Η αλήθεια είναι πάντα σκληρή, άσχημη και το τελευταίο καταφύγιο πριν τη βαρβαρότητα και την ατιμία. Όταν τη βιώνεις σε σοκάρει, σε καθηλώνει και σε κάνει να βλέπεις την πραγματικότητα όπως είναι: ένα απαιτητικό, ανελέητο πεδίο μάχης. Σε αυτό δεν θα επιβιώσουν οι έχοντες τον εγωισμό οδηγό, αλλά την αλήθεια του εαυτού τους. Στο ΝΒΑ, τουλάχιστον, την τελευταία 20ετία, ελάχιστοι ήταν αυτοί που είδαμε και δεν μπορέσαμε να μην τους πιστέψουμε. Ο πιο αληθινός παίκτης σε αυτό διάστημα ήταν με διαφορά ο Πολ Πιρς.

Ο συνοδευτικός χαρακτηρισμός “Truth” δεν προσδιορίζει/ορίζει μια επιφανειακή κατάσταση. Στον 39χρονο φόργουορντ δεν υπήρχε τίποτα ρηχό και δήθεν. Δεν μεσολαβούσε τίποτα ανάμεσα σε αυτόν και τον δέκτη, καλύτερα τους δέκτες. Το φιλοθεάμον κοινό διαπίστωνε ότι όσα είχε ακούσει, σκεφτεί γι' αυτόν ήταν αλήθεια. Ο Πιρς μπορεί να μην έπαιζε για δέκα, αλλά ΠΑΝΤΑ θα έπαιζε για οκτώ. Ο Πιρς πότε δεν κυνήγησε την τελειότητα. Φύλαξε μόνο την αλήθεια σε όσα έκανε και έδινε. Γι' αυτό και αυτή τον έσωσε και του έδωσε κάτι πολύτιμο για το υπόλοιπο της ζωής του: Τον σεβασμό όλων.

Και στην ούγια να γράφει Σέλτικς

Ο Πιρς, πολύ απλά, δεν κορόιδεψε και δικαιούταν να φεύγει από το γήπεδο με το κεφάλι ψηλά και το χαμόγελο στα χείλη. Όπως στο τελευταίο του παιχνίδι με τους Λ.Α Κλίπερς. Αυτό για τα πλέι οφ απέναντι στους Γιούτα Τζαζ. Σε 22 λεπτά σημείωσε έξι πόντους στην ήττα που έβαλε τέλος στην πορεία των “Κλιπς” στην ποστ σίζον. Ο Πιρς, παρά τον πρόωρο αποκλεισμό και την πίκρα για την ήττα, δεν άφησε την ευφορία να τον προσπεράσει. Χαιρέτισε τους φιλάθλους κάνοντας το σήμα της ειρήνης, ενώ αυτοί φώναζαν “The Truth” και “We love you Paul”. Η συνέπεια ήταν αυτή που τον οδήγησε στον τίτλο του MVP των τελικών του 2008. Μαζί με τους Γκαρνέτ, Άλεν, έδωσαν στους Σέλτικς τον πρώτο τους τίτλο μετά από 22 χρόνια! Σε αυτό προσθέστε ότι δέκα φορές έγινε Ολ Σταρ και είναι 15ος στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών. Καθόλου άσχημα για το νούμερο δέκα του ντραφτ του 1998.

Οι Κλίπερς ήταν το κύκνειο άσμα του Πιρς. Πριν απ' αυτό είχε περάσει από τους Νετς και τους Ουίζαρντς. Ωστόσο, όταν θα διαβεί το κατώφλι του “Hall of Fame” δεν υπάρχει αμφιβολία με ποια ομάδα θα συνδεθεί: με αυτή των Μπόστον Σέλτικς. Εκεί, στη Βοστόνη, άφησε το πιο έντονο αποτύπωμα του. Σε διάστημα 15 ετών (1998-2013) σημείωσε 24.021 πόντους και μόνο ο Τζον Χάβλιτσεκ έχει περισσότερους με την πράσινη φανέλα. Επίσης, οι Ολ Σταρ εμφανίσεις ήταν με τους Σέλτικς και, παρά την παρουσία των Γκαρνέτ, Άλεν, αυτός ήταν το πρόσωπο της ομάδας όταν έφτανε στην κορυφή μετά το 1986. Οι “Κέλτες” έχουν αποσύρει 21 φανέλες και η 22η θα είναι η δική του.

Κίνητρο η... οροφή του γηπέδου!

Η σχέση του με τους Σέλτικς, όπως όλες, βασίστηκε στο δούναι και λαβείν. Αυτοί του έδωσαν τη μεγάλη ευκαιρία, τον εμπιστεύτηκαν κι αυτός τους πρόσφερε τη θέληση, το αγωνιστικό πνεύμα, την ενσάρκωση της “περηφάνιας των Σέλτικς”. Ποιο ήταν το κίνητρο του; Η οροφή του γηπέδου! Το εξηγεί λέγοντας πως “όταν μπαίνεις στο TD Garden, την πρώτη μέρα, και βλέπεις τα λάβαρα και τις φανέλες των θρύλων της ομάδας, δεν ξεχνάς ποτέ γιατί αγωνίζεσαι. Όταν τελικά κερδίζεις νιώθεις την ικανοποίηση αλλά κι ένα βάρος να φεύγει από τους ώμους σου. Ήμουν παίκτης-ομάδα και έπαιξα για την... ομάδα τόσα πολλά χρόνια”.

