα από το πού ζούμε ή που παίζουμε, τα όνειρα εκπληρώνονται παντού, ευχαριστώ τον Χεσούς, που μου επέτρεψε να είμαι μέρος του ονείρου του», ήταν το μήνυμα που έστειλε μετά από εκείνη την επίσκεψη. Πριν από λίγους μήνες, ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Καραϊβική, ανακοίνωσε ότι έγινε νονός του 7χρονου αγοριού θέλοντας να έρθει ακόμη πιο κοντά του.

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ

Ο Κάρλος Σαμπράνο, εδώ και ενάμιση χρόνο βλέπει το όνομά του να απουσιάζει από τις κλήσεις της εθνικής ομάδας του Περού. Από το Μάρτιο του 2016, μετά από έναν αγώνα κόντρα στη Βενεζουέλα, όπου αντίκρυσε την κίτρινη κάρτα για ένα χτύπημα αντιπάλου και πάλι εκτός φάσης, η πόρτα της εθνικής έκλεισε για τον 28χρονο αμυντικό.

Το θέμα της απουσίας του από τις κλήσεις του Ρικάρντο Γκαρέκα, αποτελεί σημείο αναφοράς κάθε φορά που υπάρχει συζήτηση γύρω από την εθνική ομάδα, η οποία οδεύει προς το Μουντιάλ της Ρωσίας. Ο Αργεντινός ομοσπονδιακός τεχνικός ταξίδεψε στο Καζάν για να μιλήσει από κοντά με τον ποδοσφαιριστή.

«Παραμένω οπαδός της εθνικής ομάδας. Είχαμε μια συζήτηση, όπου εξωτερικεύσαμε τις σκέψεις μας, όμως η επιστροφή μου θα καθυστερήσει γι’ αυτό και δεν αισθάνομαι ότι δεν είμαι μέλος της ομάδας. Αυτό συζήτησα μαζί του, μου ζήτησε να παραμείνω ήρεμος σ’ αυτό το χρονικό σημείο. Τώρα η ομάδα τα πηγαίνει αρκετά καλά με τους παίκτες που αγωνίζονται», είχε δηλώσει τον περασμένο Μάιο ο Σαμπράνο.

Ο αμυντικός του ΠΑΟΚ, ο Τζέφερσον Φαρφάν της Λοκομοτίβ Μόσχας, ο Κλαούντιο Πιζάρο είναι στην ίδια κατηγορία των ποδοσφαιριστών, που ο Γκαρέκα δεν υπολογίζει και μόνον ο Σαμπράνο έχει κάποιες πιθανότητες να επιστρέψει στην εθνική ομάδα, αν και οι τωρινοί αμυντικοί του Περού κάνουν εξαιρετικές εμφανίσεις διατηρώντας επί μήνες τις θέσεις τους στο ρόστερ των «Μπλανκιρόχα». «Παίζουν αυτοί που πρέπει να παίζουν», παραδέχθηκε από την πλευρά του ο 28χρονος ποδοσφαιριστής, που συνεχίζει να υποστηρίζει και να στηρίζει την εθνική ομάδα της χώρας.

Ένας αληθινός πατριώτης, που δε θα πρόδιδε ποτέ τη χώρα του…