Ο Πιρς ήταν ανταγωνιστικός, σίγουρος για τον εαυτό του, άνετος και, όταν έπρεπε, αλαζόνας και επηρμένος. Δεν είχε, για παράδειγμα, κανένα πρόβλημα να μιλά άσχημα στον Κόμπι Μπράιαντ. Στην ακμή του ήταν από τους λίγους που μπορούσαν να σταθούν απέναντι στον “οδοστρωτήρα” ΛεΜπρον Τζέιμς. Ωστόσο, δεν έκανε τα πάντα για τους Σέλτικς μόνο εντός παρκέ, αλλά και εκτός. Όταν φίλαθλος της ομάδας ήθελε να εντυπωσιάσει κοπέλα, τον άφησε να τον κερδίσει στο ένας εναντίον ενός, να το τραβήξει σε βίντεο και να της το δείξει. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το πρώτο παιχνίδι των τελικών του 2008, όταν αποχώρησε τραυματίας αλλά τελικά επέστρεψε για να βοηθήσει τους “πράσινους”.

“Κάπως έτσι είναι τα θηρία”

Ο Πιρς ήταν ο τύπος του παίκτη που δεν φοβάται τα δύσκολα. Τα επεδίωκε μάλιστα για να είναι αυτός που θα έχει τον τελευταίο και καθοριστικό λόγο. Όταν η ομάδα του έψαχνε τα μεγάλα σουτ, αυτός ήταν εκεί και παρέδιδε. Όταν η πίεση γινόταν ασφυκτική, ήταν εκεί για να την απορροφήσει και να φέρει την ηρεμία στον προπονητή και τους συμπαίκτες του, να δώσει τη νίκη. Τα λόγια και οι τιμές που του επιδαψίλευσε ο Ντοκ Ρίβερς επιβεβαιώνουν το μεγαλείο του ανδρός και τον σεβασμό των τρίτων στο πρόσωπο του. “Ο Πολ Πιρς σημαίνει πολλά για μένα. Τον αγαπώ. Μου επέτρεψε να τον προπονήσω χωρίς καμία ερώτηση. Κερδίσαμε πρωτάθλημα. Για μένα είναι ένας από τους κορυφαίους. Ένας από τους μεγάλους νικητές. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς παίκτες υπό πίεση”. Ο Κέβιν Γκαρνέτ, με τον δικό του τρόπο, συμπληρώνει τα λόγια του Ρίβερς, λέγοντας “νόμιζα ότι ήμουν στην κορυφή όταν τον είδα. Τότε σκέφτηκα Εντάξει, κάπως έτσι είναι τα θηρία”.

Ο “Truth” μεγάλωσε 16 χιλιόμετρα από το “Staples Center”, στο Ίνγκλγουντ της Καλιφόρνια. Εκεί όπου ο Μάτζικ Τζόνσον και οι συμπαίκτες του στους Λ.Α Λέικερς έδιναν τις παραστάσεις τους ζαλίζοντας τους αντιπάλους και κερδίζοντας τίτλους ΝΒΑ. Τα κολεγιακά του χρόνια τα πέρασε στο Κάνσας. Στα τρία χρόνια που έμεινε εκεί είχε 16.4 πόντους και 6.3 ριμπάουντ μέσο όρο και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Το 1998 έγινε ντραφτ από τους Σέλτικς κι ενώ θα ήταν πιο γλυκό να τελειώσει την καριέρα του εκεί, επέλεξε το Λος Άντζελες και την ομάδα του Ντοκ Ρίβερς.

“Ξέρεις ότι κάποια μέρα θα τελειώσει”

Η ανακοίνωση για το πέσιμο της αυλαίας ήταν γνωστή λίγο πριν την έναρξη της φετινής σεζόν. Ο Πιρς δεν είχε λόγο να ξεφύγει από τη ρουτίνα του στο τελευταίο ματς. Η προετοιμασία του ίδια: Προπόνηση πριν τον αγώνα και φαγητό. Η σύζυγος του Τζούλι, οι δύο του κόρες Πριάνα και Άντριαν και ο γιος του Πρινς, ήταν εκεί, όπως κι άλλα μέλη του οικογενειακού περιβάλλοντος και φίλοι. Η μητέρα του Λορέιν, 74 ετών, είδε το τελευταίο παιχνίδι του γιου της από το σπίτι της στο Λος Άντζελες.

Όταν ακούστηκε ο μονότονος, αλλά ακριβοδίκαιος, ήχος της λήξης για το τέλος της φετινής πορείας των Κλίπερς και της καριέρας του Πιρς, έμεινε για λίγο στο παρκέ καθώς αρκετά μέλη των Τζαζ, από σεβασμό προς το πρόσωπο του, είχαν μείνει για να τον αγκαλιάσουν και να του πουν “αντίο”. Ο τελευταίος που αγκάλιασε ήταν ο Ντοκ Ρίβερς, μετά πήγε στα αποδυτήρια. Εκεί, είπε θερμό αντίο σε προπονητές, συμπαίκτες, τα παιδιά για τις μπάλες και αρκετά μέλη ΜΜΕ. [...]

Ο Πιρς είχε συμβιβαστεί με την ιδέα του τέλους. “Ξέρεις πως κάποια μέρα θα τελειώσει” δήλωσε στο “The Undefeated” και συνέχισε. “Απλώς ένιωσα ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή. Σώμα και πνεύμα μένουν άθικτα. Όπως τα παιδιά και η οικογένεια μου. Κατά έναν τρόπο θα είμαι ακόμη μέρος του παιχνιδιού. Ίσως σε θέση διοικητική, στην τηλεόραση... Αγαπώ ακόμη το παιχνίδι, να μιλώ γι' αυτό, να είμαι δίπλα του”

Πηγή

-The Undefeated